Morgunblaðið - 18.10.2007, Side 33

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. OKTÓBER 2007 33
stórt tómarúm og minningarnar
hrannast upp í hugann. Ég, Helga,
man hvað ég var spennt að sjá kær-
ustuna hans Ragga fyrst. Við Linda
urðum strax vinkonur og aldrei
slettist upp á vinskapinn. Þegar ég
eignaðist mitt fyrsta barn var Linda
eins og mamma mín. Hún kenndi
mér hvernig hugsa ætti um ungbarn,
hvernig ætti að blanda grautinn, og
hvernig skyldi þrífa og halda húsinu
hreinu. Við munum báðar vel eftir
því þegar við ásamt Lindu vorum oft
að taka slátur og var það hún sem
stjórnaði. Einnig gerðum við nokkuð
af því að steikja saman kleinur.
Linda var mjög góð húsmóðir sem
kunni sitt fag. Þegar börnin þeirra
Stella Björk, Kristinn og Alfreð Már
voru ung ákváðu Linda og Raggi að
hún yrði heimavinnandi. Enda gaf
hún sig alla í það starf og var alltaf
til staðar fyrir börnin sín. Mér mun
alltaf þykja svo vænt um að hafa
fengið að vera viðstödd fæðingu Al-
freðs. Eftir að við fluttum frá Patró
eyddum við miklum tíma í síma, og
var oft spjallað nokkrum sinnum á
dag. En hún hikaði ekki við að leggja
á ef hún þurfti að sinna börnunum
sínum.
Mér, Stínu, þykir rosalega vænt
um þær stundir sem við áttum sam-
an þegar við bjuggum báðar upp á
Hjöllum. Það má segja að þessi tvö
heimili hafi verið eitt, svo mikill var
samgangurinn. Styrgerði dóttur
minni fannst Linda vera orðin hálf-
gerð „ská mamma“ þar sem að hún
ásamt hinum börnunum var alltaf
velkomin á hennar heimili. Það var
alltaf svo notalegt að koma til Lindu,
og rölti ég oft yfir á kvöldin þar sem
við sátum fram eftir að spjalla og
spila. Einnig röltum við oft niðrá
Þorp og fengum okkur kaffi og töl-
uðum um allt. Við fórum líka stund-
um uppí fjall í berjamó á Patró og
áttum þar góðar stundir.
Við getum báðar tekið undir að
Linda var rosalega góð og traust vin-
kona. Hún tók alltaf vel á móti öllum
sem til hennar komu og gaf sér alltaf
tíma í spjall. Einnig var hún alltaf
tilbúin að passa fyrir okkur og var
það aldrei neitt mál. Við vonum að
með tímanum getum við frekar
glaðst yfir því sem við áttum saman í
stað þess að gráta aðeins yfir því
sem við höfum misst.
Missir Ragga bróður og barnanna
er mikill. Þau missa ekki bara eig-
inkonu og móður, heldur sína bestu
vinkonu. Elsku Raggi, Stella, Elmar,
Kristinn og Alfreð, megi guð hjálpa
ykkur í sorginni.
Helga, Kristín (Stína)
og fjölskyldur.
Hinn 7. október síðastliðinn varð
bráðkvödd á heimili sínu hún Linda,
það er mjög erfitt að trúa þessu,
kona í blóma lífsins. Við kynntumst
þegar við vorum litlar stelpur því
bróðir hennar og systir mín eru
hjón. Síðan urðum við góðar vinkon-
ur og brölluðum mikið saman, geng-
um í sama skóla, unnum saman og
leigðum saman, þú 19 og ég 18, þá
var nú oft mikið fjör og gaman hjá
okkur. Svo árið sem þú varðst 20 og
ég 19 ára skelltum við okkur á vertíð
til Hornafjarðar og vorum þar í 8
mánuði. Við vorum svo miklar borg-
arstelpur og gátum við oft hlegið að
því, höfðum varla komið út fyrir
Reykjavík. En hún Linda átti nú
ekki eftir að búa mikið í borginni því
hún kynntist honum Ragga sínum á
Hornafirði og flutti svo um ári eftir
það með honum til Patreksfjarðar.
Þau eignuðust þrjú börn og þar bjó
hún til dauðadags, samband okkar
minnkaði mikið á seinni árum og
heyrði ég síðast í henni á gamlárs-
kvöld.
Elsku Linda, ég vil þakka þér fyr-
ir okkar kynni. Raggi, börn og aðrir
aðstandendur, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð.
Kolbrún Guðmundsdóttir.
Mig langar að minnast Lindu í fá-
einum orðum. Ég kynntist henni
sem lítil stelpa þegar við Stella urð-
um vinkonur heima á Patró.
Linda var alltaf með á nótunum
hvað við vorum að gera og fylgdist
vel með öllu sem börnin hennar tóku
sér fyrir hendur.
Hún og Stella áttu virkilega sér-
stakt samband og voru ekki bara
mæðgur heldur miklu meira en það,
þær voru perluvinkonur.
Ég man þegar við Stella vorum
litlar og fórum inn heima hjá henni
til að drekka, þá var Linda annað-
hvort búin að baka ilmandi snúða
eða einhvers konar góðgæti, alltaf
svo myndarleg. Svo sat hún og
spjallaði við okkur á meðan við
þömbuðum mjólk eftir alla útiveruna
og sögðum henni frá hvað við hefð-
um verið að gera. Alltaf var hún full
af áhuga.
Einu sinni brotnaði eldhússtóll
sem ég settist á og mikið hvað við
hlógum. Linda grínaðist með það
lengi á eftir, hvað ég hefði nú verið
mikil brussa. Margar svona litlar
minningar eru svo dýrmætar í dag.
Þegar við vorum orðnar eldri var
þetta nákvæmlega eins. Ef við vor-
um að fara á böll eða annað að
skemmta okkur var alltaf velkomið
að koma og setjast inn heima hjá
þeim og spjalla áður en farið var út.
Linda var meira orðin vinkona
heldur en eingöngu mamma Stellu
og þegar við vorum orðnar ennþá
eldri fór ég í kaffi til hennar bara
svona til að spjalla en ekki endilega
bara að heimsækja Stellu.
Ég man þegar Alfreð var nýfædd-
ur. Einn daginn þurftu þær mæðgur
að skreppa á skólafund uppi í grunn-
skóla og Linda bað mig að passa
stutta stund því hann þekkti mig.
Vá. Ég var ekkert smá stolt hvað
hún bar mikið traust til mín að leyfa
mér það því hann var svo lítill.
Það var alltaf stutt í grínið hjá
Lindu og það sem maður gat hlegið
stundum. Það sem datt upp úr henni
var ótrúlegt. Hún var virkilega fynd-
in og skemmtileg.
Þegar dóttir mín fæddist var
Linda afskaplega áhugasöm og vildi
alltaf vera að kíkja á hana í vagn-
inum. Hún sagði einmitt við mig að
það væri svo „smart“ að vera með
teppi yfir sænginni þannig að ég
gerði það. Allaf bauðst hún til að
passa ef ég þurfti og sýndi sínar
bestu og ömmulegustu hliðar. Elsku
Linda, þú hefðir orðið svo góð amma,
alveg sú besta.
Það er svo skrítið að hugsa til þess
hvað er stutt á milli hláturs og gráts.
Ég sit hér og skrifa með gæsahúð og
kökk í hálsinum og hugur minn er
hjá ykkur, elsku fjölskylda sem eigið
um sárt að binda á þessum erfiðu
tímum. Megi guð vera hjá ykkur og
styrkja.
Sigríður Gunnarsdóttir.
Elsku Linda mín. Takk fyrir allar
frábæru stundirnar sem við áttum
saman. Þær voru alveg yndislegar.
Við sátum heima hjá þér næstum
hvern einasta dag síðastliðið ár og
drukkum kaffi, borðuðum bakkelsi
og hlógum. Ég get bara ekki trúað
því að þú sért farin frá okkur. Ég bíð
eftir því að koma í kaffi til þín og
leyfa Sigurbjörgu litlu að leika sér
með dótið á gólfinu hjá þér.
Þú varst alltaf svo góð og yndisleg
við okkur, þú vildir allt fyrir okkur
gera. Það var æðislegt að hafa átt
síðasta kvöldið með þér svo ánægðri
og kátri. Við skemmtum okkur svo
vel saman. Og manstu svo síðustu jól
þegar ég var ófrísk að Sigurbjörgu,
þá bökuðum við allar smákökurnar
saman, það voru góðar stundir. Þú
átt alltaf vísan stað í hjarta okkar.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Elsku Raggi, Stella, Kristinn, Al-
freð og aðrir aðstandendur, við vott-
um ykkur okkar dýpstu samúð.
Guð veri með ykkur öllum.
Petrína, Rögnvaldur
og Sigurbjörg Helga.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson.)
Þetta erindi lýsir vel eilífðarljós-
inu sem veitir líka huggun og styrk í
sárum söknuði og því þurfum við á
að halda vegna fráfalls Lindu Al-
freðsdóttur. Skyndilega dregur ský
fyrir sólu. Í blóma lífsins er Linda
skyndilega hrifin brott til æðri
heima frá elskaðri fjölskyldu sinni,
vinum og samferðafólki. Það er ofar
skilningi okkar hvers vegna Linda
fékk ekki lengri tíma með fjölskyldu
sinni sem hún elskaði heitt og lifði
heilshugar fyrir. Við slíku má mann-
legur máttur sín lítils. Vegir Guðs
eru órannsakanlegir og eftir sitjum
við, sorgmædd og hljóð.
Minningarnar um Lindu eru mér
mjög hugstæðar. Hún var falleg, vel-
viljuð og ljúflynd kona sem lét gott
af sér leiða og gaf frá sér birtu og yl.
Ég var svo lánsöm að kynnast henni
á vinnustað okkar í Patreksskóla
fyrir nokkrum árum. Við urðum
brátt góðar vinkonur. Oft var glatt á
hjalla hjá okkur því hún var gædd
góðri kímnigáfu svo úr varð einatt
glens og gaman. Ég minnist þess,
þegar hún einn sólskinsdag í sumar
bauð mér í kaffi heim til sín og eig-
inmannsins, hversu notaleg stund
það var. Í byrjun þessa mánaðar átti
ég stórafmæli og ekki stóð á vináttu-
kveðju frá henni. Sonur hennar kom
með gjöf handa mér í skólann og
heim barst mér dýrindis blómvönd-
ur frá Lindu. Um kvöldið talaði ég
við hana í síma, hressa og káta og við
ákváðum að hittast fljótlega. Nú
verður ekki af því en í krafti trúar
tendra ég ljós og sendi hljóða kyrrð-
arkveðju.
Elsku Lindu minni þakka ég sam-
fylgdina og bið Drottin Guð að taka
hana að sér, lýsa henni veginn og
veita henni styrk og blessun í ríki
sínu. Ég votta Ragnari, Alfreð,
Kristni, Stellu, Elmari og öðrum að-
standendum Lindu dýpstu samúð og
hluttekningu og bið Guð að styrkja
ykkur í sorginni og umvefja ykkur
ljósi sínu.
Guðrún S. Norðfjörð.
Elsku hjartans Linda mín!
Engin orð fá því lýst þegar Raggi
hringdi um hádegið á sunnudaginn
og tilkynnti mér andlát þitt, það var
svo ótrúlegt og óraunverulegt, þú
aðeins 48 ára gömul, hress og kát.
Okkar vinátta hefur staðið óslitið sl.
20 ár og aldrei borið skugga þar á.
Við höfum oft hlegið og skemmt okk-
ur vel, því þú gast verið ótrúlega
stríðin og látið margt flakka. Mér er
minnisstætt þegar eldri drengirnir
okkar voru litlir, alltaf að gera ein-
hver strákapör af sér, sem okkur
þótti þá ekkert fyndið, en í dag höf-
um við oft hlegið dátt þegar þú varst
að rifja þau upp og við sáum spaugi-
legu hliðarnar. Þú hefur alltaf verið
mjög gjafmild og hjálpsöm, boðin og
búin til að passa mín börn og ann-
arra, enda varst þú mjög barngóð.
Það var aðdáunarvert hvað þú varst
dugleg með börnin hennar Ástu
systur þinnar.
Í minningunni standa eftir öll
gamlárskvöldin okkar, ferðin til
Spánar fyrir aðeins einum mánuði,
ásamt ferðunum inn í sumarbústað
og margt margt annað sem ég ætla
að geyma í hjarta mínu ásamt minn-
ingu um einstaka vinkonu sem eng-
inn kemur í staðinn fyrir.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Linda mín, þetta er kveðjan mín
til þín með þökk fyrir allt. Guð geymi
þig og varðveiti.
Elsku Raggi, Stella, Kristinn, Al-
freð og aðrir aðstandendur. Ég votta
ykkur mína dýpstu samúð. Megi al-
góður Guð styrkja ykkur öll. Minn-
ing um góða konu og móður lifi. Þín
vinkona
Sigurbjörg.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
INGA STRAUMLAND,
lést sunnudaginn 14. október á Hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð í Kópavogi.
Hún verður jarðsungin frá Garðakirkju, Garðaholti
á Áftanesi, föstudaginn 19. október kl. 15.00.
Svala Sigurleifsdóttir,
Bjarney J. Sigurleifsdóttir, Vilmundur Þorsteinsson,
Kristín S. Sigurleifsdóttir, Kristján Sveinbjörnsson,
og barnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, tengdasonur, faðir
okkar, tengdafaðir og afi,
KRISTJÁN KRISTJÁNSSON
bóndi,
Steinnýjarstöðum,
Skagabyggð,
verður jarðsunginn frá Hofskirkju í Skagabyggð
laugardaginn 20. október kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Skagastrandardeild
Rauða kross Íslands.
Árný Margrét Hjaltadóttir,
Hjalti Árnason,
Anna Kristjánsdóttir, Gunnar Már Ármannsson,
Kristján Steinar Kristjánsson, Linda Björk Ævarsdóttir,
Guðríður Ingunn Kristjánsdóttir, Sævar Freyr Þorvarðarson,
Hjalti Kristjánsson, Sveinbjörg Snekkja Jóhannesdóttir
og barnabörn.
✝
Okkar ástkæri
MAGNÚS JÓNSSON
lést af slysförum mánudaginn 15. október.
Útförin verður auglýst síðar.
Guðrún Dagný Pétursdóttir,
Hrefna Magnúsdóttir, Jón Tryggvason,
Auður Jónsdóttir, Víðir Pálsson,
Petra Jónsdóttir,
Kristjana Þórdís Jónsdóttir, Jóhannes Karl Sveinsson,
Jón Tryggvi Jónsson, Svala Arnardóttir.
✝
Eiginkona mín og móðir okkar,
INGUNN HELGA STURLAUGSDÓTTIR,
læknir,
Boston, USA,
lést á heimili sínu mánudaginn 15. október.
Haukur Þorgilsson,
Svana Lára Hauksdóttir,
Katrín Hauksdóttir,
Haukur Jóhann Hauksson,
Helga Hauksdóttir.
Elsku frændi.
Það hefur verið erf-
itt að hella upp á teið
undanfarið, í hvert skipti sem ég
helli sjóðandi vatninu yfir telaufin
flæðir sorgin og vantrúin yfir mig, ég
trúi því ekki að þú sért farinn. Heil-
inn skilur en hjartað trúir ekki og
hreinlega neitar að skilja raunveru-
leikann. En á sama augnabliki og
sorgin virðist ætla að taka völdin
hellast yfir mig góðar minningar um
Guðmundur Ingólfsson
✝ GuðmundurIngólfsson
fæddist 24. sept-
ember 1943 í
Reykjavík. Hann
lést á Landspít-
alanum 7. október
síðastliðinn.
Guðmundur var
jarðsunginn frá Ás-
kirkju mánudaginn
15. október sl.
frábærar samveru-
stundir: Á Laugarás-
veginum þar sem við
töluðum um allt og
ekkert af mikilli innlif-
un og stundum með
miklum fyrirgangi.
Jóladagur, þar sem öll
fjölskyldan hittist, hló
og skemmti sér, heim-
sóknir í Skorradalinn
ásamt endalausum
minningum frá því ég
man eftir mér sem
smákrakka. Við þess-
ar minningar læðist
fram tár á sama tíma og það örlar á
brosi. Þú hafðir mikil áhrif á mitt líf, í
mínum huga verður þú alltaf Guð-
mundur frændi, stór, sterkur og
áhrifamikill. Þín er og verður sárt
saknað.
Ástar- og saknaðarkveðja,
Ingibjörg Stefánsdóttir,
Ragnar Örn Jóhannesson.