Fréttablaðið - 20.07.2008, Qupperneq 56

GÓÐAN DAG!
Sólarupprás Hádegi Sólarlag
Reykjavík
Akureyri
Heimild: Almanak Háskólans
SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 512 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 512 5313, fax: 512 5301, ritstjorn@frettabladid.is
DREIFING: dreifing@posthusid.is Auglýsingadeild: auglysingar@frettabladid.is Veffang: visir.is EF BLAÐIÐ BERST EKKI: 512 5060
VIÐ SEGJUM FRÉTTIR SMÁAUGLÝSINGASÍMINN ER 512 5000
BAKÞANKAR
Davíðs Þórs
Jónssonar
F
í
t
o
n
/
S
Í
A
Þegar þú brosir,
þá brosum við!
þjónustu, hlýju viðmóti og liðlegheitum
viljum við senda farþega okkar út í heim og skila þeim aftur
ánægðum eftir vel heppnað ferðalag í útlöndum.
Nú fer hver að verða síðastur til að bóka flug út í sumar.
Smelltu þér á icelandexpress.is og skoðaðu frábært
úrval áfangastaða!
með ánægju
Í dag er sunnudagurinn 20. júlí,
203. dagur ársins.
3.57 13.34 23.08
3.17 13.19 23.17
Á síðustu öld gerðu listamenn í stórum stíl uppreisn gegn
formi og reglum sem þeim fannst
sníða sköpun sinni of þröngan
stakk. Skáldin sprengdu utan af
sér formið og sögðu hefðbundinni
bragfræði stríð á hendur. Mynd-
listarmenn lögðu pensla og striga
til hliðar og unnu með öðrum verk-
færum. Jafnvel gat listin verið í
því einu fólgin að setja gamlan
hlut í nýtt samhengi. Fyrir þetta
uppgjör standa allir sæmilega list-
hneigðir menn í þakkarskuld við
þá enn þann dag í dag.
ÞEIR sem fylgdu í kjölfarið virð-
ast hins vegar upp til hópa alger-
lega hafa misskilið um hvað upp-
reisnin snerist, gegn hverju andófið
beindist. Uppreisnin var nefnilega
ekki gegn forminu sem slíku, held-
ur gegn list sem þjónaði engum til-
gangi öðrum en forminu, list sem
var ekki um neitt annað en upp-
skriftina að sjálfri sér. Þannig er
það vandræðalega augljóst að
ástæða þess að langflest skáld
yrkja formlaus ljóð nú á dögum er
ekki að þau hafi sprengt formið
utan af sér, heldur að þau gætu ekki
fyllt upp í það þótt þau reyndu.
EINU sinni sagði leikstjóri við
leikhóp sem ég var í að við ættum
alls ekki að hafa gaman af þessu.
Það væri ekki tilgangurinn, til-
gangurinn væri að áhorfendur
hefðu gaman af þessu. Það tókst.
Áhorfendur höfðu gaman af sýn-
ingunni og viti menn: Það veitti
okkur aðstandendum hennar
ánægju. Þetta rifjaðist upp fyrir
mér um daginn vegna þess að ég
varð vitni að listsköpun ung-
menna. Þau spiluðu ekki óhljóð af
bandi í sal með flöktandi ljósum
eða héngu hreyfingarlaus í neti
eins og nú tíðkast aðallega, heldur
stilltu þau sér upp á almannafæri
og sungu rammfalskt. Gjörning-
urinn var sennilega í því fólginn
hvað þau voru í bjánalegum bún-
ingum og með asnalega andlits-
málningu. Eflaust höfðu þau sjálf
mjög gaman af þessu. En ef þau
hefðu lagt einhverja vinnu í að
æfa sönginn hefði ánægja áheyr-
enda af uppákomunni hugsanlega
orðið einhver. Fyrir vikið hefði
ánægja þeirra sjálfra af henni
kannski rist dýpra.
ÞESS vegna langar mig að frá-
biðja mér allan þennan frumleika
og óska eftir því að fá að sjá ein-
hverja hæfileika. Það er ólíkt
skemmtilegra að heyra gamalt lag
leikið vel en að heyra glænýtt
glamur. Mér finnst nefnilega mun
merkilegra að kunna á hljóðfæri
en að geta misþyrmt því á áður
óþekktan hátt.
Minni frumleika,
meiri hæfileika