Fréttablaðið - 16.11.2006, Blaðsíða 74

Fréttablaðið - 16.11.2006, Blaðsíða 74
Andmæli við þágufallssýki heyrast vart meir, þó svo að sýkin hafi langt í frá „læknast“. Gísli Sigurðsson prófessor segir umburðar- lyndið meira í dag gagnvart málbreytingum. Við þurf- um frekar að vera vakandi yfir því að íslenskan verði notuð á öllum sviðum mann- lífsins, en víki ekki fyrir ensku sem opinbert mál. Umburðarlyndi í málpólitík hefur aukist. Það segir að minnsta kosti Gísli Sigurðsson, rannsóknarpró- fessor við Stofnun Árna Magnús- sonar. Í síðari hluta greinar hans, Íslensk málpólitík, sem birtist í nýjasta hefti Tímarits Máls og menningar, segir hann til dæmis; „Það er líka liðin tíð að norðlenska harðmælið og raddaði framburð- urinn séu ótvírætt talin fegurri í útvarpi en sunnlenska linmælið. Nú erum við öll jöfn …“ Gísli telur sig til þess hóps sem hefur lagt fyrir sig málrækt og málvöndun, en kannast ekki við að vera málfarsfasisti, spurður um hvað hafi eiginlega orðið um þá. „Mikið af þeirri pólitík sem rekin var, var nokkuð einstreng- ingsleg. Hún miðaði við að fólk hélt að það gæti sett ákveðnar reglur um hvað væri rétt og hvað væri rangt og haldið því síðan fram með miklum þunga. Oft var það þannig að það sem var úrskurðað rangt féll ágætlega að máltilfinningu fjölda fólks í landinu sem átti erfitt með að tengja sig við þessar pred- ikanir um hvað mætti segja og hvað ekki.“ Sem dæmi nefnir Gísli að fólk hafi sagt „komustum“. Svo var læknir fallbeygður „læknir“ um „læknir“ í stað „lækni“. Svona tali enn fjöldi eldra fólks. Máltilfinning Íslendinga um hvað sé rétt breytist sífellt. Tvennt er hægt að nefna sem dæmi. Annars vegar hin þráláta þágufallssýki sem íslenskukennarar og málrækt- arsinnar hafa barist gegn af mikilli hörku. Hins vegar er tiltölulega ný breyting sem birtist í nýrri þolm- ynd. Börnin segja „Það var hrint mér“ í stað „Mér var hrint“ og skilja ekki af hverju það er rangt. Gísli segir málbreytingar eðli- legar í hverju tungumáli. „Sumt er bara í munni barna og þau eiga eftir að læra það sem málsamfé- lagið telur almennt vera rétt. En sumt lifir lengur og verður að mál- tilfinningu fullorðinna. Um leið og stór hópur fullorðins fólks viður- kennir eitthvað í málinu, þá er mjög erfitt að fara að halda því fram að það sé rangt. Tungumál og reglur um tungumál eiga að vera lýsandi um það sem er í raun og veru lifandi tungutak fólksins sem kann málið.“ Hvað varðar þágufallssýkina segir Gísli að tilhneigingin til að nota þágufall hafi komið fram strax á 19. öld og sé nú orðin ríkj- andi. „Við verðum bara að horfast í augu við það, eins og staðan er núna, að hvort tveggja er rétt. „Mér langar til“ er alveg eins rétt og „mig langar til“. Þetta er rétt í munni mjög margra. Hann segir að enn sem komið sé, þá hreinsi yfir- lesarar einkenni þágufallssýkinn- ar úr opinberu máli. „En þetta kemur inn í barnaefni í sjónvarpi og enginn stoppar það þar. Þannig að ég held að það sé orðinn það mikill þungi í þessari breytingu að innan skamms verða yfirlesarar líka búnir að kyngja henni.“ Ef slíkar breytingar, sem málfars- sinnar virtust óttast mest fyrir um áratug, eru í dag eðlilegar, hver er þá mesta ógnin sem íslenskan stendur frammi fyrir? Ensku- grýlan, segir Gísli. „Við þurfum að halda uppi öfl- ugu stofnanakerfi sem grundvall- ast á því að íslenska sé þjóðtunga í þessu landi sem við búum í. Það kemur mikið inn af nýrri tækni og nýjum umræðuefnum sem fer fram á ensku.“ Gísli segir hættuna ekki vera að við hættum einn daginn að tala íslensku við börnin okkar, eða yfir kaffinu í spjalli um daginn og veg- inn. „Hættan er sú að við hættum að nota íslensku sem hið opinbera mál sem okkur hefur tekist að halda í til þessa.“ Íslenskan er mál menntunar, stjórnmála, lagasetn- ingar og dægurmenningar. Í dag, segir Gísli, snýst baráttan um að halda tungumálinu lifandi á öllum þessum sviðum, þannig að íslensk- an sé fullgilt tungumál í samfélagi heimsins, en ekki minnihlutatungu- mál. Stjórnmálamenn í pontu á Alþingi, mælandi á enska tungu, er kannski ekki líklegt í náinni framtíð. Né heldur hljómar það líklega að meg- inhluti kennslu í grunnskóla fari fram á ensku. En það þarf ekki að leita lengi til að finna dæmi þess að enskan sé að auka vægi sitt á þess- um tveimur sviðum. Mikill meirihluti lesefnis í háskólum er á ensku og boðið er upp á námskeið sem fram fara á ensku. Þá bendir Gísli á að um helmingur tölvunámskeiða fari fram á því sem kalla má ísl-ensku, því að enskan sé tungumál tölvunn- ar. Byrjendur læra að seifa og dílíta og hvernig hægt sé að vista skjöl á desktoppinu. Eftir fyrstu tímana taka nemendur svo við að koppí og peista. Þegar mikil færni er fyrir hendi er svo hægt að dóvnlóda fæla eftir að hafa bráv- sað á netinu. Í alþjóðasamstarfi er íslenskan ekki notuð og mjög kostnaðarsamt er að þýða öll skjöl og viðhalda íslensku sem opinberu máli. Gísli segir að ekkert langt sé í þá kröfu, þar sem allir skilji ensku hvort eð er, að tilskipanir vegna Evrópska efnahagssvæðisins séu bara á ensku. Með því sparist þýðingar- kostnaður, en á sama tíma er enska komin í lagamálið og þar með orðin hluti af opinberu máli. „Þar með er eitt vígið fallið. Eins í dægurmenningunni, þegar menn eru að framleiða kvikmyndir eða tónlist. Ef markaðurinn er ekki bara Ísland er ekkert óeðlilegt að sú hugmynd komi upp að gera þetta bara á ensku. Það er ekkert sem stoppar góða tónlist eða kvik- mynd í útlöndum, annað en tungu- málið. Þetta er mjög aðkallandi vandamál, viljum við stíga þetta skref, eða viljum við halda þessum hluta dægurmenningar á okkar tungumáli.“ Gísli bendir á að tungumálið sé notað til sköpunar, auk þess að koma hlutum til skila, eða til að móta hugsun og tjá hana á íslensku. Þá sé tungumálið valdatæki, tján- ingartæki og sterkur hluti sjálfs- myndar hvers einstaklings. „Það sem skiptir sköpum fyrir líf íslenskrar tungu er að við höldum áfram að nota hana á öllum sviðum lífsins og að við viljum kosta því sem til þarf til að það megi verða.“ Mér langar svo að lyfta mér á kreik Kennararnir Anna Guðrún Júlíusdóttir og Sigríður Ólafsdóttir eru höfundar Kötlu, kennsluvefjar sem inniheldur námsefni í íslensku fyrir börn innflytj- enda. Þær munu kynna vefinn í dagskrá í Reykjavík- urakademíunni sem hefst klukkan tvö í dag. Kynninguna á Kötlu ber upp í miðri umræðu um innflytjendur á Íslandi; tæpri viku eftir að ríkis- stjórnin samþykkti að veita 100 milljónum króna á næsta ári í að efla íslenskukennslu í landinu. Kennslu- vefurinn á að hjálpa börnum innflytjenda að læra íslensku. Draumur Önnu Guðrúnar og Sigríðar er að fá nægilega háan styrk frá ríkinu til að geta gert aðgang að Kötlu gjaldfrjálsan og opinn öllum, þannig gætu nemendur sem vilja læra íslensku notað kennsluvef- inn sér að kostnaðarlausu. Til þess þurfa þær mun hærri styrk en þær hafa fengið. Hingað til hafa þær fjármagnað vinnu sína við Kötlu með því að selja 34 skólum aðgang að honum gegn vægu gjaldi. Kennsluefnið á Kötlu hentar börnum í öllum ald- urshópum og er meðal annars ætlað að auðvelda börnum innflytjenda að sigrast á hjalla sem rann- sóknir frá mörgum löndum benda til að þeir eigi erf- itt með að komast yfir. „Rannsóknirnar sýna að orða- forði barna innflytjenda staðnar gjarnan við 8.000 orðin, sem samsvarar meðalorðaforða barna á mið- stigi grunnskólans. Þetta er ástæðan fyrir því að þessi börn hætta oft í skóla,“ segir Anna Guðrún. Sig- Katla er kennslutæki fyrir börn innflytjenda ríður bætir því við að börn lendi oft á þessum þröskuldi þegar þau eru níu eða tíu ára. Við verðum bara að horfast í augu við það, eins og staðan er núna, að hvort tveggja er rétt. „Mér langar til“ er alveg eins rétt og „mig langar til“.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.