Morgunblaðið - 15.06.2007, Blaðsíða 35

Morgunblaðið - 15.06.2007, Blaðsíða 35
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. JÚNÍ 2007 35 Jæja, amma mín, þá er komið að kveðju- stund. Þegar mér var sagt að þú værir mjög veik og það mætti búast við öllu vissi ég að það var miklu betra að fara og ég ætla að geyma allar góðu minn- ingarnar sem við áttum saman, til dæmis um ferðalög til Akureyrar eða í Hrísey sem við fórum í. Það eru minningar sem ég mun alltaf eiga, eins og minningar um að tína rifsber og búa til rifsberjasultu eða baka fyr- ir veislur. Nú verður tómlegt að koma á efri hæðina í Hlíðarhjallan- um og engin amma að taka á móti okkur öllum, en takk fyrir allar heim- sóknirnar og gott spjall. Ólafur Daði. Þórunn Kristjánsdóttir var hrein- lynd, staðföst og skemmtileg kona, sem varði mörgum stundum ásamt eiginmanni sínum Hilmari Guðjóns- syni með okkur vinum sínum og ferðafélögum um margra ára skeið, hérlendis og erlendis. Hún naut þess að koma með okkur í haustferðirnar í hvert landið á fætur öðru og ekki síð- ur að mæta í kvöldverðarklúbbinn sem elstu félagar í ferðunum hafa ávallt haldið vor og haust um ára- tugaskeið. Þórunn missti mann sinn 16. maí 2003 og veiktist sjálf nú sl. haust af sjúkdómi sem leiddi hana að leiðarlokum hinn 27. maí sl. Fyrir hönd okkar ferðafélaganna vil ég þakka samfylgd þessara heið- urshjóna og sendum við samúðar- kveðjur til allra barna þeirra og fjöl- skyldna. Gylfi og Elfa, Mosfellsbæ. Það er með trega sem ég kveð Tótu en það var Þórunn alltaf kölluð frá því ég man eftir henni. Ég kynnt- Þórunn Kristjánsdóttir ✝ Þórunn Krist-jánsdóttir fædd- ist í Reykjavík 29. desember 1938. Hún lést á Landspítala – háskólasjúkrahúsi við Hringbraut 27. maí síðastliðinn og var útför hennar gerð frá Digra- neskirkju 5. júní. ist henni fyrst fjögurra ára gamalli, sjálf- stæðri, duglegri og glaðlegri stelpu. Þá kom ég í Smára- hvamm í Kópavogi til að passa hana og systkini hennar og naut þess að vera á bænum í návist fjöl- skyldunnar því bæði var heimilið hlýlegt og samskipti fólksins góð. Á þeim tíma var bú- skapur í Smára- hvammi aðallega kýr og hestar, stutt frá sumarbústað sem mamma mín dvaldi í með okkur systkinin. Nokkrum áratugum síðar komu þær mæðgur, Tóta og Dúna mamma hennar, við hjá mér í skóversluninni Hvannbergsbræðrum eins og þær gerðu oft þegar þær áttu leið í bæinn. Í þetta sinn spurði ég Tótu hvort hún væri ekki til í að vinna hjá okkur, sem um samdist. Mikil gæfa var að fá hana til liðs við okkur því fyrir utan að vera afbragðsstarfsmaður var hún kát og ljúf. Tóta var heilsteypt kona og yfir henni ákveðin reisn. Eftir að skóverslunin var lögð af hittumst við reglulega eða töluðum saman í síma. Tóta var alltaf skemmtileg, hugul- söm og afskaplega jákvæð. Sam- starfskonur okkar úr skóversluninni sakna Tótu líka. Systkinum Tótu, börnum, tengdabörnum og öðrum aðstandendum sendi ég einlægar samúðarkveðjur og bið Guð að vera með þeim. Ebba Hvannberg. Ég vil minnast vinkonu minnar Þórunnar Kristjánsdóttur með nokkrum orðum. Ég og maðurinn minn kynntumst Þórunni og Hilmari eiginmanni hennar á Kanaríeyjum fyrir margt löngu. Það eru ljúfir dagar í minning- unni, þar sem sól skein í heiði, gleðin réð ríkjum, söngur ómaði og dansinn dunaði. Margt var spjallað yfir kaffi- bolla eða ölkrús og mörg mál reifuð. Þarna myndaðist góður hópur sem hefur haldið saman allar götur síðan þó að allt of margir úr þeim góða hópi séu nú farnir yfir móðuna miklu. Stuttu eftir að ég missti manninn minn hitti ég Hilmar og Þórunni á gangi í Smáralindinni. Þau sögðu mér frá því að þau hygðu á Kínaferð. Þegar þau fundu áhuga minn á slíkri ferð hvöttu þau mig mjög til að koma með, sem ég og gerði. Þau voru þarna með tvennum vin- ahjónum og var ég umsvifalaust tek- in í hópinn sem „barnið þeirra“, eins og þau kölluðu mig. Þau reyndust mér einstaklega vel og létu mig ávallt finna hversu velkomin ég væri í hópinn. Í þessari þriggja vikna Kínaferð varð áratugalangur kunn- ingsskapur að einlægri vináttu. Hilmar gekk ekki heill til skógar í Kínaferðinni þó að hann tæki þátt í öllu og léti aldrei deigan síga. Ávallt ljúfur og jákvæður. Stuttu eftir heimkomuna úr þeirri ferð hvarf hann úr þessari jarðvist. Það fór ekki hjá því að við Þórunn sæktum styrk í reynsluheim hvor annarrar eftir andlát Hilmars. Nú stóðum við í svipuðum sporum, báðar búnar að missa mennina okkar, báð- ar fullar löngunar til að ferðast um ókunnar slóðir, báðar færar um að grípa tækifærin sem til þess buðust. Til Sikileyjar fórum við í góðra vina hópi. Síðan fórum við til San Franc- isco í vikuferð og að lokum í átján daga ferð til Suður-Afríku. Fleiri ferðir voru í sjónmáli þegar ógæfan dundi yfir og veikindi Þórunnar gerðu þær áætlanir að engu. Ég minnist Þórunnar sem einstak- lega kraftmikillar konu sem aldrei féll verk úr hendi. Hún var dugleg og fylgin sér, ávallt skrefi á undan okk- ur hinum, bæði í eiginlegri og óeig- inlegri merkingu, fljót til ákvarðana- töku, án þess að vera fljótfær. Á gönguferðum okkar um fjarlægar slóðir skeiðaði hún ávallt nokkrum skrefum á undan mér og þyki ég þó ekki mjög hæggeng. Ef við litum í verslanir var hún búin að ákveða sig, greiða fyrir viðskiptin og komin inn í næstu verslun á meðan ég var enn að velta vöngum. Lausa tíma á hótel- herbergjum notaði hún til að ráða krossgátur, jafnvel á meðan við vor- um að spjalla saman. Hún var góður ferðafélagi. Hún var trygg og góð vinkona sem ég mun sakna sárt. Hún átti fallegt heimili og yndisleg börn sem önnuðust hana aðdáunarlega vel í veikindastríði hennar. Það gerði einnig Helga systir hennar sem dvaldi hjá henni alla virka daga með- an börnin hennar stunduðu vinnu sína. Ég sendi öllum ástvinum Þórunn- ar innilegar samúðarkveðjur. Blessuð sé minning hennar. Sigríður Sigurbergsdóttir. ✝ Sigurbjörg Guð-rún Eiríksdóttir fæddist í Reykjavík 31. október 1931. Hún lést á gjör- gæsludeild Land- spítala – háskóla- sjúkrahúss í Fossvogi sunnudag- inn 3. júní síðastlið- inn. Foreldrar hennar voru Bryn- dís Eiríksdóttir og Albert Siggeirsson. Systkini Sig- urbjargar eru Vig- dís Ingibergsdóttir, Hrefna Kar- elsdóttir, látin, Stefanía Karels- dóttir, látin og Eiríkur Siggeir Albertsson. Uppeldissonur Sigurbjargar (bróð- ursonur) er Brynjar Eiríksson, 13. ágúst 1954, kvæntur Ólöfu Jónatans- dóttur, f. 20. apríl 1959. Börn þeirra eru Jakob, f. 14. ágúst 1982, Sig- urbjörg Guðrún, f. 14. mars 1986, Sig- rún Tinna, f. 16. ágúst 1988, Sara Hrund, f. 28. maí 1991 og Ólöf Brynja, f. 6. júní 2000. Útför Sigurbjargar verður gerð frá Áskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13. Elsku mamma mín. Mig langar bara með þessum fáu orðum að fá að kveðja þig og þakka þér fyrir allt sem þú hefur gert fyrir mig. Þú gekkst mér í móður stað þegar ég var bara nokkurra vikna gamall. Ég man að ég hugsaði oft á barnsárun- um hversu feginn ég var að hafa fengið að vaxa upp hjá þér og Bryn- dísi ömmu, en ekki hjá neinum öðr- um. Þetta voru góð og trygg ár. Það sama má segja um unglingsárin líka. Þú varst alltaf svo skilningsrík og góð. Því var í rauninni engin þörf á að vera með neina unglingaupp- reisn. Það gekk allt snurðulaust fyrir sig. En þú varst ekki bara góð og skilningsrík við mig. Þetta var einfaldlega þitt viðmót gagnvart öllu fólki, og þá auðvitað alveg sér- staklega nánustu fjölskyldumeðlim- unum. Þú hafðir áhuga á stjórn- málum og landsmálum almennt, og var þetta stöðug uppspretta líflegra umræðna. Ég held að ég hafi ekki verið langt frá þér í pólitíkinni, og kannski má kalla viðhorf mitt til þessara mála mömmupólitík. Ég var orðinn nokkuð „stór“ þegar ég hafði mig á brott úr „móðurhúsum“, eða 25 ára. Og þá tóku við löng tímabil þar sem ég var langt í burtu vegna náms og svo atvinnu. En allt- af voru böndin sterk á milli okkar. Vegna búsetu erlendis gat ég ekki verið hjá þér þegar þú kvaddir okkur, eftir skyndileg og erfið veik- indi. Ég veit að þú skilur það vel. Ég vil bara að leiðarlokum segja þér að þín er sárt saknað, ekki bara af mér, heldur af öllum ættingjun- um, sem þú áttir svo góð samskipti við. Minning þín mun alltaf lifa með okkur. Þinn sonur, Brynjar. Sigurbjörg Guðrún Eiríksdóttir Þegar ég ungling- urinn vildi endilega breyta um umhverfi og fara í annan framhaldsskóla, þá kom Flensborg- arskóli í Hafnarfirði strax til greina. Hafnarfjörð nefndi ég við móður mína. Ég myndi ferðast daglega með rútu á milli Keflavíkur og Hafn- arfjarðar. „Já, hún Lella frænka á heima þar.“ Svo var ákveðið að heimsækja Lellu frænku og kynnast henni. Já, hún frænka mín var góð kona. Frá henni stafaði einstök hlýja sem ég og aðrir fengu að njóta. Hjá henni og hennar fjölskyldu átti ég athvarf bæði áður en ég byrjaði í skólanum á morgnana og eftir hann þegar ég var að bíða eftir því að fara heim. Bæði hjónin tóku mér, ung- lingnum, mjög vel og er ég ævinlega þakklát fyrir það. Þegar ég var komin of snemma í Hafnarfjörð Sesselja Zophoníasdóttir ✝ Sesselja Zop-honíasdóttir fæddist á Merk- isteini við Eyrar- bakka 3. desember 1930. Hún lést á gjörgæsludeild Landspítalans við Hringbraut 31. maí síðastliðinn og var útför hennar gerð frá Hafnarfjarðar- kirkju 8. júní. mátti ég halla mér í sófann í stofunni á Brekkugötu áður en skólinn byrjaði. „Komdu bara upp stigann frá kjallaran- um.“ Þegar ég var aft- ur að bíða eftir því að fara heim var oft á boðstólum eitthvert brauðmeti sem var gott að fá eftir að skóla lauk. Alltaf var ég á leið- inni til Lellu frænku, þegar ég var með börnin mín ung, svo þegar þau voru orðin aðeins eldri, en aldrei fór ég. En hún fékk alltaf kveðjur frá mér í gegnum syni hennar sem eru á sama reki og ég. Það á ekki að geyma til morguns það sem hægt er að gera í dag. Svona er lífið. Við vitum aldrei hvenær það er of seint. Samt vil ég ekki segja að það sé of seint heldur eigum við eftir að hitt- ast. Það verður bara aðeins síðar. Lella frænka var ljúf og falleg kona. Hún mun alltaf eiga sérstakan stað í mínu hjarta um ókomna fram- tíð. Elsku Teddi, Öddi, bræður og fjölskyldur, ég sendi ykkur innileg- ustu samúðarkveðjur. Megi Guð geyma ykkur. Kolbrún Jenný Gunnarsdóttir. Mín góða vinkona Lella er dáin. Okkar fyrstu kynni voru á fæðing- ardeild Sólvangs hinn 22. febrúar 1964. Hún eignaðist strák en ég stelpu. Upphófst þá náinn og góður vinskapur okkar á milli sem hefur haldist óslitinn í 43 ár. Við vinkonurnar unnum saman við ræstingar á Sýsló í 20 ár og einn- ig í Bæjarútgerð Hafnarfjarðar og var þá oft unnið langt fram á nótt. Seinna unnum við svo saman á Sól- vangi í mörg ár. Okkar skemmtileg- ustu stundir voru ferðir okkar inn- anlands og utan og var þá alltaf líf og fjör. Sérstaklega þegar við áttum það til að skreppa bara tvær saman í „stuttan“ bíltúr sem gat endað á Selfossi, Laugavatni eða í Keflavík. Enginn vissi hvar við vorum og þá voru engir gsm-símar til að elta mann uppi. Lella var alltaf hress og kát og alltaf gat hún komið mér í gott skap. Ekki alls fyrir löngu bauð hún okk- ur hjónunum í mat og var það ynd- isleg og ógleymanleg stund. Minn- ingarnar eru margar sem við tvær einar þekkjum og vorum við búnar að ráðgera ýmislegt þegar hún kæmi heim af spítalanum en það verður að bíða betri tíma. Ég mun ætíð vera þakklát fyrir okkar sam- verustundir og kveð kæra vinkonu með söknuði. Hörður þakkar fyrir skemmtileg ferðalög og góð kynni og einnig vilja Sveinbjörg, Alla Stína og Brynja þakka fyrir sínar stundir með Lellu. Við sendum öll okkar innilegustu samúðarkveðjur til Hadda, Jóns, Ödda, Tedda og fjölskyldna þeirra. Jóhanna. ✝ Gísli Guð-jónsson fæddist í Hrygg í Hraun- gerðishreppi 17. ágúst 1917. Hann lést mánudaginn 4. júní síðastliðinn. Foreldrar hans voru hjónin Guðjón Sigurðsson bóndi í Hrygg, f. í Mýrar- koti í Grímsnesi í Árnessýslu 15. júlí 1883, d. 23. júní 1972, og Kristín Lára Gísladóttir húsfreyja, f. í Reykjavík 11. júlí 1894, ólst upp í Króki í Hraun- gerðishreppi, d. í Hrygg í október 1955. Systkini Gísla eru: Guð- munda, húsfreyja í Hjálmholti, f. 15. ágúst 1914, d. 30. maí 1991, Sigurður, verkamaður í Reykja- vík, f. 27. apríl 1916, d. 10. sept- ember 1988, tví- burasystir Gísla, Ásta, sem ólst upp í Sviðugörðum í Gaulverjabæjar- hreppi og rak efna- laug í Reykjavík, d. 17. febrúar 1996, Guðlaug, f. 18. mars 1919, d. 1. desem- ber 1935, Ágúst, bóndi í Hrygg, f. 1. ágúst 1920, d. 26. febrúar 2002, Pétur Mikael, múrari í Reykjavík, f. 12. desember 1922, d. 1. desember 1990, Guðrún, húsfreyja í Reykja- vík, f. 15. ágúst 1927, og Þor- björg, fyrrverandi bóndi á Læk, f. 10. júní 1931. Útför Gísla verður gerð frá Hraungerðiskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. Blessuð sértu sveitin mín! sumar, vetur, ár og daga. Engið, fjöllin, áin þín – yndislega sveitin mín! – heilla mig og heim til sín huga minn úr fjarlægð draga. Blessuð sértu sveitin mín! sumar, vetur, ár og daga. (Sigurður Jónsson frá Arnarvatni) Gísli Guðjónsson föðurbróðir minn er látinn og langar mig að kveðja hann og þakka honum fyrir góð kynni á lífsleiðinni. Gísli fæddist í Hrygg í Hraun- gerðishreppi í Flóa 17. ágúst 1917. Hann var einn af þremur bræðrum föður míns, Péturs. Þeir bræður eru allir látnir. Ég minnist ótal ferða sem barn og unglingur með fjölskyldu minni austur að Hrygg. Oftast fórum við að sumri til. Faðir minn var að fara til að pússa íbúð- arhús jafnt sem útihús hjá bræðr- um sínum og systrum. Iðulega gist- um við í Hrygg. Gísli tók við búi í Hrygg eftir Guðjón föður sinn. Bjuggu þeir bræður Gísli og Ágúst félagsbúi upp frá því ásamt eiginkonu Ágústs, Ólöfu Kristjánsdóttur. Gísli var höfðingi heim að sækja. Hann vildi hvers manns vanda leysa. Hann gaf gestum ómældan tíma sinn. Mér er minnisstætt hve öllu var vel við haldið í Hrygg jafnt úti sem inni. Sérstaklega minnist ég þess hve vel Gísli hlúði að Guðjóni föður sínum, afa mínum, eftir að árin færðust yfir hann. Gísli var hagur í höndum. Honum létu vel allar smíðar. Til merkis um það færði hann mér útskorna klukku í afmælisgjöf þegar ég varð fimmtug. Síðustu árin fyrir veikindi sín var Gísli enn að smíða. Í þetta sinn var það sólstofa sem hann byggði við gamla íbúðarhúsið í Hrygg. Gísli fæddist og ólst upp í Hrygg. Hann fór ekki þaðan fyrr en hann veiktist af heilablæðingu. Hann dvaldist á vistheimilinu Kumbara- vogi síðustu æviárin. Það er gott að fá hvíldina eftir lagt og óeigingjarnt starf í þágu samferðafólksins. Blessuð sé minn- ing Gísla Guðjónssonar. Sólrún Pétursdóttir. Gísli Guðjónsson

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.