Fréttablaðið - 15.11.2006, Blaðsíða 44

2
„Ég nota að mestu filmu. Þó tek ég
stafrænar myndir fyrir ferilskrár,
vefsíður og fleira ef fólk þarf að fá
myndirnar fljótt. Hins vegar finnst
mér filman vera tryggari og í myrk-
raherberginu nota ég hundrað ára
gamla aðferð. Stafræna tæknin er
orðin mjög góð, en mér finnst ég
ekki ná sömu áhrifunum, til dæmis
í svart/hvítum myndum, og ég næ
með filmunni.“
Rut segist hafa áhyggjur af geymslu
stafrænna mynda þegar til lengri
tíma sé litið. „Fólk er duglegt að
taka myndir, en fæstir láta færa
þær á prent. Þær eru í tölvunni og
það er hætta á að þær glatist þegar
tækin bila eða tæknin breytist.“
Rut byrjaði að mynda fyrir tæpum
þrjátíu árum. „Ég gaf manninum
mínum góða myndavél í þrítugsaf-
mælisgjöf, en það fór reyndar svo
að ljósmyndaáhuginn náði tökum á
mér og ég hef verið að mynda síðan
þá. Ég fór út til Bandaríkjanna í
nám og kláraði svo hér heima árið
1986. Ég opnaði stofu á Grensás-
vegi 11 árið 1988 og hef verið þar
þangað til í síðasta mánuði þegar
ég flutti í þetta glæsilega húsnæði í
Skipholti 31.“
Á stofu sinni er Rut með safn
mynda sem spanna allan hennar
tuttugu ára feril og er safnið í raun
verðmæt heimild um líf fjölda fólks
sem hún hefur tekið myndir af um
árin.
„Ég var um daginn að taka brúð-
kaupsmyndir, en brúðurin hafði
komið í fyrstu myndatökuna til mín
sem ungabarn. Mér finnst ég eiga
dálítinn hlut í lífi fólks sem ég hef
fylgst með vaxa og dafna á þess-
um árum sem ég hef verið að ljós-
mynda.“
Rut segist ekki ánægð með þá stefnu
ríkisins að nú séu allar myndir
fyrir vegabréf teknar inni á sýslu-
skrifstofunum af ófaglærðu fólki.
„Okkur ljósmyndurum þykir skrítið
að ríkið sé að sækja inn á þennan
markað.“
Rut segir ljósmyndunina vera bæði
atvinnu og áhugamál. „Mér finnst
mjög gaman að mynda fólk, hvort
sem það eru börn eða fullorðnir, en
svo leik ég mér líka að því að mynda
landslag þegar ég á frí.“ Maður
hennar, Emil Ágústsson, tekur líka
myndir og synir þeirra hafa líka
gaman af ljósmyndun. „Strákarnir
eru núna teknir við gömlu mynda-
vélinni sem kom þessu öllu af stað
á sínum tíma.“
Ljósmyndunin er bæði atvinna og áhugamál
Rut Hallgrímsdóttir hefur rekið ljósmyndastofu við Grensásveg í tæplega 20 ár en flutti fyrir stuttu í glæsilegt húsnæði í Skipholti. Rut hefur
markað sér sérstöðu með því að taka flestar myndirnar á filmu.
{ Íslenskur iðnaður }
Pípulagningamenn vinna marg-
brotið starf eins og Ólafur Guð-
mundsson í Snittvélinni getur
vottað.
Ólafur hefur sinnt pípulögn-
um í þrjátíu ár og á þeim tíma
hefur margt breyst í faginu, mest
þó efnin og áhöldin. „Það eru fá
ár síðan við vorum eingöngu með
svart og galvaniserað efni en nú
eru öll þessi plastefni komin til
sögunnar og galvaniserað nær
dottið út. Svo er ryðfrítt stál notað
líka, það þolir mikinn hita.“
Fjölbreytnina telur Ólafur þó
ekki eingöngu til góðs. Hún hafi
aukið tjón vegna mistaka þegar
röngum verkfærum sé beitt á
hin ýmsu efni. Hann segir pípu-
lagnir njóta vaxandi virðingar og
telur það liðna tíð að fólki detti
fyrst klóakkrör og stíflur í hug
þegar þær heyrist nefndar. Hann
er í prófnefnd í faginu sem hefur
útskrifað 25-30 manns á ári und-
anfarið. Auk þess rekur hann Snitt-
vélina og hefur lagt í ýmis stór-
hýsi eins og skóla og sjúkarhús,
enda eingöngu á útboðsmarkaði
í 25 ár. „Þetta eru svolítið flókin
verkefni sem við erum í. Allt frá
því að leggja grunnlagnir í húsin
að súrefnisslöngum fyrir sjúk-
linga. Þar á milli eru svo meðal
annars vatnslagnir, snjóbræðslu-
lagnir og hitakerfi. Pípulagninga-
menn koma að öllum þáttum og
vinna einna fjölbreyttasta starfið
af öllum iðngreinum.“
Frárennslisrör og
súrefnisslöngur