Fréttablaðið - 10.01.2007, Blaðsíða 36

MARKAÐURINN 10. JANÚAR 2007 MIÐVIKUDAGUR10
Ú T T E K T
Forvígismenn skógræktar hér á landi sjá
tækifæri í viðskiptum með útblásturskvóta
þar sem á hagkvæman hátt megi binda kol-
efni í skógrækt hér á landi. Ísland er aðili að
alþjóðasamningum um takmörkun útblást-
urs, þótt við Kyoto-bókunina hafi verið gert
sérstakt ákvæði um séraðstæður hér. Á móti
getur landið ekki tekið þátt í viðskiptum með
útblásturskvóta sem hafinn er annars staðar
í heiminum. Þetta kann þó að breytast þegar
næsta samningstímabil sáttmálans tekur
gildi eftir árið 2012.
Skógræktarmenn segja að hefja verði
strax undirbúning til að vera í kjörstöðu
þegar fram í sækir, enda sé skógrækt ára-
tugaverkefni. Líklegt er talið að settar verði
enn frekari hömlur á losun gróðurhúsaloft-
tegunda og þar með verði útblásturskvótar
enn verðmætari en nú. Þá sé jafnvel fyrirséð,
gangi eftir allar þær álversframkvæmdir
sem hér munu vera á teikniborðinu, að landið
fari fram úr þeim heimildum sem Kyoto-bók-
unin gerir ráð fyrir.
GRÓÐI EFTIR 33 ÁR
Í grein Arnórs Snorrasonar, skógfræðings
á Rannsóknarstöð Skógræktar ríkisins á
Mógilsá, í nýjasta hefti Skógræktarritsins
sem Skógræktarfélag Íslands gefur út, er í
fyrsta sinn gerð tilraun til að setja verðmiða
á skógrækt hér á landi.
Í greininni kemur fram að verði nýskóg-
rækt hér þrefölduð, þannig að skógur þeki
hér um fimm prósent af láglendi árið 2040
megi, miðað við 1.700 króna markaðsverð á
kolefnistonni í Evrópu í haust, hafa verulegar
tekjur af skógrækt þegar fram í sækir. Árin
2040 til 2080 segir hann tekjur geta numið
tveimur milljörðum á ári og þá er búið að
gera ráð fyrir kostnaði. Hann segir ljóst
að hagnaður vegna kolefnisbindingar geti
þannig auðveldlega staðið undir fjárfestingu
í nýskógrækt.
„Stóri óvissuþátturinn er verðmæti losun-
arheimilda. Það verð stýrist mjög af því hve
vel þjóðum heims tekst að takast á við vand-
ann og draga úr losuninni,“ segir hann en
kveður um leið líklegt að í næstu samningum
um losunarheimildir verði krafist enn frekari
samdráttar í losun gróðurhúsalofttegunda
sem þá muni eflaust skila sér í hærra verði
á losunarheimildunum. Aðspurður áréttar
Arnór að hvort sem haldið verði áfram að
gróðursetja fimm milljónir plantna á ári, eins
og nú er, eða farið í aukna gróðursetningu
sem áætluð var með landshlutaverkefnum
verði hagnaður af nýskógrækt eftir árið
2040. „Við förum þá að hafa hreinar tekjur
af þessari starfsemi á hverju ári, út frá þeim
forsendum sem liggja að baki greininni. Og
það er svo sem ekkert bendir til þess að verð
á losunarheimildum lækki. Þrýstingurinn er
frekar í hina áttina.“ Arnór áréttar að nægt
landrými sé fyrir hendi, enda nemi fimm
prósent landrýmis ekki nema 215 þúsund
hekturum. „Það er alveg landrými til að halda
áfram, spurningin er bara hvað þjóðin vill
gera.“
LAGAUMHVERFI VANTAR
Aðalsteinn Sigurgeirsson forstöðumaður
Rannsóknastöðvar Skógræktar ríkisins á
Mógilsá segir lykilatriði að ræktun nýrra
skóga sé samkvæmt Kyoto-bókuninni jafn-
gild leið og að draga úr útstreymi gróður-
húsalofttegunda. Þá segir hann að hér á landi
séu meiri möguleikar á að nýta þá leið en í
löndum Evrópu, enda landrými nægt. „Við
eigum mikið af illa förnu landi sem nýtist tíl
lítils annars en að horfa á það,“ segir hann
og bendir á að möguleikarnir til þess að
binda kolefni með þessum hætti séu mestir í
löndum þar sem ekki er mikill skógur fyrir,
þar sem hægt er að rækta hann upp og ekki
er mikil samkeppni um nýtingu á landinu til
annarra nota.
„Á hinum Norðurlöndunum eru ekki sömu
möguleikar á að nýta nýskógrækt sem leið til
að draga úr losun. Svíþjóð er að 70 prósent-
um vaxin skógi, Finnland að 80 prósentum
og Noregur vaxinn skógi alls staðar nema í
fjöllum og lítið er um láglendi. Danmörk er
mjög þéttbýl og mjög þéttbær landbúnaður
og þar af leiðandi mikil samkeppni um not á
því landi,“ segir hann og bætir við um Suður-
Með skógrækt má breyta útblæstr
Reiknað hefur verið út að viðskipti með kolefniskvóta kunni að gera skógrækt hér arðbæra á fleiri en einn m
málið og komst að því að aðstæður hér eru sagðar hagfelldari en annars staðar til að nýta sér möguleikana í
ins leggja áherslu á að reglur um útblástur verði almennar og að samkeppnisstaða fyrirtækja verði ekki skekk
um viðskipti með kolefnisbindingu hér, en „íslenska ákvæðið“ í Kyoto-bókuninni útilokar millilandaviðskipti