Morgunblaðið - 12.05.2007, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. MAÍ 2007 33
„Óbærilega spennandi “
Sendiherrann eftir Braga Ólafsson
var ein vinsælasta skáldsaga síðasta
árs og hlaut frábærar viðtökur. Hún
var tilnefnd til Íslensku bókmennta-
verðlaunanna og bóksalar völdu
hana bestu skáldsögu ársins.
Bragi Ólafsson
Komin
í kilju
„Frábær saga.“
Kristrún Heiða Hauksdóttir, Fbl.
„Mögnuð bók ... Heilsteyptasta
og besta bók Braga.“
Jón Yngvi Jóhannsson, Kastljósið
„Ég reyndi að treina mér síðustu
kaflana, geymdi þá sem
konfektmola.“
Auður Aðalsteinsdóttir, RUV
„Merkasta skáldsaga Braga
Ólafssonar til þessa.“
Þorgerður E. Sigurðardóttir, bokmenntir.is
„Besta íslenska skáldsaga sem
ég hef lesið lengi.“
Kolbrún Bergþórsdóttir, Blaðið
„Óbærilega spennandi. "
Geir Svansson, Mbl.
„Írónísk og grátbrosleg ...
línudans milli harmleiks og
gamanleiks.“
Guðrún Lára Pétursdóttir, kistan.is
VORTÓNLEIKAR Hljómeykis
voru undir formerkjum 20. aldar
tónsköpunar. Fyrstu fimm verkin
voru frekar stutt, hæg og innhverf
en engu að síður fjölbreytt. Ave
Maria eftir baltneska tónskáldið
Eduard Tubin (d. 1982) var sungið
við kyrrlátan orgelundirleik, en
hið örstutta en fallega drott-
insávarp Rakhmaninoffs að
söngvahefð rússnesku rétttrún-
aðarkirkjunnar, Tebe pojem, sat
meira eftir í krafti laglínudýrðar.
To the mothers in Brazil eftir
Lars Janson í úts. Gunnars Er-
ikson var sveipað dapurt seiðandi
salsa-blæ er Frank Aarnink fleytti
áfram með smekklega lágværum
slætti á arabíska bardúku.
A Child’s Prayer eftir Skotann
James Macmillan (f. 1959) var al-
sett löturhægum en safaríkum
hljómaklösum og skartaði m.a.
tærum tvísöng nafnanna Hildi-
gunnar Rúnars- og Halldórsdætra.
Nútímakóreffektar kváðu enn fast-
ar að í Sound Canticle on Bay
Psalm 23 eftir Gregg Smith (f.
1957) f. kór og söngkvartett, t.a.m.
sköruð „bergmál“ í dreifðri kór-
uppstillingu og hópkliður – fyrir
utan allsvæsna klasa er leiddu
hugann að sálmasöng á sýrutrippi.
Engu að síður allt sungið delicat-
issimo eins og vera bar, og tand-
urhreint.
Að lokum var flutt hið mikla og
krefjandi verk Jóns Nordal frá
1993 við latneska messutexta og
leiðsluljóð Matthíasar Johann-
essen, Óttusöngvar að vori; samið
fyrir kór, tvo einsöngvara, selló,
slagverk og orgel. Hljómeyki fór
hér á kostum í innilegri en vand-
virkri túlkun, og himinháar ein-
söngslínur Hallveigar Rúnars-
dóttur og dramatískur kontratenór
Sverris Guðjónssonar ásamt íhug-
ulum sellóinnskotum, kosmísku
slagverki og freyðandi orgeli
hnykktu enn á tjáningarmætti
verksins. Höfundur var viðstaddur
og hylltur við hæfi að leikslokum.
Ekki varð annað heyrt en að
Hljómeyki og stjórnandi þess
væru í toppformi, eins og gleggst
mátti greina á veikustu stöðum –
þrátt fyrir kornabarnsbabl utan úr
sal sem gerði hlustendum og
hljóðupptökumönnum lífið leitt.
Slíkt er því miður ekki einsdæmi,
og væri óskandi að tónelskir for-
eldrar þekktu betur sinn vitj-
unartíma.
Babl í bátinn
TÓNLIST
Langholtskirkja
Verk eftir Tubin, Rakhmaninoff, Janson/
Erikson, Macmillan og Smith. Jón Nordal:
Óttusöngvar á vori. Hallveig Rúnarsdóttir
S, Sverrir Guðjónsson KT, Lenka Mátéova
orgel, Sigurður Halldórsson selló og
Frank Aarnink slagverk. Sönghópurinn
Hljómeyki u. stj. Magnúsar Ragn-
arssonar. Sunnudaginn 6. maí kl. 17.
Einsöngstónleikar
 Ríkarður Ö. Pálsson
FJÖLMENNI var á vortónleikum
Vocis Academicae á laugardag þeg-
ar flutt var Þýzk sálumessa, hið átt-
þætta og 80 mín. langa stórkórverk
Johannesar Brahms frá 1868, án
hlés. Hljómsveitin var álíka fjöl-
menn og kórinn og tóku alls tæp
hundrað manns þátt í flutningnum. Í
jafn hljómmiklu húsi og Langholts-
kirkju var það í fyrirferðarmesta
lagi upp á skýrleika, enda skilaði
t.a.m. söngtextinn sér fremur illa til
aftari sætaraða gegnum tónamúr
hljómsveitar. Var því ekki vanþörf á
vel búinni tónleikaskrá, er hafði sér
til aukaágætis að tilgreina hraða-
yfirskrift, tón- og takttegund hvers
þáttar inni í sjálfum söngtextanum.
Frumleg lausn, er sparaði hlust-
endum tvíflettingar og mætti sjást
oftar.
Sálumessan er ægifagurt og til-
finningahlaðið verk, mótuð af móð-
urmissi tónskáldsins 1865 þótt lúth-
erskt textavalið beri keim af rísandi
efahyggju síns tíma. VA söng víða
mjög fallega við fagmannlegan sam-
leik undir markvissri stjórn Há-
konar Leifssonar og varla hægt að
fetta fingur út í annað en hefðbund-
inn karlaraddaskort, einkum í tenór,
er torveldað hefur starf stærri
blandaðra kóra hér síðustu áratugi.
Hlutverk einsöngvara er hlutfalls-
lega lítið í verkinu og oftast sam-
tvinnað kórnum, en þau Kristinn og
Sigrún skiluðu engu að síður sínu
með miklum ágætum.
Upphafn-
ing sorgar
TÓNLIST
Langholtskirkja
Brahms: Ein deutsches Requiem. Vox
Academica og Jón Leifs Camerata. Ein-
söngvarar: Sigrún Hjálmtýsdóttir og Krist-
inn Sigmundsson. Stjórnandi: Hákon
Leifsson. Laugardaginn 5. maí kl. 16.
Kórtónleikar
 Ríkarður Ö. Pálsson
KARABÍUDJASS Tómasar R. Ein-
arssonar hefur tekið á sig margar
myndir í tímans rás. Stundum hefur
stórsveifluband kúbanskra og ís-
lenskra tónlistarmanna verið á ferð;
stundum eitthvað minna. Þetta stór-
skemmtilega kúbudjasskvöld á
DÓMÓ var í kammerstílnum og lék
Tómas með kvartett: Tómas á
bassa, Matti Hemstock á trommur
svo og bræðurnir þekktu, ættaðir
frá Hornafirði, Óskar og Ómar Guð-
jónssynir, á tenórsaxófón og gítar.
Skemmst er frá því að segja að flest
verkanna, ættuð af þremur nýjustu
skífum Tómasar, skiluðu sér prýði-
lega í flutningi kvartettsins þótt hit-
ann vantaði í villtustu verkin enda
stórsveitin fjarri. Það bætti þó úr að
ballöðurnar blómstruðu sem aldrei
fyrr. Stórbrotið var að hlusta á
Tómas R. minnast mentors síns,
Jóns „bassa“ Sigurðssonar, í und-
urfögru bolero og fleiri voru verkin
þeirrar ættar. Ómar var sá er mest
kom á óvart, með 12 strengja gít-
arinn sem tres, og drengurinn er á
samfelldri þroskabraut. Ég hef
hlustað á hann nokkrum sinnum á
þessu ári og undrast sífellt framfar-
irnar. Aftur á móti: hinir þrír eru
magnaðir hver á sinn hátt – en
koma ekki eins á óvart. Enda gam-
alreyndir.
Latín-
sveiflan í
kammerstíl
Tónlist
Múlinn á DÓMO
Fimmtudaginn 3.5. 2007.
Latínkvartett Tómasar R. Einarssonar
 Vernharður Linnet
♦♦♦