Tíminn - 06.08.1978, Side 21

20
Sunnudagur 6. ágdst 1978
Sunnudagur 6. ágúst 1978
liliMlliii
21
,,Á gott með að slaka
á og sef vel”
segir Geir Hallgrímsson forsætisráöherra
„Ég missti færiö út i sjó,
Hvernig á ég aö ná þvi upp?”
Þetta var þaö fyrsta sem við
heyröum, þegar viö gengum inn
til Geirs"'" Hallgrimssonar for-
sætisráöherra og frú Ernu Finns-
dóttur og kom i ljós,að litill
dóttursonur þeirra, Þórarinn, var
aö veiöa milli hæða og haföi lént i
einhverjum erfiðleikum. Bróöir
ÞóraHns, Geir, fimm mánaða
svaf væran úti i vagni. „Þetta er
það venjulega,” sagði Geir, „Við
eigum þrjú barnabörn — Það
þriðja er sonardóttir, Erna
Sigriöur. og' eru þau oft hér hjá
okkur. Já.éghef gaman aö börn-
um, sérstakiega þegar þau eru
vel farin að tala. Við Þórarinn
spjöllum um heima og geima.
Ekki satt, Þórarinn?”
En Þórarinn var farinn aftur á
veiðar, — sannir sjómenn stoppa
aldrei lengi i landi,, og Geir gafst
friður til þess að uppgötva sin
áhugamál fyrir utan stjórnmálin.
„Ég á þau mörg, en fristundirnar
eru fáar. Helzt er þaö aö ég lesi og
þá oftast eitthvað tengt stjórn-
málunum. Leynilögreglusögur
les ég gjarnan mér til afþreying-
ar, og byrji ég á einni, les ég hana
fram á nótt, jafnvel þótt það komi
niöur á svefninum”.
„Ég á gott meö að slaka á og sef
vel. Nei, það er kannski
ábyrgðarlaust af mér aö segja
það, en stjórnarmyndunarviö-
ræðurnar nú halda ekki fyrir mér
vöku ,ekki ennþá”. Og nú hlær
Geir.
„Ég hef gaman að jasstónlist
og svo hefur konan min kennt mér
að mcta klassiska tónlist.”
Við spurðum Ernu að þvi,
hvernig Geir tækist upp i
heimilishaldinu. „Við byrjuöum
okkar búskap i Bandarikjunum.
Þh var hann við nám og mjög
hjálplegur. Hann skúraöi gólf svo
vel, að það hefði getað enzt i mán-
uð, og þvoði veggi þannig að
málninguna tók af.” „Siöan hefur
þetta breyzt'* , skaut Geir inn
i, „og ég er úr æfingu, hvaö þetta
snertiir. Hins vegar finnst mér
gott að taka þátt i matseld að
vissu marki, fái ég allt upp i
hendurnar til bess”.
Það var orðið nokkuð liöið á siö-
degið og slepptum við Geir á fund
með leiðtogum Framsóknar-
manna. Hann sagðist hafa beöið
þá að seinka sér um hálftima:
„Þeir hljóta að skilja aö Timinn
gengur fyrir.”
„Mest aölaöandi verkefniö á
skrifboröinu mfnu”, sagöi
Geir um Ernu, þegar hún
tyllti sér á boröbrúnina.-
,Ég kunni með þetta aö
fara fyrir 30 &rum, þegar
elzta barniö var litiö”. Geir
lieldur þarna á nafna sfnum,
sem er limm mánaða. Viö
hliö þeirra situr Þórarinn
fjögurra ára.
Erna og Geir heima
aö Dyngjuvegi 6.
stofu
í HEIMSÓKN
Viðtöl: Fanny Ingvarsdóttir
Myndir: Tryggvi Þormóðsson
Ingvar Helgason forstjóri:
„Flestar helgar burtu úr bænum”
Ingvar og Sigriöur viö
tröilahvönnina sina. t
garöinum iná sjá ein átta
eplatré, Vestmannaeyja-
baldursbrá, sem hefur
miklu fyllri krónu en sú
algenga, og runna alll frá
Síberiu og Noröur-Kóreu.
„Sá frá Noröur-Kóreu er
reyndar á sjúkrahúsinu
okkar þessa stundina, vill
ekki þýöast storminn
hér”. Vonarland i bak-
sýn.
Ingvar Helgason forstjóri og
Sigriður Guðmundsdóttir kona
hans litu fúslega upp úr störfum
sinum, þegar blm. Timans bar
að garði hjá þeim einn rign-
ingardag nú i vikunni. Þau búa
aö Vonarlandi við Sogamýri og
hafa átt heima þar frá 1960, en
upphaflega er Vonarland frá
1921, elsti hlutinn. Við húsiö er
stærsti garður i einkaeign á
landinu, að þvi er Ingvar taldi
áreiðanlegt, og margt sjald-
séöra gesta i honum. Börnin eru
átta talsins frá 18 ára og til 29
ára og sögðust þau hjónin hefðu1
viljað fleiri, en fengu ekki.
Ingvar var með skatthæstu
mönnum i Reykjavik og lá bein-
ast við aö spyrja hann, hvort
einhver timi gæfist til áhuga-
mála annarra en bilaviðskipta.
„Já, aldeilis, og svo heppilega
vill til, að áhugamál okkar
hjóna falla saman. Langmesti
timinn fer i garðinn okkar og
má þar vart sl 2ppa úr degi allan
ársins hring.Hvernig sem viðrar
förum við út og vinnum i honum
og komum ætið ánægðari til
baka”.
„Þegar álagið er sem mest,
eigum við það til að skreppa I
sund um miðjan daginn og
synda i einn til tvo klukkutlma.
Þaö er eins með sundið og garö-
vinnuna, að veðrið skiptir ekki
máli.”
„Við erum töluvert mikið á
ferðalögum innanlands og flest-
ar helgar burtu úr bænum. Leit-
umst við þá við að vera sem
mest meö náttúrunni og förum
„Maöur gleymir öllum
^hyggjum úti i garöi”.
Sigriöur á til aö skreppa i
sund um miöjan daginn.
„Hárgreiöslan? Skiptir
engu”.
helst ekki á hótel, hvorki i mat
né annað, jafnvel þegar börnin
voru litil”.
Ingvar og Sigriöur fara ekkert
i grafgötur með það, aö þau eru
mikið fyrir likamsrækt og auk
sunds og gönguferða eru þau
bæði i leikfimitimum og svo I
danstimum hjá Heiðari. „Hann
erhálf leiður úti okkur fyrir það
að fára alltaf i byrjendatima, en
við sækjumst ekki eftir ööru en
hreyfingunni og á ball förum við
ekki nema i mesta lagi einu
sinni á ári”.
„„Næsta skrefið verður
iþróttaherbergi i húsinu”, sagði
Ingvar kimileitur.
„Lánaði
vefstólinn, því
að frístundir á
fáar’
segir Gerður
Hjörleifsdóttir
verzlunarstjóri
„Ég er alltaf með hugann viö
starfiö og geri afskaplega litið
annað”, sagði Geröur Hjörleifs-
dóttir verzlunarstjóri i Islenzk-
um heimilisiðnaði þegar viö
heimsóttum hana á heimili
hennar að Þórsgötu 23. „Þetta
er svo lifandi starf og gefur
manni svo góð persónuleg sam-
bönd. Einnig er ég heppin að
vinna með skemmtilegu fólki.
Nei, ég sé ekki eftir þvi að verða
ekki leikkona, starf mitt nú gef-
ur mér þá lifsfyllingu, sem ég
sækist eftir”.
„Þegar ég hef langan vinnu-
dag hlakka ég til aö koma heim
til min. Mér finnst gott að vera
innan um þetta, þó að dauðir
hlutir séu og tengist hver hlutur
sérstökum minningum.Heima
getur maður verið einn með
sinar hugsanir eöa með vinum
sinum. Ég hef ekki áhyggjur af
neinu, en ég hef þörf fyrir aö
gera stöðugt eitthvað, sem mér
finnst skapandi. Og ég veit vel,
hvað ég ætla að gera, þegar ég
eignast fristundir. Þá ætla ég aö
vefa.”
„Ég á vefstól og er lærður
vefnaðarkennari, — kenndi
reyndar einn vetur i Húsmæöra-
skóla Reykjavikur. I nokkur ár
gekk þaö svo, aö ég klappaði
vefstólnum minum áður en ég
fór til vinnu á morgnana og eins
þegar heim kom á kvöldin. En
siðan lánaöi ég hann vegna þess
að fristundirnar voru engar.”
Og Geröur bendir okkur á vegg-
teppi, sem hún hefur ofið, allt
jurtalitað. Einnig á hún talsvert
af pólskum myndvefnaði, en
Pólverjar eru jafn framarlega i
textil og þeir eru i grafik.
Um islenzkan heimilisiönaö
sagði Geröur: „Viðhorf til hans
hafa afskaplega mikiö breytzt.
Fólkið er farið að meta gott
handbragð, og það hugmynda-
flug og þá þolinmæði, sem fram
kemur i þessum munum. Sér-
staklega er unga fólkið áhuga-
samt. Dýrt? Nei. Við erum orðin'
rugluð i öllu gildismati. Sumir
vila ekki fyrir sér að eyða i rán-
dýr leöurstigvél eöa aðra tima-
bundna tizkuvöru.
Hvað kostar ekki eitt kvöld á
skemmtistað? Fleiri þúsundir.
Og hvað skilur þaö eftir? Jú,
kannski eitt litið ævintýri”.
„Myndirnar hans Jens
koma mér i gott skap. Hann
smiðar einnig eyrnalokkana
mina”. Málverkiö eftir Jens
\^Guðjóiissoii i baksýn.
„Ég kveiki á kertum strax
og ég kem heim á kvöldin.
Það er mitt fyrsta meira aö
segja áður en ég skipti um
föt”. Kjarvalsmálverkiö á
sér skemmtilega sögu, en
Kjarval geymdi það handa
Gerði i mörg ár, án þess að
hún hefði hugmynd um. Hún
hafði mikinn áhuga á mynd-
inni, en hann neitaði stöðugt
að nefna ákveöið verö. Fór
svo að þau voru hálfleið út i
hvort annaö I langan tlma.
Og það var ekki fyrr en Kjar-
val átti leið inn i verzluhina,
þar sem Gerður vann, að
málin tóku á rás. Hann segir
þá viö verzlunarstjórann:
„Þaö vann hér eitt sinn fall-
eg stúlka, sem ekki vildi
þiggja af mér mynd.” Gerö-
ur birtist og fékk málverkið
loks á fimm þúsund krón-
ur....