Réttur - 01.02.1942, Síða 48

hagnýting fljótsins var skilyrði aukinnar menning-
arþróunar. Hin fyrsta akuryrkja mannanna reis upp
á áveitubúskap, sem síöar hefur verið grundvöllur
allrar akuryrkju í Austurlöndum. Allar líkur renna
einnig undir þaö, aö þessi tegund búskapar sé
sprottin upp annarsstaðar fyrir egyfzk áhrif. En
áveitubúskapurinn getur ekki þrifist nema í sam-
virku þjóðfélagi. Því er það, aö í Egyftalandi er
stofnað til elztu miöstjórnar, sem sögur fara af,
það er ættland embættismannastéttarinnar. í Níl-
ardalnum við Miðjaröarhaf var þannig risiö upp
fyrsta stórveldi veraldarsögunnar. En þaö var ekki
lengi eitt um hituna. Fyrir norðan Persaflóa kom
upp annað ríki, sem hvíldi einnig á áveitubúskap.
Þetta ríki var Mesópótamía, eða það' sem nú er kal’*
að Iraq, og mikiö hefur verið talaö um í fréttum.
Milli þessara tveggja menningarríkja tókust brátt
upp friösamleg samskipti og verzlun, sem teygði sig
jafnvel enn lengra austur á bóginn, til Indlands.
Á 3. árþúsundi fyrir Krists burð sigldu verzlunar-
skipin milli Egyftalands og Mesópótamíu, gegnum
Rauöahaf, suöur fyrir Arabíu og upp Persaflóa. En
einnig voru aðrar verzlunarleiöir. Mesópótamíu
skorti bæði tré og grjót til bygginga. Egyftaland var
einnig snautt að tré og málmum. A þessum öldum
voru Líbanonfjöllin klædd sedrusviði, og þaö var
hér fyrir botni Miðjarðarhafsins, í Sýrlandi og Pale-
stínu, aö verzlunarkaravanar beggja stórveldanna
mættust. Þessi strandlengja Miöjaröarhafsins varö
því brátt sá vígvöllur, þar sem stórveldi þessi út-
kljáðu deilur sínar, hér voru rekin þeirrar tíðar
heimsstjómmál, hér varö sagan veraldarsaga.
Sýrland og Egyftaland uröu nú miöstöðvar heims-
verzlunarinnar. Hér voru birgðaskemmur hinna
austurlenzku munaðarvara, reykelsi og krydd, perl-
ur, gull og gimsteinar flæddu hér inn austan að frá
48
J