Réttur - 01.01.1963, Síða 6

6
R É T T U R
milli vatna, og það var frjósamt land. Þeir settust þar að og urðu
bólfastir. Þeir stunduðu akuryrkju og kvikfjárrækt. Frumbyggj-
arnir mæltu nú á vora tungu; en það var ekki friði að fagna. Þorpin
girtu sig múrum og gerðust borgir, en ekki til þess að verzla sín á
milli, heldur til að herja hver á aðra. Guðirnir voru afbrýðissamir
hver við annan, svo að hver borg stríddi í nafni síns sérguðs gegn
bróðurborg sinni og guði hennar. Æðstuprestarnir voru ákafir for-
mælendur stríðs, í stað þess að þjóna málstað friðar. Því fleiri
borgir, því fleiri guðir; því fleiri ríki, því fleiri skærur. Það virtist
svo sem þetta land, sem komst af úr flóðinu mikla, myndi drukkna
í blóði sinna eigin barna.
En ég heyrði boðskap Nannars, sem er verndarguð í Úr: Fullnógu
bræðrablóði hefur þegar úthellt verið! Friður skal ríkja í gervallri
Kaldeu. Eg skar upp herör gegn Útú-Kegal til að koma á friði í öllu
landinu vatna á milli og frá hafinu til fjallanna í norðri. Jafnrétt-
háir skulu hinir dökkhærðu menn frá Kis og hinir Ijóshærðu frá
Úr ganga til sinnar iðju. Hinum fjallvönu guðum, sem vér fluttum
hingað frá vorum fornu heimkynnum, skulum vér reisa fjöll af
höndum gjör, musteristurna, þar sem lögð er stund á lislir og vís-
indi. Skurðir skulu grafnir, sem hefti flóð hinna ströngu vatna og
greiði skipum vegu. Sedrusviður er frá Lihanon, silfur, kopar,
hnotutré og ilmkrydd frá Indíalandi skulu verða flutt lieilu og
höldnu eftir skurðum, fljótum og þjóðvegum allt að landamærum
Sýrlands og vöðunum við Karkemis. Húsbóndinn skal öruggur vera
um heimili sitt og kaupmaðurinn um varning sinn. I stað stríðs
allra gegn öllum skal koma friður undir einum konungi. Þetta var
það verkefni, sem Nannar, guð hins mikla mána, fól mér að fram-
kvæma.
En ég finn nú, að ævi mín Jíður á enda, áður en verk mitt verði
fullkomnað. Dungi, sonur minn, mun reisa hina ylri múra musteris-
garðanna. Hann mun fullna það verk, sem Úr-Nammú hóf. Ríki
vort mun standa, ekki í krafti hervalds, heldur í krafti velmegunar
þegna sinna og hins fagra fordæmis, er þeir gefa með líferni sínu.
Er Úr-Nammú hafði þetta mælt, gaf hann merki um að tignar-
menn ríkisins skyldu í brott ganga. Pilturinn Dungi varð einn eftir
við banabeð hans. Konungurinn bauð einnig að æðstipresturinn
skyldi verða á brott úr salnum. Hann vildi vera einn með syni sín-
um síðustu andartökin.
Þegar allir voru á brott gengnir, tók konungurinn í hönd Dunga.