Fréttablaðið - 17.01.2009, Blaðsíða 24

24 17. janúar 2009 LAUGARDAGUR
„Ég er búinn að ganga með þennan
draum í maganum lengi,“ segir hann.
„Alveg síðan ég hitaði upp fyrir Jón
Gnarr í Ég var einu sinni nörd í Loft-
kastalanum langaði mig að vera með
mína eigin sýningu. Síðan þá hefur
maður verið í þessu þorrablóts/árshá-
tíðarharki. Þar eru allt aðrar forsend-
ur. Þar er maður pantaður og þarf að
standa fyrir sínu. Þetta er allt öðru-
vísi. Allt fólkið í salnum er mætt til
að horfa á mig. Þessi löngun að gera
sýningu varð kveikjan en hugmynd-
in stoppaði þar. Ég var ekki með neitt
meira. Ég á í tölvuverðum erfiðleikum
með að koma einhverju frá mér á blað
og þar kom Sigurjón sterkur inn. Hann
er flinkur í að fanga það sem ég er að
röfla. Hann er samt meira en ritari því
hann kom oft með tillögur og á stóra
hluta í verkinu. Hann bjó líka til brýr
á milli alls konar grínbúta sem ég var
með. Hann pældi í þessu á Tenerife.“
„Meira í Súðavík, myndi ég segja,“
segir Sigurjón. „Sýningin er búin að
vera olnbogabarn hjá okkur lengi.
Pétur var alltaf að hætta við og missa
móðinn og ég bakkaði hann alveg upp
í því: „Já, já, hættum bara við þetta,“
sagði ég. En svo komst þetta almenni-
lega í gang og fór að mótast síðsum-
ars í fyrra. Þegar Stefán Jónsson leik-
stjóri kom inn í þetta fór allt á stað
fyrir alvöru.“
Er Sannleikurinn í anda einhvers
sem maður þekkir, til dæmis Ég var
einu sinni nörd?
„Þetta er miklu meira verk,“ segir
Sigurjón. „Þetta er ekki uppistand þar
sem einn gæi labbar um með míkróf-
ón og segir brandara. Það er gríðar-
leg leikmynd og mikil hljóðmynd. Það
er mikið lagt í þetta og þetta er kúl
sýning.“
„Efnislega er ég ekki að velta mér
upp úr æsku minni eða samskiptum
við hitt kynið,“ segir Pétur. „Maður er
dálítið búinn að blóðmjólka það.“
„Við byrjuðum samt fyrst að skrifa
á þeim nótum – „ég var fyndni gæinn
en engar stelpur vildu sofa hjá mér“ og
eitthvað þannig – en það var bara eitt-
hvað svo dæmigert að við slaufuðum
því,“ segir Sigurjón.
„það eina sem ég vissi var að mig
langaði að fara aðrar leiðir en þess-
ar auðveldu uppistandsleiðir,“ segir
Pétur.
„Þetta er ekki dæmigerð sýning og
ekki frumleg heldur. Hún hefði eigin-
lega getað verið skrifuð svona 1930,
fyrir utan að það voru engar tölvur þá.
Það er eitthvað gamaldags við þessa
sýningu, klassískt,“ segir Sigurjón.
„Við erum ekki að finna upp hjól-
ið en við erum kannski að mála það í
öðrum litum,“ segir Pétur.
Kreppufrí sýning
Nú langar mig að spyrja mjög djúpr-
ar spurningar. Ég vara þá við og spyr
svo: Hefur hlutverk ykkar sem lista-
manna breyst eftir að kreppan skall
á með þunga? Hafið þið endurskoðað
tilgang ykkar sem listamanna?
„Neeei, allavega ekki ég,“ segir
Pétur.
„Maður hefur haldið í þá klisju
að þegar kreppa kemur þá vilji fólk
afþreyingu,“ segir Sigurjón. „Krepp-
an er nú bara búin að standa yfir í 100
daga og maður er ekki byrjaður að
endurskoða neitt enn þá. Reynir bara
að halda sínu striki.“
Er þetta kreppufrí sýning?
„Mig minnir það. Það er þá ekki
nema eitthvað mjög lítið sem ég er að
tala um kreppuna,“ segir Pétur.
„Samt er leikstjórinn rosalegur mót-
mælandi, haldandi ræður með Herði
Torfa, en hann hefur haldið því alveg
aðskildu frá þessu,“ segir Sigurjón.
„Sem er bara fínt,“ segir Pétur. „Það
er ágætt að geta komist eitthvert þar
sem ekki er verið að tala um þessa
blessuðu kreppu. Geta bara komist í
heimspekilegt bull.“
Hvernig er húmorinn í Sannleikan-
um, er þetta græskulaust grín eins og
til dæmis hjá Sveppa og Audda eða
kaldhæðið eins og til dæmis hjá Jóni
Gnarr og Sigurjóni?
„Ég myndi segja að ég væri einhvers
staðar þarna mitt á milli, en ég er
náttúrlega langt fyrir ofan alla þessa
gæja. Nei nei, ég segi svona. Húmor-
inn rokkar þarna á milli.“
„Það er einmitt það skemmtilega
með hann Pétur,“ segir Sigurjón.
„Hann byrjaði sem sætur mömmu-
strákur eins og þeir Sveppi og Auddi
en hefur svo verið að færa sig á aðrar
slóðir.“
Er Sannleikurinn dónaleg sýning?
Ég hef heyrt að þú hafir hleypt upp
árshátíðum með dónakjafti.
„Ha, hefurðu heyrt það?“ segir
Pétur og er greinilega brugðið. „Það
hlýtur að hafa verið Auddi. En nei,
Sannleikurinn er leyfður öllum ald-
urshópum. Ég hef alltaf dansað á lín-
unni en alltaf reynt að halda mig rétt-
um megin á henni.“
„Pétri leyfist líka meira en öðrum.
Hann er bara þannig,“ segir Sigur-
jón.
„Jæja, er þetta ekki orðið fínt?“
spyr Pétur og mænir á súkkulaði-
múffurnar. Við dembum okkur í þær,
ylvolgar.
B
orgarleikhúsið er með
mötuneyti á þriðju hæð-
inni fyrir leikara og
starfsfólk. Það lítur út
eins og Kaffi Mensa,
kaffihús sem var í Lækj-
argötu á síðustu öld. Ég hef orð á þessu
og Sigurjón veit alveg hvað ég er að
meina. Ekki Pétur enda er hann yngri
en við og hefur meiri áhuga á funheit-
um súkkulaðimúffum sem lagðar eru
fyrir okkur. Við fáum okkur ískalda
nýmjólk með. Mig langar að vita allt
um Sannleikann. Til dæmis hvernig
uppbyggingin á verkinu er.
„Þetta er einleikur, en samt smá
uppistand líka,“ segir Pétur. „Það er
texti sem ég hef lært utan að en ég get
alveg farið út af honum. Eins og nafn-
ið gefur til kynna er leikritið um sann-
leikann. Hinn raunverulegi sannleik-
ur mun koma fram í enda verksins,
en ég fer um víðan völl í leit minni að
honum.“
Er það hinn endanlegi sannleikur?
„Já, enda held ég að það sé bara einn
einfaldur grunnsannleikur,“ segir Sig-
urjón djúpspakur. „Fólk mun koma í
þungum þönkum út af sýningunni.“
En er sannleikurinn fyndinn?
„Neeee …“
„Tja, jú jú, hann er fyndinn!“ full-
yrðir Pétur.
Kemurðu fram í búningum? Skipt-
irðu um föt?
„Já, ég skipti oft um föt, en aldrei í
sýningunni,“ segir Pétur og flissar.
Kúl og klassísk sýning
Allir þekkja Pétur Jóhann, enda er
hann súperstjarna. Hlutverk hans í
Næturvaktinni varð það innlegg í sam-
eiginlegan grínbanka þjóðarinnar sem
þurfti til. Sigurjón á hlut í uppgangi
grínistans, réð hann í útvarpsþáttinn
Ding Dong á Radíó á sínum tíma og
þaðan fór allt upp á við. „Ég bjó þennan
strák til!“ segir Sigurjón í gríni. Mér
virðist sem Sannleikurinn sé eitthvað
sem Pétur er einna ánægðastur með af
ferlinum og spenntastur fyrir.
Sannleikurinn mun koma fram
Hinn 6. febrúar hefjast í Borgarleikhúsinu sýningar á einleiknum Sannleikurinn. Verkið er gamall draumur Péturs Jóhanns
Sigfússonar sem nú rætist með aðstoð Sigurjóns Kjartanssonar. Dr. Gunni hitti höfundana og rakti úr þeim garnirnar yfir fun-
heitum súkkulaðimúffum.
VIÐ ERUM EKKI AÐ FINNA UPP HJÓLIÐ EN VIÐ ERUM KANNSKI AÐ MÁLA ÞAÐ Í ÖÐRUM LITUM Pétur Jóhann Sigfússon og Sigurjón Kjartansson segja fólki Sannleikann í Borgarleikhúsinu. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
Efnislega er ég ekki að velta mér upp
úr æsku minni eða samskiptum við
hitt kynið. Maður er dálítið búinn að
blóðmjólka það. Pétur Jóhann
„Pétri leyf-
ist meira
en öðrum.
Hann
er bara
þannig.“
Sigurjón
Kjartansson