Morgunblaðið - 15.06.2007, Blaðsíða 34

34 FÖSTUDAGUR 15. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ HildigunnurSigurðardóttir
fæddist í Reykjavík
hinn 17. maí 1940.
Hún lést á líknar-
deild Landspítalans
í Kópavogi hinn 8.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sigurður L.
Þorgeirsson húsa-
smíðameistari og
Hulda Þ. Ottesen
bankastarfsmaður.
Hún ólst upp í
Reykjavík, ásamt
þremur systkinum sínum, Hrafn-
hildi, Jónasi og Þráni.
Hildigunnur giftist 17. maí
1960 Jónasi Jónssyni trésmið, f.
1.11. 1935, en þau kynntust
hérna fyrir sunnan. Jónas fædd-
ist í Reykjavík en ólst upp á
Stöðvarfirði, hjá fósturfor-
eldrum, Jóhanni K. Pálssyni og
Önnu Carlsdóttur. Hildigunnur
og Jónas hófu sinn búskap á
Bollagötunni í
Reykjavík en fluttu
síðan í Hamraborg
í Kópavogi árið
1978. Þau eiga eina
dóttur, Huldu
Jónasdóttur, eig-
inmaður hennar er
Jónas H. Þorgeirs-
son. Þau eiga tvær
dætur, Hildigunni
og Hrafnhildi.
Hildigunnur
kláraði barnaskól-
ann og tók síðan
landspróf. 16 ára
fór Hildigunnur til Svíþjóðar, til
Stokkhólms, sem au-pair í eitt
ár. Eftir að hún kom heim fór
hún að vinna sem fóstra á leik-
skóla og dagheimili. Hún vann
síðan allan sinn starfsferil við
umönnun barna og lengst af í
leikskólanum Efrihlíð.
Útför Hildigunnar verður gerð
frá Kópavogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Herra minn, helgaðu látinni ró,
er handtak og augnsamband rofnar,
lifendum huggunar, líknar og fró,
og ljós þitt, sem aldregi dofnar,
er hún sem í hjarta mér lifði og bjó,
úr heiminum burtu frá sofnar.
Nú þegar birtan frá deginum dvín,
og dimman vill njörva mig niður,
hjarta mitt, Herra minn, leitar til þín,
og hugurinn einlægur biður,
minn kærasta vin, sem er konan mín,
kyssi þinn eilífi friður.
Ég leita í fögnuð, sem friðsæld vill ljá,
í fjarlægri minningamóðu,
ég finn hvað ég átti, og enn hvað ég á,
unaðarstundirnar hljóðu,
ég þakka þær allar, sem átti ég hjá,
eiginkonunni góðu.
(Sigurjón Ari Sigurjónsson)
Elsku amma, þú varst alltaf okkar
stoð og stytta gegnum okkar ævi.
Við erum svo þakklátar fyrir allan
þann tíma og stundir sem við áttum
saman.
Við hefðum viljað hafa þær fleiri
en guð vildi fá þig til sín. Við trúum
því að núna sért þú á betri stað og
líði vel.
Manstu þegar við fundum þetta
ljóð í sameiningu fyrir íslenskutíma í
grunnskóla? Okkur fannst það svo
fallegt og það mun alltaf minna okk-
ur á þig elsku amma.
Þú komst í hlaðið á hvítum hesti,
þú komst með vor í augum þér.
Ég söng og fagnaði góðum gesti
og gaf þér hjartað í brjósti mér.
Ég heyri álengdar hófadyninn,
ég horfi langt á eftir þér.
Og bjart er alltaf um besta vininn
og blítt er nafn hans á vörum mér.
Þó líði dagar og líði nætur,
má lengi rekja gömul spor.
Þó kuldinn næði um daladætur,
þá dreymir allar um sól og vor.
(Davíð Stefánsson)
Guð geymi þig elsku amma. Við
munum alltaf hugsa til þín og ein-
hvern daginn munum við hittast á
ný.
Hildigunnur og Hrafnhildur.
Hildi frænka er dáin. En það er
margs að minnast og allar þessar
minningar eru úr hinu hversdags-
lega lífi og dýrmætari en allur
heimsins auður. Hildi frænka var
móðursystir mín og hún og fjöl-
skylda hennar hefur alltaf verið fast-
ur punktur í mínu lífi, svo langt aft-
ur sem ég man. Og Hulda meira eins
og systir en frænka. Hildi bjó í sama
húsi og amma og afi þegar við vor-
um litlar. Og við stelpurnar þvæld-
umst á milli hæða og rápuðum inn
og út. Í minningunni var alltaf gott
veður, samt sést í ullarnærbuxur
niður undan stuttbuxunum á mynd-
um frá þessum tíma. Oft voru
mamma og Hildi í sólbaði í garðinum
og við dætur þeirra að leika okkur í
kringum þær. Þær sátu á teppi sem
Hildi átti. Það var gult með rauðu í
og afskaplega mjúkt og mér fannst
alltaf svo gott að snerta það. Svo var
líka Hildi lykt af því. Þær sátu við
húsvegginn með kaffibolla og stund-
um dönsku blöðin. Ungar konur,
mikið yngri en ég sjálf er í dag og
það er ekki svo ýkja langt síðan ég
áttaði mig á því. Stundum fóru þær
og amma með okkur stelpurnar í
sumarbústað. Og við fórum í göngu-
ferðir, sama hvernig veðrið var og
við stelpurnar yfirleitt í eins regn-
kápum. Það var klöngrast yfir og
undir girðingar og hlegið dátt að öllu
bröltinu. Svo spiluðum við og lásum.
Ein ferð er afskaplega minnisstæð
fyrir þær sakir einar að við stelp-
urnar tíndum heilan helling af
hundasúru og báðum Hildi og
mömmu að búa til graut. Sem þær
og gerðu. Grauturinn var eitur-
grænn og ekki fannst okkur hann
góður og þá var sú della búin. Lest-
ur var áhugamál sem ég og Hildi
áttum sameiginlegt. En við lásum
mikið og iðulega fékk ég bækur frá
Hildi sem henni fannst að ég ætti að
lesa. Bækur sem hún átti og las, síð-
an mamma og svo komu þær til mín.
Góð aðferð til að útbreiða fróðleik og
visku. Ég var svo heppin að vinna
með Hildi í Efrihlíð. Og þar kynntist
ég þeirri manneskju sem Hildi
frænka var. Innan um börnin naut
hún sín best og öll börn hændust að
henni. Hún kunni þá miklu list að
aga-kenna og elska börn í réttum
hlutföllum fyrir hvern og einn. Og
margir nutu góðs af. Mínum börnum
var hún önnur amma, alveg eins og
hún var mér önnur mamma. Hildi
frænka var vön að baka Hildi-brauð
fyrir jólin og gefa öllum í fjölskyld-
unni og fannst mér það táknrænt
fyrir elsku hennar til okkar hinna.
Nú hefur amma komið og tekið
hendur Hildi í sínar og leitt hana til
nýrra heimkynna. Við hin berum
sorg og söknuð í hjarta. En í þeirri
fullvissu að tilveran nær lengra en
augað sér, þá eru ástvinir okkar allir
með okkur alla daga og minning
þeirra lifir í hugum okkar og hjört-
um.
Á dauðastund og dómsins tíð,
drottinn, það skal mín huggun blíð,
orð þitt er sama: Eg em hann,
sem inn þig leiði í himnarann;
þjón minn skal vera þar ég er. –
Því hefur þú, Jesú, lofað mér.
Glaður ég þá í friði fer.
(Úr 5. Passíusálmi.)
Elsku Jónas, Hulda og Jónas,
Hildigunnur og Hrafnhildur,
Megi algóður guð styrkja ykkur í
ykkar miklu sorg.
Elsku mamma.
Megi ljós kærleikans umvefja þig
nú sem alltaf.
Kristín Hulda og fjölskylda.
Hildigunnur mágkona mín er látin
aðeins 67 ára gömul. Mín fyrstu
kynni af henni voru þegar ég fór að
venja komur mínar á Bollagötu 16,
þegar ég og Þráinn bróðir hennar
byrjuðum að vera saman. Það er
margs að minnast frá þeim rúmum
30 árum sem við áttum samleið, ég
man það svo vel þegar hún stoppaði
mig í miðjum stiganum á leið inn í
herbergi hans og sagði: „Á ekki að
kynna mig fyrir stúlkunni?“ Það var
að sjálfsögðu gert og var okkar sam-
band alla tíð byggt á trausti og vin-
áttu. Hildigunnur var einstök kona,
hafði ákveðnar skoðanir og lét þær
óspart í ljós á sinn einstaka og
hreinskilna hátt. Henni var mjög
annt um öll börnin í fjölskyldunni og
í hvert sinn sem við töluðum saman
spurði hún um börnin mín og barna-
börn og endaði ávallt umræðuna á
„þau eru svo yndisleg“. Hún hafði
einstakt lag á því að laða börn að
sér.
Um hver jól fékk ég frá henni
heimabakað brauð, en um síðustu jól
þegar hún treysti sér ekki til þess
lét hún Jónas sinn baka brauðið því
brauð skildi ég fá eins og undanfarin
jól.
Það var mikið áfall fyrir alla þegar
hún mása mín, eins og við kölluðum
oft hvor aðra, veiktist en hennar já-
kvæða hugarfar og þakklæti til allra
sem önnuðust hana gerði henni það
tímabil léttara og ekki skal gleyma
honum Jónasi hennar sem var hjá
henni öllum stundum og hlúði að
henni af ást og væntumþykju.
Ég kveð Hildigunni mágkonu með
söknuði, og votta Jónasi, Huldu og
Jónasi, og ömmustelpunum hennar
þeim Hildigunni og Hrafnhildi sam-
úð mína.
Hvíl í friði – minning þín lifir.
Hrönn.
Elsku Hildi frænka.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Hvíl í friði
Guðlaug Íris.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka þér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum sem fengu að kynnast
þér.
(Ingibj. Sig.)
Efrihlíð v/Stigahlíð, þar var ynd-
islegur vinnustaður, með samhent-
um konum. Það var tilhlökkun að
mæta til vinnu, þetta var eins og
okkar heimili, ein stór fjölskylda og
Hildigunnur höfuð fjölskyldunnar.
Hún átti stóran þátt í því hversu
góður leikskólinn þótti. Hún umvafði
börnin, veitti þeim öryggi og hlýju.
Það var ekki hægt að velja betri
konu til að gæta barnsins síns. Við
kveðjum góða vinkonu og starfs-
félaga, með þakklæti fyrir samfylgd-
ina.
Samúðarkveðjur til fjölskyldunn-
ar.
Starfs-vinkonur frá Efrihlíð.
Hildigunnur
Sigurðardóttir
Elsku afi, eftir
hetjulega baráttu ertu
kominn á betri stað.
Allan þann tíma og
minningar sem við höfum upplifað
mun ég geyma í mínu hjarta.
Alltaf fannst mér gaman að koma í
Hrauntunguna þegar ég var lítil, að
veiða orma í garðinum eða horfa á all-
ar bíómyndirnar sem þú áttir handa
mér. Ófáar afmælisveislurnar mínar
voru haldnar hjá þér þegar ég var
yngri og var endalaust pláss í þessu
stóra húsi fyrir mig, vini mína og kis-
urnar. Stundum fékk ég að sitja inni í
vinnuherberginu þínu með flug-
stjórahattinn þinn á höfðinu og hlusta
á talstöðina og svo spilaðirðu stund-
um á trompetið þitt fyrir mig. Eftir að
ég varð eldri gátum við alltaf fundið
gott umræðuefni um þá staði sem þú
hafðir flogið til og ef ég hafði komið
þangað líka fannst mér ég alltaf svo
heppin. Núna þegar ég hef sjálf tæki-
færi til að ferðast og sjá heiminn get
ég hugsað til þess að þú hafir eflaust
flogið þangað sjálfur og hafir eflaust
einhvern tíma á okkar tíma saman
sagt mér frá honum.
Þeir segja þig látna, þú lifir samt
og í ljósinu færð þú að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Þórður Guðjón
Finnbjörnsson
✝ Þórður GuðjónFinnbjörnsson
fæddist á Ísafirði 9.
apríl 1936. Hann
lést á Landspítala -
háskólasjúkrahúsi í
Fossvogi 3. júní síð-
astliðinn og var út-
för hans gerð frá
Dómkirkjunni 14.
júní.
Frá litlu hjarta berst lítil rós,
því lífið þú þurftir að kveðja.
Í sorg og í gleði þú senda
munt ljós,
sem að mun okkur gleðja.
(Guðmundur Ingi
Guðmundsson.)
Hvíldu í friði, elsku
afi,
Guðrún Birna.
Horfinn er Þórður
Finnbjörnsson föður-
bróðir okkar eða
Dúddi stórfrændi eins og við kölluð-
um hann.
Dúddi hafði stórbrotna skapgerð,
var hreinskiptinn og lá ekki á skoð-
unum sínum. Hann var tónelskur og
greindur, vel lesinn og mikill höfðingi
í sér.
Fyrstu kynni móður okkar af
Dúdda voru þegar hann var 12 ára
gamall Ísfirðingur. Þá fylgdi hann
foreldrum okkar upp á fjallið Gleið-
arhjalla á Ísafirði. Það var upphafið
að ævilangri vináttu. Hann bjó á okk-
ar heimili í Kópavogi þegar hann var
að læra flug. Við kölluðum hann ýmist
uppáhaldsfrænda eða stórfrænda. Á
milli þess sem hann var að læra eða
skemmta sér, var hann að blása í
trompetinn. Hann lét sér annt um
okkar hag og var ávallt tilbúinn að
leiðbeina og aðstoða. Í millibils-
ástandi, þegar foreldrar okkar skiptu
um húsnæði, var sjálfsagt að flytja til
Dúdda og fjölskyldu sem tók okkur
opnum örmum.
Dúddi gerði mömmu kleift að láta
ferðaþrá sína rætast, sem hann skildi
svo vel, og fór hún með þeim hjónum í
einar fjórar heimsálfur. Allar höfum
við heimsótt hann til Flórída. Oft var
stjörnubjart þar og var Dúddi óþreyt-
andi í að fræða okkur um stjörnu-
geiminn sem hann hafði ótrúlega
þekkingu á. Hann var vel lesinn og
vitnaði ýmist í Biblíuna, Íslendinga-
sögurnar eða Hávamál. Hann stofn-
aði oft til rökræðna til að fá andsvar
og skoðanir. Ef maður gætti sín ekki
gat það leitt til ýfinga en ef slegið var
á létta strengi var ávallt stutt í brosið.
Dúdda frænda verður sárt saknað
og vottum við ástvinum hans innilega
samúð.
Sá ég þig, frændi,
fræði stunda
og að sælum
sanni leita,
þegar röðull
á rósir skein,
og bládögg beið
á blómi sofanda,
er þú á hæsta
hugðir speki
og hátt og djúpt
huga sendir.
Oft eru myrk
manna sonum,
þeim, er hátt hyggja,
in helgu rök.
Brann þér í brjósti,
bjó þér í anda,
ást á ættjörðu,
ást á sannleika.
Svo varstu búinn
til bardaga
áþján við
og illa lygi.
Nú ertu lagður
lágt í moldu
og hið brennheita
brjóstið kalt.
Vonarstjarna
vandamanna
hvarf í dauðadjúp,
en drottinn ræður.
(Jónas Hallgrímsson)
Sigrún Ingólfsdóttir,
Dóra Hlín Ingólfsdóttir,
Svanhvít Eygló Ingólfsdóttir.
✝
Okkar ástkæri,
ÞORLEIFUR GUÐFINNUR GUÐNASON
fyrrum bóndi
á Norðureyri við Súgandafjörð,
sem lést miðvikudaginn 6. júní, verður jarðsunginn
frá Suðureyrarkirkju laugardaginn 16. júní kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Marianne Jensen,
Ævar Einarsson.
✝
Móðir okkar, amma og langamma,
VIGDÍS BJARNADÓTTIR,
Jörfabakka 6,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Langholtskirkju þriðjudaginn
19. júní kl. 13.00.
Þorgeir Ingvason, Guðrún Þorgeirsdóttir,
Margrét Ingvadóttir, Kristinn Guðmundsson,
börn og barnabörn.