Morgunblaðið - 06.12.2007, Síða 32

32 FIMMTUDAGUR 6. DESEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ásgeir Sæ-mundsson
fæddist á Þorvalds-
stöðum í Grindavík
1. júní 1923. Hann
lést á Landspítal-
anum við Hring-
braut 26. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Sæmundur Tóm-
asson trésmiður, f.
á Járngerðar-
stöðum í Grindavík
25.6. 1888, d. í
Reykjavík 20.6.
1975, og Guðný Sigurðardóttir,
f. á Þorvaldsstöðum í Hvítársíðu
í Borgarfirði 25.6. 1888, d. í
Reykjavík 23.9. 1973. Systkini
Ásgeirs eru Margrét, f. 3.6. 1916,
d. 20.8. s. ár, Tómas Grétar, f.
9.7. 1918, d. 16.7. s. ár, Sigríður
Guðný, f. 26.9. 1920, d. 19.10.
1991, Ása Gréta Kristín, f. 21.8.
1924, og Haraldur, f. 25.2. 1929.
Hálfbróðir samfeðra var Guðjón,
f. 15.5. 1913, d. 13.7. 1993.
Ásgeir kvæntist 3. janúar 1953
Önnu S. Jóhannsdóttur, f. á
Skriðulandi í Kolbeinsdal í
Skagafirði 5.2. 1927, d. í Reykja-
vík 6.9. 2006. Foreldrar Önnu
voru Jóhann Jóhannsson, f. 19.5.
1882, d. 11.3. 1958, og Guðrún
Sigmundsdóttir, f. 3.9. 1886, d.
4.1. 1964. Ásgeir og Anna eign-
uðust sex börn, þau eru: 1) Sæ-
mundur, f. 12.2. 1950, maki
Steinunn Jóhannsdóttir, f. 23.11.
1959. Sæmundur á með fyrri
konu sinni, Þóru Guðnadóttur,
Ásgeir og Bjarna. Synir hans og
Steinunnar eru Jóhann Hólmar
(Ragnarsson), Davíð og Eiríkur.
Stockholms Tekniska Institut í
janúar 1948. Ásgeir sat í fyrstu
stjórn Iðnfræðingafélags Íslands
og var stofnfélagi í Tæknifræð-
ingafélagi Íslands. Í febrúar
1948 hóf hann störf hjá Raf-
magnsveitum ríkisins og starfaði
þar í aldarfjórðung, síðast sem
framkvæmdastjóri tæknisviðs.
Þetta var á þeim tíma sem mikið
var að gerast í rafvæðingu í
dreifbýli hér á landi. Frá 1972-
1981 starfaði hann sjálfstætt við
tækniþjónustu við raforkuver og
-veitur. Kom hann að fjölda
verkefna, s.s. stækkun Andakíls-
ár-, Skeiðsfoss- og Laxárvirkj-
unar, sá um framkvæmdir við
ýmsar smærri virkjanir, s.s.
Blævadalsárvirkjun í Ísafjarðar-
djúpi, og vann með Orkuvirki að
uppsetningu rafbúnaðar Járn-
blendiverksmiðjunnar á Grund-
artanga. Frá 1982 var hann
framkvæmdastjóri Andakílsár-
virkjunar en lét af störfum í árs-
lok 1997, þá 74 ára. Hann hélt þó
áfram að starfa við ráðgjöf,
hönnun og eftirlit við ýmsar
vatnsaflsvirkjanir. Síðasta virkj-
unin sem hann hannaði og sá um
að öllu leyti var virkjun á Húsa-
felli í Borgarfirði, en hún tók til
starfa árið 2003.
Anna og Ásgeir kynntust 1948
og hófu búskap hjá föður hans á
Spítalastígnum en fluttu að
Snekkjuvogi 3 um það leyti er
þau giftu sig. Síðla árs 1956
fluttu þau á Fornhaga 11 og
bjuggu þar síðan að frátöldum
Andakílsárunum. Yngsta dóttir
þeirra og dótturdóttir bjuggu
alla tíð á Fornhaganum og héldu
heimili með þeim, og með Ás-
geiri eftir andlát Önnu.
Útför Ásgeirs verður gerð frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.
2) Ásdís, f. 25.2.
1952, maki Helgi
Árnason, f. 19.3.
1949. Ásdís á með
fyrri manni sínum,
Ólafi Egilssyni,
Önnu Heiðu, Dag-
nýju (látin), Guðnýju
og Egil. Helgi á af
fyrra hjónabandi
Þór, Sigrúnu, Árna,
Fjólu, Ólöfu, Stein-
unni Önnu, Hildi og
Guðrúnu. 3) Hauk-
ur, f. 30.12. 1955,
maki Ásdís Páls-
dóttir, f. 3.5. 1958. Börn þeirra
eru Helga og Ívar. 4) Anna
Guðný, f. 19.9. 1957, maki Bjarni
Á. Friðriksson, f. 29.5. 1956.
Börn þeirra eru Friðgeir Daði,
Tryggvi Sveinn og Anna Sólveig.
5) Hafdís, f. 30.8. 1959. 6) Gyða,
f. 21.1. 1962, dóttir hennar og
Eysteins Arasonar er Tinna.
Barnabarnabörnin eru 10.
Ásgeir fæddist í Grindavík en
fluttist með fjölskyldu sinni til
Reykjavíkur 1928. Sex ára gam-
all fór hann vegna veikinda móð-
ur sinnar til Halldóru móður-
systur sinnar að Hallkelsstöðum
í Hvítársíðu og dvaldist þar, þar
til hann hóf skólagöngu 10 ára
gamall. Frá 1930 bjó fjölskylda
Ásgeirs á Spítalastíg 3 í Reykja-
vík. Ásgeir tók sveinspróf í raf-
virkjun hjá Bræðrunum Ormsson
í maí 1945. Hann sigldi til Sví-
þjóðar til framhaldsnáms með
einu af fyrstu farþegaflutninga-
skipunum sem fóru til Evrópu
eftir stríð í desember 1945 og
lauk námi í rafmagnstæknifræði
(B.Sc. elektr. ingeniör) frá
Hjartkær pabbi minn fæddist á
Þorvaldstöðum í Grindavík 1923.
Sex ára fór hann til móðursystur
sinnar að Hallkelsstöðum í Hvítár-
síðu og dvaldist þar uns hann hóf
skólagöngu 10 ára gamall. Var hann
eftir það í sveit hjá frændfólki sínu
öll sumur fram að fermingu og bast
því sterkum tryggðaböndum. Frá
1930 bjó fjölskylda hans á Spítala-
stíg 3 í Reykjavík.
Snemma komu skýr skapgerðar-
einkennin fram og ljóst hvert hug-
urinn stefndi. Trygglyndur, dulur,
sjálfum sér nógur en um leið fé-
lagslyndur, rifjar Ása systir hans
upp að honum látnum. Orðvar,
kurteis, greindur og skemmtilegur.
Handlaginn með heilmikinn tækniá-
huga tók hann sundur og setti sam-
an klukkur og hvaðeina sem hann
náði í, smíðaði kristaltæki og fékkst
við tilraunir með vinunum, sem öll-
um stundum undu sér í kjallaranum
á Spítalastígnum á vinnustofu
pabba hans. Skátastarfinu kynntist
hann ungur en Skátafélag Reykja-
víkur var með ylfinga- og skáta-
fundi sína á Spítalastígnum í 2-3 ár
frá 1932. Hann lærði að fljúga og
flugvélar urðu ævilangt áhugamál.
Eftir sveinspróf í rafvirkjun 1945
hélt hann til Svíþjóðar og lauk þar
námi í rafmagnstæknifræði í janúar
1948. Mánuði síðar hóf hann störf
hjá Rafmagnsveitum ríkisins. Sama
ár kynntist hann mömmu, sem þá
var nýflutt til Reykjavíkur norðan
úr Skagafirði. Árið 1948 varð því
mikið örlagaár. Eftir það snerist líf
hans að mestu um tvennt; fjölskyld-
una og fagið.
Pabbi og mamma leiddust hönd í
hönd í gegnum lífið. Jafnræði var
með þeim og heimilishald í föstum
skorðum. Pabbi lagði okkur lífsregl-
urnar með góðu fordæmi og rólyndi
sínu, orð voru oftast óþörf. Hann
vann mikið og á sumrin, ekki hvað
síst eftir að hann hóf sjálfstæðan
rekstur, runnu sumarfríin saman
við vinnuna. Gamli skátinn kom þá
upp í pabba, sem fumlaust og hratt
kom útilegubúnaðinum fyrir í bíln-
um. Svo var haldið af stað, ekið
greitt og helst ekki stoppað fyrr en
á áfangastað. Landslagið lifnaði við,
fjöll og ár áttu sér bæði nafn og
sögu. Það var með ólíkindum hve
fróður pabbi var.
Þegar við systkinin vorum vaxin
úr grasi fluttu pabbi og mamma sig
um set. Við tóku góð ár í Andakíln-
um, ekki hvað síst fyrir mömmu
sem fékk meira svigrúm til flestra
hluta, og fyrir barnabörnin sem
nutu þess að gista í sveitakyrrðinni.
Áfram héldu þau að ferðast, innan-
lands og utan.
Pabbi starfaði óslitið til 74 ára
aldurs en eftir það sinnti hann stök-
um verkefnum, s.s. ráðgjöf vegna
smávirkjana og hélt óbilandi áhuga
á raforku- og tæknimálum til hinsta
dags. Síðasta virkjunin var á Húsa-
felli og tók til starfa 2003. Vann
pabbi að því verki af sama eldmóði
sem alltaf einkenndi hann og nutu
bræður mínir, Sæmundur rafveitu-
virki og Haukur byggingaverkfræð-
ingur, þess að koma að verkinu með
honum og læra af reynslu hans.
Síðasta æviárið var pabba erfitt
og söknuður hans eftir mömmu
mikill. Heilsunni hrakaði hratt og
lést hann eftir skamma sjúkrahús-
legu. Góðu ævistarfi er lokið. Ég
kveð elsku pabba minn með þakk-
læti fyrir allt sem hann gaf okkur.
Anna Guðný.
Mig langar að minnast tengda-
föður míns Ásgeirs Sæmundssonar
rafmagnstæknifræðings sem lést
26. nóvember síðastliðinn.
Mér er það í fersku minn hvar og
hvenær ég hitti hann fyrst en það
var haustið 1976 er ég hafði safnað í
mig kjarki til að fara í heimsókn á
Fornhagann til að hitta dóttur hans,
Önnu Guðnýju sem ég hafði þá ný-
lega kynnst. Að ég skuli muna það
eftir rúm þrjátíu ár hver kom til
dyra má eflaust rekja til þess að ég
var stressaður af tilefninu en örugg-
lega líka til viðmóts Ásgeirs sem
stóð beinn í baki með hendur niður
með síðum og bauð þessum ókunna
manni að koma inn. Ásgeir fylgdist
vel með öllum tækninýjungum í
sínu fagi en einnig fylgdist hann
með af miklum áhuga um allt er
varðaði bíla og sérstakan áhuga
hafði hann á flugi og það var okkar
sameiginlega áhugamál. Hann var
vel lesinn um þau efni og var fróð-
legt að heyra hann segja frá hinum
ýmsu flugvélategundum, vænglagi
eða sérkennum mótora. Ef von var
á einhverri sérstakri flugvél á
Reykjavíkurflugvöll var hann mætt-
ur til að skoða gripinn en hann fór
einnig reglulega á völlinn til að at-
huga hvort eitthvað nýtt væri að
sjá.
Ásgeir var rólegheitamaður og
aldrei heyrði ég hann blóta en það
var helst að hann segði „Æ, þetta er
nú meiri vitleysan“ ef honum mis-
líkaði eitthvað. Þó hann væri róleg-
heitamaður þá var alltaf eins og
hann væri að missa af einhverju
þegar hann settist undir stýri því
ferðirnar hans í Andakílinn tóku oft
ekki langan tíma og ekki tóku þær
lengri tíma þó aldurinn færðist yfir.
Á ferðalagi um landið þekkti hann
hvern krók og kima og er það ekki
nema von því ekki voru ferðir hans
fáar sem hann fór vegna allra vatns-
aflsvirkjananna sem hann kom að.
Það var sérstaklega ánægjuleg ferð
þegar við Ásgeir og Anna Guðný
ókum saman um Vestfirðina síðast-
liðið sumar og heimsóttum Ásdísi
og Helga.
Það þurfti ekki að fletta upp í bók
til að fræðast um staðhætti, Ásgeir
var með þá hluti á hreinu og hvar og
hvenar hlutirnir gerðust. Það var
ekki fyrr en í þessari ferð er við
vorum að skoða safnið á Hnjóti og
þar á meðal leifar af DC3 að ég
komst að því að Ásgeir hafði flogið á
árum áður og haft einhver flugrétt-
indi. Hann hafði aldrei minnst á það
í öll þessi ár, var ekkert stæra sig af
því þrátt fyrir fjölda samtala okkar
um flug og lýsir það ágætlega hæv-
ersku hans.
Ég minnist Ásgeirs sem sérstak-
lega ljúfs og góðs manns.
Guð blessi minningu hans.
Bjarni.
Með nokkrum orðum vil ég minn-
ast Ásgeirs Sæmundssonar og
ómetanlegra starfa hans og forystu
við rafvæðingu fjögurra hreppa við
Ísafjarðardjúp.
Árið 1960 höfðu ungir bændur á
bæjunum Unaðsdal og Mýri ákveð-
ið að virkja Mýrará til raforkufram-
leiðslu fyrir bæi sína. Þeir voru fá-
kunnandi um alla tækni við
byggingu vatnsaflsvirkjunar og
rafvæðingu. Árið 1953 tók gildi 10
ára áætlun um rafvæðingu sveit-
anna, en átti ekki að ná til hrepp-
anna við Ísafjarðardjúp. Þegar leit-
að var eftir úrræðum við
tækniaðstoð og lánafyrirgreiðslu í
Reykjavík var mér bent á Ásgeir
Sæmundsson raftæknifræðing.
Hann var ókunnugur fólki og stað-
háttum við Djúp en tók erindi mínu
vel og lagði til að stofnuð yrði sam-
veita fyrir alla bæi í hreppnum. En
hann varaði við því að knýja á um
peningalán fyrr en búið væri að
samþykkja reglugerð fyrir rafveitu.
Eftir nauðsynlegan undirbúning
heima fyrir var farið með reglugerð
fyrir Rafveitu Snæfjallahrepps til
Ingólfs Jónssonar atvinnumálaráð-
herra og hann fékkst til að staðfesta
hana.
Framkvæmdir við Mýrarárvirkj-
un og háspennuraflagnir hófust
1963 og lauk 1965. Þetta tókst fyrir
aðstoð Ásgeirs. Hann sá um alla
hönnun og mældi fyrir raflínum og
fékk til liðs við sig Theódór Árnason
verkfræðing, sem kannaði aðstæður
og teiknaði steypumannvirki.
Spurður um reikning fyrir verkið
sagðist Theódór halda að Ásgeir
ætlaði enga greiðslu að taka fyrir
sín störf og hann tæki heldur ekki
borgun.
Rafveitan sameinaðist Nauteyr-
arhreppi og leyfi fékkst fyrir 200
kW virkjun. Helst var litið til þess
að fá virkjunarleyfi í Þverá, en Ás-
geir lagðist alfarið gegn því, lítil
virkjun í Þverá gæti spillt fyrir
stærri virkjun síðar. Það var því
byggð virkjun í Blævadalsá, sem
tók til starfa 1975. Ásgeir og Theo-
dór hönnuðu mannvirki og teiknuðu
en þóknun fyrir störfin var látin
sitja á hakanum. Ásgeir samdi um
öll helstu innkaup, leitaði tilboða í
vélar og línuefni og var útsjónar-
samur um að leita allra leiða til að
gæta hagsmuna rafveitunnar, sem
hafði litlu úr að spila.
Ásgeir átti mörg sporin í sumar-
leyfum á meira en hálfum öðrum
áratug við að kanna virkjunarmögu-
leika, mæla fyrir línum o.fl. Hann
átti góð samskipti við marga Djúp-
menn er mátu hann mikils. Ásgeir
kom því í kring að sterk útiljós voru
sett í háspennustaura á hlaðinu við
hvern bæ og þótti það mikil fram-
faranýjung.
Ásgeir var áhugasamur um bygg-
ingu lítilla virkjana. Fyrir 40 árum
hélt hann því fram að bændur og
landeigendur ættu að fá að byggja
smærri virkjanir og selja raforku
inn á rafmagnslínur landsins. Þetta
var ekki leyfilegt fyrr en nú fyrir
nokkrum árum. Ásgeir var jafnan
fulltrúi á aðalfundum Sambands ís-
lenskra sveitarfélaga. Hann var
ekki mikið í ræðustól eða áberandi
Ásgeir Sæmundsson
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
KRISTÍN ÞÓRÐARDÓTTIR,
Suðurvangi 2,
lést á Landspítalanum við Hringbraut þriðjudaginn
4. desember.
Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Ingveldur S. Kristjánsdóttir,
Þórður K. Kristjánsson, Elma Cates,
Sigurður Kristjánsson, Anna J. Sigurbergsdóttir,
Valgerður Kristjánsdóttir, Rúnar Smárason,
Kristín Kristjánsdóttir, Magnús Þórðarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTINN ÞORSTEINSSON,
fv. leigubifreiðarstjóri,
áður til heimilis að
Öldugötu 37,
Hafnarfirði,
lést að Hrafnistu í Hafnarfirði þriðjudaginn
4. desember.
Útförin auglýst síðar.
Valgeir Kristinsson, Unnur Magnúsdóttir,
Erla Ásdís Kristinsdóttir, Atli Steingrímsson,
Ómar Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Eiginmaður minn, bróðir okkar og mágur
BJÖRGÚLFUR GUNNARSSON
loftskeytamaður
er látinn.
Útför hans fór fram í Tel Aviv.
Ada Litvak
Magnús Gunnarsson
Geir Gunnarsson Ásta Lúðvíksdóttir
Hjörtur Gunnarsson Nanna Friðgeirsdóttir
Ingibjörg Ástvaldsdóttir
Ásgeir Long
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐNÝ KRISTRÚN NÍELSDÓTTIR,
áður til heimilis á Stýrimannastíg 14,
Reykjavík,
lést á Hjúkrunarheimilinu Sóltúni þriðjudaginn
4. desember.
Páll Stefánsson, Halldóra Viktorsdóttir,
Soffía Stefánsdóttir, Georg Ólafsson,
Hildur Stefánsdóttir, Sigurgeir Kjartansson,
börn og barnabörn.