Réttur - 01.07.1927, Blaðsíða 96

194
SACCO OG VANZETTI
[Rjettui*
börunum. Gamli, ítalski verkamaðurinn, sem Vanzetti
hafði leigt hjá — hann hjet Brini — hann talaði með
aðdáun um bókasafn Vanzettis. Það voru heldur engar
hversdagsbækur. Þar var »Æfi Jesú« eftir Renan, bæk-
ur eftir Krapotkin, Marx og mörg önnur stór og alvar-
leg rit. En þegar Vanzetti var tekinn höndum, eyði-
lögðu vinir hans bækur hans og skjöl. Menn hjeldu, að
hann hefði verið tekinn höndum sem »Anarkisti«. Það
gat á þeim dögum verið líflátssök. Mönnum þótti vænt
um Vanzetti og vildu vernda hann.
Brini fjölskyldan sagði svo frá um Vanzetti: »Hann
var blíður við börnin og, vjek þeim oft ýmsu smávegis.
Hann kendi þeim ítölsku, sem þau voru í þann veginn
að gleyma, og hann var yfirleitt svo greiðvikinn við
alla«. Hann.ljet gamla Brini geyma fjársjóð sinn, og
þegar Vanzetti græddi vel á fiskisölunni, fjekk Brini
iðulega skipun um að útbýta til fátækra, oft talsverð-
um upphœðum.
1 Boston hitti jeg ítala, sem af tilviljun fór að segja
mjer hvernig hann hefði fyrst haft kynni af Vanzetti.
Það var í litlu jafnaðarmannafélagi meðal verkamanna.
Vanzetti hafði verið beðinn að koma og halda fyrirlest-
ur. Þegar átti að fara að borga honum fyrir fyrirhöfn
hans og ferðakostnað, hafði hann neitað að taka við
nokkurri borguu. Vanzetti hafði þá sagt: »Jeg er ó-
lærður maður, jeg hefi ekki stundað nám við neinn há-
skóla. Jeg hefi sjálfur gagn af því að koma hingað og
tala fyrir ykkur. Það er æfing fyrir mig«.
Jeg get ekki annað sagt, en að alt, sem jeg heyrði um
Vanzetti úr ýmsum áttum, hlaut að verða til þess að
mjer gætist mætavel að honum. Réttarbókin ber það
með sjer, að þegar sækjandi málsins rjeðst á hann fyr-
stjórnmálaskoðanir hans, svaraði hann ekki svo sjald-
an hraustlega og djarflega fyrir sig. Líklega hefir
Vanzetti haft meira hugarflug en Sacco, betur getað
litið yfir það, sem gerðist á leiksviði mannlífsins, en