Fréttablaðið - 06.09.2008, Side 38

● Forsíðumynd: Arnþór Birkisson tók mynd á heimili
Höllu Haraldsdóttur Útgáfufélag: 365 miðlar ehf., Skafta-
hlíð 24, 105 Reykjavík, s. 512 5000 Ritstjórar: Hrefna
Sigurjónsdóttir hrefna@frettabladid.is, Roald Eyvinds-
son roald@frettabladid.is, Emilía Örlygsdóttir emilia@
frettabladid.is Auglýsingar: Hlynur Þór Steingrímsson s.
517 5439 Útlitshönnuður: Kristín Agnarsdóttir kristina@
frettabladid.is.
HEIMILISHALD
ROALD EYVINDSSON
● heimili&hönnun
HEILBRIGÐ MELTING ER UNDIRSTAÐA GÓÐRAR HEILSU
Adult‘s Blend
– Fyrir yngri en 65 ára
Inniheldur 12 billjónir vinveittra gerla til
að viðhalda eðlilegri flóru hjá fullorðnu
fólki. Bætir frásog næringarefna, eflir
meltinguna, takmarkar virkni örvera, sýkla
og sjúkdómsvaldandi baktería.
Infant´s Blend
– Fyrir ungabörn og smábörn
Inniheldur 7 tegunda sérhæfðan
gerlahóp sem viðheldur eðlilegri flóru
í ungum börnum. Inniheldur B.infantis,
mikilvægustu örverurnar í meltingarvegi
ungbarna og smábarna.
Advanced Adult‘s Blend
– Fyrir 60 ára og eldri
Inniheldur sérhæfðan gerlahóp sem er
sérstaklega ætlaður eldra fólki og valdir
með tilliti til lakrar starfsemi ristilsins
og lífaldurs. Bætir meltingu próteina
kolvetna og fitu.
Super 8 – Gegn sveppasýkingu
Inniheldur 8 tegundir vinveittra baktería
sem koma jafnvægi á gersveppinn og
óþéttan meltingarveg. Einnig góð gegn
sýkingu í leggöngum og þvagfærum.
Super 5 – Fyrir munnheilsuna
Inniheldur fimm tegundir vinveittra
gerla sem eru gagnlegir fyrir
munnhirðu. Vernda gegn þrusku,
særindum í gómi, tannskemmdum,
vefjaskemmdum og andfýlu.
Probiotic blöndurnar eru sérstaklega hannaðar með tilliti til viðhalds og endurnýjunar heilbrigðrar meltingar sem aftur leiðir til betri heilsu!
Probiotics fæst í Lyfju, Heilsuhúsinu,
Heilsuhorninu Akureyri, Samkaup Úrval
Njarðvík og Blómaval.
Góðu gerlarnir til
höfuðs þeim vondu
Probiotic eru nákvæmar
samsetningar sérhæfðra
gerlahópa fyrir mismunandi
aldursskeið, lífsstíl og ástand.
Regluleg inntaka Probiotic
kemur m.a. jafnvægi á gerla-
gróðurinn, jafnar ástand
meltingarvegarins og eykur
hæfni hans við upptöku á
næringarefnum.
E
ftir tíu ára sambúð og innsýn í sambönd annarra hef ég komist að
þeirri niðurstöðu að mannfólkinu megi skipta í tvo hópa: Þá sem
sanka að sér drasli og eiga erfitt með að losa sig við það og hina
sem eru duglegir að losa sig við umframdót. Eða íkorna og rusla-
karla, eins og ég kýs að kalla þá. Svo virðist sem heimilishald gangi best
þegar tveir íkornar eða tveir ruslakarlar taka saman, en heldur verra
virðist að halda í horfinu ef íkorni og ruslakarl taka upp á því að rugla
saman reytum.
Þegar ég flutti inn til mannsins míns kom fljótlega í ljós að ruslakarlinn
ég hafði skriðið beinustu leið inn í íkornaholu. Ef það voru ekki minjagrip-
ir frá ferðalögum eða eldspýtustokkar þá voru það eggjabakkar í stöflum
uppi á eldhússkáp, sem höfðu að hans sögn tvímælalaust notagildi þótt ég
kæmi ekki auga á það. Reyndar virtist einhvern veginn
flest, sama hversu mikið drasl ég áleit það vera, nýtan-
legt í hans augum. Þar sem sambandið var enn á byrj-
unarstigi og hann átti íbúðina ákvað ég að hafa skoð-
anir mínar út af fyrir mig, enda engin ástæða til að
láta henda sér út úr holunni. Vandræðin hófust í raun
ekki að neinu ráði fyrr en við keyptum okkur húsnæði
saman og ákváðum að gera það upp.
Þótt eggjabakkarnir heyrðu þá sögunni til hafði flest
annað fylgt okkur í gegnum árin; himinháir staflar af
dressum, sem hefðu látið prinsessuna sem átti 365 kjóla líta út eins og um-
renning, leirtau og eldhústæki. Þar á meðal poppvél, djúpsteikingarpottur,
ísvél, dularfullir pottar og pönnur, sem voru allt brýnasta nauðsyn að sögn
elskulegs íkornans, sem hélt áfram að bæta í búið, meðan ég var við það
að missa vitið.
Ég ýmist tuðaði, grét eða henti mér organdi í gólfið út af dótasýkinni,
en allt kom fyrir ekki. Þegar íkorninn, sem átti nú búslóð sem hefði dugað
afrísku þorpi, heyrði á það minnst að kannski þyrfti að grisja aðeins, sagð-
ist hann ekki ætla að búa á tékknesku geðveikrahæli. Heimilið okkar, sem
leit í upphafi út eins og fallegt, mínímalískt en persónuleikalaust heimili −
eins og ég vil hafa það − var orðið að höll Loðvíks 14.
Segja má að deilan um draslið hafi svo náð hámarki í nýafstöðnu fríi
á Spáni, þegar uppgötvaðist að íkorninn ætlaði að bæta við glösin 200 og
diskana 300 heima á Íslandi. Brátt hafði öll fjöskyldan blandað sér í málið
þar til systir mín, langt komin í sjálfsrækt, benti á að best væri að hætta
þessari stjórnsemi og leyfa manninum að hafa sinn hátt á. Og ég hlýddi.
Leirtauið stendur nú enn á borðinu og fátt bendir til að það komist í eld-
hússkápana nema með göldrum. En ég ætla að ekkert að stressa mig yfir
því og fyrir vikið finnst mér ég vera frjáls.
Íkornar og ruslakarlar
Svo virðist
sem heimilis-
hald gangi
best þegar
tveir íkornar
eða ruslakarlar
slá sér upp.
„Ég er hálfbandarísk því pabbi er
héðan og þegar við ákváðum að opna
Kisuna í Reykjavík vorum við alltaf
með hugann við New York líka. Mig
hefur dreymt um að eyða hér tíma
til að komast nærri rótum mínum
og vildi að börnin yrðu fróðari um
staðinn og uppruna sinn, rétt eins og
ég þráði þegar við fluttum frá París
til Reykjavíkur,“ segir Þórunn, sem
fyrir viku opnaði dyrnar að Kisunni
í SoHo-hverfinu.
„Búðin er ofboðslega falleg og
fegurri en við reiknuðum með því
húsnæðið var gamalt, en eftir sex
mánaða vinnu hefur hún náð sömu
töfrum og Kisan í Reykjavík; björt,
stílhrein og fangar sömu stemn-
ingu. Við náðum meira að segja
sama hvíta litnum og við elskum
og er okkar leyndarmál; sem gefur
lokkandi og sérstaka birtu. Við vild-
um vera í SoHo og fundum eftir
langa leit frábæran stað í hliðar-
götu sem er laus við mesta asann,
sem við vildum forðast,“ segir
Þórunn, sem ásamt manni sínum,
Olivier Brémont, sér fram á að vera
með annan fótinn í nafla alheims-
ins, eins og New York er stundum
nefnd.
„Viðtökur hafa verið stórkost-
legar. Íbúar hverfisins voru mætt-
ir eins og skot er þeir sáu nýja búð
og lýstu því yfir að nú væri komin
búðin sem New York vantaði og að
opnunin væri sú besta í tíu ár. Það
gladdi okkur mjög, því auðvitað
renndum við blint í sjóinn. Í þess-
ari borg er svo margt í boði, en það
sem fæst í Kisunni okkar er svo óg-
urlega mikið öðruvísi og ekki síst ís-
lensku vörurnar sem þykja spenn-
andi,“ segir Þórunn sem hefur til
sölu íslenskar vörur frá 66° N, Stein-
unni Sigurðardóttur, Farmers Mark-
et og Aurum.
„Í New York er fáfundinn evr-
ópskur blær og allt mjög bandarískt
í búðum. Í SoHo eiga menn sameig-
inlegt að vera kaupglaðir, veraldar-
vanir lífskúnstnerar, og hefur komið
á óvart hve margir þekkja vörurnar,
hafa á þeim dálæti og þakka nú fyrir
að þurfa ekki lengur að sækja þær
heimshorna á milli,“ segir Þórunn
sem er bjartsýn á framhaldið.
„Við hugsum ekki lengra í bili, en
færum kannski út kvíarnar ef búðin
gengur jafn vel og heima. Þar hefur
verið ótrúlegur uppgangur, vörurn-
ar eru dýrar, flottar og hugnast Ís-
lendingum vel, en vöxtur er yfir
fjörutíu prósent á milli ára.“
Kisan er á 125 Greene Street og
er opin daglega frá 11-19. - þlg
Besta opnun í NY í tíu ár
● Það er haustmorgunn í New York. Íslendingur gengur inn í verslun því ásýndin hringir
kunnuglegum bjöllum. „Þetta er eins og Kisan í Reykjavík,“ segir hann stundarhátt. „Aha,
af því að þetta er Kisan í New York,“ svarar fagurkerinn Þórunn Anspach við búðarborðið.
Þórunn í Kisunni í New York, ásamt
eiginmanni sínum Olivier og verslunar-
stjóranum Lionel Guy-Brémont.
Séð yfir
kvennadeild
Kisunnar, sem
einnig selur
fágætan varn-
ing fyrir herra
og börn.
M
Y
N
D
IR
/K
IS
A
N
6. SEPTEMBER 2008 LAUGARDAGUR8