Morgunblaðið - 02.08.2006, Page 33

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 2. ÁGÚST 2006 33
MINNINGAR
Í þessari kveðju vil ég að þú vitir
hvað þú varst mér mikils virði.
Minningin um skemmtilegan
frænda minn mun ætíð lifa í huga
mér. Með þér brallaði ég margt.
Sérstaklega man ég eftir vikudvöl
minni á Hvolsvelli þegar við vorum
yngri þar sem við fengum að hafa
tjald í góða veðrinu og löggu- og
bófaleik sem var háður í Grindavík.
Nýlegu minningarnar snúa frekar
að samræðum um rekstur fyrir-
tækja, hrossrækt, vænlega kven-
kosti og fjölskyldumál. Það má sko
með sanni segja að sjaldan sé logn-
molla þegar systurnar Skorrdal
koma saman með afkomendurna.
Fjölskylduboð eru ávísun á skraut-
legar og skemmtilegar umræður og
ýmsar skondnar uppákomur.
Sú minning sem mér þykir vænst
um, og ég ætla að varðveita best, er
frá 25 ára afmælinu mínu. Þá hafði
ég nýlega gengið í gegnum erfið-
leika og frábæra fjölskyldan okkar
hélt mér óvænta afmælisveislu.
Auðvitað mættu frændurnir.
Þú og Gunnar gáfuð mér litlu
bókina, 1000 ástæður gleði og ham-
ingju. Ég vissi strax að sú gjöf var
gefin mér í góðum tilgangi og það
þykir mér svo vænt um.
Elsku Agga, Einar, Jón, Eva,
Gunnar og Sólrún, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð vegna fráfalls
sonar og bróður. Ég bið að Guð veiti
fjölskyldu Birkis Hafbergs styrk á
þessum erfiðu tímum.
Guð varðveiti minningu Birkis
Hafbergs Jónssonar um ókomna tíð.
Birgitta Hrund.
Elsku Birkir frændi. Þú fórst svo
snöggt og óvænt frá okkur. Á fal-
legum sumardegi lagðir þú af stað í
síðustu ferðina. Fullur af lífsorku.
Eftir sitjum við og minnumst þín
með trega og söknuði. Minningin
um glaðan ungan mann lifir áfram í
hjörtum okkar.
Við biðjum algóðan guð að veita
fjölskyldu og vinum styrk á þessum
erfiðu stundum.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka,
Guði sé lof fyirr liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Margrét, Kári
og Elka Mist.
Elsku Birkir.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafn síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum.
Þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er
barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Það er erfitt að skilja ð þú sért
farinn frá okkur. Þú sem varst svo
fullur af lífi, alltaf hress og kátur
með svo fallegan hlátur. Áttir allt
lífið framundan, en á einu augna-
bliki er allt búið án nokkurs fyrir-
vara.
Við verðum að trúa því að þér sé
ætlað annað verkefni á öðrum stað.
Guð veri með þér.
Elsku Agga, Nonni, Gunnar og
Sólrún, Guð gefi ykkur styrk til að
takast á við þessa miklu sorg. Lát-
um minninguna um fallega dreng-
inn ykkar lifa.
Sigríður og fjölskylda,
Eyrún og fjölskylda.
Elsku Birkir minn. Það er svo erf-
itt að trúa því að þú sért farinn frá
okkur. Erfitt að skilja af hverju
maður í blóma lífsins er tekinn frá
okkur svona alltof fljótt. Svo marg-
ar spurningar skjótast upp í huga
manns, spurningar sem aldrei fást
svör við.
Það er sagt að þeir deyi ungir sem
guðirnir elska. Ég trúi því að þú
sért á góðum stað og að þér hafi ver-
ið ætlað stærra hlutverk einhvers
staðar annars staðar. Nú er komið
að okkur að læra að lifa án þín. Við
fáum víst ekki að fylgjast með þér í
þínu nýja hlutverki.
Það er svo sárt að kveðja þig,
elsku vinur. Svo margar fallegar
minningar sem ég á um þig, svo
skemmtilegir tímar sem við höfum
átt saman.
Við kynntumst þegar við vorum
13 ára og tengdumst fljótt sterkum
böndum. Þú áttir ávallt sérstakan
stað í hjarta mínu. Það var eitthvað
svo sterkt sem tengdi sálir okkar
saman. Eitthvað sem svo auðvelt
var að skilja. Þú hafðir svo mikla út-
geislun og varst alltaf svo hress og
skemmtilegur. Það er ekki hægt að
muna eftir þér öðruvísi en skelli-
hlæjandi. Þú hreifst líka alla með
þér í hlátrinum, hláturinn þinn er
alveg ógleymanlegur.
Við vorum saman í bekk í Hvols-
skóla og áttum alltaf svo gott með
að læra saman. Þeir eru ófáir
klukkutímarnir sem við eyddum
saman í símanum við að hlýða hvort
öðru yfir fyrir próf eða leystum
saman verkefni. Þau eru líka mörg
ferðalögin sem við lögðum upp í
saman vinahópurinn. Fyrst skóla-
ferðalög og skíðaferðir og svo allar
útilegurnar. Þegar við tjölduðum
við Gluggafoss til að fagna því að
prófin væru búin, útilegan við rætur
Þríhyrnings, Landsmót á Laugar-
vatni, verslunarmannahelgar, fyrst
í Galtalæk og svo á Þjóðhátíð í Vest-
mannaeyjum. Og nú hin síðari ár
hestaferðin okkar árlega þar sem
við gátum svo oft gleymt okkur og
rifjað upp liðnar stundir. Ég vildi að
við hefðum bæði komist með núna
síðast, ég átti eftir að segja þér svo
mikið. Allt um litlu dóttur mína og
svo fannst mér alltaf svo gaman að
heyra hve vel gekk hjá þér með fyr-
irtækið þitt. Þú ætlaðir líka að taka
bikarinn í töltkeppninni þetta árið.
Nú hin síðari ár, þegar lengra var
farið að líða á milli þess sem við hitt-
umst, var það samt alltaf svo eft-
irminnilegt. Við vorum bara búin að
tala saman í nokkrar sekúndur þeg-
ar við vorum bæði farin að skelli-
hlæja. Þú hafðir svo smitandi hlátur
og skemmtilega nærveru.
Þú lifðir ávallt fyrir líðandi stund,
greipst tækifærin þegar þau gáfust
og varst óhræddur við að láta
drauma þína rætast. Mér fannst þú
stundum lifa fullhratt en ætli þú
hafir bara ekki vitað það að þetta líf
er ekki eilíft þannig að um að gera
væri að lifa því lifandi. Það gerðir þú
svo sannarlega. Ef þér datt eitthvað
í hug þá framkvæmdir þú það og
fórst það svo ótrúlega vel úr hendi.
Þú varst góður í svo rosalega
mörgu. Það er svo margt sem má
læra af þér.
Þær eru margar og dýrmætar
stundirnar sem við höfum átt sam-
an. Svo sárt að hugsa til þess að þær
verði ekki fleiri og að ég muni aldrei
sjá þig aftur né heyra röddina þína.
Sárt til þess að hugsa að þú munir
ekki hringja í mig á næsta afmæl-
isdegi og ég geti ekki hringt í þig til
að óska þér til hamingju með eitt ár-
ið enn.
Takk fyrir allar skemmtilegu
minningarnar, takk fyrir stundirnar
okkar saman og allt spjallið. Takk
fyrir að hafa alltaf verið svona góður
vinur.
Ég mun elska þig alla mína tíð,
alltaf. Hvíl í friði, elsku vinur.
Elsku Jón, Agga, Gunnar og Sól-
rún, megi góður guð styrkja ykkur í
sorginni. Minningin um ljúfan
dreng lifir.
Gróa Helga Eggertsdóttir.
Þegar ég fékk fréttirnar um að þú
hefðir látist í mótorhjólaslysi vildi
ég ekki trúa því að þig ætti ég ekki
eftir að sjá framar. Þú varst ekki
hár í loftinu þegar þú komst fyrst á
Uxahrygg til mín þar sem þú og
synir mínir lékuð ykkur saman. Þá
var alltaf glatt á hjalla. Ég man enn
hvað þú varst glaður þegar ég
saumaði á þig smóking. Og jafnglöð
var ég þegar þú gafst mér mynd af
þér í smókingnum á jólunum.
Seinna, þegar þú varst búinn að
kaupa þér fallega íbúð, þá fannst
þér nú ósköp gott þegar ég kom og
tók til hjá þér. Ég var nýbúin að fá
kveðju frá þér, um hvað þér þætti
vænt um mig og værir mér þakk-
látur.
Elsku Birkir minn, mér fannst þú
alltaf vera einn af strákunum mín-
um. Ljósa hárið þitt og fallega bros-
ið sem gladdi mig svo mikið mun
aldrei gleymast. Við söknum þín svo
mikið, en vitum að minning þín mun
lifa í brjóstum okkar um ókomna tíð.
Elsku Agnes, Jón, Gunnar og Sól-
rún, megi guð styrkja ykkur og
blessa á þessari sorgarstundu.
Petrína Kristjana og börn.
Kæri vinur. Það er erfitt og jafn-
vel óskiljanlegt að þurfa að kveðja
þig eftir svona stutt kynni. Þegar ég
kynntist móður þinni var ég svo lán-
samur að fá að kynnast ykkur systk-
inunum líka. Það var alltaf svo mikil
glaðværð þegar fjölskyldan hittist
og það einkenndist ekki síst af þeim
mikla krafti og lífsgleði sem í þér
bjó. Þú varst alltaf hress og kátur,
hlóst mikið og hreifst aðra með þér.
Mér er sérstaklega minnisstætt
kvöldið fyrir slysið, við vorum svo
lánsöm að fá ykkur systkinin í mat
og áttum ógleymanlega kvöldstund
sem kemur til með að lifa í minn-
ingum okkar.
Framtíðin virtist svo björt, rétt
rúmlega tvítugur stofnaðir þú þitt
eigið fyrirtæki og varst kominn með
um tuttugu manns í vinnu. Það eru
fáir á þínum aldri með eigið fyrir-
tæki – sem sýndi dugnað þinn og
kraft. Það var alveg sama hvað þú
tókst þér fyrir hendur, þú varst allt-
af í fremstu röð. Ég hefði viljað fá að
fylgjast lengur með þér, en þér er
ætlað eitthvert annað hlutverk,
elsku vinur.
Mig langar til að kveðja þig með
þessu ljóði:
Þar sem englarnir syngja sefur þú,
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta, skæra
veki þig með sól að morgni,
veki þig með sól að morgni.
Drottinn, minn faðir, lífsins ljós,
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert, mín lífsins rós,
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Farðu í friði, vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær,
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni,
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Einar Ingason.
Ég laðaðist strax að þér, Birkir,
þú varst einstakur persónuleiki,
alltaf svo stutt í hláturinn hjá þér og
svo gaman að segja þér frá ein-
hverju því þú hlóst svo smitandi og
æðislega.
Ég hafði ekki heyrt frá þér í svo
langan tíma og loksins þegar ég
hafði upp á þér var eins og þessir
mánuðir hefðu strokast út, við
spjölluðum og spjölluðum enda var
um nóg að tala. Vinátta okkar var
sérstök og gat ég alltaf sagt þér allt.
Ég á eftir sakna þín mikið og mun
hláturinn þinn hljóma í hjarta mínu
um alla tíð eða þangað til við hitt-
umst næst.
Ég votta fjölskyldu og vinum
dýpstu samúð mína.
Þín vinkona
Hafdís.
þreytt og mædd um lífsins hjarn
eigum við í huga hrelldum
helga von og bjarta þrá
að eiga vísa endurfundi
aftur þig að mega sjá.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Steinar Davíð, Birna
og Björk Hafrún.
Það kom mér ekkert á óvart
andlát Höbbu systur minnar. Hún
var búin að vera svo lengi að berj-
ast við sjúkdóm sinn og var mikið
veik þegar hún fór með fjölskyldu
sinni til Danmerkur í sumarleyfi,
en það hafði verið ákveðið löngu
fyrr.
Ég var yngst af eldri börnum
mömmu en hún elst af seinni börn-
um hennar mömmu. Það skapaðist
snemma gott samband milli okkar
systra og áttum við góðar stundir
saman jafnt í gleði og sorg. Í okkar
stóra systkinahópi hefur samheldn-
in ráðið, þó oft hafi ,,blásið um
heiðar“ eins og sagt er stundum.
Mamma okkar lifir enn 88 ára
gömul, hún hefur verið okkar sam-
eining.
Habba systir hélt upp á kvæði
Davíðs Stefánssonar, Konan sem
kyndir ofninn minn:
hún fer að engu óð
er öllum mönnum góð
og vinnur verk sín hljóð.
Sumir skrifa í öskuna
öll sín bestu ljóð.
Þessar línur minna á hana, hún
var alltaf að huga að öðrum en var
ekkert að básúna það. Hún var
lengi með börnin sín ein, en svo
kom Arnar inn í hennar líf og áttu
þau góðan tíma saman. Hún á líka
góð börn sem hlúðu að mömmu
sinni í veikindum hennar.
Habba missti Kristínu dóttur
sína rúmlega tvítuga, það var erf-
iður tími, en Kristín átti litla dótt-
ur, Berglindi, sem síðar var mikið
undir verndarvæng ömmu sinnar.
Hún var henni gleðigjafi.
Þau Habba og Arnar byggðu fal-
legan sumarbústað við Laugarvatn
sem þau rétt voru að klára. En
henni var ekki ætlað að njóta þess
að vera þar. Kannski var það
gleðin sem fólst í því að byggja í
samvistum við börn og barnabörn
sem var hennar lífsfylling, því hún
vildi alltaf vera að gera eitthvað og
gleðja.
Hún var hógvær hversdagshetja,
minningin um hana mun lifa með
okkur. Ég heyri hana ekki lengur
segja: ,,Við gerum þetta seinna,
Birna mín,“ ef ég vildi fá hana með
mér eitthvað sem hún þá nennti
ekki með. Það er sárt að sjá eftir
systur sinni, hún er önnur af okkur
systkinunum sem fer.
Guð varðveiti sálu hennar.
Birna systir.
Kæra Habba. Það er erfitt að
kveðja þig góða kona sem varst öll-
um svo góð sem nærri þér voru.
Þetta er erfitt fyrir ættingja og
vini sem sjá á eftir þér, kæra
Habba. Ég þakka þér allar góðu
stundirnar og sérstaklega um-
hyggjuna sem þú barst fyrir
Söndru Kristínu dóttur minni og
ömmubarninu þínu. Sandra Kristín
talaði alltaf fallega um þig og það
var greinilegt að ykkur þótti ákaf-
lega vænt hvorri um aðra. Auðvitað
þykir öllum ömmum vænt um
börnin sín og barnabörn, en þetta
var sérstakt samband hjá ykkur.
Sandra mín hefur misst mikið, en
hún er sterk, eins sterk og þú
varst, Habba. Ég gleymi ekki síð-
ustu heimsókn minni til þín og
Arnars, en þá komum við Tryggvi
Hrannar sonur minn og hálfbróðir
Söndru til þín með mynd af Söndru
Kristínu sem tekin var af henni
sama dag og hún varð stúdent, en
þú komst ekki í stúdentsveisluna
vegna veikinda. Þú varst svo inni-
lega þakklát fyrir myndina, bauðst
til veislu með kaffi, kleinum og
heimabökuðu brauði. Svo var talað
um gamla daga og þá sérstaklega
þegar Tryggvi Hrannar fékk að
fara með systur sinni til ömmu
Höbbu í hjólhýsið. Það er víst
ógleymanlegt ferðalag hjá Söndru
og Tryggva Hrannari. Einnig þeg-
ar Tryggvi Hrannar var að versla
með mömmu sinni í Hagkaup þeg-
ar þau hittu þig, Arnar og Söndru
og þið voruð að versla inn fyrir
sumarbústaðarferð og Tryggvi
Hrannar gripinn með það sama og
fór með ykkur í bústaðinn. Það var
lítið mál fyrir ykkur að Tryggvi
Hrannar fengi að fara með.
Þegar ég lít til baka og læt hug-
ann reika þá minnist ég þín fyrir
hvað þú varst mínum börnum kær
hvort sem það var Erla Ósk,
Sandra Kristín, Tryggvi Hrannar
eða Trausti Örvar. Ég þakka þér
kærlega fyrir það.
Ég minnist Höbbu með virðingu
og þakklæti fyrir allt það sem hún
var mér og mínum og votta öllum
aðstandendum hennar mína dýpstu
samúð.
Jón Örvar og fjölskylda.
Baldur frændi gat
verið ofboðslega
skemmtilegur, þegar
þannig lá á honum. Ég á skemmti-
legar minningar um hann og sér-
staklega frá því þegar ég fór með
honum fyrir jólin 1965 með tómar
síldartunnur til Raufarhafnar á
stóra vörubílnum hans í brjáluðu
veðri. Það var óvíst að við kæmumst
aftur heim fyrir jólin. Baldur lék á
als oddi og ég gleymi seint hvað
hann hló innilega og smitandi hlátri.
Við vorum í þessari svaðilför í rúm-
an sólarhring og náðum heim á Þor-
láksmessu. Pabbi sagði mér síðar að
Baldur hefði verið myrkfælinn og
sæi jafnvel hluti sem aðrir sæju
ekki og það væri ástæðan fyrir að
honum þætti notalegt að hafa ein-
hvern með sér í svona langri ferð.
Ég gleymi aldrei þessu ferðalagi.
Þegar ég var í sveit hjá Evu
frænku og Þóri í Brekku og Syðri-
Brekku kom Baldur alltaf öðru
hvoru í heimsókn til að hitta Evu
BALDUR
KARLSSON
✝ Baldur Karlssonfæddist á
Hvammstanga í
Vestur-Húnavatns-
sýslu 6. ágúst 1923.
Hann lést á dvalar-
og hjúkrunarheim-
ilinu Seljahlíð 30.
júní síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Fossvogskirkju
7. júlí.
systur sína og þá lifn-
aði öll sveitin við.
Hann gat verið svo
skemmtilegur og fékk
systur sína til að velt-
ast um af hlátri og
stríddi henni í leið-
inni. Baldur gat verið
skemmtilega stríðinn.
En nú er þessi
heiðursmaður farinn
eftir erfið og langvar-
andi veikindi. Ég og
konan mín Elísabet
Sonja vorum rétt
komin í sumarfrí til
Spánar þegar pabbi hringdi í mig
og sagði að Baldur væri látinn. Ég
sagði hugsunarlaust, mikið er það
gott, en það sem ég var að reyna að
segja var að nú hefði góður Guð los-
að hann við þær þjáningar sem
fylgdu þessum andstyggilega sjúk-
dómi. Það var erfitt að sjá þennan
góða og hjálpsama dreng hverfa inn
í þennan andstyggilega heim sem
fylgdi þessum veikindum. Baldur
átti marga góða vini, en besti vinur
hans var Vigga konan hans sem
stóð við hlið hans alla tíð og veitti
honum þá hjálp sem hún gat á þess-
um erfiðu tímum. Baldur og Vigga
voru eitt.
Ég og Elísabet Sonja konan mín
viljum votta Viggu og öðrum að-
standendum samúð okkar á þessum
erfiðu tímamótum. Guð blessi ykkur
öll.
Magnús Ólafsson, Hafnarfirði.