Morgunblaðið - 14.07.2006, Side 36

36 FÖSTUDAGUR 14. JÚLÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Guðrún Þór-hallsdóttir Lud-
wig fæddist í Sand-
hólum á Kópaskeri
í N.-Þingeyjarsýslu
7. mars 1940. Hún
lést á Landspítala –
háskólasjúkrahúsi
4. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Þórhallur
Björnsson, fyrrv.
kaupfélagsstjóri
frá Víkingavatni, f.
9. janúar 1910, d.
16. júní 2000 og
Margrét Friðriksdóttir frá Efri-
Hólum, f. 11. júní 1910, d. 9.
október 1989. Systkini Guðrúnar
eru Björn, f. 7. október 1930,
Friðrik, f. 16. apríl 1932, d. 13.
október 1992, Gunnar Þór, f. 18.
janúar 1935, Gunnþórunn Rann-
veig, f. 21. maí 1941, Barði, f. 14.
september 1943, d. 26. nóvember
1980, Kristveig, f. 13. febrúar
1946, Þorbergur, f. 3. apríl 1949
og Guðbjörg, f. 25. apríl 1952.
eyinga á Kópaskeri að loknu
prófi og starfaði í Kaupmanna-
höfn 1961. Vann svo hjá Lækna-
félagi Reykjavíkur og Íslands ár-
in 1961–’67 og sem flugfreyja
hjá F.Í. 1964. Árið 1967 fluttist
hún búferlum til Bandaríkjanna
þar sem hún vann margvísleg
störf, s.s. hjá Pepperidge Farm
og Bosch. Í maí 1976 fluttist fjöl-
skyldan til Íslands og stofnaði
garðyrkjubýlið Klöpp í Reyk-
holtsdal í Borgarfirði, 1. desem-
ber sama ár. Auk þess að sinna
rekstri garðyrkjubýlisins ásamt
manni sínum, vann hún ýmis
störf, s.s. við bókhald grunnskól-
ans á Kleppjárnsreykjum og
annarra fyrirtækja í sveitinni.
Hún sat einnig í stjórn Kaup-
félags Borgfirðinga 1984–1987.
Árið 1985 varð hún fram-
kvæmdastjóri Árlax og gegndi
því starfi til 1989. Árið 1986
fluttist fjölskyldan til Reykjavík-
ur og gerðist Guðrún dagmóðir
1989. Frá árinu 1997 störfuðu
hjónin bæði sem dagforeldrar.
Guðrún starfaði fyrir Barnavist-
un frá 1994 til dauðadags og var
m.a. gjaldkeri í stjórn Barnavist-
unar um árabil. Hún gegndi auk
þessa fjölmörgum félags- og
trúnaðarstörfum.
Guðrún verður jarðsungin frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Guðrún giftist
hinn 8. apríl 1967
Thomasi Mikael
Ludwig, f. 17. maí
1941. Foreldrar
hans voru Aloys
George Ludwig, f.
31. mars 1908, d. 30.
desember 1986 og
Georgia Marie Lud-
wig, f. 20. ágúst
1910, d. 14. janúar
2000. Guðrún og
Tom eignuðust þrjú
börn, þau eru: 1)
Margrét, f. 9. janúar
1968, gift Björgvini Jósefssyni, f.
4. febrúar 1966, 2) Brandur
Thor, f. 31. júlí 1971, kvæntur
Önnu M. Rögnvaldsdóttur, f. 8.
maí 1971, þeirra börn eru a) Em-
ilía Rún, f. 21. júlí 1995, b) Alma
Liv, f. 6. mars 2002 og c) Tómas
Mikael, f. 10. desember 2004, 3)
Clara Regína, f. 27. júlí 1982.
Guðrún útskrifaðist frá Sam-
vinnuskólanum árið 1960. Hún
hóf störf hjá Kaupfélagi N.-Þing-
Elsku mamma mín.
Mikið óskaplega er sárt að missa
þig. Ég get eiginlega ekki ímyndað
mér lífið án þín en get þó huggað
mig við það að þú ert auðvitað hjá
mér áfram, þó ég sjái þig ekki með
berum augum. Segja má að ég sjái
eitthvað sem minnir á þig hvert sem
ég lít þú ert auðvitað mikill hluti af
lífi mínu. Ég vona að ég beri gæfu til
að halda í heiðri það sem þið pabbi
hafið kennt mér að skiptir máli í líf-
inu. Og hafi ég til að bera jafnvel að-
eins helming þess styrks sem þú
hafðir yfir að ráða þá er ég á grænni
grein.
Þegar við vorum lítil lastu fyrir
okkur bókina Bróðir minn ljóns-
hjarta eftir Astrid Lindgren. Ég
finn það núna hversu mjög sú saga
hefur mótað hugmyndir mínar um
framhaldslíf. Ég veit í hjarta mínu
að ævintýrinu er ekki lokið og hjá
þér er heilmikið ferðalag framund-
an. Því vil ég segja: Berðu öllum
kveðju mína sem þú hittir á leiðinni.
Góða ferð, mamma.
Þín dóttir,
Margrét.
Elsku mamma mín.
Það er búið að vera svo erfitt að
byrja á þessu bréfi til þín, því inni í
mér bærist þessi togstreita á milli
alls þess sem ég vildi sagt hafa þér
og þess tómleika og sársauka sem
ég upplifi nú …
– Minningargreinar eru víst gerð-
ar meira fyrir skrifandann (sbr. all-
ar setningar sem byrja á: „Ég“), en
þá sem þær lesa. Þetta er leið syrgj-
andans til að „bera tilfinningar sínar
á torg“ og það er réttur okkar.
Ég veit að þú vilt að við minnumst
alls þess góða í lífinu með þér og við
ættum helst að horfa fram á veg-
inn …
Það var ekki líkt þér að dvelja
lengi í vonleysi – því ekki gafst tóm
til þess.
Ég vil að þú vitir að ég dáðist allt-
af að þér, þessari endalausu elju-
semi; að geta bara ekki setið auðum
höndum. – Hjá þér gengu hlutirnir!
Uppgjöf var ekki til í þínu orðasafni
(/þínum huga)! Þú barðist á móti
öllu mótlæti sem barst þína leið, svo
sterk alltaf, með hörku og það var
svo hvetjandi að vera vitni að því.
Þú ert hetjan mín! Ég grét svo sárt
að ég virkilega hélt að hjartað í mér
myndi bresta … Ætli slíkt geti
gerst? En eftir það hef ég átt svo
erfitt með að gráta (nóg) vegna þín,
bara verið dofin og í afneitun. Mér
er sagt að það sé víst eðlilegt. En ég
vil gráta, því mér finnst hitt svo fá-
ránlegt.
– Við eigum langt í land … en
vonin er þarna einhvers staðar.
Ég vona einlæglega að þinn Guð
sé til og að þú sért á himnum hjá
honum, því ef svo er þá á ég að geta
talað við þig hvar og hvenær sem er
án þess að skrifa bréf eða minning-
argreinar.
Ég finn svo til, vildi að ég gæti
verið hjá þér.
Þú varst móðir mín, vinkona mín
og hetjan mín! Það er svo margt
sem ég vil segja, og svo margt sem
ég verð að sleppa, a.m.k. í bili …
þannig að ég held ég kveðji þig
mamma mín og vona af öllu mínu
hjarta að allar þínar kvalir séu
horfnar! Góða nótt, mín móðir, þín
mun ég ætíð sakna.
Far vel, mamma mín, þig mun ég
hitta við endastöðina sjálfa.
Ég segi bless, elsku mamma, því
næsta líf á þig kallar …
Elska þig!
Þitt yngsta barn, litla „flísin“ þín,
Clara Regína Ludwig.
Elsku mamma mín, svo margt
kemur í huga minn við andlát þitt;
margskonar minningar frá því í
Borgarfirðinum, þegar við vorum
flutt til Reykjavíkur og allt fram til
þess er ég hitti þig í síðustu viku
júnímánaðar, þegar þú varst komin
aftur á spítalann og ég trúði því að
þú værir á batavegi. Allar eru þess-
ar minningar umluktar reynslu og
kærleik en fylla mig jafnframt djúp-
um söknuði þar sem ég veit að það
verða engar nýjar til með þér.
Ég á líka erfitt með að hugsa til
þess að börnin mín fái ekki að kynn-
ast þér þegar þau eru að vaxa úr
grasi. Ég vona nefnilega að þú vitir
hversu stoltur ég er að hafa haft þig
sem móður, þú varst allt í senn;
óeigingjörn, kærleiksrík, sterk, ein-
staklega jákvæð og fjölhæf mann-
eskja sem ég veit að snerti líf mjög
margra, ef ekki flestra, sem kynnt-
ust þér á lífsleiðinni.
Mér finnst það einstök gæfa að þú
skyldir komast inn í líf Emilíu minn-
ar, en þegar hún fæddist og fór að
fara til þín í pössun fannst mér ég
líka kynnast þér á nýjan hátt. Ég sá
hvað þú tókst uppeldi hennar alvar-
lega og hvað það skipti miklu máli
að kenna gömlu góðu gildin.
Þú komst fram við alla, börn sem
fullorðna, með mikilli virðingu, ást-
úð og jákvæðu hugarfari. Ég er
stoltur af því hve mörg börn hafa
fengið að njóta þessa með þér og
pabba og ég er viss um að þau hafa
öll hluta af þér meðferðis í gegnum
lífið.
Síðan við fluttum frá Íslandi hafa
vikulegu símtölin við ykkur pabba
verið mikið tilhlökkunarefni. Mér
fannst gaman að þú spurðir alltaf
markvisst um það sem var að gerast
hjá hverju okkar, nokkurs konar
fjölskyldufundur þar sem ég sagði
ykkur frá nýjustu uppátækjum
Tómasar og Ölmu eða því sem var
að gerast í skólanum hjá Emilíu.
Þú varst einstök manneskja með
gríðarstórt hjarta. Þú verður alltaf
stór hluti af mér og það hlýjar mér
jafnframt að vita hve margar góðar
minningar þú hefur skilið eftir hjá
stórum hópi fólks, sem heldur þér á
vissan hátt á lífi.
Hvíl þú í friði. Þinn sonur,
Brandur.
Elsku hjartans Guðrún mín,
minningar um þig sem koma upp í
hugann minn hlýja mér að eilífu um
hjartarætur. Á stund sem þessari
eru engin nægilega sterk lýsingar-
orð til sem lýsa hugrekki þínu og
baráttuþreki. Þú varst svo góð kona
sem vildir öllum vel og alltaf svo já-
kvæð. Þau eru ófá börnin sem fengu
að njóta kærleiks ykkar Toms í
gegnum árin. Þú varst einstök
tengdamóðir og amma og þín er svo
sárt saknað. Við vitum að hvar sem
þú ert, þá vakir þú á himnum yfir
börnum okkar, sem þú sást ekki sól-
ina fyrir.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Minning einstakrar konu mun lifa
með öllum þeim sem áttu samleið
með þér á lífsleiðinni.
Anna Margrét
Rögnvaldsdóttir.
Elsku amma, ég er búin að vera
að biðja guð um að segja þér hvað
ég sakna þín rosalega mikið og
reyna að senda þér lítil bréf í hausn-
um mínum með von um að guð gefi
þér þau. Ég hugsa mjög mikið um
hvernig allt mundi vera ef þú værir
ennþá lifandi. Þú verður samt alltaf
lifandi í hjartanu mínu og ég mun
aldrei gleyma þér. Þú ert líka lifandi
uppi hjá guði og þér líður ekki leng-
ur illa af krabbameininu og það er
gott. Annað sem er gott er að þú ert
núna með mömmu þinni og pabba.
Það hlýtur að vera gaman að sjá þau
aftur.
Ég er búin að lesa nokkur bréf
sem þú skrifaðir þegar þú varst að-
eins eldri en ég og mér fannst þau
alveg dásamleg! Það hefði verið
mjög gaman að þekkja þig þegar þú
varst á mínum aldri, en samt sé ég
ekki eftir að hafa þekkt þig sem
ömmu mína.
Ég er mjög stolt af að hafa haft
þig sem ömmu mína út af svo mörg-
um hlutum sem gerðu þig einstaka.
Mér finnst líka æðislegt hvað þú
varst sterk og jákvæð í gegnum
þennan erfiða tíma. Þó að þú værir
veik, þá hugsaðir þú samt jafnmikið
um annað fólk og þú hugsaðir um
þig. Ég skal veðja að enginn annar í
veröldinni mundi hugsa svo mikið
um aðra eins og þú gerðir.
Þú snertir líf margra. Ef þú værir
ekki til þá væri ég ekki til, pabbi
ekki til, eða Alma, Tómas, og margir
aðrir. Líka með alla krakkarna sem
þið afi pössuðuð, og hvernig þau litu
upp til þín og elskuðu alltaf að koma
til ykkar. Ég á í smá erfiðleikum
með að trúa að Bústaðakirkja sé
nógu stór fyrir öll lífin sem þú
snertir.
Ég hef þekkt þig í svo langan
tíma. Þó að við búum í Lúxemborg
og við sjáumst ekki eins mikið og
áður, þá þekkjumst við samt jafn-
mikið og við hefðum þekkst ef við
hefðum ennþá búið á Íslandi. Ég var
í pössun hjá þér og afa frá sex mán-
aða til fjögurra ára aldurs og ég
man ennþá hvað mér fannst gaman
að koma til ykkar og leika við alla
krakkana.
Það var mjög gaman að hafa þig
sem ömmu, spilafélaga, og vin.
P.s. Selurinn er í góðum höndum
og hann biður að heilsa.
Þitt fyrsta barnabarn,
Emilía Rún Ludwig.
Við viljum með fáum orðum minn-
ast Guðrúnar Þórhallsdóttur
tengdamóður Önnu Margrétar dótt-
ur okkar.
Eftir að Brandur Thor og Anna
Margrét fóru að búa saman kynnt-
umst við fljótlega Tom og Guðrúnu
foreldrum Brands. Þau kynni voru
okkur afar dýrmæt því okkur fannst
við eiga svo margt sameiginlegt eft-
ir kynni Önnu og Brands. Saman
gengum við í gegn um þann fögnuð
sem fylgir því að eignast fyrsta
barnabarnið. Við minnumst nú
þeirrar stundar þegar fyrsta barna-
barnið Emilía Rún var skírð í höf-
uðið á ömmunum sínum. Saman átt-
um við svo margar ánægjulegar
stundir. Skírn þriggja barna þeirra
Önnu og Brands og brúðkaupið
þeirra úti í London. Saman fórum
við einnig í leikhús og skiptumst á
heimsóknum þó börn og barnabörn
væru fjarri.
Guðrún og Tom voru ekki ein-
ungis amma og afi barna Önnu og
Brands því þau tóku að sér barna-
gæslu hin síðari ár og voru því einn-
ig eins konar amma og afi barna
sonar okkar og tengdadóttur. Það
var eftirsótt að fá að koma börnum í
gæslu hjá þeim Guðrúnu og Tom,
enda leið börnunum vel þar.
Mannkostir Guðrúnar voru miklir
og samhentari hjón en þau Tom er
vart hægt að hugsa sér. Tom stóð
eins og klettur við hlið hennar þar
til yfir lauk erfiðum veikindum.
Elsku Tom og fjölskylda, við vott-
um ykkur innilega samúð okkar.
Kristjana Emilía
og Rögnvaldur
Guðrún mágkona mín er látin eft-
ir erfið veikindi. Hún barðist hetju-
lega og tók því sem að höndum bar
af æðruleysi. Enn er stórt skarð
höggvið í systkinahópinn frá Sand-
hólum við fráfall Guðrúnar.
Þegar kynni okkar Guðrúnar hóf-
ust var ég nýtrúlofuð Gunnari Þór
bróður hennar. Hún var þá að ljúka
fyrra námsári sínu í Samvinnuskól-
anum á Bifröst og var á leiðinni
norður á Kópasker í sumarvinnu. Þá
var grunnurinn lagður að vináttu
okkar sem hefur haldist æ síðan.
Æskuheimili Guðrúnar, Sandhól-
ar á Kópaskeri, var sannkallað
menningarheimili. Húsið reistu for-
eldrar hennar af miklum myndar-
skap og heimilið var falleg umgjörð
um fjölskylduna. Þar ríkti sam-
heldni, athafnasemi og glaðværð og
börnin tóku snemma þátt í dagleg-
um störfum heimilisins. Foreldrarn-
ir, Margrét og Þórhallur voru afar
samhent og fyrirmyndir barna sinna
í einu og öllu. Þórhallur var kaup-
félagsstjóri á Kópaskeri og hafði
hann einnig á hendi afgreiðslu Flug-
félags Íslands sem fram fór á heim-
ili þeirra hjóna og tóku systkinin
þátt í að sinna störfum í tengslum
við flugið með foreldrum sínum og
lét Guðrún ekki sitt eftir liggja.
Snemma kom í ljós að Guðrún var
góðum gáfum gædd og verklagin
með afbrigðum. Hún leysti öll störf
af stakri nákvæmni og samvisku-
semi. Ríkt skopskyn og gamansemi
var stór þáttur í fari Guðrúnar en
aldrei var á neinn hallað. Hún var
ósérhlífin, trygglynd og hjálpsöm.
Mér er í fersku minni stuðningur
Guðrúnar við foreldra sína en hún
notaði jafnan sumarfríið sitt, eftir að
hún fluttist að heiman, til að fara
norður á Kópasker til þess að sjá
um yngri systkini sín og heimili for-
eldra sinna svo þau gætu tekið sér
frí. Andi kærleika og umhyggju ein-
kenndi Sandhólaheimilið og var
veganesti systkinanna út í lífið. Guð-
rún hafði þá eiginleika í ríkum mæli
og kom það fram í öllu sem hún tók
sér fyrir hendur.
Eftir að Guðrún lauk námi frá
Samvinnuskólanum á Bifröst 1960
vann hún fyrst um sinn hjá Kaup-
félagi N-Þingeyinga á Kópaskeri en
hóf svo störf hjá Læknafélagi
Reykjavíkur og vann þar á árunum
1961–67. Um tíma var hún flug-
freyja hjá Flugfélagi Íslands. Á
þessum árum réðst hún í að kaupa
sér íbúð og kom sér þar vel fyrir og
bjó þar í nokkur ár.
Guðrún varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að kynnast Tom, sem þá
gegndi herskyldu í bandaríska hern-
um hér á landi. Þau gengu í hjóna-
band 1967 og fluttust vestur um haf
og þar fæddust tvö eldri börn
þeirra, Margrét og Brandur Thor.
Þau dvöldu ytra í nokkur ár en
komu aftur heim 1976 og settust að í
Borgarfirði. Þar stofnuðu þau garð-
yrkjubýlið Klöpp og hófu ræktun á
grænmeti og blómum, en Tom hafði
lært garðyrkjufræði í Bandaríkjun-
um meðan þau dvöldu þar. Þau voru
sannkallaðir frumbyggjar og lögðu
hart að sér í einyrkjastarfinu í
Klöpp, auk þess sem Guðrún vann
við bókhald ýmissa fyrirtækja í
sveitinni, m.a. við barnaskólann á
Kleppjárnsreykjum. Í Borgarfirði
undu þau hag sínum vel með börn-
unum sínum tveimur og meðan þau
bjuggu þar bættist þriðja og yngsta
barnið í hópinn, Clara Regína. Árið
1986 seldu þau Klöpp og fluttu til
Reykjavíkur og tók Guðrún að sér
ýmis störf þar. Árið 1989 söðlaði
hún um og gerðist dagmamma og
frá árinu 1997 störfuðu hjónin bæði
sem dagforeldrar á heimili sínu að
Brúnalandi 17 eða þar til þau létu af
störfum vegna veikinda Guðrúnar.
Þau voru afar farsæl í starfi og var
sóst eftir að koma börnum í vistun
til þeirra. Barnabörnin þrjú hafa
einnig notið ástar og umhyggju
þeirra en undanfarin ár hafa þau
búið í útlöndum með foreldrum sín-
um, Brandi Thor og Önnu. Síðustu
árin í Lúxemborg.
Guðrún var hugsjónakona og
mjög trúuð. Hún leitaði sér fróðleiks
víða og sótti námskeið til að bæta
við þekkingu sína. Henni voru falin
margvísleg félags- og trúnaðarstörf.
Guðrún og Tom höfðu einstaklega
gaman af að bjóða til fagnaðar á
heimili sínu, enda með eindæmum
samhent hjón. Guðrún kom þeim sið
á að hver og einn gestur kæmi með
skemmtiatriði. Þetta féll í góðan
jarðveg og varð að fastri venju í
vinahópnum. Fyrir nokkrum árum
tóku systkinin sig saman um, ásamt
fleiri ættingjum og vinum, að heim-
sækja æskustöðvarnar og ganga um
fallegar sveitir Norðurlands og þá
varð til félagsskapur sem kallast
Hrauntangafélagið. Þessar ferðir
styrktu vinaböndin og voru okkur
öllum í hópnum til ómældrar
ánægju. Síðasta gönguferð var farin
fyrir tveimur árum í Grímsnesinu
og voru Guðrún og Tom með í för,
en Guðrún var þá nýkomin úr að-
gerð en lét það ekki aftra sérað taka
þátt í göngu og gleðskap.
Sl. haust keyptu Guðrún og Tom
notalegt hús í Kópavogi og komu
sér þar vel fyrir. Í janúar héldu þau
veislu á nýja heimilinu til að fagna
áfanganum. Guðrún geislaði af gleði
og engu okkar sem þar glöddumst
með þeim hjónum datt í hug að svo
skammt yrði til kveðjustundar.
Að leiðarlokum færi ég Guðrúnu
þakkir fyrir vináttu og tryggð sem
hún sýndi mér í gegnum árin. Eig-
inmanni Guðrúnar, Tom, börnum,
tengdabörnum, barnabörnum,
systkinum og venslafólki bið ég
Guðsblessunar.
G. Lillý Guðbjörnsdóttir.
GUÐRÚN
ÞÓRHALLSDÓTTIR
LUDWIG