Réttur - 01.02.1942, Síða 28

tiltæki meö því, aö ekki væri um lýöræðislegar kosn-
ingar að ræða þegar flokkarnir stæöu ekki jafnt
að vígi um blaðakost. Var þetta ærið mikilsverð
játning. Á venjulegum tímum eru áróðurstæki
íhaldsflokksins að minnsta kosti tífalt meiri en t.
d. Sósíalistaflokksins. Samkvæmt forsendum ríkis-
stjómarinnar hafa því aldrei fariö fram lýöræðis-
legar kosningar á íslandi og svo mun aldrei' veröa
meðan þjóðin býr við skipulag auövaldsins.
Raunar lýsti Jakob Möller þvi yfir í umræðunum
um þetta mál á Alþingi, aö íhaldsflokkurinn hefði
haft tök á að koma út jafnmiklum blaöakosti og
Alþýðuflokkurinn meðan á verkfallinu stóö. Það er
því augljóst, aö forréttindi Alþýðublaðsins voru aðeins
fyrirsláttur. Hin raunverulega ástæða var sú, að
Ihaldsflokkurinn treysti sér ekki út í kosningar
vegna andúðar almennings á gerðardómslögunum.
Hinsvegar treysti hann því aö takast mundi að lægja
öldurnar, ef flokkurinn hefði nokkurn tíma til stefnu
áð verkföllunum loknum til þess áð beita yfirburð-
tun sínum um blaðakost og áróðurstæki. T. d. gat
Sósíalistaflokkurinn engan fund haldiö vegna hús-
næðisleysis. Hinsvegar hafði Ihaldsflokkurinn um-
ráð yfir nógu húsnæði, sem raunar tókst nú ekki
að fylla þegar til kom. Sannleikurinn var því sá, að
íhaldsflokkurinn vildi ekki hafa kosningar í janúar,
vegna þess, að þá stóðu flokkarnir nokkru jafnar
aö vígi en ella.
Þegar verkföllin höfðu staðið um nokkurt skeiö
tók mjög aö kreppa aö atvinnurekendum og þó eink-
um stórútgerðinni vegna stöðvunar járniðnaöarins.
Reyndu þeir nú að kaupa járniönaöarmenn út úr
samtökunum, og þetta tókst er verkfalliö hafði staðið
í mánuð. Gerðardómur var látinn staðfesta samn-
ing milli aðila í j árniðnaðinum, sem fól í sér all-
28