Morgunblaðið - 28.06.2007, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. JÚNÍ 2007 35
tuga skeið. Mín fyrstu kynni af
Hjölla var þegar hann gerðist hús-
vörður í Gangfræðaskóla Vest-
mannaeyja. Hjölli átti mjög gott
með að umgangast börn og fljótlega
urðum við krakkarnir vinir hans.
Síðar meir gerðist ég félagi í Veiði-
félagi Elliðaeyjar þar sem ég
kynntist Hjölla enn meir. Við áttum
marga góða daga saman í Elliðaey
þegar við vorum saman við lunda-
veiði. Ég var svo heppinn að njóta
leiðsagnar Hjölla við lundaveiði. Ég
hafði ekki stundað neina lundaveiði
áður, en Hjölli tók af skarið og
sagði: „Ívar, nú kemur þú með mér
niður í Skribba og ég kenni þér að
veiða lunda.“ Og það var úr, Hjölli
kenndi mér að veiða lunda.
Það var alltaf líf og fjör í kringum
Hjölla. Í lok veiðidags voru haldnar
kvöldvökur í veiðihúsinu þar sem
sungið var eða tekið í spil. Hjölli
var hörku söngmaður. Ef ákveðið
var að taka í spil og Hjölla fannst
vanta líf og fjör í mannskapinn, gat
hann tekið upp á því að láta allar
spilareglur lönd og leið. Eftir smá
tíma var komið líf og fjör í manns-
akapinn, Hjölli glottandi og tilgang-
inum náð. Eins er mér minnisstætt
eitt sinn er við vorum við lundaveið-
ar í Elliðaey og vorum þá í gamla
veiðihúsinu sem búið er að rífa fyrir
mörgum árum. Þar voru engin rúm,
aðeins kojur og gardínur fyrir. Um
kvöldið hafði verið hörku kvöldvaka
hjá okkur veiðifélögunum og mikið
fjör. Ég var í efri koju en Hjölli í
koju ská á móti. Ég vaknaði um
miðja nótt og þurfti að komast á
klósett. Til að vekja ekki veiðifélag-
ana tók ég mér góðan tíma að læð-
ast fram úr kojunni. Þegar ég loks-
ins var búinn að koma mér úr
kojunni og var að byrja að læðast
fram, er gardínunni svipt snöggt frá
kojunni sem Hjölli var í og sagt
með háum rómi: „Fínt, vinurinn“.
Mér brá ofboðslega, og mikill hlátur
heyrðist úr kojunni hans Hjölla.
Eftir allt fjörið á kvöldvökunni
kvöldið áður var Hjölli í vandræð-
um með að ná sér niður, hafði fylgst
með aðförum mínum við að læðast
úr kojunni og ákvað að stríða mér
fyrst hann hafði tækifæri til. Góðar
minningar um skemmtilegan félaga
lifa. Að lokum vil ég votta eigin-
konu, börnum og öðrum aðstand-
endum mína dýpstu samúð.
Ívar Atlason.
Í dag kveðjum við einn af þeim
mönnum sem sterkastan svip settu
á frumbýlingsár Framhaldsskólans
í Vestmannaeyjum. Hjörleifur
Guðnason var húsvörður í gamla
Gagnfræðaskólanum, þegar skólinn
flutti þar inn árið 1985 og starfaði
með okkur allt til vors 1994. Á þess-
um árum fór skólinn í gegnum
ákveðið mótunarferli að því er varð-
ar hefðir og reglur. Í þeim málum
reyndist Hjölli ómetanlegur, því
hann hafði einstakt lag á fólki á
sinn þægilega og áreynslulausa
hátt. Bæði starfsmenn og nemend-
ur elskuðu hann og virtu, því hann
var bara þannig að annað var ekki
hægt.
Það er eitt af lykilatriðum í
rekstri hvers skóla að hafa góðan
húsvörð, eða umsjónarmann eins og
starfsheitið er í dag. Hjörleifur stóð
sína plikt með miklum sóma, var
góður félagi, sem tók þátt í starfi og
leik með starfsfólkinu og náði ein-
staklega vel til nemenda, sem litu
upp til hans ekki síður en til kenn-
aranna og mörg þeirra tóku örugg-
lega mun meira mark á því sem
hann lagði til málanna. Hjörleifur
var fær iðnaðarmaður og lagði
metnað sinn í að gera alla hluti eins
vel og hægt var og það breyttist
ekkert þegar hann skipti um starfs-
vettvang og tók við umsjón skólans.
Við verðum honum ævinlega þakk-
lát fyrir það góða starf sem hann
vann og búum að því að hafa fengið
að kynnast þessum mæta dreng.
Stjórnendur og starfsfólk Fram-
haldsskólans í Vestmannaeyjum
kveðja Hjörleif með þakklæti fyrir
samstarfsárin og það sem þau gáfu
okkur. Við sendum Ingu og öllum
afkomendum þeirra hjóna okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Ólafur H. Sigurjónsson
skólameistari.
Elsku Susie Rut,
Ég hef oft hugsað til
þess hvað Guð hefur
gefið þér mikið. Horft
aðdáunaraugum á þig og fyllst stolti.
Það geislaði af þér lífskraftur sem
fólk laðaðist að hvar sem þú komst og
snerti allt sem þú gerðir. Í gegnum líf
þitt hefur þú verið umkringd yndis-
legri fjölskyldu og góðum vinum sem
hafa fylgt þér í gegnum súrt og sætt.
Það mætti ætla að Guð hefði viljað
veita þér eins mikið og hann gæti
þann stutta tíma sem þú dvaldir hér á
jörðu meðal okkar.
Ég er innilega þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast þér. Þú munt alltaf
eiga stað í hjarta mínu.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aft-
ur hug þinn, og þú munt sjá, að þú grætur
vegna þess, sem var gleði þín.
(Kahlil Gibran, Spámaðurinn.)
Þín vinkona,
Viktoría Rós.
Susie Rut kvaddi okkur á björtu
sumarkvöldi þann 18. júní síðastlið-
inn. Fráfall hennar er í senn þung-
bært og óraunverulegt. Við horfum í
vantrú á orðinn hlut, fáum engu
breytt og vitum að orð mega sín lítils.
Hún óx upp sólarmegin í tilver-
unni, falleg lítil skotta, síkát og hlæj-
andi, skörp, sjálfsörugg og athafna-
söm. Það vakti jafnan athygli hve
bráðger hún var enda var hlúð að
þroska hennar af stakri alúð.
Fyrir aðeins fáeinum dögum sagði
hún bjartsýn og glöð frá framtíðar-
áformum sínum og virtist vera að ná
sér eftir erfið veikindi. Það var auð-
velt að hrífast með og samgleðjast
þessari mikilhæfu stúlku. Susie Rut
var fróðleiksfús og víðlesin þrátt fyrir
ungan aldur og skemmtilegt að eiga
við hana samræður um margvísleg
málefni. Hún virtist víða heima og
kom manni oft á óvart. Við vorum
sannfærð um að áform hennar
myndu ná fram að ganga og hún ætti
eftir að setja mark á umhverfi sitt
með afgerandi hætti.
Þó hlutskipti hennar hafi orðið
annað má merkja spor hennar og
áhrif víða. Susie Rut var sannur vinur
vina sinna og í gegnum tíðina hafa
okkur borist frásagnir af góðvild
hennar, ekki síst gagnvart þeim sem
á einhvern hátt standa halloka í lífinu.
Um það hafði hún sjálf ekki hátt. Þá
var oft til þess tekið hve hæfur og vel
liðinn starfskraftur hún var alls stað-
ar þar sem hún vann.
Það er líka gott að eiga minningar
um sérstaka vináttu hennar og yngri
dóttur okkar á undanförnum misser-
um og um fjalla- og fjöruferðir sem
farnar voru með „fjórar fræknar
frænkur“ og nestispoka í gamla daga.
Á hugann leita myndir frá því hún
var lítill fallegur fjörkálfur og seinna
glæsileg, gáfuð ung stúlka sem fór
sínar eigin leiðir, hlæjandi við lífinu
þó hún hafi borið betur skyn á alvar-
leika þess en margur annar. Þessar
myndir munum við varðveita.
Elsku Gína og Einar, Diljá, Páll og
Sindri. Þið eigið hug okkar allan,
dýpstu samúð og fyrirbænir.
Ykkar,
Stefán og Kristín
(Stebbi og Stína).
Hversu tregafullt er okkur að
skrifa kveðjuorð um elsku frænku
mína, Susie Rut. Hæfileikarík og
elskuleg stúlka hefur lokið lífsgöngu
sinni. Minningar fylla hugann. Pabb-
inn og mamman komin heim frá
Bandaríkjunum að námi loknu og
frumburðurinn á leiðinni í heiminn.
Fyrsta barn móðurafa og ömmu, er
hlaut nafn ömmu við skírn. Lítil
Susie Rut Einarsdóttir
✝ Susie Rut Ein-arsdóttir fædd-
ist hinn 14. febrúar
1985 í Reykjavík.
Hún lést á gjör-
gæsludeild Land-
spítala mánudaginn
18. júní síðastliðinn
og var jarðsungin
frá Hallgrímskirkju
26. júní.
hnáta sem fljótt sýndi
greind og glaðværð.
Fjögurra ára gömul
hóf Susie Rut nám í
fiðluleik í Suzuki-skól-
anum. Hún sýndi
mikla tónlistarhæfi-
leika sem og náms-
hæfileika. Árin liðu og
stúlkan varð fróðleiks-
fúsari með hverju
árinu. Hún las óvenju-
mikið, svo mikið að
bókaverðir veittu und-
anþágu í fjölda bóka í
útláni, enda enginn
venjulegur lesandi á ferð.
Við þáðum í mörg ár boð á nem-
endatónleika Suzuki-skólans. Hve
stolt ég var af frænku minni sem spil-
aði svo vel og fagmannlega. Svo falleg
með sitt þykka, síða hár í fallegu kjól-
unum sem mamman valdi alltaf á
telpurnar sínar. Bernskuárin að baki,
grunnskólagöngu lokið og unglings-
árin með framhaldsskólanámi fram-
undan. Þessi brothættu, erfiðu ár.
Ský dregur fyrir sólu og sá vágestur
er allir foreldrar óttast og ég vil nefna
„sendiboða dauðans“, situr um hverja
sál. Baráttan stóð í 3 ár.
Foreldrarnir, sem elskuðu dóttur
sína takmarkalaust, sýndu alla þá
umhyggju og stuðning sem í mann-
legu valdi stóð. Bænahópur trúaðra
vina bað stanslaust fyrir henni. Allt
samverkaði til góðs og nýr þáttur
hófst í lífinu. Susie Rut hóf störf á
röntgendeild Landspítalans. Hún var
mjög ánægð á deildinni enda af-
bragðs vinnufélagar þar og vil ég sér-
staklega nefna góðan vin hennar og
„fræðara“ yfirlækninn Einar Jón-
mundsson.
Susie Rut miðlaði mörgum ung-
mennum af reynslu sinni og árangri
og hún var „sponsor“ margra sem
mátu hana mikils og treystu henni.
Hún stefndi að því að nema læknis-
fræði eftir að hafa lokið stúdentsprófi
af Hraðbraut með fyrstu einkunn.
Hugur stóð til hjálparstarfa í þróun-
arlöndunum. En fyrst út í heim að
læra tungumál í nokkra mánuði.
Hún veiktist þar. Mamman sótti
dóttur sína til útlanda og hún var lögð
inn á sjúkrahús. Oft var tvísýnt um líf
hennar. Hún og Páll afi hennar áttu
góðar samverustundir á sjúkrahús-
inu og lásu Guðs orð. Þar var Susie
Rut vel heima eins og í öllu öðru.
Meðan hún beið væntanlegrar end-
urhæfingar reið ógæfan yfir. Sá sem
ég vil nefna „freistara hins illa“ lædd-
ist í skjóli nætur að sjúkrabeði henn-
ar með eiturlyf. Afleiðingarnar urðu
hjartastopp og örvæntingarfull bið
foreldra, aðstandenda og vina hófst.
Ótrúlegur fjöldi ungs fólks er átti
henni svo mikið að þakka og þótti svo
vænt um hana, safnaðist saman við
sjúkrabeð, hennar, hafði bænastund
að beiðni foreldra og Páll afi sá um.
Þau vildu sameinast á kveðjustund
sem fyrirsjáanlega nálgaðist.
Sorgin er mikil en fullvissan um að
elsku stúlkan okkar er hjá Guði þar
sem himneskir herskarar taka á móti
henni er huggun. Hún þekkti sann-
leikann.
Blessuð sé minning elsku frænku
minnar.
Gréta og Magnús.
Elsku gullið mitt, ég trúi ekki að þú
sért farin frá okkur. Ég á þá ósk heit-
asta að vakna úr þessari martröð, en
sama hversu heitt ég óska mér, þá fæ
ég þessu ekki breytt. Ég sit og reyni
að skrifa minningarorð um fallegu
frænku mína, en hjarta mitt er brost-
ið af sorg og tárin renna niður. Síð-
ustu dagar hafa verið mér afar erf-
iðir, en ég er glöð í hjarta mínu að
hafa kysst þig á kinnina og sagt þér
hversu mikið ég elska þig. Í huga mér
birtast mörg minningarbrot, alveg
frá því við vorum litlar prinsessur
heima hjá ömmu og afa í Akraselinu
og þar til við urðum fullorðnar. Á
seinni árum náðum við vel saman og
ég naut allra samverustundanna með
þér. Það var alltaf svo gaman að vera
í kring um þig, hvort sem við vorum
að rökræða um stjórnmál eða spjalla
um strákamál. Þú hafðir svo mikinn
áhuga á mér og mínum framtíðar-
plönum og saman ræddum við um há-
leita framtíðardrauma okkar. Þinn
draumur var að starfa sem læknir,
þig langaði að flytja til Danmerkur og
læra þar. Við vorum byrjaðar að
plana heimsóknir mínar til þín, þar
sem við ætluðum að vera duglegar að
fara yfir til Svíþjóðar að heimsækja
frændur okkar sem þar búa. Við átt-
um eftir að gera svo margt saman;
manstu þegar að við vorum að skipu-
leggja sólarlandaferð til Tyrklands.
Vorum búnar að plana að liggja flat-
maga í sólinni á daginn og versla svo.
Eitt af mörgu sem við áttum sameig-
inlegt var næmt auga fyrir fallegum
og vönduðum vörum.
Elsku frænka mín, ef ég ætti að
lýsa þér í fáeinum orðum þá væri það
eitt stórt hjarta, svo einstaklega
hjartahlýr og fallegur persónuleiki
varstu. Ég var ákaflega stolt af þér
þegar þú kláraðir Menntaskólann
Hraðbraut á síðasta ári og gerðir það
með stæl, eins og allt sem þú tókst
þér fyrir hendur. Fékkst toppein-
kunnir ásamt því að vera í vinnu,
enda alveg með eindæmum gáfuð og
kraftmikil.
Susie mín, þú snertir mig svo
djúpt, enda góð og lífsglöð stelpa sem
áttir alla framtíðina fyrir þér. Þú
hafðir mikil áhrif á líf mitt með frá-
sögnum þínum og lífsskoðunum. Við
gátum talað um allt og þú hafðir alltaf
svo skemmtilega sýn á hlutunum. Svo
var líka svo yndislegt hvað þú varst
ættrækin, en þú hafðir svo mikinn
áhuga á því hvað allir í fjölskyldunni
voru að gera og talaðir oft um
frænkukvöldið sem þig langaði svo að
við héldum, en því miður varð aldrei
neitt úr því. Það verður skrýtið að
koma í heimsókn í Hverafoldina og
fara ekki beint niður stigann og heilsa
upp á þig, Susie mín. Ég á eftir að
sakna þess að sjá ekki brosmilda and-
litið þitt og hlusta á smitandi hlátur-
inn þinn. Ég veit að lífið heldur
áfram, en það verður aldrei samt án
þín. Þú auðgaðir líf mitt til muna og
fyrir það verð ég þér ævinlega þakk-
lát.
Himnaríki er fallegur staður, elsku
engillinn minn, hvíldu í friði.
Kom, huggari, mig hugga þú,
kom, hönd, og bind um sárin,
kom, dögg, og svala sálu nú,
kom, sól, og þerra tárin,
kom, hjartans heilsulind,
kom, heilög fyrirmynd,
kom, ljós, og lýstu mér,
kom, líf, er ævin þver,
kom, eilífð, bak við árin.
(Vald. Briem.)
Þín frænka,
Hrafnhildur Ýr Erlendsdóttir.
Það er frekar óraunverulegt að
vera að hittast undir þeim kringum-
stæðum að vera að kveðja þig, elsku
Susie okkar.
Það er ótrúlegt hvað rifjast upp
margar góðar og skemmtilegar minn-
ingar. Þrátt fyrir lítið samband und-
anfarin ár var alltaf jafn gaman að
hitta þig á förnum vegi og rifja upp
gömlu góðu tímana og ræða framtíð-
aráformin.
Við sjáum þig fyrir okkur núna í
indjánastellingunni að lesa spennu-
sögu eftir Agöthu Christie í mokka-
kápunni, köflóttu buxunum, Fila
skónum og með fallega síða hárið í
tagli. Þú hafðir alltaf sterkar og
þroskaðar skoðanir á öllu og það má
segja að við höfum lært ansi mikið af
þér, en þú áttir þó í stökustu vand-
ræðum með að velja á milli hvort þú
ætlaðir að verða fornleifafræðingur,
bókmenntafræðingur eða lögfræð-
ingur. Þér varð aldrei orða vant og þú
lést hvorki vaða yfir þig né þína nán-
ustu.
Við eyddum ófáum stundum í vid-
eokvöld og náttfatapartý á Tjarnar-
götunni þar sem allir regnbogans litir
fengu að njóta sín á andlitum okkar.
Það voru farnar óteljandi strætóferð-
ir í Kringluna og göngutúrar niður
Laugaveginn þar sem við keyptum
okkur smáskífur og Subway með
skinku, osti og majónesi, og ef við
fengum ríflegan vasapening var
splæst í augnskugga eða naglalakk.
Það var planið að hittast þegar við
værum allar næst á landinu en nú
sitjum við saman án þín, með söknuð
og sorg í hjarta og vildum að þú værir
hér hjá okkur.
Elsku Einar, Regína, Diljá, Páll og
Sindri og aðrir aðstandendur, okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Þínar æskuvinkonur,
Guðrún Harðardóttir, Ragn-
heiður Helgadóttir og Sig-
urbjörg Erna Halldórsdóttir.
Ég hitti þig einu sinni og vil þakka
þér fyrir allt sem þú kenndir mér.
Mig langaði að sýna þér að það er
hægt að lifa edrú. Í staðinn deildir þú
sögu þinni með mér, reynslu þinni af
edrú lífi og túrnum sem leiddi þig að
dauðans dyrum.
,,Þetta er ekkert grín, þessi sjúk-
dómur drepur!“ Þetta sagðir þú við
mig af ákafa, af hverju þurftirðu að
hafa svona rétt fyrir þér?
Einn í viðbót var allt sem þurfti til
að slökkva þitt fallega ljós.
Ég bið að þú sért hætt að leita og
þjást, ég bið að þú hvílir í friði, ljúfa
ljós.
Helga Jenný
„Manstu þegar við hittumst fyrst?
Ég man það eins og það hafi gerst í
gær. Við náðum varla andanum á
milli hláturskasta. Mér leið eins og
við hefðum alltaf þekkst. Síðan eru
liðin átta ár og ég veit að við verðum
vinkonur um ókomna tíð.“
Þessi yndislegu orð eru úr bókinni
sem þú skrifaðir og gafst mér á tví-
tugsafmælinu mínu. Bókinni sem er
það dýrmætasta sem ég á.
Þú varst alltaf sú sem mundir allt,
og ég sú sem öllu gleymdi en þegar ég
las bókina fyrst fannst mér eins og ég
hefði skrifað hana sjálf.
Í dag á ég óteljandi minningar um
okkur sem eru mér ómetanlegar og
ég mun geyma í hjartanu mínu að ei-
lífu, ástin mín.
Þú varst fyrirmyndin mín á svo
ótrúlega margan hátt, engillinn minn,
og fáir hafa kennt mér jafn margt og
þú hefur gert. Þú varst sannur vernd-
ari og alltaf sástu til þess að mér og
öllum sem þér þótti vænt um liði vel.
„Vinur er fyrsti maðurinn sem
kemur þegar heimurinn hefur snúið
við okkur baki“ og vinur varstu, ástin,
og minn allra besti. Enginn skildi mig
eins og þú skildir mig, og fáir þekktu
mig eins vel og þú.
Hvernig ég mun takast á við fram-
haldið án þín, elsku Susie mín, veit ég
ekki, en ég veit að þú verður alltaf
með mér í hjartanu mínu og það gef-
ur mér styrk.
Engillinn minn, við þurfum engu
að kvíða því eins og þú sagðir við mig
einu sinni hafa hvorki haf, sjúkdómar
né erfiðleikar getað slitið okkar vin-
áttubönd og í hjartanu mínu mun
yndisleg minning þín lifa þar til við
hittumst aftur.
Megi vindurinn blása að baki þér,
elsku ástin mín, sólin skína í andlit
þitt og stjörnurnar vísa þér veginn.
Þín vinkona að eilífu.
Sandra.
 Fleiri minningargreinar um Susie
Rut Einarsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.