Réttur - 01.01.1948, Side 45

RÉTTUR
45
eigenda á milli sín. Þeir ha£a farið eins að eins og norska
skáldið Arnulf Överland hvatti landa sína eitt sinn til að
gera:
N u tigger vi ikke, nu tar vi med magtl
Várt land har i pantsatt og ödelagt:
nu tar vi várt land tilbake!
Þær þjóðir, sem eru að brjóta af sér ok auðvaldsins, heita
nú á þess máli „rússnesk leppríki". Þeir menn, sem hafa
forustu í þeirri frelsisbaráttu, heita nú „fimmta herdeild“
á því sama máli. Arnulf Överland syngur nú hæst allra í
hinum endurreista afturhaldskór norskra auðborgara um
þau skelfilegu forlög, sem þessi fyrirbrigði séu að búa mann-
kyninu. Það hefur auðsjáanlega verið mikil yfirsjón í því
„ofbeldi" að gera Vidkun sáluga Qvisling höfðinu styttri.
Hann sló nefnilega einu sinni taktinn í samskonar kór.
Norðmenn hafa löngum verið miklir einstaklingshyggju-
menn. Það er fjöllunum að kenna, segja spekingarnir. Þjóð-
frelsisbarátta þeirra gegn nazismanum virðist sízt hafa dreg-
ið úr þessum eiginleikum þeirra. Mikill hluti norsku borg-
arastéttarinnar stóð sig með sæmd í þeirri baráttu. Hin al-
þjóðlega auðvaldsspilling var þá enn ekki búin að gagnsýra
hana að fullu. Nú er þetta orðinn hennar mesti styrkur í
stéttabaráttunni. í nafni sinna gömlu þjóðernishugmynda
getur hún nú fyrir bragðið háð stríð sitt gegn sósíalismanum
af tvíefldum krafti.
Það er enginn efi á því, að samfylkingin við þennan heið-
arlegri hluta auðborgaranna gegn djöfulæði nazismans hefur
ruglað margan vaskan sósíalistann í ríminu. Arnulf Över-
land er einn þeirra. Þjóðfrelsisbaráttan norska sveigir skap-
gerð hans að nýju undir hin fornu tákn smáborgarans.
Föðurland, þjóðsöngur, kristindómur, jafnvel kóngur: allt
þetta verður honum heilagt í sameiginlegri eldraun — og
ekki að ástæðulausu. Hann þjáist árum saman í fangabúð-