Fréttablaðið - 03.11.2006, Blaðsíða 44

Hvernig kom þetta blað til?
Reynir tekur af skarið og svarar fyrir
hönd þeirra feðga. „Við vorum
náttúrulega á Mannlífi saman. Síðan
kemur það upp að Baugur vill
stofna tímaritaútgáfu. Ég var hugsi í
upphafi en ákvað svo að taka
slaginn. Eftir að ég tók þá ákvörðun
tók það við að fá þennan mann með
mér,“ segir Reynir og nikkar í átt að
syni sínum. „Mér fannst það
mikilvægt til þess að geta gert gott
tímarit að hafa tvær kynslóðir til
þess að auka við breidd blaðsins.
En þó við þekkjumst vel þá var það
enginn vafi að það yrði erfitt að fá
hann. Og það var mjög erfitt.
Erfiðasta ráðningin af öllum. Því að
hann er kröfuharður.“
Hvað var svona erfitt við þessa
ákvörðun Jón Trausti? Var þetta ekki
borðleggjandi?
„Ég var náttúrulega þarna á Fróða
með hinum föður mínum, Mikael
Torfasyni. Ég var búinn að vinna
lengi með honum og þekkti hann
ágætlega. Þetta var því spurning
um hvort maður ætti að vera áfram
á Mannlíf og vera í samkeppni við
pabba. Ég neita því ekki að það
kitlaði mjög mikið.“
Reynir grípur fram í:
„En það hefði gert okkar stöðu
erfiða í jólaboðum og þannig.
Verandi í harðri samkeppni. Auk
þess sem ég var handviss um að
Ísafold myndi sigra. Manni er eins
og gefur að skilja ekkert sérlega vel
við að berjast við sína nánustu.“
En af hverju voruð þið ekki bara áfram
á Mannlífi?
„Hugsunarhátturinn í þessu fyrirtæki
er allur annar. Það er meiri breidd í
pennum. Meiri breidd í efninu.
Hugmyndafræðin sem var að ryðja
sér til rúms í Fróða heitnum var sú
að það gæti hver sem er skrifað.
Það átti bara að nota manninn í
næsta herbergi og láta hann skrifa
og framleiða síðan nógu djöfulli
mikið sjálfur. Þannig átti að rusla
blaðinu af. Mín hugmyndafræði er
að fá nógu fjölbreytta penna. Penna
sem hafa aðra sýn en til dæmis ég
og Jón Trausti. Breiddin er
nauðsynleg. Og það verður ekki
sparað í þeim efnum. Þannig búum
við til blað sem höfðar til nægilega
margra, bæði karla og kvenna.“
Jón Trausti bætir við:
„Það var verið að draga saman hjá
Fróða í öllum útgjöldum. Fyrirtækið
var nýbúið að ganga í gegnum
gjaldþrot. Það er mjög erfitt að
framleiða gæðavöru í þannig
umhverfi.“
En Reynir, hafði þetta ekkert með
Mikael Torfason að gera?
„Andstaða mín var ekki við Mikael.
Ég kann mjög vel við hann
persónulega og fannst gott að
vinna með honum á DV. Ég þekki
vankanta hans. Hann á til dæmis
mjög erfitt með að fóta sig á
brúninni. Svo vill hann líka stjórna
öllu því sem hann kemur nálægt.
Fljótlega eftir að hann kom til Fróða
þurfti ég mjög oft að minna á að ég
væri ritstjóri Mannlífs. Ég vildi ekki
að það væri einhver yfirritstjóri sem
væri að segja mér hvað ég ætti að
gera og hvernig blaðið mitt ætti að
vera. Og það var það sem leiddi til
þess að ég fór og ákvað að taka
þennan slag.“
Hvernig byrjuðuð þið í blaða-
mennsku?
„Ég var sjómaður, stýrimaður og
skipstjóri í mörg ár og bjó á
Flateyri. En mér hundleiddist á
sjónum. Get ekki hugsað eins og
þorskur. Þetta var starf sem mér
leiddist en var samt í. Síðan kemur
það upp að mér er boðið að vera
fréttaritari DV á Vestfjörðum. Það
þótti reyndar fáránlegt að ég tæki
að mér þetta starf. En eftir að
móðir mín sem hafði sinnt þessu
starfi fór á taugum eftir að hún tók
viðtal við mann sem var næstum
því drukknaður gat ég ekki sagt
nei. Þetta átti nú ekki að vera hægt
því ég var alltaf úti á sjó nokkra
vikur í senn. En ég gerði þetta
samt. Í þorpinu gerist ekki mikið.
En fréttaritarastarfið var lærdóms-
ríkt. Þetta var eins og að vera
sendur út í eyðimörk og látinn lifa
af. Ég þurfti að finna fréttirnar
sjálfur. Fyrsta fréttin sem ég skrifaði
var um nýjan veg sem lagður var að
Flateyri. Flateyringarnir voru sáttir
við þetta. Hrópuðu hallelúja og dýrð
sé fréttaritaranum. En síðan kom
næsta frétt. Hún var um að
leikskólinn í plássinu hefði verið
kærður til barnaverndaryfirvalda.
Og það var frétt sem fólki fannst að
ætti ekkert að skrifa. Þá var Jón
Trausti á leikskólanum og móðir
hans að vinna þar sem fóstra. Og
ég tók viðtal við konuna mína um
þessi ósköp.
Ég tók snemma þá afstöðu að ég
vildi ekki skrifa fréttir um að það
væri búið að kveikja og slökkva á
jólatrjám. Ég vildi skrifa fréttir sem
höfðu einhverja þýðingu. Og fékk
litlar vinsældir í þorpinu fyrir. Ég
skrifaði samt það sem mér sýndist.
Var engum háður og þurfti ekki að
spyrja neinn um leyfi. Á endanum
fóru menn bara að taka þessu eins
og norðaustanáttinni, að það
kæmu reglulega einhverjar
skandalfréttir úr plássinu í DV.“
Þetta þýðir að þú ert blaðamaður í
þriðju kynslóð, Jón Trausti?
„Já. Það er í raun sama sagan
með mig og föður minn, skipper-
inn, nema í smækkaðri mynd. Ég
var búinn að vera fimm sumur á
sjónum, meðal annars á loðnuveið-
um hjá Alla ríka. Þetta var síðan
bara eins og gengur og gerist. Í
lok eins sumarsins vantaði
einhvern á DV og ég leysti af í
viku. Náði tveimur forsíðum og
stuttu síðar var ég farinn að vinna
þar í fullu starfi.“
Hvert ætlið þið með þetta nýja blað?
„Til tunglsins,“ svarar Jón Trausti
og rifjar upp frétt máli sínu til
stuðnings. „Það birtist eitt sinn frétt
um að Fréttablaðið væri komið til
tunglsins. Þar var átt við að prentað
hefði verið svo mikið af blaðinu að
það næði alla leið þangað. Ætli við
stefnum ekki bara að því.“
Reynir svarar spurningunni af
meiri alvöru. „Við vonum bara að
Ísafold sé komið til að vera og
það sem komið er lofar góðu en
það er mjög varhugavert að
sofna á verðinum , verða kæru-
laus og hugsa að þetta sé
komið.“
Þeir lýsa sambandi sínu utan vinnu
svipuðu og á skrifstofunni og
segjast ekki eiga margt annað sam-
eiginlegt en vinnuna. „Ég er til
dæmis ekki boðinn í afmælið hans,
nema þá bara í gamalmenna
hlutann,“ segir Reynir og þeir
hlæja.
„Flest fjölskylduboð fara í fjölmiðla-
umræðu,“ segir Jón
Trausti og Reynir bætir
við. „Við erum
eiginlega alveg
óþolandi í fjölskyldu-
boðum en nú er verið
að vinna í þeim
málum.“
Samstarf þeirra hefur
gengið vel og
grundvallaratriðið í
þessari góðu sam-
vinnu er einfalt að mati
Reynis. „Við vinnum saman eins og
tveir óskyldir einstaklingar þar sem
ríkir fullkomið jafnvægi. Okkur hefur
komið ágætlega saman alveg frá
því hann fékk vit í kollinn. Það var
reyndar svolítið sárt þegar hann tók
Michael Jackson fram yfir Stuð-
menn þegar hann var tíu ára.“
„ÉG VILDI EKKI AÐ ÞAÐ
VÆRI EINHVER YFIR-
RITSTJÓRI SEM VÆRI AÐ
SEGJA MÉR HVAÐ ÉG ÆTTI
AÐ GERA OG HVERNIG
BLAÐIÐ MITT ÆTTI AÐ
VERA.“
Fréttahaukurinn Reynir Traustason og sonur hans
Jón Trausti Reynisson eru mennirnir á bak við Ísa-
fold, nýjustu viðbótina á hinum íslenska tímarita-
markaði. Feðgarnir eru engir nýgræðingar í faginu
og segja Sirkus frá draumum sínum um nýja tímaritið,
brotthvarfinu af Mannlífi og áskoruninni sem felst í
því að vinna svona náið saman.
FJÖLMIÐLAFEÐGARNIR FRÁ FLATEYRI
Erum óþolandi í
fjölskylduboðum
SIRKUSMYND: HEIÐA
SIRKUS03.11.06
8 viðtalið