Tíminn - 27.11.1977, Blaðsíða 32

32
Sunnudagur 27. nóvember 1977
Anthon Mohr:
Árni og Berit
FERÐALOK
barnatíminn
Ævintýraför um Kyrrahafið og Suður-Ameríku
12.
Eftir hádegið lægði
storminn nokkuð.
Derssu sagði að þau
skyldu strax reyna að
leggja upp. Þeim var
lifsnauðsyn að hreyfa
sig eitthvað og lika gat
skeð að þau rækjust á
menn þvi nær sem þau
kæmu ströndinm. Hér
var landið sléttara
snjórinn var enn dýpri
og lausari. Berit gekk
siðust og fetaði i spor
hinna. Hún var ægilega
þreytt en reyndi að
herða sig upp. Veðrið
lægði smátt og smátt, og
um kvöldið var komið
stillilogn, en kuldinn var
bitur.
Þegar nær dró strönd-
inni var hvergi tré að
sjá, en Derssu var kunn-
ugur og bjó sig undir
þetta. Hann hafði tekið
með sér eins mikið og
hann gat látið tolla á
sleðanum af viðarbraki,
er þau lögðu upp i hrið-
inni. Þetta nægði til þess
að þau gátu hitað sér
kvöldverð, en eldiviður-
inn var of litill til að
halda eldinum við alla
nóttina.
Þessi nótt var köld og
erfið fyrir þau Árna og
Berit. Nú höfðu þau ekki
hreindýrsfeldina til að
skýla sér i næturkuldan-
um. Berit reyndi að risa
á fætur, þegar kuldinn
ætlaði að heltaka hana,
og nuddaði hendur og
andlit til að verjast kali.
1 fyrstu skímu var lagt
upp og haldið i austur-
átt.
„Nú er varla langt eft-
ir”, sagði Derssu. Og
hann hafði rétt fyrir sér.
Um kl. 10 komu þau
upp á dálitið hæðardrag
og litu yfir landið og haf-
ið sem teygði sig svo
langt sem augað eygði i
austurátt. Við litinn
þröngan fjörð sáu þau
húsaþyrpingu. Það var
þorpið Ajan.
II.
Á Kyrrahafinu
1.
Þá var þessum erfiða
áfanga lokið. En hvað
tók við? Hamingjan var
þeim ekki hliðholl. Þau
voru frosin inni.
Þau voru litið betur
stödd hér en i Verchoj-
ansk að minnsta kosti
yfir vetrartimann. Um
hávetur var ógerlegt að
leggja upp landleiðina
til Vladivostok. Loftleið-
in þangað er um eitt
þúsund og sex hundruð
kilómetrar. Þessi leið er
varla fær nema að
sumrinu nema vel út-
búnum leiðangri. Þau
systkinin áttu aðeins föt-
in sem þau stóðu i.
I fyrstu var þeim
systkinum það ekki full-
ljóst, hvernig sakir
stóðu. Þau hrósuðu
happi yfir að hafa lokið
þessum erfiða áfanga og
vera komin að hafinu.
Þau fögnuðu þvi að
hafa lokið skiða- og
sleðaferðum sem þau
höfðu fengið nóg af. Nú
var hinn 18. desember.
Þau höfðu verið 36 daga
á leiðinni frá Verchoj-
ansk, og flesta dagana
hafði kuldinn verið
meiri en þekkist i
Evrópu. Efst i huga
þeirra var fögnuður yfir
þvi að hafa lokið þessari
löngu.erfiðu ferð.
2.
Árni hafði meðferðis
meðmælabréf frá lands-
stjórnanum i Verchoj-
ansk til systur hans og
mágs sem búsett voru i
Ajan. Þessi mágur
landsstjórans var rikur
kaupmaður, liklegast
rikasti maðurinn i Ajan.
Hann tók á móti systkin-
unum með venjulegri
rússneskri gestrisni og
bauð þeim að dvelja hjá
sér meðan þau stæðu við
i þorpinu. Konan var
stillt og fáguð i fasi, en
sönghneigð og mjög lik

HÓLASPÓRT - LÓUHÓLUM 2-6 - BREIÐHOLTI
Bændur - Hestamenn
Höfum ávallt fyrirliggjandi allt sem þú þarfnast
á bezta verði sem völ er á - t.d.:
isl. hnakka frá Baldvin og Þorvaldi á kr. 85.000 m/öllu, enska
hnakka frá Eldonian, verð frá kr. 61.000, mjög góðir. ísl.
stangir úr ryöfriu stáli, listasmíði. Öll járningaráhöld, svo
sem hnykkingartangir o.fl. Hófbjöllur og fjöðrunga, verð kr.
1.790-2.100. Leöurtaumar, 4 gerðir, verð kr. 2.700-4.950. Skeif-
ur, 3 gerðir, frá kr. 1.895-2.900 og margt fleira. — Póstsend-
um.
Einnig bjóðum við þá þjónustu að selja
hesta fyrir þig.
Sendu mynd og nákvæmar
upplýsingar um hrossið og
við seljum það endurgjaldslaust.
LOKAÐ MILLI 12,30-14
bróður sinum i fram-
komu. Þau hjónin áttu
tvö uppkomin böm.
Það var ekki fyrr en
systkinin voru setzt að
miðdegisverðinum að
þeim varð fullljóst,
hvernig málum var nú
komið og að þau yrðu
liklegast neydd til að
dveljast hér til vors.
Kaupmaðurinn sagði
þeim að siðasta skipið
hefði farið frá Ajan fyrir
fimm dögum, og hann
vissi ekki til að von væri
á neinu skipi til Ajan
fyrr en með vorinu. ís-
inn væri þó enn ekki
þykkari en það, að gufu-
skip gæti brotið sér leið
inn höfnina, en ekkert
skip ætti áætlun til Ajan.
Hann sagði, að þau yrðu
bara að vera róleg þar
til i maímánuði en þá
væri venjulega orðið is-
laust.
Þeim systkinum var
þetta þungt áfall. Þau
höfðu haldið að öllum
sinum raunum væri lok-
ið, er þau kæmu að
ströndinni, en þá komu
þau of seint. — Aðeins
fimm dögum og seint.
Það var eins og óheppn-
in fylgdi þeim.
um kvöldið fóru þau út
að skoða þorpið. Það tók
ekki langan tima.
Þarna voru aðeins örfá
stór og falleg hús en
mest var af lágreistum
skúrum og kofum. Þeg-
ar þau litu til hafsins var
allt isiþakið eins langt
og sást.
,,Að hugsa sér að
verða að dvelja hér i
fimm mánuði”, dæsti
Berit.
,,Það verður litið
skemmtilegt”, hraut út
úr Árna.
3.
Hér þýddi litið að tala
um, hvað var skemmti-
legt og ekki skemmti-
legt. Þau höfðu ekkert
um að velja. Hér voru
þau dæmd til að dvelja.
En að morgni fimmta
dagsins skeði nokkuð ó-
vænt.
Árni var i fasta svefni,
er kaupmaðurinn kom
þjótandi inn til hans..
Herra Stuart! Herra
Stuart! Farðu strax á
fætur. Ég hef góðar
fréttir að segja! í nótt
hefur komið hingað hol-
lenzkt skip. Einn kunn-
ingi minn hefur haft tal
af skipshöfninni. Þeir
segja að vatnsgeymir-
inn i skipinu hafi allt i
einu sprungið og orðið
lekur. Þeir hafi komið
inn til að fá viðgerð á
honum og fylla hann aft-
ur af vatni. Að þvi er ég
bezt veit er skipið á leið
frá Okotsk suður til
Shanghai og farmurinn
er unnið timbur og húð-
ir. Þið hljótið að geta
fengið far með skipinu.
Þú skalt drifa þig út i
skipið og ná tali af skip-
stjóranum. Ég held að
skipið haldi ferð sinni á-
fram næstu nótt.”
Litlu siðar voru þau
Árni og Berit á harða
hlaupum niður að höfn-
inni, en þar lá skipið við
festar á ytri höfninni.
Árni var undrandi að sjá
svo stórt skip á strand-
siglingu i þessum hluta
heims. Skipið leit ágæt-
lega út og i afturreiða
blakti hollenzki fáninn.
Þau komust út i skipið
og Árni spurði eftir skip-
stjóranum. Þeim systk-
inunum var visað inn til
hans i borðsal yfir-
manna miðskipa. Þar
sat skipstjórinn ásamt
fjórum æðstu mönnum
skipsins að morgun-
verði. Skipstjórinn var
tröll að vexti — varla
undir 2 metrum á hæð,
og eftir þvi þrekvaxinn.
Höfuðið var stórt og
andlitið þrútið og rauð-
leitt. Hárið stritt upp-
kembt. Svipurinn harð-
legur.
Þau systkinin heilsuðu
kurteisislega, og Árni
spurði skipstjórann
hvort þau gætu fengið
far með skipinu til næstu
hafnar, gegn fullu
gjaidi. Árni mælti á
enska tungu. Síðan
skýrði hann i stuttu máli
frá þvi, hvers vegna þau
væru hér stödd. Hann
sagði að þau væru frá
Noregi og á leið sinni
austur Siberiu hefðu þau
af misskilningi dregizt
inn i morðmál i Tomsi
og þar hefði Árni verið
dæmdur i fjögra ára
hegningarvinnu norður i