Fréttablaðið - 20.07.2008, Blaðsíða 12

12 20. júlí 2008 SUNNUDAGUR
Hafið þið hist áður og hvað vitið þið
um hvort annað?
Guðríður: Nei aldrei.
Óttar: Ég fer svo sjaldan upp í
Kópavog.
Guðríður: Og ég sjaldan til Reykja-
víkur. Ég veit ekkert um þennan
dreng. Nema ég þykist vita að hann
stendur á réttum stað í pólitík.
Óttar: Ég stend kannski ekki bein-
línis þar en við skulum orða það
þannig að ég hef kosið Samfylking-
una.
Guðríður: Var ég kannski að upp-
ljóstra einhverju?
Óttar: Nei, ætli það. Ef ég kýs einn
ákveðinn flokk í næstu kosningum
þá held ég að ég sé kominn hring-
inn. Ætli ég endi ekki á Sjálfstæðis-
flokknum. Er það ekki línan? Að
byrja í Vinstri grænum átján ára
og enda svo í Sjálfstæðisflokknum.
Guðríður: Það sýnir nú ekki mikla
staðfestu. En svo ég sé alveg með
það á hreinu þá ertu að skrifa
hérna...
Ótta: Skjóttu bara.
Guðríður: Nei, nefndu bara ein-
hverjar bækur.
Óttar: Ég er kannski þekktastur
fyrir að hafa skrifað ævisögu
Hannesar Hólmsteins Gissurarson-
ar.
Guðríður: Nei, ég hef ekki lesið
hana.
Óttar: Hún barst kannski aldrei
upp í Kópavog en hún var mjög vin-
sæl í Reykjavík. Svo var ég með
eina skáldsögu fyrir jól, Hnífur
Abrahams, sem seldist ágætlega.
Guðríður: Ertu kominn út í Uglu?
Um leið og þú kemur út í Uglu þá
fer ég að lesa þig.
Óttar: Nei, en það er náttúrlega
draumur hvers rithöfundar að kom-
ast þangað.
Guðríður: Já, þá fara svona menn-
ingarvitar eins og ég að lesa þig.
Óttar: Og peningarnir streyma inn.
Aldrei X-D
Nefnið þrjá hluti um hvort annað
sem þið vitið ekki hvort eru sannir
eður ei en gætuð engu að síður
trúað að væru það?
Guðríður: Ég held að þú eigir aldrei
eftir að kjósa Sjálfstæðisflokkinn.
Óttar: Ég held það sé alveg rétt hjá
þér.
Guðríður: Svo held ég að þú hafir
engan áhuga á fótbolta.
Óttar: Ég hef mikinn áhuga á fót-
bolta, æfði meira að segja í nokkur
ár þegar ég var yngri.
Guðríður: Nú? En hvað fleira...
Hmm, stúdent af félagsfræði-
braut?
Óttar: Nei eðlisfræði- og náttúru-
fræðibraut.
Guðríður: Andskotinn!
Óttar: Á ég þá að koma með eitt-
hvað? Ég myndi halda, svona í ljósi
kiljuklúbbsins Uglunnar, að þú sért
mjög dugleg við að fara upp í sumar-
bústað.
Guðríður: Jaaá, hjólhýsið kannski
frekar.
Óttar: Svo held ég að þú sért vinnu-
söm og öguð.
Guðríður: Vinnusöm já, öguð nei...
Óttar: Og jafnvel að þú hafir nýlega
verið í útlöndum eða í sólinni. Þú
ert svo brún.
Guðríður: Svakalega ertu glöggur,
það er bara rétt hjá þér. Ég fór til
útlanda í vor en þá bar ég á mig svo
mikla sólarvörn að ég tók engan lit.
Svo var ég í hestaferð við Heklu-
rætur og brann.
Óttar: Ertu hestakona? Ég hefði nú
átt að fatta það einhvernveginn.
Evran og auðurinn
Að málum vikunnar. Mikið hefur
verið rætt um hvort Íslendingar eigi
að taka upp evruna án þess að
ganga í ESB, hvað finnst ykkur um
það? Kæmi einhver annar gjald-
miðill til greina?
Guðríður: Verandi brennimerkt
Samfylkingarmanneskja er alveg
augljóst hver mín skoðun er. Ég vil
að við göngum alla leið í sambandið
og það kemur ekkert annað til
greina en að taka upp evru. Punkt-
ur.
Ótttar: Ég er líka mikill Evrópu-
sinni og hef alltaf verið. Mamma
mín er tékknesk og það hefur litað
mína sýn. Ég hef aldrei skilið þenn-
an ótta og trúi ekki að Evrópusam-
bandið sé þessi svakalega illi púki
eins og margir vilja láta.
Guðríður: Þetta er sama umræðan
og í aðdraganda þess að við gerð-
umst aðilar að EES, þá voru sömu
raddir á lofti um að þetta ætti allt
eftir að fara til andskotans. Ég held
það sé bara bráðnauðsynlegt fyrir
hinn almenna borgara að komast í
Evrópusambandið.
Óttar: Er kominn botn í það hvort
við megum taka upp evruna án þess
að ganga í ESB? Það slengir þessu
einhver fram og allt í einu eru allir
farnir að tala um þetta sem mögu-
leika án þess að vita hvort það er
hægt.
Guðríður: Ég held við getum geng-
ið í ESB á fáeinum mánuðum, það
er tiltölulega lítið sem þarf að
semja um. En við getum ekki tekið
upp evruna fyrr en við erum búin
að ná einhverjum stöðugleika.
Óttar: Já, svo gætum við reyndar
bara tekið upp pólskt zloty eða eitt-
hvað.
Talandi um peninga. Markaðurinn
birti í vikunni lista yfir ríkustu
menn landsins. Sjáið þið fram á að
komast einhvern tímann á þennan
lista? Hvernig vilduð þið þá hafa
auðnast og hvað mynduð þið gera
við alla peningana?
Guðríður: Nei.
Óttar: Það er náttúrlega minn
stærsti draumur að komast á þenn-
an lista.
Guðríður: Kannski þegar þú ert
kominn í Ugluna.
Óttar: Já, ég byrja á því að komast í
Ugluna, síðan toppa ég Arnald og...
nei... ég efast um það.
Guðríður: Ef ég kæmist á listann
vildi ég hafa orðið rík á einhverju
gáfulegu. Til dæmis að hafa fundið
eitthvað upp. Eitthvað svona eins
og ljósaperuna eða grammófóninn.
Óttar: Geturðu ekki blandað þessu
tvennu saman? Grammófónn með
ljósaperu!
Guðríður: Fyrir nokkrum árum
síðan vorum við hjónin að keyra
niðrí bæ og fengum þessa snilldar-
hugmynd hvað það væri frábært að
vera með bók á diskettu og svo
væri maður með eins og tölvuskjá
og myndi hlaða diskettunni inn á
skjáinn. Þetta væri svona digital
bók. Svo liðu tíu ár og núna er auð-
vitað búið að finna þetta upp.
Óttar: Kannast við þetta. Þegar ég
var krakki langaði mig að finna upp
svona lítil stykki sem væri hægt að
líma á lykla og svoleiðis og láta
pípa ef maður týndi því. Svo sá ég
löngu seinna að þetta er til.
Guðríður: Ef ég væri rík myndi ég
kaupa mér rosalega flotta hesta.
Óttar: Eftir að ég fór frá því að
vera í mínus yfir í að vera í plús
breyttist líf mitt ekkert dramat-
ískt. Ég sé ekki fram á að það myndi
breytast neitt frekar ef ég væri í
enn meiri plús. Ein af mínum hetj-
um er maðurinn sem stofnaði
IKEA. Hann hefur ekki breytt
neinu, ekur enn sama gamla Saab-
num, býr í sama húsinu og samt er
hann mjög ríkur. Það er eitthvað
við það sem mér finnst áhugavert.
Að flippa ekki alveg út þó maður
eignist seðla.
Guðríður: Já ég er eiginlega sam-
mála. Nema að ég myndi nú
kannski ekki alveg keyra um á
gamla bílnum frá 1985. Ætli ég
myndi ekki kaupa mér nýlegan
jeppa.
Kaleikur Krists í Kolaportinu
Menn ætla í leiðangur á Kjöl í
sumar til að leita að kaleik Krists
sem þar á að vera falinn. Haldið þið
að þeir finni góssið? Ef þið þyrftuð
að fela eitthvað á borð við hinn heil-
aga gral, hvaða felustað mynduð
þið velja?
Guðríður: Í einhverri gjótu í víð-
feðmu hrauni. Nóg er af þeim, bara
í Kapelluhrauni jafnvel.
Óttar: Innan um öll líkin. Ég veit
ekki hvar er best að fela svona gral.
Ef fólk sæi hinn heilaga gral þá
myndi það örugglega ekki fatta að
þetta væri hann. Hann gæti þess
vegna verið í Kolaportinu.
Guðríður: Mér finnst alveg eins lík-
legt að kaleikur Krists sé á Kili eins
og hvar annars staðar í heiminum
en mér finnst fróðlegt að vita hve-
nær þeir hafa átt að leggja á sig
ferð yfir Atlantshafið til að fela
hann hér.
Óttar: Í Sturlungu er minnst á þrjá-
tíu Fransmenn sem koma og hitta
Snorra Sturluson og enginn veit
hvað þeir eru að gera. Það eru
ákveðnar kenningar uppi um að
þeir hafi verið að koma með gral-
inn.
Guðríður: Er þetta ekki eins og að
leita að nál í heystakki? Annars
finnst mér að það þurfi að benda
Dan Brown á þetta. Þú ert kannski
kominn með metsölubók bara.
Gætir komist á Forbes-listann
Óttar: Bókin í fyrra var svolítið
svoleiðis.
Guðríður: Nú verð ég að fara að
lesa hana, jafnvel splæsi henni á
mig þó að hún sé ekki komin út í
Uglunni.
Óttar: Ég á svo sem ekki von á að
þeir finni neitt en ef þeir finna það
þá þarf bara að endurskoða allt.
Það þyrfti að vera kamera í Háskóla
Íslands til að mynda viðbrögðin hjá
sagnfræðingunum þegar þeir fá
fréttirnar um að gralinn sé fund-
inn.
Ráðherra á vaktinni um helgar
Löggæslu í miðborginni er ábóta-
vant vegna manneklu. Hvernig á að
ráða úr því? Hvaða þjóðþekkta
Íslending vilduð þið sjá ganga til
liðs við lögregluna, einhvern sem
fólk verður hrætt við en tekur sig
um leið vel út í löggubúningi?
Guðríður: Þar hittir þú fyrir mann-
eskju sem hefur mjög sterkar skoð-
anir á því. Ég held það sé alveg
ljóst að ríkisvaldið hefur algjörlega
brugðist í fjárveitingum til lögregl-
unnar og ég fagna því að nú loksins
hefur lögreglustjóri höfuðborgar-
svæðisins stigið fram og sagt að
við svo komið verði ekki unað
lengur.
Óttar: Mér líst vel á þessa
miðborgar þjóna sem ganga um
bæinn.
Guðríður: En já, varðandi þekkta
persónu. Þarf hann endilega að
taka sig vel út í búningnum?
Óttar: Má ég segja, má ég segja?
Björn Bjarnason!
Guðríður: Ha ha ha, ég ætlaði ein-
mitt að segja það. Þess vegna
spurði ég hvort hann þyrfti að taka
sig vel út í búningnum. Það ætti að
setja hann á vaktina niðri í bæ á
laugardagskvöldi.
Óttar: Það væri snilld, jafnvel í her-
mannabúningi. Hvað með Ólaf
Ragnar og Dorrit? Í löggumyndun-
um eru oft kona og karl í bílunum,
þau væru flott að krúsa á löggu-
bílnum.
Að lokum. Ef þið mynduð skipta um
hlutverk, hvert yrði þitt fyrsta verk
sem bæjarfulltrúi í Kópavogi Óttar
og Guðríður, hvers konar bók mynd-
ir þú skrifa?
Guðríður: Ég myndi skrifa ævisögu
og það yrði sko ekki saga Hannesar
Hólmsteins Gissurarsonar.
Óttar: Það er búið að skrifa hana
svo það er allt í lagi. Um hvern
myndir þú þá skrifa?
Guðríður: Ég myndi skrifa ævisögu
einhverrar kraftmikillar konu sem
hefði látið að sér kveða á Íslandi,
ekkert endilega í pólitík heldur
bara einhver kona sem ruddi braut-
ina. Það er svo mikill lærdómur í
svoleiðis bókum.
Óttar: Ef ég væri kominn í bæjar-
ráð Kópavogs myndi ég svara því í
eitt skipti fyrir öll af hverju Smára-
lind lítur út eins og hún gerir. Var
þetta tilviljun eða með ráðum gert?
Þið vitið hvað ég er að tala um, er
það ekki?
Guðríður: Jú jú. Það er gaman að
skoða þetta á Google Earth.
Óttar: Þetta er svo furðulegt, og
flísarnar í gólfinu!
Guðríður: Bæjarráð getur kallað
eftir þessum upplýsingum. Óskað
eftir því að arkítektinn komni og
geri grein fyrir sínum málum.
Óttar: Já sko! Það yrði mitt fyrsta
verk – að svala eigin forvitni.
Á RÖKSTÓLUM
Er kaleikurinn í Kolaportinu?
Guðríður Arnardóttir hefur ekki lesið neina af bókum Óttars M. Norðfjörð. Óttar viðurkennir að hafa kosið Samfylkinguna
þótt hann viti varla hver Guðríður er enda gerir hann sér sjaldan ferð upp í Kópavog. Þórgunnur Oddsdóttir ræddi Evrópumálin,
löggæsluna og leitina að hinum heilaga gral við rökstólapar vikunnar.
RITHÖFUNDURINN OG ODDVITINN Óttar og Guðríður eru sammála um að Björn Bjarnason eigi að ganga til liðs við lögregluna og sinna eftirliti í borginni um helgar. Þau eru
hins vegar ekki viss um hvort búningurinn færi honum vel. FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON
Ef ég væri kominn í bæjarráð Kópavogs myndi ég svara
því í eitt skipti fyrir öll af hverju Smáralind lítur út eins
og hún gerir. Var þetta tilviljun eða með ráðum gert? Þið
vitið hvað ég er að tala um, er það ekki?