Réttur - 01.05.1937, Blaðsíða 16

brátt af Sölva, eftir því sem hann lifði þá fleiri. Það
snerist fljótt upp í það, að hann brosti meðaumkvun-
arlega óg talaði með lítilsvirðingu um þessar skrípa-
legu kröfugöngur verkalýðsins, og gerði gys að met-
ingi flokkanna um það, hvor fylkingin íhefði verið
fjölmennari. Hann lærði utanbókar allskonar skrítlur
um þetta fólk og pílagrímsgöngur þess þennan eina
dag ársins. Og Oddur var alveg á sama máli og hann,
eða það fannst Sölva. Sannleikurinn var sá, að Sölvi
var á sama máli og Oddur, því það var Oddur, sem
keypti Morgunblaðið, Sölvi bara las það — á kvöldin.
Og fyrsti maí hélt áfram að koma ár eftir ár, og
kröfugöngur verkalýðsins héldust við. Tala þeirra,
sem þátt tóku í þeim, óx meira að segja árlega, og
viðhorf Sölva ”breyttist lítið eitt á hverju ári. Um
skeið fylltist hann magnaðri gremju yfir því, að lýðn-
um skyldi haldast uppi slíkt hátterni. Þetta var hrein
og bein móðgun við alla almennilega borgara, og
hreinasta ómynd, að lögreglan skyldi ekki stemma
stigu fyrir þessum óviðeigandi æsingum, kröfum og
hótunum. Þetta varð að föstu umræðuefni milli hans
og meistara Odds, strax og fóru að berast fregnir af
undirbúningi þessa máls meðal verkalýðsins.
Skyldi lögreglan nú láta þetta viðgangast lengur?
voru spurningarnar dagana fyrir fyrsta maí.
Ó, já, það bar ekki á öðru, en að hún léti bjóða sér
þetta eins og fyrri daginn, sögðu þeir og hristu höf-
uðin í takt, þegar byltingarsöngvarnir skullu á rúð-
unum, svo varla heyrðist tístið í hinum mörgu klukk-
um á verkstæðinu. Þær virtust ekki vera 1 neinni
kröfugöngu, því þær gerðu ýmist, að standa, eða
ganga íhver á sínum tímanum.
Svo fóru að bætast nýir kraftar í þessar kröfu-
göngur fyrsta maí. Það smitaði út frá sér, þetta
göngulag. Nú voru borgararnir komnir af stað líka;
en hópur þeirra heimtaði ekki brauð og réttlæti eins
og hinir, heldur völd. Það var því ekki að furða, þó
96