Morgunblaðið - 12.05.2007, Blaðsíða 64

64 LAUGARDAGUR 12. MAÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Til moldar hefur
verið borinn vinur
okkar Grímur Gísla-
son. Grím þarf vart
að kynna fyrir íslensku þjóðinni
enda var hann landsþekktur fyrir
pistla sína í Ríkisútvarpinu sem
hann flutti á vönduðu, íslensku
máli og endaði ávallt með orðun-
um: „Þetta er Grímur Gíslason sem
talar frá Blönduósi“.
Það eru forréttindi að hafa feng-
ið að kynnast persónu Gríms. Við
minnumst hans þegar hann var að
koma úr reiðtúr um miðnætti, yf-
irleitt með tvo rauða til reiðar.
Kvikur og glettinn með ótrúlega
Grímur Gíslason
✝ Grímur Gíslasonfæddist í Þór-
ormstungu í Vatns-
dal 10. janúar 1912.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnuninni á
Blönduósi 31. mars
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Blönduóskirkju 10.
apríl.
sýn á björtu hliðar
lífsins. Framtíðarsýn
hans á heimahagana,
Austur-Húnavatns-
sýslu, var skýr og
hann var óspar á að
tíunda möguleika til
uppbyggingar svæð-
isins.
Grímur er fæddur
árið 1912 og var
lengst af bóndi í
Vatnsdal. Þegar kom
að umræðum um
sýsluna og framtíðar-
möguleikana gaf
hann ungum langskólagengnum
sérfræðingum ekkert eftir. Grímur
bjó yfir víðsýni, umburðarlyndi og
ótrúlegu næmi á nánasta umhverfi
sitt. Aldrei hvarflaði það að okkur
að kalla Grím „gamla manninn“
okkar í millum. Hann var 95 ára
gamall unglingur þegar hann lést.
Þannig minnumst við hans.
Það var einstakt að fara með
Grími á fund fjárlaganefndar þar
sem umræðuefnið var uppbygging
afþreyingargarðs á Blönduósi.
Hann var óhræddur við að láta í
ljós skoðun sína við alþingsmenn-
ina og menn hlustuðu á „öldung-
inn“ sem talaði eins og ungur mað-
ur, fullur eldmóðs og trú á
framtíðina.
Ógleymanleg er ferð með honum
suður Kjöl fyrri hluta sumars.
Maður kom ekki að tómum kof-
unum hjá Grími þegar kom að því
að nefna örnefni og kennileiti í
stórkostlegri náttúrunni. Margar
skemmtilegar sögur voru sagðar
sem geymast vel í minningunni um
góðan dreng.
Það var alltaf uppörvandi að
hitta Grím og ræða við hann um
mál sem þörfnuðust úrlausnar.
Alltaf hafði hann eitthvað gott og
gagnlegt til málanna að leggja og
aldrei var langt í húmorinn. Hann
tók ávallt ljúfmannlega á móti okk-
ur í anddyrinu þegar við heimsótt-
um hann á Garðabyggðina, smellti
koss á kinn með orðunum, „þetta
er eini bæjarstjórinn á landinu sem
huggulegt er að kyssa“.
Við sendum aðstandendum
Gríms okkar dýpstu samúð. Það
verður gaman að koma yfir og hitta
Grím. Fara með honum í reiðtúr á
grundunum miklu.
Hjörtur Karl og Jóna Fanney.
Ferðin til Flórída á
vegum Vildarbarna
var örlagarík ferð. Þar
nutu þau langþráðra
samvista í yndislegu
umhverfi Magnús Óli,
Guðbjörg, Kristján og litlu systurn-
ar tvær, Birta Ósk og Sigrún Lilja.
Auk þess var með til aðstoðar Sessý
frænka og Gillian hjúkrunarfræð-
ingur.
Í þessari ferð sagði Magnús Óli
orðið mamma í fyrsta og eina sinnið,
svona til að segja mömmu sinni hvað
hann elskaði hana óendanlega mikið
og þakka henni fyrir alla þá ást og
umhyggju sem hún hafði veitt hon-
um í erfiðu lífi. Því á leiðinni heim
ákvað þessi yndislegi ungi maður að
kveðja fyrir fullt og allt. Já, ég segi
ákvað, því Magnús Óli hafði sterkan
vilja, vilja sem hann sýndi hvað eftir
annað, ekki síst í harðri baráttu við
að ná heilsu eftir erfið veikindi.
Eins sársaukafullt og það er fyrir
alla sem elskuðu Magnús Óla að
missa hann, þá er vissan um það að
hann hleypur nú um, frjáls, með öðr-
um börnum huggun. Nú getur hann
hitt langafana sína og -ömmu og
Nonna frænda, sem taka vel á móti
honum.
Magnús Óli, eða Moli eins og hann
var oft kallaður, var mikill gleðigjafi.
Allir sem önnuðust hann, hvort sem
var á sjúkrahúsum, í leikskólanum,
skólanum eða á Holtaveginum þar
sem hann bjó síðustu árin sín, elsk-
uðu hann enda sterkur karakter á
ferðinni. Og ekki síst Brynhildur,
stuðningsmamman hans til nokk-
urra ára. Hún heimsótti hann oft og
áttu þau dýrmætar stundir saman.
Magnús Óli var listrænn og liggur
eftir hann fjöldi listaverka sem hann
vann á Lyngási og í Safamýrarskóla.
Auk þess elskaði hann tónlist og að
hlusta á mömmu sína syngja var
auðvitað toppurinn á tilverunni. Moli
var alltaf flottastur. Sama hvert var
verið að fara, alltaf skyldi vera stæll
á honum. Moli var líka fallegastur.
Moli var líka bestur.
Þegar myndir úr ferðinni til Flór-
ída eru skoðaðar sjáum við hvað Moli
skemmti sér vel og hvað hann var
hamingjusamur og naut sín vel. Moli
í sundi, Moli í Disney World og Moli í
búðunum, auðvitað. Þar eru minn-
ingar sem eru fjölskyldunni ómetan-
Magnús Óli
Guðbjargarson
✝ Magnús Óli Guð-bjargarson
fæddist í Reykjavík
3. janúar 1996.
Hann lést aðfara-
nótt 2. maí síðastlið-
ins og var jarðsung-
inn frá Fossvogs-
kirkju 11. maí.
legar, þó mest Guð-
björgu minni, sem var
búin að þrá lengi að
fara í svona frí með
augasteininum sínum.
Það var Icelandair
sem gerði það kleift og
er starfsmönnum fyr-
irtækisins þakkað fyr-
ir það. Sérstaklega
ber að þakka starfs-
fólki öllu fyrir fag-
mennsku og hlýhug
við erfiðar aðstæður í
fluginu á leiðinni heim.
Magnús Óli skilur
eftir stórt skarð í hjörtum okkar,
minning um hetju mun alltaf lifa.
Elsku barnið mitt, megi guð varð-
veita þig.
Sofðu unga ástin mín,
– úti regnið grætur.
Mamma geymir gullin þín,
gamla leggi og völuskrín.
Við skulum ekki vaka um dimmar nætur.
(Jóhann Sigurjónsson)
Amma Bryndís.
Og þegar þú hefur náð ævitindinum, þá
fyrst munt þú hefja fjallgönguna.
Og þegar jörðin krefst líkama þíns, muntu
dansa í fyrsta sinn.
(Úr Spámanninum.)
Magnús Óli heillaði hvern þann
sem kynntist honum. Á sumrin á Ís-
landi var hann mikill sóldýrkandi og
naut þess að fara í sund. Síðastliðinn
vetur var Magnús Óli oft alvarlega
veikur.
Fjölskylda hans var ákveðin í að
láta drauminn rætast og fara með
hann í sólina til Flórída. Mér hlotn-
aðist sá heiður að vera með þegar
Moli og hans nánustu fóru í 12 daga
ferð til Flórída í boði Vildarbarna
Icelandair.
Frá flugtaki við brottför var hann
í góðu skapi. Hann blómstraði í ferð-
inni og, ef svo má að orði komast,
brosti allan hringinn í 12 daga. Hann
lá í sólbaði, hann fór í sund, hann fór
á skemmtanir, þar sem mikið var
sungið, þar á meðal var „Simply The
Best“ tileinkað honum. Magnús
skoðaði höfrunga, fíla og kameldýr
og var alltaf kátur. Hann tók hástöf-
um undir fjöldasöng í öllum bíltúrum
okkar.
Elsku Guðbjörg, Kristján, Birta,
Sigrún Lilja og Sessy, megi Guð og
allar góðar vættir vera með ykkur.
Ég mun geyma allar góðar stundir
sem við áttum saman í minningunni
um Mola, hann var einfaldlega best-
ur.
Ykkar
Gillian.
Yndislegi Magnús Óli, ég man
þegar ég hitti þig fyrst. Í lok febrúar
2003 kom ég í heimsókn í Kópavog-
inn að hitta litla strákinn sem ætlaði
að flytja til mín á Holtaveginn. Ég
man að ég hugsaði „það er eins gott
að passa sig á þessum gaur“ en það
var þá þegar orðið of seint, þú stalst
hjarta mínu áður en sú hugsun var
hugsuð til enda. Ég gat ekki annað
en fallið fyrir þér, glampinn í aug-
unum, brosið þitt og hljóðin þín, allt í
þínu fari var svo fallegt, líka putt-
arnir og tásurnar. Stuttu seinna
varstu kominn á Holtaveg og sam-
ferð okkar hófst. Ég er þakklát fyrir
að hafa fengið að kynnast þér litli
gullMoli, þú varst svo endalaust
glaður, þolinmóður og þrautseigur.
Margar næturnar áttum við saman,
oft uppi á spítala þegar þú varst las-
inn en líka á Holtaveginum í góðum
„vökugír“, þér fannst stundum snið-
ugt að vaka á næturnar og sofa á
daginn. Þessar stundir eru dýrmæt-
ar í minningunni, þá var oft mikið
spjallað, sungið og spekúlerað. Það
þurfti að lesa þig til að finna út
hvernig þér leið, hvað væri að angra
þig, hvað þig langaði og hvers þú
þarfnaðist. Oft varstu eins og lokuð
bók og eina ráðið að setja mömmuna
þína í geislaspilarann og lófann minn
á brjóstið þitt. Við gátum spilað aft-
ur og aftur uppáhaldslagið okkar
„Þakklæti“, lag sem enginn getur
sungið eins og hún. Þú gerðir yfir-
leitt ekkert eins og aðrir, fórst ein-
hvern veginn þína leið í öllu, ekki
hægt að nota neitt form eða ramma
utan um þig og oft var ég eitt spurn-
ingarmerki: „Hvað er nú þetta, og
hvað svo, hvað geri ég nú“? Erfiðast
var að ákveða hvort og hvenær við
ættum að fara upp á spítala, stund-
um varstu bara að gabba okkur,
kannski fannst þér gaman að keyra
hratt með bláu ljósunum? Ég veit
það ekki. Það lýsir þér vel hvernig
þú kvaddir þennan heim. Í háloft-
unum á Sagaclass, í faðmi þinna nán-
ustu á leið heim eftir ævintýraferð í
Disney World. Þú kvaddir með stæl,
litli töffarinn minn. Ég er þakklát
Guði fyrir að þér tókst að fara þessa
ferð, að þú varst með mömmu og
pabba, Birtu og Sigrúnu síðustu dag-
ana. Þakklát fyrir að þú varst ekki
veikur og kvalinn, tengdur vélum
þegar þú kvaddir okkur, ekki að
keyra hratt með bláu ljósunum.
Þakklát fyrir að Gillian var með ykk-
ur. Þakklát fyrir að þú varst ekki á
Holtaveginum þessa nótt heldur hjá
fallegu og góðu mömmunni þinni. Ég
er þakklát fyrir þá fullvissu að nú
ertu kominn heim til pabba okkar á
himnum þar sem er allra best að
vera. Þar sem engin sorg er, enginn
sársauki, og þú laus úr viðjum fötl-
unar. Ég er þakklát fyrir þá fullvissu
að við lifum þótt við deyjum eins og
orðið Hans segir. Ég trúi að Guð hafi
gefið þér nýjan dýrðarlíkama, veit
ekki hvernig hann lítur út en trúi að
hann sé sko miklu flottari en sá sem
við eigum hér á jörðinni. Nú ertu
sannarlega „káta barnið Hans og líf-
ið allt um kring er leikfang þitt“ eins
og segir í textanum.
Elsku Magnús Óli, takk fyrir allt
sem þú gafst og kenndir mér. Elsku
Guðbjörg og Kristján, takk fyrir að
treysta okkur fyrir „Molanum“ ykk-
ar, takk fyrir að hafa fengið að ann-
ast hann og elska þessi fjögur ár.
Kveðja,
Ásta.
Það er erfitt að koma í orð harm-
inum sem við finnum í brjósti okkar
eftir að við fengum fregnir af því að
elsku fallegi Magnús Óli væri látinn.
Þessi veröld er ekki alltaf sanngjörn
og við vitum aldrei hvað morgundag-
urinn ber í för með sér.
Þegar við hugsum til Magnúsar
kemur upp í huga mér mynd af ljós-
um fallegum dreng sem heillaði alla
upp úr skónum með fallegu andliti
sínu, brosi sem bræddi hvern mann
og augum sem lýstu hlýju og
ákveðni. Þú varst sólargeislinn
hennar mömmu þinnar sem stóð sem
klettur við hlið þér í öllum þeim veik-
indum sem þú þurftir að berjast við.
Nei, betri móður hefðir þú ekki get-
að átt. Ekki hefurðu getað fengið
betri pabba heldur en Kristján sem
kom inn í líf þitt þegar þú varst bara
4 ára og hefur verið þér og mömmu
þinni mikil stoð og stytta. Lífið hefur
ekki verið þér auðvelt, elsku Moli
okkar, en þú barðist alltaf eins og
sönn hetja og alltaf var stutt í brosið
þitt. Við erum þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast þér.
En kallið er komið, frelsarinn vill
þig heim og eftir situr minningin í
hjörtum okkar um yndislega ljúfan
og fallegan dreng.
Vertu ekki grátinn við gröfina mína
góði, ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og stillt.
Ég er árblik dags um óttubil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér –
gáðu – ég dó ei – ég lifi í þér.
(Höf. ókunnur.)
Elsku Guðbjörg, Kristján, Birta,
Sigrún og aðstandendur.
Guð gefi ykkur styrk á þessari
sorgarstundu.
Hugur og hjarta okkar er hjá ykk-
ur. Samúðarkveðja,
Hrönn, Carlos og börn.
Ó, sofðu, blessað barnið frítt,
þú blundar vært og rótt.
Þig vængir engla vefja blítt
og vindar anda hljótt.
Af hjarta syngja hjarðmenn þér
til heiðurs vögguljóð sem tér:
Sofðu rótt, sofðu rótt, vært og rótt, sofðu rótt.
(Þýð. Þorgils Hlynur Þorbergsson)
Kæru foreldrar, systkini og aðrir
aðstandendur við vottum okkar inni-
legustu samúð.
Við geymum minninguna um ynd-
islegan dreng, sem átti stutt í fallegt
brosið.
Megi Guð og góðir englar geyma
elsku Magnús Óla.
En handan við fjöllin
og handan við áttirnar og nóttina
rís turn ljóssins
þar sem tíminn sefur.
Inn í frið hans og draum
er förinni heitið.
(Snorri Hjartarson.)
Starfsfólk Skammtímavistunar,
Álfalandi 6,
Sigríður Valgeirsdóttir.
Elsku besti Magnús Óli, ég var ein
af þeim heppnu sem fengu að kynn-
ast þér.
Ég sá þig fyrst þegar þú varst lítið
kríli og mig langaði helst að taka þig
með mér heim. Ég fékk þó þess í
stað að njóta nærveru þinnar á
stundum í gegnum árin og er það
ómetanlegt.
Svona sé ég þig; þú ert sólargeisli,
þú ert sá sem dregur fram bros á
vör, þú ert þakklátur, þú ert með
ómótstæðilega útgeislun, þú ert
sterkur, þú ert hetja, þú ert fallegur,
þú ert engill, engill sem nú hefur öðl-
ast vængi sína, þú ert elskaður, þín
verður sárt saknað, þú lifir ávallt í
hjörtum okkar sem voru svo heppin
að kynnast þér.
Elsku Gugga, Kristján, Birta Ósk,
Sigrún Lilja og Haukur Jarl, ég
samhryggist ykkur innilega. Megi
Guð styrkja ykkur á þessum erfiðu
stundum.
Sigríður Sigurjóns.
Elsku Magnús Óli
Lífið er fljótt að breytast. Þegar
ég heyrði fréttirnar að þú værir dá-
inn, vissi ég ekki hvernig ég ætti að
vera.
Litli fallegi sólargeislinn minn far-
inn, það er erfitt að trúa því.
Við brölluðum mikið saman þegar
þú varst hjá mér á Lyngási og er ég
þakklát fyrir hverja þá einustu stund
og mun geyma þær vel í huga mín-
um.
Alltaf leið mér vel í kringum þig,
það geislaði af þér hversu mikill gull-
moli þú varst, ljósa hárið, fallegu
augun, og brosið bræddi hvern þann
sem kom nálægt þér.
Elsku Magnús Óli, ég veit þér líð-
ur vel núna. Þú munt alltaf eiga stórt
pláss í mínu hjarta og mínum huga.
Elsku Guðbjörg, Kristján og fjöl-
skylda, ég votta ykkur samúð mína á
þessum erfiða tíma.
Guð veri með ykkur um ókomna
framtíð og guð geymi þig, elsku
Magnús Óli minn.
Þín vinkona
Marta María.
Farðu nú að hvíla
þig var það síðasta
sem ég sagði við ömmu mína, Elvu
Hólm.
Heimurinn er mun fátækari síð-
an þú yfirgafst hann og hef ég aldr-
ei séð jafn ríka manneskju eins og
þegar ég sá þig labba inn í veit-
ingahúsið í Ameríku fyrir ári síðan
þegar öll fjölskyldan okkar var
saman komin til að fagna 70 ára af-
mælinu þínu, sem því miður,
Elva Hólm
Þorleifsdóttir
✝ Elva Hólm Þor-leifsdóttir, fyrr-
um kaupkona og
húsmóðir í Keflavík,
fæddist á Siglufirði
10. apríl 1936. Hún
andaðist á sjúkra-
húsi í Bandaríkj-
unum 6. mars síð-
astliðinn og var
útför hennar gerð
frá Keflavík-
urkirkju 23. mars.
reyndist vera þitt síð-
asta. Það kvöld voru
stelpurnar mínar
Alexandra og Elva
klæddar pilsunum
sem þú hafðir prjón-
að handa þeim og
brosið á milli okkar
þegar þú sást þær
sagði meira en nokk-
ur orð hefðu getað
sagt. Og þegar ég
flutti að heiman í
fyrsta sinn rétt innan
við tvítugt þá gafstu
þú mér eitt af þínum
handverkum og sagðir þú við mig
eins lengi og myndin væri hjá mér,
þá værir þú hjá mér.
Elsku amma mín, þú munt áfram
lifa í góðri minningu hjá mér. Það
eru forréttindi að eiga þig sem
ömmu. Amma mín haltu nú áfram
að hvíla þig og ég bið að heilsa
Sverri frænda.
Sverrir Auðunsson.