Fréttablaðið - 04.03.2008, Blaðsíða 42

22 4. mars 2008 ÞRIÐJUDAGUR
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Kjölturakkar Eftir Patrick McDonnell
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Enginn! Það getur enginn
spilað sóló eins og Ace
Frehley, þegar hann er edrú!
Jói, Jói, Jói...
Eddie Van Halen
gæti grætt hann
með sínu spili,
óháð dagsformi!
Á banjó!
Á hverju
ert þú
eiginlega?
Hefurðu
einu sinni
hlustað á...
Getið þið tveir nokkurn
tíma haldið kjafti?
Leikurinn er að byrja!
Jói... Ég vona að
þú hafir vit á að
fallast á hné og
þakka skapar-
anum fyrir það
sem hann hefur
gefið þér!
Á hverjum
degi, Buddy! Á
hverjum degi!
Geisp!
Er þetta bara ég,
eða er drengurinn
orðinn lengri?
Það er
ekki þú.
Hvaða svör
eru það?
...bara þau
fyndnu.
Sfinx, koma ekki öll
svörin þín úr gömlum
brandarabókum?
Nei,
Ég er hinn alvitri
Sfinx, spyrjið mig að
hverju sem er...
Ragnar vinur minn
sagði ótrúlega fyndinn
brandara í dag!
Ragnar segir alltaf
góða brandara,
en þessi var
frábær! Eruð þið
tilbúin?
Þeir sem þekkja Ragnar
myndu telja góðar líkur á
að hann sé um eitthvað
sem kemur út um munn-
inn, nefið eða botninn.
Skjóttuuuuu!
Meinarðu að
þú sért búin
að heyra
hann?
...ef þú tryðir á
endurvinnslu,
í hvaða formi
myndirðu vilja
snúa aftur?
Ég hef nokkrum sinn-
um á ævinni fengið
að heyra það að ég sé
afskaplega dömuleg
og fáguð í fasi. Þetta
eru einnig þau skipti
á ævinni sem ég hef
hlegið hvað mest. Það
er mér auðvitað ekki á móti skapi
að fólki skipi mér í flokk með
Díönu prinsessu, Dorrit og fleiri
fáguðum konum en fátt gæti verið
fjarri sannleikanum.
Það er alvitað í minni nánustu
fjölskyldu að það hafa einhverjar
stökkbreytingar átt sér stað á fín-
hreyfingagenunum sem féllu mér
í skaut. Karlkyns fjölskyldumeð-
limir þurfa varla meira en að
strjúka yfir flóknustu víravirki til
að þau fari að hegða sér rétt, og
geta leyst úr sautján flæktum háls-
festum með því að horfa á þær.
Ekki ég. Í mínum huga fellur það
undir fínhreyfingar að komast
niður hálar tröppur á mannbrodd-
um með ísöxi án þess að detta.
Á síðustu dögum í lífi mínu er
þetta á meðal þess sem ég hef
afrekað: Vaknað á morgnana og
uppgötvað dularfulla gulfjólusvar-
bláa marbletti á kálfunum, sem ég
hef ekki hugmynd um hvaðan eru
sprottnir. Gengið á ruslapoka og
hitt akkúrat á hornið á einu bók-
inni í pokanum, og þannig fengið
skurð eftir endilangri ristinni sem
grær bara ekki. Sest ofan í poll á
einum af skemmtistöðum borgar-
innar, í nýhreinsuðum silkikjól.
Klippt af mér augnhárin þegar ég
dirfðist að storka örlögunum og
ætlaði að lagfæra toppinn á mér
aðeins. Hellt kaffi yfir öll föt sem
ég hef klæðst síðasta mánuðinn.
Hellt kaffi yfir símann minn. Hellt
kaffi yfir skrifblokkina mína.
Það sorglega er að ég er ekki að
ljúga neinu. Þetta hefur allt gerst,
og í gegnum tíðina margt verra,
eins og þegar ég fékk innihaldið úr
heilum bjórkút í augað. Þessi mis-
skilningur leiðréttist sem sagt hér
með. Ég er ekki fáguð og hef fín-
hreyfingar á við trylltan fíl. Þið
megið samt alveg halda áfram í
ranghugmyndunum, þá get ég
fengið að ímynda mér að ég sé ekki
pollablauta augnháralausa stelpan
svona af og til. Það er ágætt.
STUÐ MILLI STRÍÐA Af fágun og fínhreyfingum
SUNNA DÍS MÁSDÓTTIR ER POLLABLAUTA, AUGNHÁRALAUSA STELPAN