Réttur - 01.05.1937, Blaðsíða 7

stuðning við innlendan iðnað. Nú fyrir nokkrum dög-
um var brezkum auðhring, leppuðum af Sig. B. Sig-
urðssyni, brezkum konsúl í Reykjavík, veitt leyfi til
þess að leggja íslenzka þvottaefnaiðnaðinn í rústii*.
Og loks hindraði Landsbankaklíkan framgang frum-
varpsins um uppgjör Kveldúlfs nú á Alþingi.
Árum saman hafa kommúnistar með þungum og
óhrekjandi rökum sýnt fram á, hvernig ægivald þess-
arar samvizkulausu f járglæfraklíku, hefir verið fjöt-
ur um fót allra viðreisnarframkvæmda hér á landi,
og skorað á núverandi stjórnarflokka að binda enda
á drottnun hennar. Og kommúnistar hafa alla stjórn-
artíð þeirra boðið nánustu samvinnu í þeim átökum,
sem slíkar aðgerðif hlutu óhjákvæmilega að kosta.
Slíkri samvinnu var þá alltaf hafnað. — En hvers-
vegna ?
Alþýðuflokkurinn varð fyrir þeirri óhamingju að
komast undir áhrif manna, sem leitað höfðu nánari
tengsla við afturhaldið en verkalýðinn, og af þeim
rökum skýrist allt það neikvæða, sem flokkurinn lét
hafa sig til og sú deyfð og andvaraleysi um hagsrauni
alþýðunnar á þyngstu kreppuárunum 1931—’35, sem
þá sýndist of oft einkenna flokkinn. 1 stað baráttu
gegn Ihaldinu, var alltof mörgum af skeytum flokks-
ins beint að hinum vaxandi Kommúnistaflokki (að
vísu síður en svo án tilefnis alltaf; ,,gagnrýnin“ mun
víst hafa verið viðlíka ,,sanngjörn“ og „heppileg“ á
báða bóga, þegar verst var), en íhaldinu mátti ekki
hlífa. Raddir um athafnir og verklýðspólitík fóru að
gerast allháværar innan flokksins og þá var samin
hin fræga 4 ára áætlun. Á þeirri stefnuskrá vann
flokkurinn stóran kosningasigur og komst í stjórnar-
aðstöðu í landinu, í fyrsta sinn. Efndirnar urðu minni
en til stóð, sumpart fyrir festuleysi foringjanna, en
sumpart vegna andstöðu Landsbankavaldsins. — Enn
heyrðist sú raust er hrópaði á athafnir og efndir, og
87