Morgunblaðið - 26.02.2006, Blaðsíða 58

58 SUNNUDAGUR 26. FEBRÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGARHUGVEKJA
Hefur þú hugleitt,
hvað það kostaði Guð
að leysa sköpun sína
undan bölvun syndarinnar?
Það kostaði hann allt.
Fastan gengur í garð
og vér minnumst þess,
hvað sonur Guðs þjáðist,
áður en hann gat hrópað:
Það er fullkomnað!
Ekkert sýnir betur
kærleika Guðs
en píslarsaga
Jesú Krists,
er síra Hallgrímur
gjörir frábær skil
í Passíusálmunum.
Sá, sem kann ekki
að meta hana,
lítilsvirðir
kærleika Guðs.
Jesús fórnaði sér
oss til lífs.
Ég er hræddur um,
að ýmsir misskilji
fórnardauða Krists
og líti fyrst og fremst
á hann sem píslarvott
háleitra kenninga.
Alvarlegur
misskilningur
væri að halda það.
Veiztu
hvers vegna
Jesús í Getsemane
baðst undan
þessari fórn?
Honum var gjört
að tæma í botn
þjáningabikar
mannkyns.
Vér fáum vart skilið,
hvað í því felst!
Jesús Kristur,
sonur Guðs,
er átti hlut
með föðurnum
í himneskri dýrð,
varð að afsala sér
dýrð himnanna
og taka á sig
alla synd,
er menn hafa drýgt
á þessari jörð.
Allur sori og óþverri
mannlegrar grimmdar
var honum tilreiknaður
og hann varð
persónulega ábyrgur
fyrir allri illskunni!
Jesús Kristur
varð sekur
um öll fólskuverk
mannkyns
frá upphafi sköpunar
og var útskúfað
frá Guði!
Því hrópaði hann:
Guð minn!
Guð minn!
Hví hefur þú
yfirgefið mig?
Kristur varð
persónulega sekur
um allan óþverrann,
og úrslitaorustuna
við Satan
og þjóna hans
háði hann sem maður,
en ekki Guð.
Hann hafði afklæðzt
dýrð og valdi Guðs
og gjörzt maður.
Það var eina leiðin
til að frelsa
synduga menn.
Hinn saklausi
talinn er sekur,
að sekir
við refsingu sleppi.
Minnumst á föstunni
kærleika Guðs til vor.
Lof sé þér, Kristur,
frelsari vor.
Bikarinn
Langafasta er byrjuð, og því hollt að rifja upp at-
burðina sem leiddu til dauða meistarans og upp-
risu. Sigurður Ægisson valdi til þess prósaljóð
gamals lærimeistara síns, Jónasar Gíslasonar, fyrr-
um vígslubiskups í Skálholti.
sigurdur.aegisson@kirkjan.is
Lífskúnstnerinn
Atli Már er nú frá okk-
ur horfinn. Á æskuár-
um var hann nokkur
sumur á Efri-Hólum,
en þar bjuggu amma mín Guðrún
Halldórsdóttir og Friðrik afi Sæ-
ATLI MÁR
ÁRNASON
✝ Atli Már teikn-ari og listmálari
fæddist í Reykjavík
17. janúar 1918.
Hann lést á Land-
spítalanum, Landa-
koti, fimmtudaginn
9. febrúar síðastlið-
inn og var útför
hans gerð í kyrrþey.
mundsson. Undirrit-
aður var þar og
löngum á æskuárum
og raunar hitti ég Atla
frænda þar í fyrsta
skipti. Þá kom hann til
þess að kynna sína
fögru konu. Ég, nán-
ast barn, hreifst mjög
af þessum glæsilegu
hjónum.
Langur tími leið, en
um 1964 hitti ég Atla
Má á ný, þá í heimsókn
hjá Kristjáni Friðriks-
syni, móðurbróður
mínum. Þetta var eftirminnilegur
dagur. Talað var um „kúltúr“ og
„póesi“ og svo var sungið. Atli söng
„Gamla vísu um vorið“. Lítið ljóð eft-
ir Stein Steinarr. Ljóðið var mér
ekki ókunnugt, en söngur Atla gerði
mér það ógleymanlegt. Við hittumst
oft á næstu árum og ég var svo hepp-
inn að eignast nokkur málverka
hans. Af þessum verkum er mér
kærast það sem heitir: „Gömul vísa
um vorið“.
Ég er ennþá ódauður, en bíð loka,
eins og við öll. Nú er ég dvalargestur
á Eir og fer bærilega um mig, og
einkum nú þegar til mín er komin
„Gömul vísa um vorið“, sem Atli
sagði mér að hefði nánast verið mál-
uð fyrir mig.
Hvað við tekur er lífi lýkur veit
enginn. En ég lýt höfði við brottför
Atla Más og óska góðri konu hans,
Ólafíu og börnum þeirra velfarnaðar.
Fátækleg kveðja til frænda og vin-
ar.
Björn Þórhallsson.
✝ Sigríður Bald-ursdóttir fæddist
í Neskaupstað 1.
nóvember 1936. Hún
lést 17. febrúar síð-
astliðinn á lungna-
deild Landspítalans í
Fossvogi. Foreldrar
hennar voru Baldur
Jónsson, f. 19. júní
1910, d. 21. mars
1967, og Arnbjörg
Ólafía Jónsdóttir, f.
14. desember 1913,
d. 2. júlí 1961. Hún
átti eina alsystur,
Guðríði Halldóru Austmann, f. 28.
ágúst 1934, og fjölmörg hálf- og
uppeldissystkini. Þegar Sigríður
var á fyrsta ári var hún send í fóst-
ur að Steinum í Stafholtstungum í
Borgarfirði. Fósturforeldrar henn-
ar voru Kristján F. Björnsson, f.
29.2. 1884, d. 19.4. 1962, og Rann-
veig Oddsdóttir, f. 11.11. 1890, d.
23.12. 1986. Sigríður bjó á Steinum
þar til hún var 16 ára og lauk gagn-
fræðaprófi frá Reykholti.
Árið 1954 eignast Sigríður fyrsta
barnið sitt, Gunnar Hlöðver Tyrf-
Ragnari Guðmundssyni, f. 22.1.
1974. Dóttir þeirra er Dagrún, f.
22.1. 2004. Fyrstu hjúskaparár sín
bjuggu Sigríður og Ásgeir á Ála-
fossi í Mosfellsbæ. Árin 1961–1966
bjuggu þau í Svíþjóð og Danmörku.
Árið 1972 flytja þau svo á heimili
sitt að Stórateigi 7 í Mosfellsbæ þar
sem Sigríður bjó allt til síðasta
dags.
Frá árinu 1957, með hléum með-
an þau bjuggu erlendis, vann Sig-
ríður á Álafossi við ullariðnað en
eftir að veikindin komu í veg fyrir
að hún gæti unnið var hún heima.
Hún hafði alla tíð mikið gaman af
hannyrðum og eftir að hún veiktist
prjónaði hún mikið og saumaði út.
Þrátt fyrir veikindin var hún mjög
dugleg að fara á hvers konar fönd-
urnámskeið og tók mikinn þátt í
tómstundastarfi eldri borgara í
Mosfellsbæ. Sigríður las alltaf mik-
ið og þá sérstaklega eftir að hún
veiktist. Einnig hafði hún mikinn
áhuga á ættfræði og lét eftir sig
miklar upplýsingar sem hún hafði
sankað að sér um föðurfjölskyldu
sína. Garðyrkja og blómarækt áttu
hug hennar allan og var garðurinn
hennar á Stórateignum hennar líf
og yndi. Hjá vinum og ættingjum er
nú víða að finna blóm sem fengin
hafa verið hjá henni.
Útför Sigríðar fór fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu.
ingsson, f. 29.11.
1954, kvæntur Unni
Herdísi Ingólfsdóttur,
f. 20.10. 1955. Árið
2005 ættleiddi Gunn-
ar eitt af börnum
Unnar frá fyrra
hjónabandi, Kolbrúnu
Maríu Gunnarsdótt-
ur, f. 28.12. 1979. Árið
1958 kynnist Sigríður
eiginmanni sínum Ás-
geiri Pálssyni, f. Aage
Hansen, f. 6.6. 1933,
og hinn 12. júlí 1960
giftust þau. Það ár
eignast þau annað barn sitt, Bjarna,
f. 11.11. 1960, áður kvæntur Helgu
Steinþórsdóttur, f. 3.12. 1959. Dæt-
ur þeirra eru Inga Ásta, f. 17.8.
1984, Laufey, f. 15.3. 1988, og Sóley
Þöll, f. 22.9. 1996. Þriðja barn Sig-
ríðar og Ásgeirs er Kristján, f. 20.5.
1965, kvæntur Elínu Jónínu Clau-
sen, f. 14.3. 1967. Börn þeirra eru
Kolbrún Sigríður, f. 26.9. 1995, og
Jón Ásgeir, f. 12.6. 1998. Elín á Ás-
mund Þór, f. 15.8. 1989, frá fyrra
sambandi. Fjórða barn Sigríðar og
Ásgeirs er Agnes, f. 6.3. 1974, gift
Elsku mamma. Nú veit ég að þér
líður vel. Getur fyllt lungun fersku
lofti og andað að þér ilmi blómanna
sem voru líf þitt og yndi. Þú þarft
ekki lengur að hafa „viðhaldið“, eins
og við kölluðum súrefniskútinn, með
þér hvert sem þú ferð. Þrátt fyrir
veikindin varstu alveg ofboðslega
dugleg og fórst allt sem þú ætlaðir
þér. Að þið pabbi skylduð geta eytt
jólunum hjá okkur í nýja húsinu okk-
ar var alveg ómetanlegt. Þetta voru
svo góð jól, þú varst svo glöð og
ánægð og hafðir orð á því hversu
góður andi væri hjá okkur. Ef þú
bara vissir hversu stóran þátt þú átt-
ir í að skapa þennan góða anda. Ég
er svo þakklát fyrir að Dagrún fékk
að kynnast ömmu sinni. Hún er enn
svo lítil að hún skilur ekki alveg hvar
þú ert. Við segjum henni samt á
hverjum degi að amma sé hjá Guði
og að henni líði vel núna. Við munum
vera dugleg að segja henni og
ófæddum systkinum hennar frá þér
og hversu góð amma þú varst.
Hvíl í friði, elsku mamma mín, ég
veit að þú vakir yfir okkur.
Þín dóttir
Agnes.
SIGRÍÐUR
BALDURSDÓTTIR
✝ Hrafnhildur Sig-urðardóttir
fæddist í Neskaup-
stað 13. okt. 1932.
Hún lést á líknardeild
Landakotsspítala 1.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sigurður Jóns-
son skipstjóri og Guð-
laug Sigurðardóttir
húsmóðir sem bjuggu
í Neskaupstað.
Hrafnhildur giftist
Jónasi Hólm loft-
skeytamanni, f. á
Eskifirði 12. des. 1930, d. 21. júlí
1991. Þau Hrafnhildur og Jónas
bjuggu í Neskaup-
stað til ársins 1974 en
fluttu þá til Hafnar-
fjarðar og áttu þar
heimili upp frá því.
Einkasonur þeirra er
Herbert Hólm, f. 12.
ágúst 1956. Hann
lauk stúdentsprófi
frá Verzlunarskóla
Íslands og er búsett-
ur í Hafnarfirði.
Hrafnhildur vann
við verzlunarstörf
fyrst og fremst.
Hrafnhildur var
jarðsungin frá kapellu Kirkju-
garða Hafnarfjarðar 9. febrúar.
Kær vinkona mín, Hrafnhildur
Sigurðardóttir, hefur kvatt eftir erfitt
sjúkdómsstríð og áföll lífsins. Þar fór
glæsileg kona, góð kona ekki síður.
Ég man enn þegar ég sá hana fyrst
á götu hér í Reykjavík með verðandi
eiginmanni sínum og varð starsýnt á
þetta fallega par sem bar sig svo vel og
spurði vin minn sem mér varð sam-
ferða og hafði heilsað þeim hvaða stór-
glæsilega fólk þetta væri og hann
svaraði mér að þetta væru þau Hrafn-
hildur Sigurðardóttir frá Neskaupstað
og Jónas Hólm frá Eskifirði. Myndin
af ljómandi og hlýju brosi hennar er
enn dagljós í minni mínu. Frekari
kynni síðar af Hrafnhildi leiddu í ljós
að ekki var innri ljómi hennar síðri. Á
sviði áhugaleikstarfs eystra lágu svo
leiðir okkar Hrafnhildar saman, hún
var ágæt leikkona, einkar skýrmælt
og kunni vel að beita leikrænni tján-
ingu og bauð svo af sér þennan hríf-
andi þokka á leiksviðinu eins og alls
staðar annars staðar. Við urðum ágæt-
is vinir og héldum alltaf nokkru sam-
bandi eftir að suður kom, hún alltaf
söm og jöfn í vermandi vinhlýju sinni,
hvað sem á gekk. Hún bar með sér
þessa fallegu og fáguðu framkomu og
reisn um leið. Lífsáfallinu mikla, þegar
Jónas dó á bezta aldri, tók hún af yf-
irvegaðri ró en mér fannst hún aldrei
verða söm eftir, heilsufar hennar
hvergi nærri gott, þótt hún væri óvílin
og kvartaði ekki. Hrafnhildur átti
mikla og mæta mannkosti, hæfileika-
rík kona sem hefði svo margt getað
tekið sér fyrir hendur og hvar sem hún
vann og fór var hún vinsæl og verka-
drjúg. Dýrmæt vinátta hennar og veit-
ul kynni eru af alhug þökkuð. Ég á
þess því miður ekki kost að fylgja
henni Hrafnhildi síðasta spölinn svo
sem verðugt hefði verið, en sendi
einkasyninum hlýjar og einlægar sam-
úðarkveðjur, svo og öðrum þeim er
áttu hana Hrafnhildi að, allra helzt
henni Björk frænku hennar sem var
Hrafnhildi sú stoð sem aldrei brást.
Við síðustu samfundi okkar sá ég að
henni Hrafnhildi var mjög brugðið, en
ennþá átti hún þetta bjarta, einlæga
bros og hressileika í máli þrátt fyrir
allt og allt. Og nú hefur hún kvatt okk-
ur hinztu kveðju og söknuður ríkir í
sálu. Munabjört er hún minningin um
þessa fallegu og hjartahlýju konu.
Blessuð sé minning Hrafnhildar Sig-
urðardóttur.
Helgi Seljan.
HRAFNHILDUR
SIGURÐARDÓTTIR