Réttur - 01.03.1939, Blaðsíða 41

treystir bezt til þess að koma á jafnrétti, varðveita
persónufrelsi. Þetta er flokkurinn, sem hann metur sér-
staklega fyrir það, að hann er ekki stéttarflokkur. —
Hvernig má þetta ske ?
Fyrst vil ég endurtaka það, sem ég hefi áður vikið að
lauslega, að þegar alþýðumenn utan kaupstaðanna gera
upp á milli stjórnmálaflokkanna, þá finna þeir sig til-
tölulega lítið knúða til þess að taka með í reikninginn
hinn byltingasinnaða ílokk verkalýðsins. Þeir hafa rétt
einhverjar ákveðnar hugmyndir um hann, margir þeirra
vita það sjálfir, að þær hugmyndir eru frá andstöðu-
flokkunum og eru reiðubúnir til þess að laga þær eftir
því, er sannara reynist. En hvort sem þær hugmyndir
reynast sannar eða ekki sannar, þá hefir það engin
áhrif á afstöðu þeirra á þessu stigi málsins. Flokkurinn
er í þeirra augum ekki sú stærð, að ástæða sé til að taka
hann með, þegar gert er upp á milli flokkanna. Valið
gildir aðeins núverandi stjórnarflokka, og þá einkum
Framsókn — annars vegar og Sjálfstæðisflokkinn hins
vegar.
En hvernig fara menn þá að velja Sjálfstæðisflokk-
inn? Þótt ekki séu broddar stjórnarflokkanna félegir í
augum okkar sósíalistanna, þá getur okkur þó verið það
ráðgáta, hvernig nokkur maður getur í hjartanlegri ein-
lægni treyst Sjálfstæðisflokknum betur en þeim, til þess
að gæta jafnréttis og bróðurhugar og réttlætis í með-
ferð opinberra mála.
En í því sambandi er á margt að líta. Lítum fyrst á
aðstöðumun þessara flokka undanfarin ár. Vinstri flokk-
arnir hafa haft stjórn ríkisins með höndum, Sjálfstæð-
isflokkurinn hefir verið í stjórnarandstöðu. Iiann hefir
haft aðstöðu til þess að finna að á miklum erfiðleika-
tímum og hefir getað lofað miklu og fögru, án tillits til
efnda. Hinir flokkarnir standa berskjaldaðir fyrir með
tilliti til gefinna loforða. Þeir hafa völdin í sínum hönd-
um, þar með eiga þeir að liafa skilyrðin til að standa
við loforð sín. Okkur sósíalistunum er það ljóst, að svik
41