Tíminn - 17.10.1992, Blaðsíða 25

Laugardagur 17. október 1992
Tíminn 25
Séra Werner átti f haröri baráttu um hvort hann skyldi rjúfa eiö sinn sem
klerkur eöa gera borgaralega skyldu sína og bjarga llfi barna sem
moröingi sat um.
Hefði ég hins vegar sent bréfið
mundi enginn hafa um það vitað
nema ég og Guð. Það mundi eflaust
hafa valdið mér áhyggjum og sálar-
stríði; ég mundi hafa látið af prest-
skap og gengið í klaustur, en senni-
lega hefði mér þá tekist að bjarga lífi
þriggja drengja."
Skömmu eftir að Bartsch hafði gert
játningu sína fyrir presti ginnti
hann tíu ára gamlan dreng inn í
helli, misþyrmdi honum og kyrkti
hann að lokum. Að því búnu hélt
hann á fund séra Werners og beidd-
ist af honum skrifta og aflausnar
öðru sinni.
Bartsch hættir að
skrifta
„Ég var á barmi örvilnunar," sagði
séra Werner. „Þarna stóð morðingi
frammi fyrir mér, unglingur sem
öllu fremur þarfnaðist sérfræðiað-
stoðar en refsingar. Samt gat ég ekk-
ert gert annað en að grátbiðja hann
um að gefa sig fram við lögregluna
og játa glæpi sína. En allar mínar
bænir reyndust til einskis."
Séra Werner leitaði til yfirboðara
sinna í örvæntingu sinni og skýrði
þeim frá vanda þeim er hann átti við
að etja.
„En þeir veittu mér enga hjálp,“
sagði presturinn með nokkurri
beiskju. „Ég bað til Guðs að mér yrði
veitt aflausn í þessu sérstaka tilviki,
RÁÐNING Á
KROSSGÁTU
að ég mætti veita lögreglunni upp-
lysingar þær sem voru að sliga mig.
Ég vildi óska þess nú að ég hefði
vanhelgað prestskrúða minn. Frekar
vildi ég að mér hefði verið vikið úr
kirkjunni en að verða að hafa það á
samviskunni að hafa óbeinlínis átt
sök á dauða íjögurra drengja með
þögninni."
Bartsch myrti þriðja drenginn og
þann fjórða, en ekki kom hann til
skrifta eftir þau morð. Talið er að
hann hafi óttast að presturinn kæmi
upp um hann.
„Ég vissi um bæði þessi morð,“
sagði prestur, „vissi hver hefði fram-
ið þau, því aðferðin var sú sama.
Lögreglan vissi líka að þarna var að-
eins um einn morðingja að ræða. En
hendur mínar voru bundnar.
Kvöld nokkurt kom móðir eins
hinna myrtu drengja til mín til
skrifta. Hún grét með sárum ekka
þegar hún sagði mér að hún hefði
refsað þessum tólf ára gamla syni
sínum fyrir einhverja smávægilega
yfirsjón skömmu áður en hann var
myrtur. Fór hann þó að heiman,
sagðist ætla í gönguferð, en kom
aldrei heim aftur."
Þarna sat móðir hins myrta á móti
prestinum sem vissi hver hinn seki
var, en þorði ekki að láta það upp-
skátt.
„Ég bað til Guðs að Bartsch yrði
tekinn fastur áður en hann myrti
fleiri börn,“ sagði presturinn. „Bað
þess eins heitt og innilega og ég
mögulega gat. Það var eina mögu-
lega leiðin til þess að stöðva hann.
Ég gat það ekki.“
Fimmta fómarlambið
Bartsch hafði myrt fjóra drengi og
seint á árinu 1966 ginnti hann
fimmta fórnarlamb sitt, fjórtán ára
gamlan dreng, inn í helli með sér.
Bartsch, sem var vel sterkur, kom
drengnum undir þegar inn í hellinn
var komið, batt hendur hans á bak
aftur og fæturna saman um ökkla.
Því næst misþyrmdi hann honum í
heila klukkustund.
Bartsch hafði lýst upp hellinn með
marglitum kertum. Á meðan hann
misþyrmdi drengnum tónaði hann á
latínu. Þegar leið að hádegi fór
Bartsch að þreytast, yfirgaf dreng-
inn og fór heim að borða. Hann
hafði þó í huga að koma aftur og
halda misþyrmingunum áfram, þar
til þær næðu hápunkti sínum með
því að drengurinn yrði kyrktur.
En fórnarlambið sem Bartsch hafði
valið sér í þetta skiptið var skap-
meira og hugrakkara en hann gerði
ráð fyrir. Drengnum var ljóst að
hans biði ekkert nema dauðinn þeg-
ar Bartsch kæmi aftur, enda hafði
Bartsch ekki dregið dul á ætlan sína.
Um leið og Bartsch var kominn út
úr hellinum skreið drengurinn með
erfiðismunum að syllunni þar sem
eitt kertanna stóð og tókst að ýta því
fram af með öxlinni. Honum varð að
þeirri von sinni að ekki slökknaði á
kertinu í fallinu.
Nötrandi af hræðslu um að Bartsch
kynni að snúa aftur á hverri stundu
bar drengurinn böndin á úlnliðun-
um að loganum. Hann lét það ekki á
sig fá þótt hann skaðbrenndist á
höndunum, heldur hélt þeim að
loganum þar til honum heppnaðist
að brenna sundur böndin. Hann var
þá ekki seinn að leysa böndin af fót-
um sér, tók síðan til fótann og hljóp
eins og fjandinn væri á hælunum á
honum, sem hann í raun var, þar til
hann komst á lögreglustöðin. Þar
sagði hann sögu sína og sýndi þau
merki sem hann bar til sönnunar.
Bartsch, sem ekki hafði grun um að
fórnarlamb hans væri gengið hon-
um úr greipum, hélt aftur til hellis-
ins, þar sem lögreglan beið hans.
Bartsch var ekkert að þræta fyrir
það að hann hefði myrt drengina
fjóra og hefði haft í hyggju að myrða
í fimmta sinn. Hann skýrði lögregl-
unni einnig frá því að hann hefði ját-
að fyrstu tvö morðin fyrir séra
Werner við skriftir. Þegar lögreglan
sneri sér til prestins vegna málsins,
viðurkenndi hann að hafa vitað að
Bartsch hefði framið þessi tvö morð
og grunað að hann hefði einnig ver-
ið valdur að þeim síðari.
Þeir borgarbúar sem voru mót-
mælendatrúar voru þá ekki seinir að
taka afstöðu og lýsa skoðun sinni.
Þeir kröfðust þess að kaþólski prest-
urinn yrði dæmdur samsekur morð-
ingjanum, þar eð hann hefði ekki
einungis vitað að hann var valdur að
morðunum, heldur hefði hann get-
að komið í veg fyrir að tvö seinni
morðin yrðu framin. En saksóknar-
inn var óbifanlegur. „Þagnarheit
skriftaföður á sér örugga stoð í lög-
um,“ sagði hann. „Presturinn var
bundinn þagnareiði sem hann dirfð-
ist ekki að rjúfa.“.
Það bætti lítið um fyrir prestinum
þótt séra Werner Brúning, opinber
málsvari kaþólsku kirkjunnar í Vest-
ur-Þýskalandi, segði: „Kaþólskur
prestur má aldrei, hvernig sem á
stendur, minnast einu orði á það
sem honum er trúað fyrir í skrifta-
stóli. Þar sem presturinn er aðeins
milligöngumaður hins trúaða og
Guðs má ekki stofna í hættu algerri
leynd skriftanna. Annars væru
skriftamál úr sögunni."
Morðingi og klerkur
lokaðir frá umheim-
inum
Bartsch var leiddur fyrir rétt í Wup-
pertal, ákærður um (jögur morð,
fundinn sekur og dæmdur í ævi-
langt fangelsi. Táldi saksóknarinn
ólíklegt að hann yrði nokkurn tíma
látinn laus framar.
Séra Werner ákvað að setjast aftur
að í klaustrinu í Sviss þar sem hann
dvaldist áður.
„Ég ætla að dveljast þar það sem ég
á eftir ólifað," sagði hann. „Ég get
ekki til þess hugsað að setjast aftur í
skriftastól og eiga það á hættu að
skriftabarnið skýri mér frá því að
það hafi framið morð. Ég geri ekki
ráð fyrir að það hafi komið fyrir
nokkurn prest áður að hann hafi tví-
vegis á ferli sínum lent í þeim sama
hræðilega vanda og ég hef mátt
glíma við. Dauði þessara barna mun
ávallt hvíla á mér sem mara, þótt ég
finni ekki neina sök hjá mér sem
presti í því sambandi. Ég trúi því að
Guð hjálpi mér að frá friðþægingu,
því það var í hans nafni sem ég
þagði, þó svo að ég vissi með sjálfum
mér að ég hefði getað komið í veg
fyrir dauða þessara barna ef mér
hefði verið frjálst að skýra frá því
sem ég vissi."..
KVIKMYND FYRIR BÖRN
— NORRÆNT SAM-
STARFSVERKEFNI
Kvikmyndastofnanir Norðurlanda hafa gert áætlun um samstarf,
þar sem öll löndin taka sameiginlega þátt í að fjármagna gerð
fimm kvikmynda fyrir böm, eina ffá hveiju landi.
Kvikmyndasjóður íslands auglýsir eftir umsóknum um þátttöku í
samstarfsverkefhinu.
Aðeins bíómyndir í fullri lengd koma til greina.
Umsóknir skulu sendar til Kvikmyndasjóðs fyrir 1. febrúar 1993,
á umsóknareyðublöðum sjóðsins ásamt handriti, kostnaðaráætlun
og greinargerð um fjármögnun. Niðurstöður um val á ffamlagi
íslands munu liggja fyrir 1. mars 1993.
Nánari upplýsingar á skrifstofu Kvikmyndasjóðs íslands, Lauga-
vegi 24, Reykjavík.
Kvikmyndasjóður íslands Laugavegi 24 - Box 320 - 121 Reykjavík Sími: 91-62 35 80 - Fax: 91-62 71 71

Hundahreinsun og greiðsla
árgjalds í Reykjavík
Samkvæmt 5. gr. reglugerðar nr. 201/1957 um varnir
gegn sullaveiki skulu allir hundar eldri en 6 mánaöa
hreinsaðir af bandormum í október eða nóvember ár
hvert.
Eigendum hundanna er bent á að snúa sér til starfandi
dýralækna í Reykjavík með hreinsun.
Einungis þeir hundaeigendur, sem senda heilbrigðiseftir-
litinu gild hundahreinsunarvottorð fýrir 15. desember n.k.,
fá heimsenda gíróseðla til greiðslu árgjalds.
Gjalddagi árgjalds er 1. janúar og eindagi 1. mars.
Heilbrigðiseftirlit Reykjavíkur
Hjartans þakkir fœrí ég öllum þeim Jjölmörgu, er
sýndu mér vinsemd í tilefni 70 ára afmælis míns 6.
október s.l. með heimsóknum, veglegum gjöfum,
blómum og heillaskeytum.
Sérstakar þakkirflytjum við hjónin bœjarstjórn 01-
' afsvíkurkaupstaðar fyrir þann mikla virðingarvott,
sem okkur var sýndur með því að tilnefna okkur heið-
ursborgara Olafsvíkurkaupstaðar við þetta tœkifœri.
Guð blessi ykkur öll.
Alexander Stefánsson
Björg H. Finnbogadóttir
Til neytenda og
matvælafyrirtækja
Slátrun búfjár skal eingöngu fara fram í löggiltum
sláturhúsum, ef selja á afurðimar. Heimilt er að slátra
hæfilegum fjölda búfjár til eigin neyslu á lögbýlum ut-
an kaupstaða og kauptúna, en ekki er heimilt að
dreifa þessum afurðum frá lögbýlinu, hvort heldur er
til einkaaöila eða fyrirtækja.
Við heimaslátrun fer heilbrigðisskoðun ekki fram
og því er hætta á að afurðirnar séu mengaðar og
óhæfar til neyslu. Heimaslátruðu kjöti, sem finnst í
dreifingu, skal því fargað vegna sýkingarhættu.
Af þessum sökum er stranglega bannað að taka
óskoðað kjöt inn í matvælafyrirtæki, kjötvinnslur eða
veitingastaði. Heilbrigðisfulltrúar og héraðsdýralækn-
ar fylgjast með að settum reglum sé fylgt og munu
þeir leita aðstoðar lögreglu, ef nauðsyn krefur.
Hollustuvernd ríkisins Yfirdýralæknir