Réttur - 01.05.1967, Qupperneq 35

Á hvern hótt teljið þér að alþjóðleg byltingar-
hrcyfing eigi að svara sívaxandi ógengni heims-
valdasinna, einkum Bundarikjumanna í Vietnam?
Heimsvaldastefnan ákvarðast at eðli sínu. Svo
er um allt, gott og illt. Við flokkum ekki heims-
valdasinna i volduga og smáa — öll þau öfl sem
vega að frelsi og þjóðfélagsréttlæti eru heimsvalda-
sinnuð í okkar augum. Það sem er að gerast i Viet-
nam er af sama toga spunnið og það sem á sér stað
i öðrum löndum. Nágrannaland okk.or — svokall-
að Portúgalska Ginea — sætir loftárásum dag eft-
ir dag. Aiþýðunni er meinaður allur réttur til að
ákveða örlög sin. I Rhodesiu og Suður-Afriku rikir
fasismi. Þegar nazistcr hrifsuðu til sin völdin i
Þýzkalandi skipulögðu framfarasinnuð öfl i heim-
inum baráttu gegn fasismanum. Fasistaaðferðir að
þýzkri fyrirmynd eru daglegir viðburðir í Rhodesíu
og Suður-Afríku. Lýðræðissinnuð blöð heimsins af-
hjúpa daglega ofbeldi heimsvaldasinno, en það ætti
að vera meira um ákveðnar og skeleggar aðgerð-
it gegn þessum ofsóknum á mannlegan virðuleik.
I öllum álfum heims eru heimsvaldasinnar í
striði við fólkið. Þeir eru allsstaðar árásaraðili, en
lýðræðisöflin í vörn. Heimsvaldasinnar hafa alls-
staðar frumkvæðið. Þetta er sársaukafull staðreynd
sem leiðir af sér kröfu um ákveðnari mótspyrnu
þegar í stað gegn yfirgangi heimsvaldasinna. I
Suðaustur-Asiu stendur styrjöld þjóðfrelsishreyfing-
arinnar gegn bandarískum heimsvaldasinnum sem
vilja viðhalda skiptingu Vietnam og halda her-
bækistöðvum sinum þar. I Suður-Ameríku heyr al-
þýðan baráttu gegn þessum sömu heimsvaldasinn-
um.
Samskonar átök eru að hefjast i Afriku. Kjarn-
orkusprengjur, napalmsprengjur, byssur eða rýt-
ingar til manndrápa gerir engan eðlismun — glæp-
urinn er einn og hinn sami.
I þessu máli mun okkur qreina á við marga
framfarasinnaða flokka. Við teljum imperialismann
í sókn en lýðræðisöflin i vörn. Þessu þarf að gefa
meiri gaum og móta aðgerðir i samræmi við það . . .
HvaS teljið þér helx*- til að stöðva sókn heims-
valdasinna?
Það er fyrst og fremst verkefni hinnar byltingar-
sinnuðu heimshreyfingar. Þar eru ríki sósialismans
í forustu. Þau ráða yfir miklu pólitisku, efnahags-
legu, hernaðarlegu, tæknilegu og menningarlegu
afli. I öðru lagi er það verkalýðurinn í ekki-auð-
valdslöndunum, lýðræðisöflin í auðvaldslöndunum
og nýlenduþjóðirnar. A herðum þessara aðila hvílir
baráttan gegn höfuðóvininum -— imperíalisman-
um . . . Það er mikið undir þvi komið, að barátta
okkar sé rétt byggð upp og skipulögð. Samtök
heimsvaldasinna eru sterk. Þrátt fyrir nokkurn
hagsmunaágreining innbyrðis veit allur heimurinn
að i herbúðum þeirra er raunveruleg samstaða . . .
Það er óhætt að fullyrða, að byltingarsinnar hafa
meira þjóðfélagsafI sín megin og eiga auðveldara
með að safna liði um sinn málstað Málstaður
heimsvaldasinna er ofbeldið einbert, en byltingar-
hreyfingin er reist á sögulegum, félagslegum og
pólitiskum sannleika . . .
Hinn sósialíski heimur verður að gera allt sem
hægt er til að ná einingu. Það er staðreynd að nú-
verandi sundrungarástand hefur veikt stöðu hans,
og heimsvaldasinnar nctfært sér þennan ágreining.
Hinn sósíalíski heimur er forustusveit byltingar-
innar, en ekki eina byltingaraflið, Það er skylda
forustusveitarinnar við sjálfa sig að gera það sem
í hennar valdi stendur til að efla byltingarhreyf-
inguna í heiminum, og þar veltur á mestu að koma
á einingu allra þeirra afla sem berjast gegn heims-
valda- og nýlendustefnu.
Sérhvert stig sögunnar hefur sin boðorð ... Oll
barátta gegn heimsvaldastefnunni treystir á stuðn-
ing hins sósíalíska heimshluta. Hann þarf þvi að
verða samhentari, einn hugur og einn likami, tengsl
hons við önnur lýðræðisöfl ríkari og nánari. Astand-
ið i heiminum er þannig að ekkert land getur ver-
ið óhult fyrir ógnunum og ofbeldi heimsvaldasinna.
Þrátt fyrir sameiginlega fundi kommúnistaflokk-
anna í sósialisku rikjunum er orðið timabært að
koma á alþjóðlegum samtökum lýðræðisafla og
andstæðinga imperialismans i öllum heiminum. Ef
hin sósialisku ríki hafa forgöngu um heimsþing I
þessum tilgangi hlýtur það að leiða af sér nýja og
öfluga þjóðfélagsvitund, tilfinningu fyrir þvi mikla
afli sem andstæðingar heimsvaldasinna eiga yfir
að ráða . . .
91