Réttur - 01.02.1942, Blaðsíða 30

verkfallsins mun ekki hafa verið minna en 10 þús.
krónur á dag. Meðan verkfallið stóð hafa smiðjurn-
ar því tapað miklu meiru en öll kauphækkunin nam,
sem járnsmiðir fóru fram á í sínum ýtrustu kröfum.
Yið þetta bættist svo, aö jámsmiðimir fengu veru-
lega kauphækkun, sem þeir myndu hafa veriö fúsir
til að semja um í byrjun janúar, ef engin gerðar-
dóraslög hefðu veriö sett.
Þaö sem hér hefur verið sagt um járniðnaóinn
gildir í öllum aðalatriðum um aðrar þær iðngrem-
ar, sem verkfallið náði til.
Samkvæmt kenningum ríkisstjórnarinnar sjálfrar
hefur því aðeins eitt unnizt með þvingunarlögun-
um: Að hækka mjög framleiðslukostnaö í nokkrum
iðngreinum í Reykjavík og dýrtíðina aö sama skapi.
Viö þetta bætist svo tjón sjávarútvegsins og ann-
arra atvinnuvega vegna verkfallanna.
Það tekur því varla að minnast á afskipti gerðar-
dómsins af vöruverðinu. Nokkrar vörur vom lækk-
aðar lítilsháttar, aörar hækkaðar. 1 stuttu máli fálm
eitt og kák. Þegar gerðardómurinn takmarkaði verð-
hækkun á vörum, sem falla undir visitöluútreikn-
inginn var kaupmönnum bent á aö halda sér skaö-
lausum með því að hækka að sama skapi aðrar vör-
ur, sem ekki eru taldar meö, þegar vísitalan er reikn-
uð út.
Ríkisstjórnin beið því hinn herfilegasta ósigur í
þessu máli. Tilgangurinn með þvingunarlögunum
vax að koma 1 veg fyrir það, að verkamenn bættu
kjör sín. Það tókst ekki, eins og til var ætlast.
Stjórin þóttist nú sjá fram á, að í þessu efni myndi
við ramman reip að draga meðan atvinna er nóg.
Til þess að hafa í fullu tré við verkalýössamtökin
yrði að skapa atvinnuleysi. í því skyni hefur hún
gert margar tilraunir til aö takmarka hemaöarvinn-
30