Morgunblaðið - 17.11.2007, Side 40

Morgunblaðið - 17.11.2007, Side 40
40 LAUGARDAGUR 17. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR ✝ Bjarni Eyvinds-son húsasmíða- meistari fæddist í Útey í Laugardals- hreppi 3. maí 1920. Hann andaðist á hjúkrunarheim- ilinu Ási í Hvera- gerði 9. nóvember síðastliðinn. For- eldrar hans voru Eyvindur Eiríksson bóndi í Útey í Laugardalshreppi og Katrín Bjarna- dóttir kona hans. Systkini Bjarna eru Maren, f. 1915, d. 1988, Eiríkur, f. 1917, d. 2000, Ingveldur, f. 1918, Kristín, f. 1923, og Svava, f. 1928, d. 1994. Bjarni kvæntist Önnu Sigrúnu Kjartansdóttur frá Austurey í Laugardalshreppi. Þau skildu. Börn Bjarna og Önnu eru: 1) Eyvindur, f. 1949, maki Þór- dís Magnúsdóttir. Dætur þeirra eru Guðríður, Katrín Anna og Elísabet. 2) Kjartan, f. 1951, maki Sigfríður Inga Wiium. Börn þeirra eru Anna Sigrún, d. 2000, og Kristján Smári. 3) Rakel Móna, f. 1954, maki Ármann Æg- ir Magnússon. Dætur þeirra eru Tinna Rán og Bjarney Sif. 4) Gréta Mjöll, f. 1958, maki Björn Hveragerðis og stofnaði heimili þar. Hann lauk námi í húsasmíði við Iðnskólann á Selfossi. Bjarni keypti sig inn í Trésmiðju Sig- urðar Elíassonar, sem síðar varð Trésmiðja Hveragerðis, árið 1952 ásamt Stefáni Guðmunds- syni og Stefáni Magnússyni. Tré- smiðjan var rekin um áratuga skeið og var Bjarni meistari margra húsasmíðanema á því tímabili. Bjarni var slökkviliðs- stjóri í Hveragerði um margra ára skeið og tók þátt í starfi Landssambands slökkviliðs- manna. Bjarni tók virkan þátt í félagsmálum og gegndi mörgum trúnaðarstörfum. Hann var einn af stofnendum Lionsklúbbsins í Hveragerði. Bjarni hafði mikinn áhuga á menntamálum og vann að uppbyggingu þeirra mála í Hveragerði. Hann var formaður skólanefndar um langt skeið og meðal starfa hans í nefndinni var stofnun framhaldsdeildar við gagnfræðaskólann. Eftir að Bjarni seldi hlut sinn í Trésmiðju Hveragerðis vann hann við húsa- smíðar á meðan heilsan leyfði. Bjarni og Gunnhildur byggðu sér sumarhús í landi Úteyjar í Laugardal og voru mikið þar. Síðustu æviárin naut Bjarni að- hlynningar á Hjúkrunarheimil- inu Ási í Hveragerði þar sem hann lést. Bjarni verður jarðsunginn frá Hveragerðiskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. Ragnar Björnsson. Synir þeirra eru Guðmundur Ragnar, Baldur Logi og Óðinn Jökull. 5) Ingvar, f. 1960, maki Hrafnhildur Loftsdóttir. Sonur þeirra er Loftur Bjarni. 6) Svanur, f. 1965, maki Gunn- hildur Gestsdóttir. Börn þeirra eru Kristinn og Anna Berglind. Bjarni kvæntist Gunnhildi Þórmundsdóttur árið 1980. Fyrri eiginmaður hennar var Skúli Jakobsson, d. 1963. Synir Gunnhildar og Skúla eru: 1) Jakob Þór, f. 1947, maki Jó- hanna Hallgrímsdóttir. Synir þeirra eru Skúli, Kristinn, Hall- grímur og Þorvaldur. 2) Þór- mundur, f. 1951, maki Rósa Hjálmarsdóttir. Börn þeirra eru Hulda, Gunnhildur, Birna og Skúli. 3) Vilberg, f. 1957, maki Guðlaug Skúladóttir, börn þeirra eru Arnór, Gunnhildur og Skúli. Bjarni ólst upp hjá foreldrum sínum í Útey í Laugardal og sótti skóla í Héraðsskólann á Laugar- vatni. Hann stundaði búskap í Útey með foreldrum sínum til ársins 1949 en fluttist þá til Börn eru tær og hrein í hugsun og þau átta sig á hlutum sem við hin fullorðnu erum lengur að skilja. Fyrir nokkrum dögum þegar ég sagði við sex ára son minn;: ,,litli engillinn minn …“ leit hann á mig alvarlega og sagði: ,,mamma, það er inni í okkur öllum engill og þeg- ar við deyjum þá opnast brjóstið og engillinn flýgur upp í himininn“. Pabbi var mikill áhrifavaldur í lífi mínu og núna þegar engillinn í honum er floginn þá eru tilfinn- ingar mínar til hans ást og þakk- læti fyrir svo margt. Pabbi lagði mikla áherslu gildi menntunar í uppeldi okkar systkinanna en ég gerði mér aldrei grein fyrir hvort hann hafði svona meðvitaða sýn á samfélag sem var að breytast hratt eða eigin persónuleg reynsla og löngun til meira náms gerði hann svo staðfastan í þessari stefnu sinni. Frá því að ég man eftir mér var ég dregin á alls konar opnanir og sýningar á myndlist með honum. Pabbi var opinn og félagslyndur og þessi áhugi var ekkert frekar tengdur ,,fínum sýningum“. Hann skoðaði allt, en af yngri myndlist- armönnum höfðaði Páll á Húsafelli sérstaklega til hans. Ég hélt lengi að ég hefði farið í listnám fyrir til- viljun. Núna geri ég mér grein fyr- ir að eitt leiðir af öðru. Í systk- inahópnum var ég uppreisnarseggurinn. Uppreisnin fólst aðallega í því að ég var for- vitin, opin, og gagnrýnin, og hafði því oft aðrar skoðanir, ögraði og lét ekki alltaf að stjórn. Þetta hefði verið erfitt ef ég hefði ekki átt að umburðarlyndi, traust og ást pabba. Persónuleiki minn sem lítils uppreisnarseggs var oft að reka sig á í æsku en viðhorf pabba beindi því í jákvæðan farveg. Með uppeld- inu síaðist inn ákveðin afstaða til menntunar og lista sem virkaði án efa að einhverju leyti sem hvati til að fara í listnám. Pabba var gefin sú náðargáfa að geta blandað geði við alla. Það get- ur verið mikil list. Fólk sem ég þekki ekki hefur sagt mér sögur af samskiptum sínum við pabba. Sag- an sem ég ætla rekja var mér sögð nýlega af konunni í sögunni. Pabbi var ásamt öðrum manni að fara yfir Hellisheiðina á jeppa. Það var svo snjóþungt að jeppinn sat fastur. Þá kom að ung kona á brunandi ferð á Austin Mini-smábíl og snjórinn stoppaði hana ekki því bíllinn virt- ist liggja ofan á snjónum. Pabbi ætlaði ekki að trúa sínum eigin augum og átti ekki orð yfir þessu. Konan tók pabba og samferðamann hans upp í bílinn og þegar hún kvaddi þá vildi pabbi launa greið- ann en unga konan vildi ekkert þiggja. Pabbi hitti hana aftur og gaf sig ekki með það að launa fyrir ferðina. Loks komst hann að því að konan var að byggja og það vantað innihurðir í íbúðina. Þá vissi hann hvernig hann gæti launað henni greiðann. Hann lét hana fá hurðir í íbúðina með því fororði að hún myndi bara borga þegar hún hefði efni á því. Pabbi var ákaflega viljasterkur og slíku fólki er oft erfitt að eldast ef veikindi fylgja og það reyndist honum einnig. Það er merkilegt augnablik í lífinu þegar foreldri sem hefur verið sterki aðilinn í sambandinu verður sá veikari. Þetta er eðlileg hringrás lífsins en barninu fylgir veganestið sem er fólgið í viðhorfum foreldra, uppeldi og annarri mótun. Og ég er þakklát veganestinu frá pabba. Litli sonur minn útskýrði fyrir mér hvernig engillinn í pabba væri floginn en pabbi hefur skilið mikið eftir sem mun lifa áfram með mér. Hafsjór minninga sem gleðja og svo margt annað líka sem hægt er að læra af og að reyna skilja. Þökk sé þér, Minný, fyrir að passa svona vel upp á pabba. Pabbastelpan Gréta Mjöll. Meira: mbl.is/minningar Ég kynntist Bjarna Eyvindssyni haustið 1973 þegar ég komst á samning hjá honum í húsasmíði og vann á Trésmiðju Hveragerðis Bjarni var alltaf að byggja sér hús í aukavinnu, þar vorum við oft saman. Ekki var verra að hann átti myndardóttur, Rakel Mónu, sem varð síðar konan mín. Fljótlega urðum við Bjarni mjög góðir vinir. Ég held að hann hafi reyndar aldr- ei átt óvini til lengdar. Bjarni var einn af frumbyggjum Hveragerðis sem í þá tíð var eins- konar listamannabær. Hann hafði yndi af listum og var góðkunningi skálda og listamanna í bænum og ók þeim oft bæjarleið. Síðasta listsýning sem við fórum á saman var hjá Páli á Húsafelli í Ásmundarsafni. Hann kannaðist við Pál og föður hans, þeir náðu vel saman og Páll spilaði á steinhörpu sína. Strax í upphafi ferils Bjarkar sá hann að þar fór mikil listamaður og dáðist alla tíð að hæfileikum hennar. Bjarni sat í skólanefnd um ára skeið og lagði mikla rækt við að all- ir hefðu rétt til náms, hann beitti sér fyrir því að börn sem urðu ut- anveltu ættu fullan rétt á námi. Ég held að hann hafi ekkert aumt mátt sjá og alltaf verið tilbúinn að rétta hjálparhönd. Að mínu mati hafði hann ríka réttlætiskennd. Þegar syrti í álinn í minni fjölskyldu var hann kletturinn sem skildi og hjálpaði af mikilli alúð, jafnvel þeg- ar hann var orðinn veikur. Þá að- stoð verður aldrei hægt að þakka að fullu, enda held ég að hann hafi ekki ætlast til þess, heldur að barnabörnin hans byggju við góðan kost. Hann fylgdist alla tíð með námi dætra minna og hrósaði óspart. Í veikindum hans var Gunnhildur Þórmundsdóttir (Minný) seinni kona hans klettur og styrk stoð fram á síðustu stund. Ég missti góðan vin að lokum í hljóðlátan svefn. Ljóð eftir Jóhannes úr Kötlum á vel við Þú leggst í grasið: moldin mun þér tjá að mátt og ríki og dýrð sé ekki að finna í gulli og stáli – heldur hljóðri þrá þess heims er skín í augum barna þinna og fær sitt ljós frá leiðarstjörnum þeim sem lýstu þínu fólki jafnan heim. Ármann Ægir Magnússon. Elsku afi. Þá ertu farinn frá okk- ur eftir löng og ströng veikindi. Þrátt fyrir mörg bakslög gafstu aldrei upp, þú þrjóskaðist áfram og varst sko ekki tilbúinn til að fara frá okkur. Oftar en ekki komstu öll- um á óvart með seiglunni og lækn- arnir voru farnir að telja þig hafa níu líf eins og kötturinn. Ég á svo margar og góðar minn- ingar frá stundunum okkar saman. Mikið var gaman að fá að dúllast með þér í bílskúrnum og gera þar fínt, bara að fá að sópa gólfið var virkilega spennandi. Það var líka alltaf svo gaman að teikna myndir og lita hjá ykkur því þér fannst alltaf allt svo flott sem við barna- börnin gerðum og þú hafðir líka svo mikinn áhuga á myndlist. Okkar sérstöku stundir voru þó í hádeg- inu, þá fengum við okkur uppáhald- ið okkar. Ég fékk kókópuffs eða hænsnafóður eins og þið amma kölluðuð það og það var sko þvílíkt sport. Þú fékkst þér skyr, og í eft- irrétt fengum við okkur saman súrt slátur og lifrarpylsu sem var alltaf til í boxi í ísskápnum, það var topp- urinn! Þér var menntun alltaf ofarlega í huga og fannst mjög mikilvægt að allir reyndu að mennta sig. Það var regla að um leið og við systurnar fengum einkunnirnar okkar fórum við til afa að sýna honum. Þú varst alltaf svo stoltur af okkur og dug- legur að hrósa okkur fyrir góðar einkunnir. Það skipti ekki máli hvaða tala var á spjaldinu þú varðst alltaf jafn glaður. Þú komst líka reglulega upp í skóla og talaðir við kennarana og skólastjórann, bara svona til þess að vera viss um að allt væri eins og það ætti að vera. Eftir að þú veiktist meira og fórst upp á hjúkrunarheimili var alltaf það fyrsta sem þú spurðir mig þeg- ar ég kom hvort ég væri í skóla. Menntunin var þér alltaf efst í huga og þegar ég var búin að svara já brostirðu þínu blíðasta, þá varstu sáttur. Þú hafðir líka sérstaklega gaman af tónlist. Björk var þar þitt uppá- hald og áttir þú alltaf mynd af henni uppi á vegg. Ósjaldan feng- um við að heyra söguna af því þeg- ar þú „uppgötvaðir“ hana þegar hún var bara lítil stelpa að syngja á Miklatúninu, þú vissir þá strax að hún ætti eftir að verða heimsfræg sagðir þú alltaf. Þér fannst líka af- skaplega gaman að heyra barna- börnin þín spila á hljóðfæri og mættir þú alltaf þegar við systurn- ar vorum að spila einhvers staðar, sama hversu lítið tilefnið var. Við hvert tækifæri voru líka haldnir tónleikar heima í stofu því þú hafð- ir svo gaman af því. Þú varst alltaf svo stoltur af okkur og varst dug- legur að tala við tónlistarkennar- ann okkar og athuga hvort hún væri örugglega ekki jafn ánægð með okkur og þú. Elsku afi, ég er ánægð með að hafa fengið að ganga með þér síð- asta spölinn. Ég veit að nú ertu á góðum stað og að nú ertu sáttur. Ég veit að þú ert hvíldinni feginn. Ég veit líka að núna ertu að gera það sem þú hafðir þráð svo lengi, að hugsa um hana Minný ömmu og vernda hana. Litla títlan þín, Bjarney. Í dag kveðjum við Bjarna Ey- vindsson húsasmíðameistara í Hveragerði. Bjarni hennar mömmu, eins og við sögðum oftast, kom inn í okkar fjölskyldu á áttunda áratug liðinnar aldar. Þau voru þá bæði komin á miðjan aldur og veit ég ekki annað en að vel hafi tekist til hjá þeim, alla vega var ekki annað að sjá og finna þegar komið var í heimsókn í Hveragerði eða þau komu til okkar. Góðar stundir alla tíð. Oft datt mér í hug upphaf vís- unnar „Blessuð sértu sveitin mín“ þegar við Bjarni hittumst. Mér fannst hann alla tíð svo bundinn sterkum böndum í okkar sveita- menningu. Hann talaði oft og mikið um sinn uppruna í Laugardalnum og voru Útey og Laugarvatn hon- um mjög hugleikin en þar var hann fæddur og uppalinn. Ekki var heldur leiðinlegt að minnast á pólitíkina við Bjarna, þar var hann á heimavelli. Framsókn- armaður og það hreinræktaður. Ég ætla mér ekki að fara yfir starfsferil Bjarna, það læt ég kunn- ugri mönnum eftir en veit að hann var framúrskarandi kennari nem- enda sinna í húsasmíðinni, enda nemarnir ófáir sem hann útskrifaði á starfsævinni. Afskipti hans af málefnum sveitafélagsins í Hveragerði voru margvísleg og voru þau helst í skólamálum og brunamálum bæj- arins. Uppbygging á brunavörnum og tækjakaup til brunavarna voru Bjarna ofarlega í huga alla tíð og auðvelt að fá hann í spjall um þau. Nú gæti maður haldið að maður af hans kynslóð hefði ekki mikinn áhuga fyrir nútíma sönglist. Uppá- haldssöngkona Bjarna Eyvindsson- ar var Björk Guðmundsdóttir og varð hún honum hugleikin löngu áður en hún öðlaðist frægð og frama. Með þessum fáu orðum vil ég þakka Bjarna samfylgdina, og fyrir aðkomu hans að fjölskyldu minni. Jakob Skúlason. Ég ætla með nokkrum orðum að minnast míns gamla félaga, Bjarna Eyvindssonar. Um uppruna hans ætla ég ekki að ræða því þeim þætti er ég ekki vel kunnugur. Þó veit ég að Bjarni var ættaður úr Laugardal, því þegar sá staður kom til umræðu var eins og hann fylltist lotningu, hann hélt mikið upp á sinn stað og ræddi gjarnan um ágæti hans. Ég kynntist Bjarna árið 1970 þegar við hjónin fluttum til Hveragerðis, þá starfaði hann og rak ásamt fleirum Trésmiðju Hveragerðis, en ég starfaði hjá fyr- irtæki sem var á næstu lóð og var nokkur samgangur milli fyrirtækj- anna. Á þessum árum var Bjarni slökkviliðsstjóri í Hveragerði, ásamt starfinu í trésmiðjunni. Fljótlega eftir að ég settist að í Hveragerði fékk ég bréf þar sem ég var skipaður í slökkviliðið og tók ég því fegins hendi því áhugi hafði vaknað hjá mér fyrir þeim mála- flokki. Bjarni hvatti okkur strák- ana til að sækja öll námskeið og fræðslu í brunamálum sem völ var á. Hann var mikill félagsmálamað- ur og var einn af stofnfélögum Landssambands slökkviliðsmanna og sat þar í stjórn. Hann var virtur af sínum félögum og ekki síður yngri mönnunum sem fannst gott að leita til hans og fá hans álit. Hann tók þátt í stofnun félags slökkviliðsstjóra og var þar virkur félagi þar til hann lét af störfum sem slökkviliðsstjóri. Bjarni var farsæll í starfi sem slökkviliðsstjóri og hélst vel á mannskap, nánast engar mannabreytingar, nema þeg- ar menn hættu vegna aldurs. Hann endurnýjaði bíla og tæki slökkvi- liðsins meðan hann stjórnaði og fórum við meðal annars til Þýska- lands eina góða ferð til að kaupa notaðan bíl. Svo þegar Bjarni lét af störfum sem slökkviliðsstjóri 1988 kom aldrei annað til greina en ég tæki við af honum. Hann studdi við bakið á okkur og fylgdist með gangi slökkviliðsins alveg meðan heilsan leyfði. Alltaf vaknaði áhugi hans á brunamálum þegar við hitt- umst og hélst það þótt heilsan væri farin að bila seinustu árin sem hann dvaldi á Hjúkrunarheimilinu Ási. Með Bjarna er genginn góður drengur sem ég vil þakka fyrir að hafa fengið að kynnast. Eftirlifandi eiginkonu og fjölskyldu votta ég innilega samúð. Snorri Baldursson. Það var snaggaralegur maður, glaðlegur og góðlegur, sem tók á móti okkur þegar við hjónin flutt- um til Hveragerðis haustið 1972. Bjarni Eyvindsson hét hann og var formaður skólanefndar Barnaskól- ans í Hveragerði, en þangað vorum við hjónin komin til að starfa við skólann sem kennari og skólastjóri. Bjarni tók okkur afar vel og var mjög áhugasamur um málefni skól- ans og studdi okkur öll með ráðum og dáð. Dóttir okkar Málfríður naut einnig góðs af vináttu Bjarna, en hún vann hjá honum í Trésmiðjunni eitt misseri, þegar hún tók frí frá námi sínu í arkitektúr til að kynn- ast betur smíðum og efnisvali, en hún hafði ekki lært smíði í grunn- skóla því á þeim tíma var handa- vinnukennslan kynskipt. Þeim Bjarna varð vel til vina og minnist hún hans með þakklæti. Svo kynntist Bjarni Gunnhildi Þórmundsdóttur, þá var Bjarni fyr- ir nokkru skilinn. Gunnhildur hafði misst mann sinn frá þremur ungum drengjum, sem allir eru uppkomn- ir. Bjarni átti sex börn. Öll eru börnin þeirra vel menntað og vel gert dugnaðarfólk. Birna og Gunnhildur voru búnar að þekkjast lengi vegna starfa í Kvenfélagsambandi Suðurlands og eitt sinn þegar Bjarni kom í heim- sókn var Gunnhildur stödd hjá okk- ur og var það upphaf þeirra kynna. Samskipti urðu tíðari og eigum við margar góðar minningar frá vina- fundum, skemmtilegum kvöld- stundum þar sem mikið var skrafað og hlegið. Bjarni og Gunnhildur voru afar samrýnd hjón. Þau dekr- uðu hvort við annað og það var ein- stakt samband milli þeirra, auðvit- að voru skúrir og skin en þó oftast sólskin. Síðustu árin dvaldi Bjarni á Hjúkrunarheimilinu Ási í Hvera- gerði, þar sem hann naut frábærar umönnunar starfsfólks. Á hverjum Bjarni Eyvindsson

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.