Réttur - 01.11.1967, Síða 4

hagslífi sínu sjálfir og einir, en lótu ekki inn-
lima það í stóra heild og drepa þannig. En
einnig þeir láta margir blekkjast af fagurgal-
anum um frelsið, sem reynist þeim síðan sem
helgríma sú, er leiðir íslenzku iðnaðarfyrirtæk-
in til slátrunar. Og ýmsir taka þá þann kost að
gerast innflytjendur erlends vamings, m. ö.
orðum umboðsmenn þess erlenda auðvalds,
sem þeir crttu að keppa við. Hjá iðnrekenda-
stéttinni í heild hefur og skort skilning á nauð-
syn þess að koma á samstarfi, sameiginlegum
rekstri í eins stórum stíl og íslenzkur markaður
þolir, til þess að geta hagnýtt alla tækni sem
fullkomnast og komist sem næst því að vera
samkeppnisfærir við erlenda iðnjöfra. Vissu-
lega skal viðurkennt að ekki er hægt f svo fá-
mennu landi sem voru, að ná því að framleiða
vissar iðnaðarvörur jafn ódýrt og hægt er með
fullkomnum stórrekstri stórþjóða. En þá verð-
um við bara að hafa þá vöru dýrari hjá okkur
en erlendis, ef það er nauðsynlegt til þess að
tryggja öllum íslendingum fulla atvinnu. Og
svo verður að öðru leyti að bæta þjóð vorri
það sem hún kann að missa þannig í verð-
lagi vegna smæðar sinnar, atvinnuöryggis og
sjálfstæðisvilja, með því að stjórna henni af
meira viti og réttlæti en öðrum þjóðum er stjórn-
að — og það ætti einmitt smæð þjóðar vorrar
að auðvelda.
c. Verzlunar- og íésýsluvaldið er sterkasti að-
ilinn í íslenzkri borgarastótt, á Morgunblaðið
og hefur aðaláhrifin í Sjálfstæðisflokknum. Og
þessi stétt er mestöll beinlínis umboðsmenn er-
lendra auðhringa. Hún hefur ekki áhuga fyrir
efnahagslegri sjálfstjórn íslands ,heldur bein-
línis fyrir innlimun landsins í stærri efnahags-
heildir. Og hún gerir sér ekki ljóst að eyði-
legging sjávarútvegs og iðnaðar grefur grunn-
inn undan þjóðarbúinu, heldur trúir á að er-
lent auðvald muni halda hér uppi „mátulegri"
atvinnu. — Það er vegna valda og áhriía þessa
hluta borgarastéttarinnar, að hægt var að
blekkja meirihluta þjóðar og þings til að að-
hyllast hina skaðlegu innlimunarstefnu og
leiða ísland að nýju inn á nýlendubrautina.
Það er hlutverk hinnar pólitísku forystu
184
Sjálfstæðisflokksins að annast hagnýtingu
þessarar borgarastéttar á ríkisvaldinu og ríkis-
bönkunum: sjá um stöðuga verðbólgu fyrir fé-
sýslumennina (og láta blöð sín kenna verka-
lýðnum um), — koma á gengislækkun fyrir
sjávarútveginn, þegar verðbólga fésýsluvalds-
ins ætlar að drepa hann, — hagræða styrkjum
úr ríkissjóði, þegar gengislækkun ekki dugar,
m. ö. orðum: ræna launastéttirnar, sparifjár-
eigendur og ríkisbankana eftir mætti, til þess
að reyna að skapa hér rika borgarastétt. Þró-
unin hefur hinsvegar orðið sú að hin pólitíska
forysta hefur í vaxandi mæli verið að losna úr
tengslum við atvinnurekendur í sjávarútvegi
og iðnaði, en orðið æ meir einskonar ,,há-em-
bættisvald", er studdist við heildsala- og fé-
sýslustéttina og setti í sífellt ríkara mæli allt
sitt traust á erlent auðvald og tengsl við við-
skiptasamsteypur Vestur-Evrópu.
Þessi pólitík Sjálfstæðisflokksins er sjálfs-
morðspólitík fyrir íslenzka útgerðarmenn og
iðnrekendur. Ef þeir rísa ekki upp gegn henni
og knýja fram breytingu eru þeir að dæma sig
til dauða sem sjálfstæða íslenzka atvinnurek-
endur. Það myndi jafngilda því að íslenzk
borgarastétt gæfist upp við að stjóma landinu
sem sjálfstæðu landi og aðhylltist innlimun
þess í stórriki: Verzlunar- og fósýsluvaldið og
háembættismenn þess fylgja þegar þeirri póli-
tík — og ef hinir eiginlegu atvinnurekendur
svo gefast upp, þá er uppgjöf borgarastéttar-
innar fullkomin.
Hinsvegar er það skammsýni og vesaldóm-
ur af atvinnurekendastéttum útgerðar og inn-
lends iðnaðar að gefast þannig upp. Þeim
stendur alltaf til boða samstarf við verkalýð og
launafólk allt, svo og bændur, um að gerbreyta
um stjómarstefnu og taka upp pólitík er tryggi
rekstur hinna þjóðlegu atvinnuvega og efna-
hagslega sjálfstjóm íslendinga.
IV
Frumskilyrði þess að þjóð vor öll geti í nútíð
og framtíð lifað í þessu landi er að hún geti haft
fulla vinnu við atvinnuvegi þjóðarinnar. Undir-