Réttur - 01.08.1987, Blaðsíða 50

NIELS IIAV:
Tyrkinn
Smásaga
Niels Hav, f. 1949, hefur ort ljóð og samið smásögur fyrir tímarit, smásagna-
söfn og útvarp síðan 1981. Hann er í fremstu röð þeirra rithöfunda Dana sem
fjalla um verkalýðsmál og ritar einkum um atvinnulífið og atvinnuleysið frá sál-
rænu sjónarhorni.
Um morguninn þegar hún hefur farið
með Katrínu á dagheimilið og er á leið
heim eftir heitum gangstéttunum, sér
Vita hann aftur. Hann stendur í portinu
við kjörbúðina og horfir opinskátt á hana
dökkum augum. Hreyfingar hennar gefa
margt í skyn þegar hún gengur þvert yfir
götuna og inn í búðina.
A meðan hún leitar innan um kjötfars,
medistapylsur og kjötbita, leikur leynd-
ardómsfullt bros um varir hennar. Andar-
tak íhugar hún að auðsýna kaupfélags-
stjóranum trúnað. Þetta gerist nú reyndar
fyrir utan verslunina hans.
Heima á 3. hæð gægist hún milli glugga-
tjaldanna og sér að portið er nú autt. Hún
skynjar þreytu í öllum líkamanum, af-
klæðist og stillir forstofuspeglinum upp á
stól. Hún reynir að skoða sig frá öllum
sjónarhornum. Hún hlammar sér dösuö
niður í stól og grípur báðum hödnum um
keppina sem myndast á maganum. Svo
ótal margt gæti verið örðuvísi.
Hún eyðir síödeginu í húsagarðinum
með Alice og Liz. Þær liggja í sólstólum
og drekka kaffi.
Vita segir æst frá því þegar hún gerði
hreint á læknastofunni, frá nuddaranum
sem var aðventisti og guð veit að ekki var
betri en hinir þótt hann talaði um Biblí-
una og boðorðin. Það var auðsætt eftir
hverju hann sóttist.
— Var hann áleitinn, spyr Liz letilega.
Hún liggur með lokuð augu og lyftir and-
litinu mót sólu.
— Hann kom aftan að mér þegar ég
kraup og skúraði, segir Vita. — Stóð
þarna og káfaöi.
— Jæja, flissar Alice, var hann aft-
aníoss? Þær hlæja að þessu meðan þær
velta sér yfir á magann og reykja sígarett-
ur.
— Hann var sko sætur. Hann leit sem
sagt nógu vel út, það gerði hann, segir
Vita og dreypir á kaffinu.
Eftir fjögur kemur Kai. Hann opnar
gluggann sem snýr út í húsagarðinn.
— Hæ, kerlingar, spaugar hann. Hvað
er í matinn?
— Búöu sjálfur til eitthvað, prump-
hænsnið þitt, hrópar Vita.
Hún tínir saman sólolíu, BT, sígarettur
og hitakönnu og í framhaldi af trúnaðar-
blöndnu andrúmslofti síðdegisins, segir
hún frá Tyrkjanum. Það verður spenn-
andi hvort hann stendur þar aftur.
162