Réttur - 01.02.1942, Síða 9

hlutverk ætlað, að vernda útlendinga yfirleitt fyrir
móðgunum, heldur aðeins að hindra þær móðganir,
sem leitt gæti til árekstra á almannafæri. Gagnvart
meiðyrðum að öðru leyti hafa útlendingar aðeins
sama rétt og íslendingar og er þeim innan handar að
leita réttar síns á sama hátt og þeim, með málshöfðun
út af meiöyröum. Á grundvelli þessara raka gerði
Pétur kröfu til þess, að við Valdimar værum báðir
sýknaðir.
' Þessi röksemdafærsla Péturs er svo skýr í augum
okkar leikmanna, viröist svo greinilega laus við ailar
hártoganir og undanbrögö, að það virðist ekki vera
nema um tvennt að ræöa, annaðhvort séum við
sýknaðir eða opinber ákærandi veröi að hrekja þessa
röksemdafærslu með einhverjum rökum. En hvoru v
ur kosturinn var valinn. Pétur lagði fram vörn sína
og samstundis var máliö lagt í dóm. Það komu ekki
fram nein rök gegn málsvörnum hans, eins og þær
hefðu aldrei verið talaðar eða þættu ekki svaraverð-
ar. En innan lítils tíma koní dómur, þar sem vitnað
var til landráðakafla hegningarlaganna. Valdimar var
dæmdur í 60 daga varðhald, ég í 200 króna sekt,
báðir fyrir landráð. Vitnað var í þrjú orð í grein
minni, sem talið var landráöastarfsemi aö mæla. Eitt
var áðurnefnt „alræmdur" um mann, sem hver
skammargreinin hafði verið rituð um af annarri' í
blöð, sem nú voru blöö ríkisstjórnarinnar á Is-
landi. Annað var „fiskbraskarar“, sem heiti á brezk-
um fiskkaupmönnum. Braskari virðist þó vera nokk-
uö gott og gilt íslenzkt orö án stórkostlegrar niðrun-
ar. Við getum meira að segja hiklaust sagt um beztu
vini okkar og okkur sjálf, aö þeir eða við séum að
braska í þessu og þessu. Þriðja orðiö var „arörán“ í
sambandi við atvinnuvegi fiskkaupmannanna. Arð-
rán þýðir að taka arö af vinnu annarra manna. Ai’ð-
rán er ekkert annaö en undirstöðulögmál borgara-
9