Réttur - 01.03.1939, Qupperneq 74

lains og Mússólínis. Chamberlain sagði síðar í blaðavið-
tali, að hann væri sannfærður um góðan vilja ítölsku-
stjórnarinnar og að viðræðurnar myndu síðar bera góð-
an ávöxt. Þetta var sagt á sama tíma og hersveitir
Mússólínis voru að nálgast landamæri Frakklands!
Chamberlain lét íhlutun ítalska fasismans afskiptalausa
og beið aðeins þess, að Franco ynni slíka sigra, að hægt
væri að viðurkenna stjórn hans de jure og veita honum
hernaðarréttindi. Að baki þessu lá löngunin til að losa
um sambandið milli Þýskalands og Italíu og beita hinu
fasistiska Miðjarðarhafsveldi gegn tilraunum Þjóðverja
til að ná fótfestu á Miðjarðarhafinu. Þetta reyndust tál-
vonir, eins og allar aðrar vonir hins óhönduglega breska
forsætisráðherra. Bandalag Ítalíu og Þýskalands var
miklu innilegri en svo, að hægt væri að koma á sundr-
ung í milli þeirra. Um sama leyti og Chamberlain prútt-
aði við Mússólíni var gefið til kynna í Berlín, að hern-
aðarbandalag lægi til grundvallar samvinnu ítala og
Þjóðverja. —
Fasistar Italíu fögnuðu faili Barcelóna með hrópinu
„París, París !“ England og Frakkland svöruðu með því
að senda sendimenn á fund Francos til að undirbúa við-
urkenninguna á honum sem stjórnanda alls Spánar.
Fyrir tilstilli Englendinga var eyjan Minorka gefin
'Francó á vald, utanhíkismálaráðherra Frakklands,
Bonnet, lýsti samtímis yfir ætlun frönsku stjórnarinnar
um að láta eigur þær, er hin lögmæta spánska
stjórn átti í Frakklandi, af hendi við Francó. 24. febrú-
ar viðurkendi Frakkland stjórn Francós í Burgos, litlu
síðar fylgdi England í fótspor þess. Þrátt fyrir þetta
hefðu lýðveldismenn enn getað varizt langa stund. Bar-
áttuhugur hersins og stjórnarinnar var óbilugur. En
nóttina milli 5. og 6. marz hóf gagnbyltingin upp höfuð-
ið í sjálfri Madrid. Casadó ofursti, Miaja herforingi og
Basteiró, einn af hægri mönnum sósíalistaflokksins,
hrifsuðu völdin í sínar hendur — í samráði við ensku
og frönsku stjórnina — og undirbjuggu þannig skilyrð-
74