Morgunblaðið - 18.05.2007, Page 30

Morgunblaðið - 18.05.2007, Page 30
30 FÖSTUDAGUR 18. MAÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR ✝ Svava KristínBjörnsdóttir fæddist á Siglufirði 10. nóvember 1932. Hún lést á heimili sínu, Sóltúni 28 í Reykjavík, 10. maí síðastliðinn. For- eldrar hennar voru hjónin Björn Zop- hanias Sigurðsson skipstjóri og Eiriks- ína Ásgrímsdóttir húsmóðir. Systkini Svövu eru níu: Sig- urður, f. 27.5. 1917, d. 12.2. 1944, Ásbjörg Una, f. 19.5. 1919, d. 4.9. 1972, Halldóra Guð- rún, f. 5. 7. 1921, Sveinn Pétur, f. 27.6. 1924, d. 18.12. 1998, Ásgrím- ur Guðmundur, f. 22. 2. 1927, d. 14.1. 1999, Þorsteinn Helgi, f. 30.5. 1902, börn þeirra eru Hrafnkell Pálmi háskólanemi, f. 6.7. 1981, Atli Karl grunnskólanemi, f. 11.11. 1991 og Íris Svava grunn- skólanemi, f. 5.5. 1994 og 3) Heim- ir verslunarmaður, f. 20.10. 1965. Svava dvaldi um tíma á heimili systur sinnar Halldóru sem þá bjó í Vestmannaeyjum og lauk prófi frá Gagnfræðaskólanum þar. Árið 1953 fór Svava til Noregs og dvaldi þar í þrjú ár. Hún lærði og tók próf í mæðra- og barna- umönnun við kvennadeild Rík- issjúkrahússins í Oslo. Nokkrum árum eftir að Svava kom heim (1976) fór hún í endurmennt- unarnám hjá Sjúkraliðafélagi Ís- lands og tók íslenskt sjúkraliða- próf. Svava hóf störf hjá tengdaföður sínum, Guðjóni Guð- jónssyni, í Fornbókabúðinni á Hverfisgötu 16 Reykjavík, 1976 og tók við rekstri búðarinnar um 1978 og starfaði þar til 2003. Svava Kristín verður jarðsungin frá Bústaðakirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15. 1929, d. 14.2. 1900, Björn, f. 9.8. 1930, María Stefanía, f. 13. 9. 1931 og Sigríður Bjarney, f. 17. 8. 1934. Svava giftist Hrafnkeli Guðjóns- syni kennara við Stýrimannaskólann í Reykjavík 2. júní 1956. Börn Svövu og Hrafnkels eru: 1) Soffía viðskiptafræð- ingur, býr og starfar í Bandaríkjunum, f. 7. 1. 1958, gift Einari Gunnari Ein- arssyni, f. 16.7. 1957, dóttir Erna Soffía skrifstofustúlka, f. 3.1. 1980, 2) Helga Jóhanna hjúkrunarfræð- ingur, f. 16.3. 1960, giftist Pálma Karlssyni, f. 24.5. 1959, d. 11.10. Mér finnst sárt að kveðja móður mína, það verður mikið tómarúm og söknuður við fráfall hennar, því hún var einstök kona. Hún var gædd svo mörgum góð- um kostum. Mér fannst hún besta mamma og vinkona sem ég hefði getað átt. Guð sem skapar líf og ljós lætur vakna hverja rós. Hann er Guð sem gefur þér góðan dag og einnig mér. Myrkrið hrekur hann á braut, hjálpar vel í sorg og þraut. Hvert sem leiðin liggur þín lýsir hann þér heim til sín. Láttu, Drottinn, lýsa enn ljósið þitt, svo allir menn hér á jörðu, hvar sem er, heiðri þig og fylgi þér. (Kristján Valur Ingólfsson) Þakka þér allt, elsku mamma. Þín dóttir Jóhanna. Ekki er öllum mönnum veitt sú blessun að þykja vænt um tengda- móður sína. Nú eða að eiga tengda- móður sem þykir vænt um þá. En ég vissi strax frá byrjun að ég var einn þessara lukkunnar pamfíla. Ég hélt í einfeldni minni, að það hefði verið vegna þess hvað ég var hrifinn af eldamennsku Svövu – hún var afar ánægð með hversu hressi- lega ég tók til matar míns þegar mér var boðið í kvöldmat í Kúrlandið í fyrsta skipti. En eftir því sem leið á samband okkar Soffíu, eftir því sem ég þroskaðist aðeins, þá gerði ég mér grein fyrir að ástæðan var sennilega frekar ástin sem hún sá í augum dóttur sinnar. Svava var sérstök kona. Ákveðin og með skoðanir – enda af kvenskör- ungi komin. Lunkin í að ná því fram sem hún vildi frá börnum sínum (og mér.) Sumir, sem ekki þekktu hana, hefðu kallað þetta stjórnsemi en við hin vissum að það var ekkert annað en væntumþykja því hún var ávallt nærgætin, kærleiksrík og sann- gjörn. Hún lumaði á hreint ótrúlegri orku og lífslöngun sem kom berlega í ljós í langvarandi veikindum henn- ar. Allt það sem á henni dundi hefði riðið um koll stærri og sterkari manneskju en henni. Á nóinu, eins og maður segir á vondri íslensku. En ekki Svövu. Ó nei. Með nánast stó- ískri ró tók hún því sem verða vildi og gerði svo sitt besta til að ná sér á ný. Oftar en einu sinni. Oftar en tvisvar … Mér auðnaðist að eyða góðum degi með Svövu og fjölskyldu daginn fyrir andlát hennar. Ég segi auðn- aðist vegna þess að við Soffía búum langt í burtu og ég geri mér ekki eins margar ferðir á Frón og hún til að heimsækja vini og vandamenn. Svo ég fékk að heilsa Svövu í síðasta skiptið, faðma hana að mér, kyssa hana á kinnina, segja henni hversu dásamlegt það væri að sjá hana aft- ur, komna heim til sín eftir enn eina sjúkrahúsleguna. Og heyra hversu ánægð hún var að sjá mig. Slík var gæfa mín. Ég hafði ekki séð Svövu í um eitt og hálft ár og þó hún væri ýmist rúmliggjandi eða í hjólastól í þessari ferðinni, þá sá ég ekki að það hefði neitt slegið á lífskraftinn. Alls ekki. Hún ætlaði í lagningu daginn eftir, og svo að kjósa, og svo átti að vera matarboð með fjölskyldunni heima hjá Jóhönnu. Bara ósköp venjulegur dagur framundan. En það hlaut að koma að því, eftir sífelldar og síósvífnari árásir á lík- ama hennar, að hann segði nóg kom- ið. Þó svo sálin hafi ekki verið til í að segja bless strax. Ég hugga mig við það að á lífs- skeiði Svövu fékk ég að kynnast, og eiga að tengdamóður næstum hálfa hennar ævi, konu sem ég mun eiga erfitt með að gleyma. Annars vegar vegna þess hversu sérstök hún var. Hins vegar vegna þess að þegar hún Soffía mín setur niður fótinn og er ákveðin í því hvernig þetta á að vera allt saman, þá verður mér á að segja við hana: Mikið afskaplega minnirðu mig á hana mömmu þína. Elsku Svava mín, takk fyrir mig. Einar Gunnar. Maður gerir sér ekki grein fyrir hversu dýrmæt manneskja er fyrr en Guð hefur sótt hana heim. Ég veit að þú ert hjá Jesú og af því ég veit að enginn betri staður er til, þá veit ég einnig að á endanum verð ég að láta eigingirnina lönd og leið og sætta mig við að þú sért far- in. En þangað til græt ég og hugsa um allar þær yndislegar stundir sem ég er þakklát fyrir að hafa átt með þér! Þú varst sterkasta konan sem ég hef nokkurn tíma kynnst, og þú kenndir mér svo margt! Jafnvel þeg- ar þú veiktist léstu aldrei sjást að þú þjáðist. Þú bara brostir og hélst áfram eins og ekkert væri sjálfsagð- ara. Ég vil þakka þér, amma mín, fyrir að hafa verið sú sem kunni alltaf á mig. Þú komst mér alltaf í gott skap og varst alltaf svo glöð. Ég þakka þér fyrir að hafa leyft mér að koma heim hvert einasta sumar og búa hjá ykkur afa, fyrir að leyfa mér að vera ég, þrátt fyrir mína galla. Þú elsk- aðir mig samt! Ég þakka þér amma fyrir að hafa alltaf verið til staðar þegar ég þurfti að tjá mig og að hlusta á mig, jafnvel þótt þú værir ósammála. Og sérstak- lega fyrir að vera svo hreinskilin alltaf. Ég gleymi aldrei beikonkexi með osti uppi í rúmi eða appelsínum og Matlock í Kúrlandinu. Ég mun alltaf muna hvað ég var blessuð að eiga þig fyrir ömmu, og minning þín mun alltaf lifa í hjarta mér. Þú varst falleg innan sem utan, kærleiksrík og klár. Þú varst amma sem aðrar ömmur eiga að taka sér til fyrirmyndar. Takk fyrir að vera amma mín! Ég sakna þín alveg rosa- lega! En eins og þú sagðir alltaf, þetta verður betra á morgun … Láttu nú fara vel um þig og við sjáumst aftur. Jóhannesar guðspjall 14. 1)„Hjarta yðar skelfist ekki. Trúið á Guð og trúið á mig. 2) Í húsi föður míns eru margar vistarverur. Væri ekki svo, hefði ég þá sagt yður, að ég færi burt að búa yður stað? 3) Þegar ég er farinn burt og hef búið yður stað, kem ég aftur og tek yður til mín, svo að þér séuð einnig þar sem ég er.4) Veginn þangað, sem ég fer, þekkið þér.“ 5)Tómas segir við hann: „Herra, vér vitum ekki, hvert þú ferð, hvernig getum vér þá þekkt veginn?“ 6) Jes- ús segir við hann: „Ég er vegurinn, sannleikurinn og lífið. Enginn kem- ur til föðurins, nema fyrir mig. 7) Ef þér hafið þekkt mig, munuð þér og þekkja föður minn. Héðan af þekkið þér hann og hafið séð hann.“ Amen. Þín að eilífu, Erna Soffía Ég sendi þér kæra kveðju, nú komin er lífsins nótt. Þig umvefji blessun og bænir, ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta þá sælt er að vita af því þú laus ert úr veikinda viðjum, þín veröld er björt á ný. Ég þakka þau ár sem ég átti þá auðnu að hafa þig hér. Og það er svo margs að minnast, svo margt sem um hug minn fer. Þó þú sért horfinn úr heimi, ég hitti þig ekki um hríð. Þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sigurðardóttir.) Ég veit ekki hvað ég hefði gert án þín, amma. Ég mun alltaf muna eftir þér og elska þig óendanlega mikið. Takk kærlega fyrir allt sem þú hefur gefið mér og gert fyrir mig. Og verið til staðar þegar ég þarfnaðist þín. Þú skildir mig alltaf svo vel. Hvíldu í friði Íris Svava Pálmadóttir. Enn er höggvið skarð í okkar stóra systkinahóp og þá leitar hug- urinn til æskuáranna, í bæinn okkar Siglufjörð, þar sem við ólumst upp hjá ástríkum og góðum foreldrum. Svava var næstyngst í hópnum, lítil og grönn snót sem bar sterkt svip- mót af föður okkar. Svava var vel gefin, skapmikil og hreinlynd. Hún sagði skoðanir sínar hreint út, sem kom henni stundum í bobba. Þá var oft skjól í pilsfaldinum hjá mömmu og var hún því stundum í gríni kölluð pilsvargur. Þó skapinu og ákveðninni héldi hún agaði hún sjálfa sig með góðum árangri. Þessi kostur kom sér vel í veikindum hennar. Foreldrar okkar lögðu ríka áherslu á að við systkinin lékum okkur saman og tækjum tillit hvert til annars því annars væri aldrei friður. Þetta var okkur gott vega- nesti út í lífið því við höfum alltaf verið samrýmd og virt hvort annað. Svava var bókaormur og einn vet- urinn í barnaskólanum las hún 100 bækur sem hún fékk lánaðar á bóka- safninu. Á meðan átti undirrituð nóg með að lesa skólabækurnar. Þó Svava væri bókaormur var hún líka mjög dugleg í íþróttum, t.a.m. á skíðum og í handbolta. Það kom ekki á óvart að Svava skyldi sýsla við bækur seinni hluta ævinnar. Það starf rækti hún af ástríðu og samviskusemi og var oft til hennar leitað þegar dýrmæt bókasöfn voru metin. Ég mun sakna þín kæra systir. Skarð þitt verður ekki fyllt en minn- ingin um þig lifir. Hvíl í friði. Sigríður Björnsdóttir. Samvera tekur enda, tíminn líður en mannshugurinn fer sínar leiðir, varðveitir og rifjar upp. Margt kem- ur upp í hugann þegar kveðja skal góða frænku. Svava var næstyngst í hinum stóra systkinahópi móður minnar. Systkinin voru tíu, fimm bræður og fimm systur á Siglufirði. Siglufjörð- ur umvafinn fjöllum með berjalaut- um og fossandi lækjum. Sumrin með endalausu sólskini og iðandi mannlífi síldaráranna og gleði og bjartsýni yfir nægri atvinnu og vaxandi mögu- leikum. Veturnir í snjóhvítum firð- inum með skólagöngu og félagslífi bernsku og æskuáranna. Í þessu umhverfi ólst Svava upp á heimili sem var svo sannarlega stað- ur þar sem samstaða og samvinna ríkti. Djúp alvara í bland við gleði og bjartsýni markaði lífsgildin. For- eldrarnir voru bæði hugsjónafólk og heimilisbragurinn eftir því. Þar ríkti áhugi á þjóðfélagsmálum, bók- menntum, fegurð náttúrunnar og yf- irleitt öllu því sem eru hin mikil- vægu verðmæti tilverunnar. Slíkt verðmætamat markaði Svövu alla tíð enda hafði hún ákveðnar skoðanir í anda félagshyggju og jafnréttis og fór ekkert leynt með það. Svava var snemma kraftmikil og lífsglöð, kunni að koma fyrir sig orði ef svo bar und- ir og gat haldið hinar bestu tækifær- isræður. Það voru mikil forréttindi undir- ritaðrar að fá allt frá frumbernsku að koma inn í þennan hóp móðurfjöl- skyldu minnar á Siglufirði og dvelja þar oft á sumrin. Yngstu systurnar þrjár, Svava, María og Sigríður, dekruðu við litlu frænku og voru hvort tveggja eins og ungar aðstoð- ar-mömmur og skemmtilegar stórar systur. Mikið gleðiefni var að fá Svövu suður til Vestmannaeyja til vetrar- dvalar hjá okkur en hún kom þangað til að vera í gagnfræðaskólanum. Vissar minningar frá þeim tíma lýsa í huganum: Svava að búast á grímu- ball sem þeldökkur dansari sem steppaði og söng og lék alls konar kúnstir, Svava komin í sitt fínasta púss á aðfangadag og litla frænka svo hrifin að hún á ekki betri orð en þau að nú sé Svava orðin eins falleg og jólatré. Síðar kemur að því að ég dvel vetrarlangt á heimili Svövu og Hrafnkels í Reykjavík. Svava var þá heimavinnandi með dæturnar tvær en Hrafnkell var stýrimaður hjá Landhelgisgæslunni. Það var sann- arlega gefandi og skemmtilegt fyrir mig unglinginn að dvelja þar. Svava frænka mín, 12 árum eldri en ég, ræddi við mig eins og fullorðna manneskju en gat líka tekið þátt í fjöri og galsa æskunnar. Svava las alltaf mikið, nóg var til af góðum bókum á heimili þeirra og listaverk á veggjum. Þá taldist það líka með því mikilvægasta í lífinu að eiga góðar bækur og lifa með nálægð við það sem var að gerast í bókmenntum. Minningar frá þeim tíma og ótal stundum öðrum eru í minningafjár- sjóðabankanum. Lífsgleði og kjark- ur er það sem hún miðlaði. Að kveðja Svövu er stund saknaðar en einnig þakklætis fyrir allar góðu samverustundirnar. Jóhanna Bogadóttir. Elsku Svava mín. Með nokkrum línum langar okkur til að minnast þín. Það var árið 1970 sem við kynntumst fyrst, þá fluttum við með nokkurra vikna millibili hvor í sitt raðhúsið í Kúrlandinu. Við vorum með þeim fyrstu sem fluttu í götuna. Þú komst einn morgun, bankaðir upp á og kynntir þig og þar með hófust okkar góðu kynni, sem allar götur síðan hafa verið ómet- anleg. Í tuttugu ár bjuggum við þar saman ásamt fjölskyldum okkar. Margar góðar og skemmtilegar samverustundir áttum við, hvort sem það var á öðru hvoru heimilinu eða í sumarbústaðnum ykkar og seinna í okkar bústað. Þú varst mik- ill fagurkeri, áttir fallegt heimili. En fyrst og síðast var það fjölskyldan sem þú barst mesta umhyggju fyrir og er þín sárt saknað. En allar góðu minningarnar um þig styrkja þau. Eitt af mörgu sem við tókum okk- ur fyrir hendur var að fara í golf með mönnum okkar, við vorum að reyna að slá þessa hvítu kúlur, en það gekk nú upp og ofan og oft mikið hlegið og haft gaman af. Margs er að minnast frá þessum árum sem of langt er upp að telja, en minningarnar lifa. Þegar við fluttum svo úr Fossvoginum fór að líða lengra á milli heimsókna, en þráðurinn slitnaði aldrei, alltaf jafn gaman að hittast. Þú varst sterk kona og vel af guði gerð, það sýndi sig best þegar þú veiktist fyrir sex árum og háðir harða baráttu við þín veikindi, hve viljastyrkur þinn var mikill og ekki má gleyma Hrafnkeli, sem stóð eins og klettur við hlið þér. Elsku Svava mín „Kallið er kom- ið“ og þjáningum þínum er lokið. Hafðu þökk fyrir allt. Þín er sárt saknað. Elsku Hrafnkell, Soffía, Jó- hanna og Heimir og fjölskyldur, við vottum ykkur okkar dýpstu samúð. Guð veri með ykkur. Hvíldu í friði. Þínir vinir Jóhanna, Viðar og fjölskyldur Elsku Svava okkar Þá er komið að kveðjustund. Það kemur ekki á óvart eins og þú hefur átt erfitt með þín veikindi. En alltaf varstu kát og glöð þegar við hitt- umst í saumaklúbbum. Það eru komnir áratugir sem við höfum átt saman. Við töluðum oft um það hvort þú myndir koma í klúbb, svo birtist Hrafnkell með þig. Hann var svo duglegur að koma þér til okkar og alltaf varstu þú svo brosmild og kát þrátt fyrir allt. Vinátta mælist aðeins í minningum, hlátri, friði og ást. (Stuart og Linda Macfarleane.) Kæri Hrafnkell, við sendum þér, börnum ykkar og barnabörnum og fjölskyldum, okkar innilegustu sam- úðarkveðjur. Saumaklúbburinn Svava Kristín Björnsdóttir Morgunblaðið birtir minning- argreinar alla útgáfudagana. Skil | Greinarnar skal senda í gegn- um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is – smella á reitinn Senda efni til Morg- unblaðsins – þá birtist valkosturinn Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum. Skilafrestur | Ef birta á minning- argrein á útfarardegi verður hún að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins tiltekna skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birting- ardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur rennur út. Formáli | Minningargreinum fylgir formáli, sem nánustu aðstandendur senda inn. Þar koma fram upplýs- ingar um hvar og hvenær sá, sem fjallað er um, fæddist, hvar og hve- nær hann lést, um foreldra hans, systkini, maka og börn og loks hvað- an útförin fer fram og klukkan hvað athöfnin hefst. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning- argreinunum. Myndir | Ef mynd hefur birst í til- kynningu er hún sjálfkrafa notuð með minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að senda hana á mynda- móttöku: pix@mbl.is og láta um- sjónarmenn minningargreina vita. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.