Réttur - 01.02.1942, Síða 42

Um þetta segir svo í skýrslu bamaverndamefnd-
ar Reykjavíkur fyrir áriö 1941:
„Aðalástæðan til þess, hve óknyttum barna hefur
fækkaö, er án efa atvinnuaukningin. Nú er enginn
vinnufær maöur atvinnulaus, ef hann er vinnufær
og fæst til að vinna. Atvinnuleysi unglinga var áöur
mikið, en nú er þaö einnig úr sögúnni“.
Daglbaðið Vísir segir um þetta efni, 13. apríl 1942:
„------afbrot unglinga eru miklu færri en venju-
lega og stafar þaö auövitað af því að iðjuleysi er
varla til meöal þeirra nú“.
Þannig hljóöa vitnisburðir þessara aöila, og mun
enginn væna þá um „bolshevistiskann undirróður”.
AÖ „Vísir” notaöi oröiö „iðjuleysi” en ekki at-
vinnuleysi orsakast af því, að blað í auövalds-
þjónustu vill láta skilja, aö atvinnulausir menn séu
alltaf „iðjuleysingjar og letingjar”. Hvers vegna
menn hafi læknast af „iöjuleysis”-kvillanum einmitt
núna skýrir „Vísir” vitanlega ekki frá!!
V.
Hér er ekki rúm til þess að ræða itarlega aðrar
þær orsakir, sem óhjákvæmilega hafa leitt af sér
spillandi áhrif á æsku Reykjavíkur. En ekki verður
komizt hjá því að minnast þess, aö mikill hluti al-
þýðubama í bænum hefur alizt upp í ófullkomnum
íbúöum og mestur hluti þ'eirra hefur oröiö að leita
út á götuna til þess aö leika sér, vegna þess að fulh
nægjandi leikvellir voru ekki til og eru því alin upp
á götunni. — Stjórnarvöld bæjarins veröa aö sætta
sig við þaö, að rætt sé um þann sannleika, aö þau
hafa vanrækt skyldur sínar í þessu efni, vanrækt
að byggja leikvelli og barnaheimili.
Þeir, sem mest hneykslast á „götubörnunum“ i
Reykjavík, ættu aö snúa vandlætingu sinni til þeirra,
sem ábyrgð bera á því að börnin verða að dvelja á
42