Réttur - 01.04.1983, Blaðsíða 23

þess að hann varð seinna forseti þessarar
virðulegu samkomu og hann mælti nokk-
ur orð í lok ræðu sinnar sem mér finnst
að eigi mjög vel við núna. Hann sagði:
„Takist þjóðinni að velja sér slíka forystu seni
sanicinar krafta sína uin lieill og hag landsnianna
almennt, en liugsar ekki uni hag auóhvggjuiuanna",
(Hag auðhyggjumanna, hvaða framsókn-
armaður ætli segi þetta nú til dags? I’etta
sagði þessi bóndi vestan úr Dölum) „en
liugsar ekki um hag auðhyggjiinianna vona ég, að
lictur fakist til í franitíðinni með framkvæmd þessa
sainnings en mi liorllr. Og það er cina von okkar
íslendinga nú á þcssari stundu, að þar sem þjóðin
fær ekki að segja álit sitt á þcssum samningi meö
þjóðaratkvæðagreiðslu, að hún standi saincinuö uin
að treysta framsýni og fela betri miinnum forystu
þjóðinálanna í framtíðinni og þar með meðferð
þessara mála, svo að bctur takist til hcldur cn má
húast viö hjá þeirri stjórn, sem nii situr að viilduni,
viðreisnarstjórnin. I þeirri von og þeirri trú óska ég
þess", sagði Ásgeir Bjarnason í Ásgarði,
„að þjóðin skilji sitt hlutverk þegar til kosninga
kemur og velji sér forystu i landsmálum nieð það
fyrir auguin, að liiin haii sitt að scgja, þótt lienni
hafi ekki vcrið gelið tækifæri til að segja álit sitt á
þessu ináli með sérstakri atkvæðagrciöslu, þá skilji
hún sitt hlutverk i næstu kosninguni og veiti þar með
núverandi þingineirihluta þá ráöningu, sem honuni
væri fyrir bcstu, þ.e. að haun kæmi ekki nálægt
slíkum stjórnunarstörfum framvegis".
Þessi orð eiga vel við á þessari stundu.
Þau eiga ákaflega vel við þann álmeiri-
hluta undir forystu Eggerts Haukdals,
sem hér hefur myndast á háttvirtu alþingi.
Staðreyndin er sú, að á undanförnum
áratugum eða hálfum öðrum áratug, sem
þessi álsamningur hefur verið í gildi, þá
hefur ekki alltaf auðnast að velja til
forystu menn, sem hefðu kjark til þess að
taka á málum þessa auðhrings. Einn
þeirra manna sem hefur haft kjark til þess
er núverandi hæstvirtur iðnaðarráðherra
og staðreyndin er sú, að enginn íslenskur
ráðherra hefur setið undir öðrum eins
fúkyrðaflaumi og sefasýkisköstum í borg-
arablöðunum í landinu eins og þessi
hæstvirtur ráðherra. Það er vegna þess að
þeim finnst þessum blöðum og talsmönn-
um þessara flokka eins og þessi ráðherra
sé að ganga inn í heilög vé, hann sé að
saurga helgidóminn, því að þar eigi ekki
þeir að koma, sem eru vantrúaðir, heldur
aðeins þeir sem eru rétttrúaðir.
Núverandi hæstvirtur iðnaðarráðherra
hefur sýnt fram á, hvernig auðhringurinn
hefur verðlagt súrál og rafskaut á liðnum
árum. Hann hefur sýnt fram á hvernig
hann hefur leikið sér að íslenskum samn-
ingamönnum í samningunum árið 1975,
þannig að minna en ekkert stendur eftir
af þeim afrekum og hann hefur sýnt l'ram
á það, að þessi auðhringur vill ekki semja
við Isiendinga um hækkun raforkuverðs.
f*að liggur fyrir. Þá snúast þessir æðstu
prestar álmusterisins hinir verstu viö og
segja: Iðnaðarráðherra hvorki vill né get-
ur samið. Iðnaðarráðherra vill ekki semja.
betta er auðvitað þvílík ljarstæða, þvílík-
ur barnaskapur og endileysa að engu tali
tekur, því auðvitað vill iðnaðarráðherra
gera allt sem hægt er til að knýja fram
hærra raforkuverð. Með því að hækka
raforkuverð eins og eðlilegt er, þá væri
hægt að lækka raforkuverð í heildsölu í
landinu um 50%, hvorki meira né minna.
Haldið þið aö iðnaðarráðherra sem kcmur
úr dreifbýliskjördæmi, þar sem menn fá
svimandi háa rafmagnsreikninga um þess-
ar mundir hljóti ekki að leggja ofurkapp
á það að ná samningum um hækkun
raforkuverð frá álverinu?
Ahcrsla iðnaðarráðherra á
hækkun raforkuverðs
Umræðan um það að hæstvirtur núver-
andi iönaðarráðherra vilji ekki semja er
til marks um rökþrot þcirra talsmanna
I
87