Morgunblaðið - 08.09.2006, Blaðsíða 34

Morgunblaðið - 08.09.2006, Blaðsíða 34
34 FÖSTUDAGUR 8. SEPTEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR ✝ Kristján ÖrnValdimarsson fæddist á Syðstu- Grund í Skagafirði 22. apríl 1954. Hann lést 28. ágúst síðast- liðinn. Foreldrar hans voru Fjóla Heiðdal Hafsteins- dóttir, f. 27. júlí 1933, d. 28. mars 1969, og Valdimar Eyberg Ingimars- son, f. 2. desember 1927, d. 27. mars 1989. Systkini Krist- jáns eru Óskar, f. 1956, Dagnýr, f. 1958, Hlynur Sigurður, f. 1959, og Guðrún Valbjörk, f. 1966. Kristján kvæntist Kristínu Rannveigu Óskarsdóttur frá Vopnafirði, f. 18. febrúar 1959. For- eldrar hennar eru Gróa Aðalheiður Þorgeirsdóttir og Óskar Ósvaldsson. Kristján og Kristín eiga tvo syni, þeir eru Andri, f. 16. mars 1988, og Brynjar, f. 1. desem- ber 1989. Kristján flutti til Reykjavíkur 1975 og var með eigin sendibíl til fjölda ára, en síðari ár vann hann hjá heildversluninni Innes. Kristján verður jarðsunginn frá Háteigskirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 15. Elsku hjartans Kiddi minn. Ég sit hérna með mynd af þér fyrir framan mig, að fara í gönguferð, sem þér þótti svo gaman, og sé ekki út úr aug- um fyrir tárum. Minningarnar streyma fram í hugann um allar góðu stundirnar sem við áttum saman, og ætluðum að eiga svo miklu miklu lengur (það er verst að þú gleymdir húfunni þinni). Ég ætla að reyna að halda utan um drengina okkar og vernda þá eftir bestu getu. Ég sakna þín svo ægilega mikið. Þú varst best- ur. Þín elskandi eiginkona. Jæja, pabbi minn. Þannig fór það nú. Kallið þitt kom mun fyrr en ég átti von á. Er ég skrifa þessi orð er ég uppi í herbergi að kljást við að setja saman eðlisfræðiskýrslu sem ég á að skila eftir viku. Ég er í vand- ræðum með útreikninga. Brósi situr frammi í tölvunni og mamma, amma, Lilja, Daggi og Siggi sitja niðri með sr. Helga Soffíu. Elsku pabbi minn. Núna þegar maður hugsar til baka streyma fram allar þær góðu stundir sem við höf- um átt saman síðastliðin 18 ár. Ég fæ kökk í hálsinn. Ég gleymi ekki bréfi sem ég fékk frá ykkur mömmu þegar ég var í Sölvholti. Þið sögðust vera svo stolt af mér. Þú varst líka stoltur þegar ég byrjaði í flugskólanum. Ég hefði svo innilega viljað fara með þig í flugferð um landið, en því miður get ég það ekki núna, kannski seinna. En eitt veit ég þó, að þú verður ávallt með mér og fylgist með mér og Brynjari. Ég ætla að nýta mér vel það tækifæri sem þú fékkst ekki í æsku; tækifærið til framhalds- og háskólanáms. Ég lofa að gera þig stoltan af mér. Þinn sonur, Andri. Kæri vinur, það kemur sig vel fyr- ir mig sem rithöfund að vita að þú kærir þig ekki um orðaflaum. Það þarf ekki að lýsa þínum mannkostum fyrir þeim sem þekktu þig, hinir fóru mikils á mis að hafa ekki kynnst þér. Það var yndislegt að heyra hvað þú heilsaðir konunni þinni fallega þegar þú komst heim úr vinnunni. (Vissir þó ekki af vitninu.) Þótt drengirnir þínir virðist vera góð mannsefni eiga þeir langt í land að verða fullþroska, þá er gott fyrir þá að eiga þig í minningunni sem fyr- irmynd. Elsku Kiddi minn. Ég geymi minningarnar um þig og bið góðan Guð að varðveita þig. Við engan á þessi setning betur en þig: Traustur vinur getur gert kraftaverk. Tengdamóðir þín, Gróa. Kiddi bróðir minn er fallinn frá að- eins fimmtíu og tveggja ára gamall. Við fengum ekki langan tíma saman, hittumst fyrst er við vorum báðir komnir á fertugsaldur, Kiddi tveim- ur árum eldri en ég. Kiddi og Stína ræktuðu sambandið við mig og Re- bekku konuna mína vel, komu oft í heimsókn að kvöldlagi í rabb og kaffisopa. Það var gott að geta leitað til Kidda ef eitthvað stóð til hvort sem um var að ræða flutninga eða eitt- hvað annað var hann alltaf tilbúinn að rétta hjálparhönd enda starfaði Kiddi sem sendibílstjóri í mörg ár. Kiddi var lífsglaður maður, hafði unun af útiveru og gönguferðum og var það einmitt í gönguferð með Sigga bróður að Kiddi varð bráð- kvaddur 28. ágúst sl. Traustur og góður drengur er fall- inn frá, skarð rofið í systkinahóp. Eftir stendur minning um góðan dreng. Stína, Andri og Brynjar, ykkar missir er mikill. Ég bið góðan Guð að vera með ykkur og hjálpa ykkur í sorgum ykkar. Ég og fjölskylda mín þökkum Kidda fyrir stutta en góða viðkynn- ingu. Hvíl í friði elsku bróðir. Óskar Sigurðsson. Mig langar að segja nokkur orð til minningar um bróður minn. Eitt af því fyrsta sem ég man var þegar ég fór í fyrsta skipti norður á Miðsitju til ömmu og afa og hitti þar hæglátan og frekar þöglan ungling og var mér tilkynnt að þetta væri Kristján og væri hann bróðir minn. Ég hugsaði ekki mikið um þennan nýja fjöl- skyldumeðlim, enda var ég bara krakki sem var að koma í sveitina en það var svo miklu meira spennandi en einhver unglingsdrengur. Svo leið sumarið og ég fór aftur til Reykja- víkur. Nokkrum árum seinna flutti Kristján suður og bjó hann þá hjá okkur á Hraunteignum þar sem for- eldrar mínir bjuggu og þá var móð- uramma okkar líka flutt til okkar. Mér eru minnisstæð fyrstu jólin okk- ar saman, en þá fékk ég Tinnabók frá honum, en hann las mikið og átti ein- mitt fullt af svona teiknimyndasög- um. Hann var líka frímerkjasafnari og gaf hann mér ein jólin frímerkja- bók með frímerkjum í sem voru óskaplega falleg. Kiddi bróðir var mikill náttúruunnandi og gekk hann reglulega upp á Esjuna og svo var hann líka í hjálparsveitinni. Ég man best eftir bróður mínum vinnandi og keyrði hann hjá Flugleiðum í mörg ár og fór ég oft með honum og þannig lærði ég mikið inn á götuheiti Reykjavíkurborgar. Hann var líka alltaf reiðubúinn að hjálpa öllum og á ég góðar minningar um hann þegar hann kom upp á Akranes til að hjálpa mér að mála og teppaleggja íbúðina mína. Þar áttum við góða helgi sam- an. Árið 1988 varð svo stóri bróðir faðir og eignaðist hann dreng. Ári seinna eignaðist hann svo annan dreng og voru þeir gullmolarnir hans. Kiddi var bæði mikill fótbolta- unnandi og -spilari og fór hann oft um landið til að fylgjast með fót- boltaleikjum og kom oft upp á Akra- nes til að fylgjast með leikjum og þá með drengina sína með sér. En ég á fleiri góðar minningar um stóra bróður og er ein sú besta þegar ég gifti mig árið 1994, en þá var hann bílstjóri okkar hjóna og fórst það vel úr hendi, enda vanur bílstjóri. Dag- inn eftir fórum við svo með þeim hjónum og fleirum í veiðitúr og var það mjög skemmtileg ferð. Já, hans Kidda bróður verður mikið saknað, það var alltaf gaman þar sem hann var. Elsku bróðir, það er erfitt að þurfa að kveðja þig, ég hefði viljað eiga meiri tíma með þér, en ég veit að mamma og amma taka vel á móti þér og að þú munt vaka yfir okkur öllum og vernda okkur. Ég vil biðja góðan Guð að gæta þín. Þín litla systir, Guðrún. „Dáinn, horfinn“ – harmafregn! hvílíkt orð mig dynur yfir! En eg veit að látinn lifir; það er huggun harmi gegn. (Jónas Hallgrímsson.) Elsku frændi minn. Kallið er kom- ið. Þetta á ég erfitt með að skilja. Það streyma minningarnar. Ég var 10 ára þegar þú fæddist og þú varst litla dúkkan mín. Ég sat við rúmið þitt og söng, og var fljót að skipta um bleiu. Ég fékk oft tiltal um að það væri ansi mikill bleiuþvottur. Ég sagði oft við þig og Stínu að þú værir með falleg- asta rass á öllu Íslandi. Þú byrjaðir snemma að vinna með mér, sast á vélarhlífinni á Fergunni, hring eftir hring, klukkutímunum saman, með- an ég var að slá eða vinna önnur verk. Foreldrar þínir fóru til Reykja- víkur þegar þú varst á öðru ári og báðu móður mína að hafa þig í smá- tíma og svo myndu þau sækja þig. En mér til mikillar gleði kom sá tími ekki. Ég var oft mjög sorgmædd þegar ég spurði mömmu hvenær þú yrðir sóttur, en ég fékk oft þau svör: „Ég veit það ekki.“ Ég hótaði því að fara með þig til fjalla og fela þig þar. Þú vildir allt fyrir mig gera og það var góð samvinna milli þín og Dagga í öllu sem þið gerðuð saman. Eins vildir þú öllum vel gera og greiða götur í hvívetna. En þó náði það hug- arþel sem á bakvið bjó lengra. Þú varst sannur vinur og góður dreng- ur. Þú varst um stund einn hjá fóstra í sveitinni okkar en eftir að amma þín kemur til mín kemur þú stuttu seinna og varst hjá mér þegar þú kynntist henni Stínu þinni. Það var mikið lán. Svo flytjið þið í ykkar eigið húsnæði og það var oft glatt á hjalla. Síðasta samvera okkar var í höllinni minni á Laugarvatni og ræddum við gamla daga í sveitinni. Þú varst líka að dytta að nýju höllinni ykkar sem þið keyptuð í júní. Elsku Stína mín, Andri og Brynjar, sorg okkar er mik- il, en megi Guð vaka yfir velferð okk- ar. Þakka þér, elsku vinur minn, all- an þinn kærleik mér til handa. Það var bjart yfir þér. Þú varst duglegur og hjartahlýr. Ljúfi faðir, ljósið bjarta, loga þú í hverju hjarta. Veit oss bræðrum visku þína, vináttu lát aldrei dvína. Kærleiksþeli kyntu undir. Kenndu okkur allar stundir, ljúfi guð, að líkna og græða, láta sárin aldrei blæða. Sannleiksþráin sé oss iðja, svo við megum ætíð biðja, þig, ljúfi guð, um líkn og þrótt. (Sigurður Hólm Þórðarson.) Guð blessi þig á nýrri vegferð, Lilja frænka. Þær voru margar góðar og ljúfar stundirnar sem ég átti með Kidda og konunni hans Stínu. Við fjölskyldurnar gerðum mikið saman í þau tæp tuttugu ár sem ég fékk að njóta nærveru og vinskapar Kidda. Til nokkurra ára voru þeir bræður Kiddi og Siggi ármenn fyrir stangveiðifélagið og voru ófáar stundirnar sem þessar tvær fjöl- skyldur eyddu við Langá. Kiddi var mikill íþróttaáhugamað- ur og eyddu þeir bræður mörgum stundum saman í boltaáhorf og leik. Bræðurnir þrír Kiddi, Siggi og Daggi voru duglegir að rækta bræðralagið sín á milli, bæði í veiði- ferðum og nánum tengslum dags daglega. Kiddi var slíkur maður að öllum leið vel í návist hans, rólegur en með góðan húmor. Elsku Stína mín, Andri og Brynj- ar, ég á svo fá orð til að segja í ykkar miklu sorg, nema að óska þess að Guð og góðar vættir gefi ykkur styrk í þessari skelfilegu sorg. Ég vill einnig votta systkinum Kidda og nánustu aðstandendum hans mína dýpstu samúð. Kær kveðja Sigríður (Sigga Ásgeirs). Það er svo sárt að hugsa að þú sért farinn, elsku frændi minn, en þó veit ég að þú ert kominn á betri stað og þú vakir yfir okkur fjölskyldu þinni. Ég man veiðiferðir okkar saman þegar ég var lítil, fjölskylda mín og þín, svo æðislegar minningar. Ávallt beið ég eftir að sumarið kæmi því ferðirnar upp í veiðibústað voru ávallt svo skemmtilegar, Snemma á morgnana fóru þú og pabbi að veiða og við biðum hjá mömmum okkar ég og strákarnir þínir og á meðan lékum við okkur í allskonar leikjum í nátt- úrunni. Svo mörg ævintýri fékk ég að upp- lifa með ykkur þegar ég var lítil og er ég þér svo þakklát fyrir að hafa gert þau að veruleika. Þú elskaðir náttúr- una svo heitt enda eigið þið pabbi margar góðar minningar um göngur ykkar saman, þó svo þú hafir oft far- ið einn þá er ég feginn að daginn sem þú kvaddir þetta líf að faðir minn hafi verið með þér. Svo þakklát er ég fyr- ir þennan tíma sem ég hef fengið að deila með þér í þessu lífi, allar veiði- ferðirnar og útilegurnar, bara að hafa komið til ykkar Stínu í smá kaffi fannst mér æðislegt. Ég veit þú vakir yfir þeim Stínu, Andra og Brynjari en þú færð hjálp frá mér og pabba. Mikill söknuður og ást, þín litla frænka Klara Jóhanna. Við þökkum samfylgd á lífsins leið þar lýsandi stjörnur skína og birtan himneska björt og heið hún boðar náðina sína en Alfaðir blessar hvert ævinnar skeið og að eilífu minningu þína. (Vigdís Einarsdóttir.) Elsku Kristín, synir og aðrir að- standendur, megi Guð gefa ykkur ljós, kraft, hvíld og frið til að starfa áfram. Við vitum að sorgin er þung. Innilegar samúðarkveðjur, Soffía og fjölskylda. Það sem fyrst kemur upp í huga okkar þegar við hugsum til Kristjáns er, traustur og góður vinur og dálítill grallari. Okkar leiðir lágu saman í gegnum gönguferðir okkar og vinnu. Oft var erfitt að ákveða hvert átti að ganga þar sem mörg fellin og fjöll- in höfðu verið gengin og alltaf var verið að reyna að finna nýjar leiðir og var það ekki vandamálið hjá Krist- jáni að koma með hugmyndir, enda hafði hann yndi af þessum göngu- ferðum. Hann var alltaf stundvís, fyrstur mættur upp við Rauðavatn, stundum með Sigurði bróður sínum og beið eftir að við hin hunskuðumst á svæð- ið þar sem lagt var í hann. Við fundum fyrir því hjá Kristjáni að honum var annt um náttúruna og allt umhverfi í kringum sig, hvað sem um var rætt, hann hafði alltaf eitt- hvað fróðlegt til málanna að leggja. Það voru ekki lætin í Kristjáni, hann var frekar til hlés en þegar hann tók til máls lögðum við okkur fram um að hlusta eftir því, þar sem hann var vel lesinn, einnig gat þar fallið ein lúmsk glósa. Ein af minningum okkar úr gönguferðunum er þegar Kristján mætti með nýja göngustafi. Hann hafði lengi vel gengið með „mont- prik“ eins og við kölluðum það. End- aði annar af nýju göngustöfunum bara undir handarkrikanum á hon- um í stað þess að vera notaður. Einn- ig beitti hann skemmtilegum stíl við notkun stafanna, sá sem gekk fyrir aftan Kristján mátti hafa sig allan við að fá ekki stafinn í hægri hönd Krist- jáns í sig, þar sem sveiflan var kröft- ug í meira lagi. Oft var hlegið og smjattað í senn í þessum ferðum, þar sem súkkulaðið var aldrei langt undan. Vottum fjölskyldu Kristjáns okkar dýpstu samúð. Minningin um góðan dreng lifir. Gönguhópurinn. Okkar ágæti samstarfsmaður og félagi, Kristján Valdimarsson, er nú fallinn frá í blóma lífsins. Kristján kom til starfa hjá fyrirtækinu við sameiningu við annað fyrirtæki, Ry- denskaffi, og vann sín störf ávallt af samviskusemi og heilindum. Krist- ján var bóngóður og góður vinnu- félagi og hafði mikinn og lúmskan húmor fyrir sjálfum sér og öðrum. Hann var ákveðinn en hafði þægilega nærveru. Kristján var mikill göngu- og úti- vistarmaður og þar gafst okkur, samstarfsfólki hans, kærkomið tæki- færi að kynnast nýrri hlið á honum. Hann tók þátt í flestu því sem starfs- fólkið tók sér fyrir hendur sér til skemmtunar og var öflugur þátttak- andi í félagsstarfi starfsfólks. Eigum við öll, starfsfólk Innnes, góðar og skemmtilegar minningar um Krist- ján. Við vottum aðstandendum Krist- jáns innilega samúð okkar. Starfsfólk Innnes. Kristján Örn Valdimarsson Þér kæra sendi kveðju með kvöldstjörnunni blá það hjarta, sem þú átt, en sem er svo langt þér frá. Þar mætast okkar augu, þótt ei oftar sjáumst hér. Ó, Guð minn ávallt gæti þín, ég gleymi aldrei þér. (Bjarni Þorsteinsson.) Elsku Stína, Andri og Brynjar, við vottum ykkur okkar innilegustu samúð og megi góður Guð hugga ykk- ur í sorg ykkar. Guðrún, Jón og börn, Danmörku. HINSTA KVEÐJA Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma og langamma, LÁRA STEINUNN EINARSDÓTTIR, lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði föstudag- inn 1. september sl. Útför hennar verður gerð frá Ísafjarðarkirkju laugardaginn 9. september nk. kl. 14.00. Halldór Halldórsson, Ingibjörg Halldórsdóttir, Hannes Guðmundsson, Sigrún Halldórsdóttir, Björn Jóhannesson, Marta Kristín Halldórsdóttir, Jón Rúnar Gunnarsson, Einar Halldórsson, Kristjana Guðmundsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. Lokað Heildverslunin Innnes er lokuð í dag eftir hádegi, föstudaginn 8. september, vegna jarðarfarar KRISTJÁNS VALDIMARSSONAR. Innnes heildverslun.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.