Fréttablaðið - 17.01.2009, Qupperneq 46

HEIMILISHALD
HREFNA SIGURJÓNSDÓTTIR
● Forsíðumynd: Anton Brink tók mynd á heimili Karls
Rafnssonar og Svanhildar Davíðsdóttur Útgáfufélag:
365 miðlar ehf., Skaftahlíð 24, 105 Reykjavík, s. 512 5000
Ritstjórar: Roald Eyvindsson roald@frettabladid.is, Emilía
Örlygsdóttir emilia@frettabladid.is Auglýsingar: Hlynur
Þór Steingrímsson s. 512 5439 Útlitshönnuður: Kristín
Agnarsdóttir kristina@frettabladid.is.
E
inu sinni var stúlka í borginni. Þetta var svona venjuleg nútíma-
stúlka sem langaði að vera dugleg og eiga fallegt heimili, stunda
íþróttir og útivist, sinna barninu sínu af kostgæfni, rækta hjóna-
bandið og ná árangri í starfi. Hins vegar reyndist oft erfitt að
samræma þessa hluti þar sem einungis eru 24 stundir í sólarhringnum.
Er jólin nálguðust fylltist stúlkan metnaði og löngun til að halda falleg
jól og útbúa einstakar minningar fyrir fjölskylduna. Ýmsar háleitar hug-
myndir voru í vinnslu nótt sem nýtan dag og voru norsk og dönsk jólablöð
lesin af kostgæfni. Af fenginni reynslu einsetti
stúlkan sér þó að gera ekki of mikið úr þessu með
því að setja markið of hátt. Þetta átti allt að vera
skynsamlegt og notalegt en umfram allt afslappað.
Með smá hamagangi og reddingum tókst að senda
jólakort, gjafirnar voru keyptar og útbúnar nokk-
uð jafnt og þétt, piparkökuhús reist með elju en
restin var gerð á hálfgerðu hundavaði.
Skreytingarnar fóru upp í miklum flýti, að
mestu leyti á aðfangadag, og það jaðraði við taugaáfall þegar litla stúlkan
tókst á við risavaxinn kalkúninn sem eiginmaðurinn keypti (sjö kíló, takk
fyrir!). Tilþrif betri helmingsins við jólatréð voru aðdáunarverð. En jólin
komu líkt og endranær með frið í hjarta og ljós í sinni. Hins vegar fylgdi
urmull jólaboða og ferðalag í kjölfarið þannig að hin
langþráða jólahvíld varð nú ekki mikil. Niðurstað-
an varð eiginlega sú að litla stúlkan í húsmóður-
leiknum var eiginlega með jólin á heilanum allt of
lengi miðað við hvað þau tók fljótt af.
Hversdagurinn tók við með tilheyrandi heilsu-
átaki og loforðum um batnandi líferni á nýju ári.
Hins vegar hangir blessað jólaskrautið enn
uppi þrátt fyrir fögur fyrirheit um að NÚ skuli
það tekið niður! Ljósin áttu að fá að lifa leng-
ur en litla gervijólatréð er vægast sagt farið
að verða pirrandi þarna úti í horni. Ó já, þarna
stendur það skreytt og sjúskað í skugganum og
er svo sannarlega orðinn þyrnir í augum litlu
stúlkunnar sem hefur einsett sér að kalkúnakaupand-
inn fái það verkefni að ganga frá herlegheitunum. Hún gekk frá kalkún-
inum, hann má ganga frá trénu. Síðan er hægt að taka restina í samein-
ingu. Í raun eru tímamörk þar sem stúlkan var svo skynsöm að setja á
sig gestapressu. Í því felst að gestum er boðið í heimsókn og þá gengur nú
ekki að sitja skömmustuleg með fullskreytt jólatré í baksýn. Um leið og
jólatréð hverfur sjónum hefst nýja árið fyrir alvöru. Niður með jólatréð!
Niður með jólatréð!
Hins vegar hangir
blessað jólaskraut-
ið enn uppi þrátt
fyrir fögur fyrirheit
um að NÚ skuli
það tekið niður!
● heimili&hönnun
„Ég keypti þennan haus í Taílandi
þegar ég fór í frí til Suðaustur-
Asíu fyrir nokkrum árum. Mér var
talin trú um að þetta væri eldgam-
alt mannshöfuð sem búið væri að
minnka og setja í gifs, en það getur
vel verið að það sé ekki satt,“ segir
Brynjar Kjærnested, eigandi fyrir-
tækisins Garðlist.
„Hausinn er keyptur í borg sem
heitir Sukothai − þótt hún sé núna
sameinuð Ayutthaya − og er mitt á
milli Bangkok og Chang-Mai. Hún er
fyrsta höfuðborg Taílands og mjög
fræg fyrir niðurníddan arkitektúr
og vött, það er að segja bænarstaði
búddista, sem voru reist á þrettándu
öld. Besta leiðin til að skoða borgina
er með því að leigja sér hjól og hjóla
á milli vattana þar sem innfæddir
hafa komið sér upp tjöldum og selja
alls konar muni.“
Taílenski gripurinn á heimili
Brynjars hefur vakið mikla lukku,
en hann hefur haft það fyrir sið að
kaupa minnst einn minjagrip frá
hverju landi sem hann heimsæk-
ir. Búddahausinn stendur þó upp
úr sem minjagripur eftir ferðalag-
ið um Suðaustur-Asíu enda ekki
margir sem geta sagst eiga ósvikna
Búddastyttu.
„Maðurinn sem seldi mér höfuð-
ið sagði að það væri af manni sem
hefði upprunalega fundist í gröf í
Sukothai. Það gæti vel verið að hann
hafi logið því að mér til að fá næga
peninga fyrir gripinn,“ segir Brynj-
ar og hlær.
Að sögn Brynjars merkir nafn-
ið Búdda sá sem vakir yfir öðrum.
Búddatrú snýst um að binda enda á
hið slæma í veröldinni með því að
skilja ástæðuna fyrir því og þar með
komast út úr hringrás lífsins og inn
í nirvana, sem er eins konar himna-
ríki í trúnni. Búddahöfuð geta svo
haft mikla þýðingu. Hárið er hvorki
of sítt né stutt sem táknar meðalhóf.
Hálflukt augun sýna að Búdda er í
hugleiðslu; þannig getur hann bæði
séð það sem gerist í kring og horft
inn í sína eigin sál. Löng eyru tákna
að Búdda hlustar og heyrir bænir
fólksins.
„Ég veit ekki hvort Búddahaus-
inn veiti mér heppni eða eitthvað
því um líkt, en það er þó aldrei að
vita nema ég þurfi einhvern tímann
að biðja hann um að ljá mér eyra,“
segir Brynjar kíminn. -aóv
Prúttað um höfuðverð
● Brynjar Kjærnested ferðaðist fyrir nokkrum árum til Taílands. Á hjólreiðaferð um Ayutt-
haya-hérað norður af Bangkok rakst hann á Búddastyttu sem prýðir heimili hans í Garðabæ.
Útlitseinkenni Búdda, svo sem hálflukt
augun, hafa merkingu í trú búddista.
Brynjari var talinn trú um að höfuðið væri upprunalega af manni sem hefði fundist í gröf í Sukothai. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
17. JANÚAR 2009 LAUGARDAGUR2