Réttur - 01.02.1942, Síða 44

til þess að eiga kost þeirra hluta, sem útheimtast
til þess að lifa menningarlífi, veita henni kost á
að lifa starfsömu lífi og skapa meö vinnu sinni verð-
mæti, sem hún sjálf fæi* að njóta.
Hamingja þjóöarinnar er því að langmestu leyti
komin undir því, hvort hér á aftur að verða ríkj-
andi atvinnuleysi eða ekki.
Hér er um tvennt að velja:
1. Látið æsliuna búa við atvinnuleysi og ófrelsi,
án skilyrða til menningarlifs og þá verður þjóðin
úrkynjuð, siðferðilega veikluð — á hraðri leið til
glötunar.
Eða:
2. Veitið æskunni atvinnu, menningu og frelsi og
þá mun engu þurfa að kvíða um framtíð íslenzku
þjóðarinnar og íslenzkrar menningar.
Eins og þér sáið — svo munuð þér og uppskera.
Sverrir Krisfjánsson:
Midfardarhafíd og Sudurlönd
I, Vagga veraldarsögunnar
1.
í Heimslýsing Hauksbókar standa þessi orð:
„Ruma borg er yfir öllum borgum oc í hia henni ero
allar borger aö virða sem börn. Því at iorð oc steinar
oc stræti öll ero roðen blóðe heilagra manna. Oc
því að þar ero hinir bestu höfðingjar“. Svo farast
gömum íslenzkum sagnaritara orð um þá borg, sem
einu sinni var drottning Miðjaröarhafs og allra
landa, er að því liggja. En orðum hans má ekki
44