Morgunblaðið - 10.11.2007, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. NÓVEMBER 2007 19
MENNING
BLÁSARAOKTETTINN Hnúka-
þeyr er aðeins 4 ára en hefur þegar
getið sér orð fyrir vandaða spila-
mennsku. Uppistaða slíkra klassískra
skemmtitónlistaráhafna frá garð-
teitatímum heldri Mið-Evrópubúa á
18. öld eru 4 blásarapör óbóa, klarín-
etta, horna og fagotta, en að auki
komu við sögu á vel sóttu tónleik-
unum í Fríkirkjunni kontrafagott,
selló, kontrabassi og flauta eða 12
manns þá mest var.
Það þarf ekki að orðlengja frekar
að jafnt efnisval sem túlkun veittu
hlustendum dillandi ánægju. Hvað
hið fyrra varðar var útkoman raunar
borðleggjandi þegar við fyrstu sýn
tónleikaskrár því endarúsínan, Se-
renaða Dvoráks (1877), ber af blás-
araverkum síðrómantíkur sem gull af
eiri fyrir þjóðlega lagræna auðgi.
Sömuleiðis bráðnaði í hlustum næsta
atriðið á undan, útsetning Patricks
Clemenz á meðalhægt seiðandi Slav-
neskum dansi Tékkans nr. 2 Op. 46 úr
einhverjum magnaðasta melódíu-
fjársjóði allra tíma (hér hefði verið
gaman að fá að vita hvað dansgerðin
hét – eða var það Dumka?) sem
gæðasmér á pönnu. Né heldur var
fyrsta númerið, Mozart-leit Oktett-
Partíta eftir landa Dvoráks frá Mæri
[Mähren, eða „Móravíu“ uppá ensku],
Franz Krommer (1759-1831) neitt
slor, því hirðtónskáldið í Vín kunni
sannarlega hvort tveggja að skrifa og
hrífa. Hnúkaþeyingar blésu jafnt af
inn- sem útblásnum þrótti í sam-
stilltri túlkun, og virtist meðalþurr
hljómburður Fríkirkjunnar vel til
áhafnarinnar fallinn. Ef hnjóta mætti
um eitthvað, væri það helzt hve vant-
aði stundum aðeins meira dýnamískt
svigrúm niður á við. Kannski einkum
í hæga III. þætti Serenöðunnar, þeim
hluta verksins sem mest þarf á auka-
kryddi að halda til að dragast ekki á
langinn.
Melódískt mungát
TÓNLIST
Fríkirkjan
Tréblásaraverk eftir Krommer og Dvorák.
Blásaraoktettinn Hnúkaþeyr. Sunnudag-
inn 4. nóvember kl. 17.
Kammertónleikar  Ríkarður Ö. Pálsson
ÞÝSKU margmiðlunarlistamennirnir
Holger Mader og Alexander Stublic
ásamt arkitektinum Heike Wierman
hafa unnið að þverfaglegum lista-
verkum síðan fyrir aldamótin síðustu.
Myndbandsinnsetning og hljóð er
uppistaða verka þeirra sem þau hafa
meðal annars sýnt í almenningsrými
borga eins og Berlín og München.
Í Orkuveitunni sýna þau mynd-
bönd á vegg, en það eru upptökur af
borgarinnsetningum þar sem þau
varpa ljósi á stórar byggingar eða
koma fyrir skjáum á erilsömum stöð-
um sem þau varpa síðan myndum á.
Á myndbandinu í galleríinu renna
síðan saman umhverfi og listaverk
eins og gert er ráð fyrir og markmið
listaverkanna er á hverjum stað. Há-
ar byggingar virðast leysast upp og
verða að flæði, ljósið umbreytir formi
þeirra og kemur þeim á hreyfingu.
Samspil skuggamynda varpað á skjái
og mannlífsins í kring skapar óræða
og heillandi stemningu.
Í þessum borgarverkum er eins og
undirmeðvitund borgarinnar vakni til
lífsins á draumkenndan og svífandi
máta sem minnir t.d. á kvikmynd
Jean-Luc Godard, „2 ou 3 choses que
je sais d’elle“ – „Tvennt eða þrennt
sem ég veit um hana“ – þar sem stór-
borgin París er í aðalhlutverki. Verk
Bandaríkjamannsins Paul Chan
koma líka upp í hugann, en hrífandi
myndbandsverk eftir hann mátti sjá
á sýningunni Uncertain States í
Hafnarhúsi sl. vetur.
Aðalverkið í rými Orkuveitunnar
er þó hvíti kubburinn, þar sem ljós-
geislar birta abstrakt myndir út frá
hljóðbylgjum. Hér er unnið með ab-
strakt og op-listarhefðina í nýjum
miðlum, beint framhald á mögu-
leikum þessara liststefna en á tímum
nýrrar tækni og breyttra viðhorfa til
lífs, listar og módernisma. Enn-
fremur er hér unnið með hugtakið
„hvíta kubbinn“, sem Brian O’Do-
herty skrifaði um á áttunda áratug
síðustu aldar og möguleika þess. Sýn-
ingin í heild tengir saman á ljóð-
rænan og nútímalegan hátt mann og
umhverfi, líf og list.
Draumar
borgarinnar
MYNDLIST
Gallerí 100°, húsi Orkuveitunnar
Til 15. janúar. Opið alla virka daga frá kl.
8.30-16. Aðgangur ókeypis.
Mader, Stublic, Wierman
Ragna Sigurðardóttir
GÖTUMYNDIR frá
Ítalíu teljast tæpast til
nýnæmis, en hafi ljós-
myndari auga fyrir
mannlífi og samúð með
viðfangsefninu ganga
slíkar þó oft ágætlega
upp. Þannig er um sýn-
ingu Karls Lilliendahls
í Gallerí Fótógrafí við Skólavörðu-
stíg, þar sem hann sýnir svarthvítar
ljósmyndir teknar á götu í Bologna,
Flórens, Róm og Giglio. Svarthvítar
myndir hafa oft yfirbragð liðins
tíma, tengjast gjarnan ljósmyndun
síðustu aldar, eða frá því fyrir tíma
litmyndanna. En þær einfalda líka á
vissan hátt myndefnið, draga at-
hyglina að kjarnanum, í þeim birt-
ast ljós og skuggar á annan og oft
dramatískari hátt.
Karl hefur næmt auga fyrir
hversdagsdramanu á götunni og
nær að fanga augnablik sem tjá
stærra samhengi, sýna manneskj-
una sem hugsandi veru, hvort sem
um er að ræða vangaveltur um
dauða dúfu eða augnaráð manns
sem lítur út fyrir að vera kné-
krjúpandi fyrir almættinu. Áhuga-
vert gæti nú verið að
sjá slíkar myndir
teknar hér á landi,
þar sem tilvistarvandi
landans gæti birst á
eftirminnilegan hátt.
Það er ekki hægt að
segja að myndir
Karls séu frumlegar
en engu að síður ná
þær að miðla ein-
hverjum mannlegum
sannleika til áhorf-
andans, einhverju
sem lifir lengur en
eitt andartak.
Ítalskt götulíf
MYNDLIST
Gallerí Fótógrafí
Til 30. nóvember. Opið
virka daga 12-18 og 10-16
um helgar.
Ljósmyndir,
Karl Lilliendahl
Ragna Sigurðardóttir
Eftir Karl R. Lilliendahl.