Morgunblaðið - 10.11.2007, Blaðsíða 44

44 LAUGARDAGUR 10. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Þórlaug Ingi-björg Krist-
insdóttir fæddist á
Ingvörum í Svarf-
aðardal 8. október
1918. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Dalbæ á Dalvík 4.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Jón
Kristinn Jónsson,
bóndi og járnsmiður
á Ingvörum og á
Dalvík, f. 3. sept-
ember 1876, d. 2. júlí
1941, og Þóra Jóhannesdóttir frá
Upsum í Svarfaðardal, húsfreyja á
Ingvörum 1913-1927 og síðar á
Dalvík, f. 1. desember 1891, d. 17.
nóvember 1982. Alsystir Þórlaug-
ar var Guðrún Aðalheiður, f. 13.
desember 1913, d. 25. júlí 2001, gift
Gesti Hjörleifssyni, f. 1908, d. 1995.
Börn þeirra Kristinn Elvar, Lóre-
ley, Þóra, Álfhildur, Sigurbjörg
Jóna og Kári Bjarkar. Samfeðra
systir var Sigrún, f. 22. apríl 1900,
d. á Siglufirði 18. september 1969,
gift Tómasi Sigurðssyni, f. 1898, d.
1926. Synir þeirra eru Sveinbjörn
Sigurður og Guðjón Þórir.
Eiginmaður Þórlaugar var Frið-
rik Þorbergur Sigurjónsson, sjó-
maður á Dalvík, f. 23. júní 1915, d.
16. júlí 1951. Foreldrar hans voru
Sigurjón Sigurjónsson og kona
hans Þóra Magnúsdóttir. Börn
Þórlaugar eru: 1) Arnfinnur Frið-
riksson, f. 22. ágúst 1939, kvæntur
Steinunni Pálsdóttur, f. 17. febrúar
1940. Börn: a) Sólveig Þóra, f.
1959. Fyrri eiginmaður Hörður
Guðjónsson. Börn þeirra Finnur
Freyr, f. 1978, sambýliskona María
Erna Jóhannesdóttir, sonur þeirra,
f. 2007. Steinunn Hödd, f. 1986.
Seinni eiginmaður Sólveigar er
Guðmundur J. Gíslason. Dóttir
þeirra er Eydís Ögn, f. 1999. b)
arsdóttur. Hún á dótturina Emilíu
Ýr. 4) Friðrik Reynir Friðriksson,
f. 26. júlí 1949, kvæntur Marín
Jónsdóttur, f. 1953. Börn þeirra
eru: a) Rakel, f. 1977, í sambúð með
Áskeli Þór Gíslasyni, sonur þeirra
Áki, f. 2007. Áskell á dótturina
Hilmu Ösp. b) Þóra Hlín, f. 1980. c)
Kolbeinn, f. 1981, í sambúð með
Marín H. Ragnarsdóttur. 5) Irma
Ingimarsdóttir, f. 18. mars 1954.
Var gift Karli Emil Gunnarssyni.
Börn Irmu eru: a) Silja, f. 1971.
Faðir hennar er Páll Ágúst Ellerts-
son. Maki Silju er Freyr Ant-
onsson, sonur þeirra Lárus Anton,
f. 2005. Sonur Silju og Heimis
Hermannssonar er Aron Freyr, f.
1990. b) Gunnar Jökull Karlsson, f.
1978, kvæntur Tinnu Jóhönnudótt-
ur, sonur þeirra er Darri Jökull, f.
2004. c) Bjarmi Fannar, f. 1987.
Þórlaug bjó fyrstu níu ár ævinn-
ar að Ingvörum í Svarfaðardal. Ár-
ið 1927 fluttist hún ásamt for-
eldrum sínum og Guðrúnu systur
sinni að Grundargötu 7 á Dalvík
sem varð síðan hennar heimili alla
tíð. Guðrún lést 2001 og var Þór-
laugu mikill harmdauði. Þórlaug
varð ekkja rúmlega þrítug að
aldri. Með óbilandi dugnaði, þraut-
seigju, bjartsýni og hörku kom hún
öllum fimm börnum sínum til
manns. Hún vann ýmis störf um
ævina og þó aðallega við fisk-
vinnslu. Vinnudagurinn var langur
við beitningu, flökun, pökkun og
snyrtingu. Síldaráranna minntist
hún alltaf með bliki í augum þó ef-
laust hafi ekki verið auðvelt að
vinna í frystihúsinu á daginn og
síldarplönunum á nóttunni. Þór-
laug var mikil sauma- og prjóna-
kona, og hún saumaði ófáar flík-
urnar á barnahópinn sinn. Síðari
árin vann hún við ræstingar hjá
Pósti & Síma á Dalvík. Hún starf-
aði með Leikfélagi Dalvíkur í
fjölda ára og var heiðursfélagi í
Slysavarnafélaginu á Dalvík.
Útför Þórlaugar fer fram frá
Dalvíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Friðrik Páll, f. 1970,
kvæntur Ragnheiði
Völu Arnardóttur.
Dætur þeirra eru
Lísa María, f. 1999 og
Rósa Kristín, f. 2003.
2) Jóna Kristín Frið-
riksdóttir, f. 28. maí
1941, gift Stefáni Að-
alberg Magnússyni, f.
21. júlí 1937. Synir
þeirra: a) Magnús
Örn, f. 1960, var
kvæntur Sigríði Lín-
ey Lúðvíksdóttur.
Dóttir þeirra Kristín
Sif, f. 1994. Sambýliskona Magn-
úsar er Ester Halldórsdóttir. b)
Vignir Þór, f. 1970, kvæntur Guð-
laugu Dröfn Ólafsdóttur. Sonur
þeirra Stefán Egill, f. 2005. c) Stef-
án Freyr, f. 1977, sambýliskona
Anna Þóra Viðarsdóttir. Börn
þeirra Róbert Logi, f. 2004, og tví-
burarnir Kristín og Hafdís, f. 2007.
Fyrir átti Anna Þóra dótturina
Birtu Björk. 3) Gunnar Magni Frið-
riksson, f. 22. júní 1944. Fyrri kona
hans var Guðrún Ágústa Halldórs-
dóttir. Synir þeirra: a) Halldór
Kristinn, f. 1965, kvæntur Magneu
Kristínu Helgadóttur. Þau eiga
þrjá syni, Daníel, f. 1991, Dag, f.
1996, og Helga, f. 2001. b) Magni
Friðrik, f. 1967. Var kvæntur Sig-
rúnu Jónu Grettisdóttur, sonur
þeirra Andri Már, f. 1993. Sam-
býliskona Magna er Helga Bryndís
Magnúsdóttir. Síðari kona Gunn-
ars er Sigrún Kamilla Júlíusdóttir,
f. 22. júní 1943. Börn þeirra eru: a)
Rúnar Júlíus, f. 1972, sambýlis-
kona Hólmfríður Stefánsdóttir.
Synir þeirra Arnór Reyr, f. 1996,
og Axel Reyr, f. 2000. b) Karen
Dögg, f. 1976, sambýlismaður Ró-
bert Már Kristinsson. Þau eiga tvo
syni, Hilmi Má, f. 2000, og Almar
Örn, f. 2006. c) Viðar Örn, f. 1980, í
sambúð með Selmu Klöru Gunn-
Þú sæla heimsins svalalind
ó, silfurskæra tár,
er allri svalar ýtakind
og ótal læknar sár.
Æ, hverf þú ei af auga mér,
þú ástarblíða tár,
er sorgir heims í burtu ber,
þótt blæði hjartans sár.
Mér himneskt ljós í hjarta skín
í hvert sinn, er ég græt,
en drottinn telur tárin mín –
ég trúi’ og huggast læt.
(Kristján Jónsson.)
Þessi ótrúlega duglega kona varð
að lokum að loka þreyttum augum
sínum.
Elsku mamma, ég sat við sjúkra-
rúmið þitt og horfði á þig. Og ég man.
Ég man: þegar þú eldsnemma á
morgnana fórst út í frystihús til að
vinna. Þú komst heim í hádeginu og
tókst til mat handa okkur krökkunum
og ömmu, fórst svo aftur og vannst
fram á kvöld.
Ég man: þegar þú stormaðir í gula
síldarpilsinu á leið út á plan. Þá var
jafnvel saltað sólarhringum saman.
Ég man: þú sast við saumavélina á
kvöldin og nóttunni og galdraðir fram
fötin á okkur. Einu sinni vantaði mig
leikfimiskjól, sem þá voru úr lérefti
með hringskornu pilsi. Hann lá á
rúminu mínu einn morguninn.
Ég man: það vantaði mjólk í heim-
ilið og ég var send af stað með brúsa
til að fara í mjólkurbúðina, sem var
nokkuð langt í burtu. Á heimleiðinni
brast á iðulaus stórhríð, ég komst
ekki nema að Siggabúð og hímdi þar í
dyraopinu, hrædd og ráðvillt 10 ára
stelpa. Út úr sortanum kom einhver
þúst. Það varst þú að leita að Kristínu
þinni.
Ég man: aftur var iðulaus stórhríð
og þú varðst að fara af stað og sækja
björg í bú. Þá kom góður nágranni og
bauðst til að fara. Mikið undur létti
mér.
Ég man: þú sast á rúmstokknum
og varst að svæfa yngsta bróður
minn. Þú raulaðir fallegt vögguljóð,
en höfuðið á þér féll alltaf niður á
bringu. Þú varst svo örþreytt.
Ég man hvað mikill kærleikur ríkti
á milli þín og Guðrúnar systur þinnar.
„Hún var hetjan mín,“ sagði Sigrún
tengdadóttir þín um þig. Þú varst
hetjan okkar allra.
„Amma má ekki vera ein þegar hún
deyr,“ sagði Silja, uppeldisdóttir og
barnabarn. Við skiptumst öll á að
sitja við rúmið þitt.
Þegar þú sofnaðir þinn síðasta
blund, sunnudaginn 4. nóvember, þá
hittist svo á að við vorum öll hjá þér.
Börnin þín sem stödd voru á Dalvík,
tengdabörn, barnabörn og aðrir ást-
vinir. Það var svo undur gott. Þú
varst ekki ein.
Ég veit að margir sakna þín, góðu
konunnar, eins og lítill vinur þinn
kallaði þig. Við söknum þín öll.
Þú varst stórbrotinn persónuleiki,
hnyttin í tilsvörum og ógleymanleg.
Ég er viss um að þegar við komum
öll saman til að kveðja þig, þá heyri ég
þig í huganum segja: „þetta er alveg
ljómandi“.
Elsku mamma mín. Nú áttu skilið
að hvíla þig. Þú verður alltaf hjá okk-
ur, öllum hópnum þínum, í hugum
okkar og hjörtum.
Guð geymi þig og leiði á ljóssins
vegum.
Hægur er dúr á daggarnótt.
Dreymi þig ljósið, sofðu rótt!
(Úr Hulduljóðum Jónasar)
Þín
Kristín.
Það var með eftirvæntingu og einn-
ig nokkrum kvíða þegar ég kom í
fyrsta sinn með tilvonandi eiginkonu
minni að hitta væntanlega tengda-
móður í Grundargötu 7 á Dalvík fyrir
um 50 árum. Kvíðinn reyndist
ástæðulaus og alla tíð hefur sam-
bandið við Þórlaugu tengdamóður
mína verið eins og best verður kosið.
Þær ljóðlínur sem komu fyrst í hug
minn við lát Þórlaugar eru úr kvæð-
inu Ekkjan við ána eftir Guðmund
Friðjónsson. Í því kvæði er lýst hetju-
legri baráttu konunnar sem missir
mann sinn frá stórum barnahópi.
Þetta var einmitt hlutskipti Þórlaug-
ar sem missir mann sinn frá fjórum
ungum börnum.
Aldrei heyrði ég hana kvarta yfir
þeim erfiðleikum sem fylgdu því að
sjá börnum sínum farborða á þeim
tímum þegar tryggingabætur voru
nær engar. Hún lagði metnað sinn í
að börnin fengju þá menntun sem
hugur þeirra stæði til og ættu ekki
lakari aðbúnað en gerðist hjá öðrum.
Þetta gerði hún með því að vinna nær
nótt sem dag. Salta síld, vinna í frysti-
húsinu og sauma á börnin á nóttunni.
Ég hef eftir manni sem þekkti Þór-
laugu vel að hún hefði bókstaflega
verið hamhleypa til vinnu á sínum
yngri árum.
„Ég er aldrei syfjuð,“ sagði hún. Þá
átti hún því láni að fagna að vera
heilsuhraust alveg fram á efri ár. „Ég
hef það alveg ljómandi gott,“ var jafn-
an svarið ef hún var spurð um líðan
sína. Þórlaug var kona sem einskis
krafðist af öðrum en þeim mun meir
af sjálfri sér. Hún var sannkölluð
hetja hversdagsins.
Þrátt fyrir að brauðstritið væri oft
erfitt átti Þórlaug sín áhugamál. Má
þar nefna að hún tók þátt í starfi leik-
félagsins á Dalvík, bæði lék hún þar
og tók einnig þátt í ýmsum störfum
fyrir félagið. Þá hafði hún yndi af tón-
list og oft hljómaði kvartett- og karla-
kórssöngur í litla eldhúsinu í Grund-
argötu, en þar var oft þröngt setinn
bekkurinn. Þangað komu vinir og
ættingjar og ýmsir aðrir, eins og
símamenn sem litu við í kaffi og klein-
ur. Allir voru hjartanlega velkomnir
og ég held að Þórlaugu hafi liðið best
þegar hún hafði fullt af fólki í eldhús-
inu og stóð í pönnuköku- eða kleinu-
bakstri.
Hún fylgdist vel með mönnum og
málefnum í íslensku þjóðlífi og hafði
ákveðnar skoðanir á hlutunum, svo
ekki sé minnst á hennar ógleyman-
legu léttu tilsvör.
Ég vil að lokum þakka tengdamóð-
ur minni samfylgdina í hálfa öld. Þar
bar aldrei skugga á.
Öllum aðstandendum votta ég inni-
lega samúð mína.
Stefán A. Magnússon.
Nú saman leggja blómin blöð,
er breiddu faðm mót sólu glöð,
í brekkum fjalla hvíla hljótt,
þau hafa boðið góða nótt.
Nú hverfur sól við segulskaut
og signir geisli hæð og laut,
en aftanskinið hverfur fljótt,
það hefur boðið góða nótt.
(Magnús Gíslason.)
Þessar ljóðlínur koma upp í huga
minn nú þegar Þórlaug tengdamóðir
mín er öll, á nítugasta aldursári. Líf-
inu og lífshlaupinu má líkja við jurt
sem vex í moldinni. Blómið vex upp af
fræi, dafnar og nærist af birtu og yl
sumarsins, stendur af sér storminn
og vindana, síðan fölnar blómið að
hausti. Nú hefur haustað hjá tengda-
móður minni og frostnætur hafa
sveigt blómið til jarðar. Þórlaug fór
ekki varhluta af stormum í lífinu, en
hún stóð þá af sér og stóð sterk eftir.
Sumarið leið og síðan kom langt og
gott haust.
Við andlát Þórlaugar hrannast upp
minningar allt frá því ég hitti hana í
fyrsta sinn. Þá vorum við Friðrik son-
ur hennar farin að draga okkur sam-
an. Þetta var fyrir rúmum þrjátíu ár-
um og man ég þennan fyrsta fund
okkar eins og hann hefði verið í gær.
Ég var auðvitað svolítið feimin, en
óttinn reyndist ástæðulaus, vel var
tekið á móti mér í Grundargötunni.
Hjá Þórlaugu var alltaf vel veitt og
það var oft gestkvæmt hjá henni.
Grundargatan var eins og umferðar-
miðstöð stórfjölskyldunnar. Þangað
kom fólkið hennar reglulega og oft
var mikið skrafað. Þórlaug var hjálp-
leg og liðleg við mig með ýmislegt í
gegnum tíðina og bar aldrei skugga á
samskipti okkar. Það var gott að geta
endurgoldið aðstoðina þegar fór að
halla undan fæti hjá henni.
Og svo minnst sé á kaffibrauðið
hennar Þórlaugar og matargerð
koma upp í hugann hennar afbragðs
fiskibollur, sláturgerð á haustin og
laufabrauðsgerð fyrir jólin. Laufa-
brauð hafði ég sunnlendingurinn
hvorki séð né smakkað fyrr en ég
flutti til Dalvíkur, þetta varð ég að
læra og var Þórlaug lærimeistarinn
og tel ég að vel hafi tekist til.
Ég kveð tengdamóður mína með
virðingu og þakklæti fyrir allt sem
hún var mér. Börnum Þórlaugar og
fjölskyldum þeirra sendi ég samúðar-
kveðjur.
Veri hún Guði falin um alla eilífð.
Marín Jónsdóttir.
Elsku besta yndislega amma mín.
Þú hefur alltaf verið hornsteinn til-
veru minnar og ég veit ekki hvernig
ég á að vera án þín. Svo sár og mikill
er missir minn og svo stórt er skarðið
sem höggvið er með fráfalli þínu,
elsku amma mín. Ég sit grátandi og
reyni að finna réttu orðin til að lýsa
því hversu heitt ég elska þig og
hversu mikils virði þú ert mér. En ég
finn ekki nógu sterk lýsingarorð til að
útskýra það. En huggun mín er að þú
Þórlaug Kristinsdóttir
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, amma, dóttir og
systir,
GÍSLÍNA ERLENDSDÓTTIR
frá Dal,
til heimilis að Bakkagerði 9,
Reykjavík,
er látin.
Útförin fer fram frá Hallgrímskirkju miðvikudaginn
14. nóvember kl. 15.
Páll Stefánsson og aðrir aðstandendur.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁGÚSTA S. MÖLLER
sem lést 29. október, verður jarðsungin frá
Dómkirkjunni mánudaginn 12. nóvember kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er vinsamlega bent
á Barnaspítalasjóð Hringsins.
Jakob Þ. Möller, Isabel Contreras Möller,
Jóhanna G. Möller, Sigurður Pálsson,
Þóra G. Möller, Sigurður Briem,
Helga Möller, Benedikt Geirsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæri
HJÖRTUR HJARTARSON
lést á heimili sínu í Malmö, Svíþjóð, 7.11. 2007.
Jarðarför auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Vilborg Arinbjarnar.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
INGA SIGRÍÐUR SIGURÐARDÓTTIR,
Seyðisfirði,
til heimilis að Frostafold 6, Reykjavík,
lést fimmtudaginn 8. nóvember á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi.
Hún verður jarðsungin frá Grafarvogskirkju fimmtu-
daginn 15. nóvember kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi.
Finnur Óskarsson,
Óskar Finnsson, María Hjaltadóttir,
Sigurður Finnsson, María Þorleifsdóttir,
Rut Finnsdóttir, Michael Borland
og barnabörn.