Morgunblaðið - 21.02.2008, Side 30

30 FIMMTUDAGUR 21. FEBRÚAR 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Snorri ÞórRögnvaldsson
fæddist í Dæli í
Skíðadal í Eyja-
fjarðarsýslu 2. júlí
1926. Hann lést á
Sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 13. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Rögnvaldur Tímo-
teus Þórðarson
bóndi í Dæli, f. 15.
nóvember 1882, d.
26. mars 1967, og
Ingibjörg Árnadótt-
ir, f. 28. júní 1888, d. 23. ágúst
1982. Systkini Snorra eru Árni
Marinó, f. 5. febrúar 1909, d. 23.
september 2004, Guðlaug Hall-
dóra, f. 22. nóvember 1910, d. 24.
september 1980, Jón Kristinn, f.
26. janúar 1913, d. 4. október
1999, Gunnar Kristmann, f. 16.
september 1915, Lilja, f. 20. jan-
úar 1918, Þórdís, f. 5. maí 1920,
Rögnvaldur, f. 29. júní 1923, d. 7.
nóvember 1988, Hörður, f. 5. októ-
ber 1928, Ármann, f. 12. maí 1931,
Auður, f. 22. september 1934, og
fóstursystir: Helga Jóhanna Hall-
grímsdóttir, f. 7. júlí 1899, d. 1.
janúar 1975.
Snorri kvæntist 7. september
1957 Margréti Hrefnu Ögmunds-
dóttur, f. á Illugastöðum í
Fnjóskadal 1. ágúst 1932. For-
eldrar hennar voru Ögmundur
Ólafsson húsasmiður, f. 26. júlí
1886, d. 20. ágúst 1956 og Oddný
Sesselja Sigurgeirsdóttir, f. 3.
2006. g) Hanna Margrét, f. 4. apríl
1974, maki Thomas Tue Jensen, f.
22. janúar 1977.
Snorri ólst upp í foreldrahúsum
í Dæli í Skíðadal. Bernskuminn-
ingar hans báru þess glöggt merki
hve djúpt rætur hans lágu í æsku-
stöðvum og eflaust hefur um-
hverfið haft sín áhrif, svo næmur
sem hann var fyrir fjölbreytileika
og fegurð náttúrunnar. Snorri
flutti rúmlega tvítugur að aldri til
Akureyrar og bjó þar síðan. Hann
nam húsgagnasmíði hjá frænda
sínum Kristjáni Aðalsteinssyni og
starfaði við smíðar allt til ársins
1998. Hann keypti ásamt tveimur
félögum sínum rekstur Kristjáns
sem þeir sameinuðu síðan í Hús-
gagnaverkstæðið Valbjörk ásamt
fleirum. Árið 1966 stofnaði hann
með félaga sínum, Valdimar Jó-
hannssyni, trésmiðjuna Ými og
vann þar uns hann lét af störfum
72 ára að aldri. Snorri tók þátt í
ýmsu félagsstarfi, söng með
Karlakórnum Geysi frá 1952 og
síðar með Karlakór Akureyrar-
Geysi allt til ársins 1998. Hann
söng einnig með gömlum Geysisfé-
lögum og Kór aldraðra á Ak-
ureyri. Auk þess tók hann þátt í
starfi Oddfellowreglunnar. Á
yngri árum tefldi hann með skák-
félaginu og var um langt árabil í
bridge-spilaklúbbi með góðum fé-
lögum. Hann var stofnfélagi í
Stangveiðifélaginu Flúðum og fé-
lagsmaður þar fram á áttræð-
isaldur. Snorri og Margrét byggðu
sér hús að Goðabyggð 12 á Ak-
ureyri sem þau fluttu í árið 1960
og héldu þar heimili síðan.
Útför Snorra Þórs Rögnvalds-
sonar fer fram frá Akureyr-
arkirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
september 1903, d. 5.
desember 1999. Börn
Snorra og Margrétar
eru: a) Stúlka, f. 12.
maí 1958, d. 12. maí
1958.
b) Ögmundur, f.
12. júní 1959, maki
Deslijati Sjarif, f. 19.
desember 1958, son-
ur hennar Sidi Zaki
Ramadhan, f. 11. maí
1986, dætur þeirra
Gadidjah Margrét, f.
25. apríl 1994, og
Aisha Regína, f. 4.
júlí 1999 c) Oddný Stella, f. 30.
ágúst 1960, maki Níels Einarsson,
f. 27. febrúar 1962, börn þeirra
Egill Þór, f. 8. ágúst 1984, Snorri
Pétur, f. 10. ágúst 1989, Hrefna
Rut, f. 5. júlí 1991 og Unnur Stella,
f. 25. apríl 2000. d) Rögnvaldur
Örn, f. 23. september 1961, maki
Kristjana Jóhannsdóttir, f. 15.
ágúst 1965, dóttir hans Ásta Mar-
grét, f. 7. febrúar 1985, dætur
þeirra Lena Sif, f. 17. febrúar
1987, Thelma Rut, f. 14. maí 1996
og Tinna Karen, f. 10. nóvember
1999. e) Ingibjörg Halla, f. 2. des-
ember 1962, maki Hreinn, f. Arn-
dal, f. 26. febrúar 1965, börn
þeirra Rakel Hjördís, f. 24. maí
1997 og Birkir Finnbogi, f. 30.
apríl 2001. f) Kolfinna Hrönn, f. 3.
júlí 1965, maki Raymond Swee-
ney, f. 22. júní 1959, sonur hans
Raymond Sweeney, f. 10. október
1984, börn þeirra Daníel Þór, f. 1.
júlí 1999 og Sara Lind, f. 28. apríl
Elsku hjartans Snorri minn.
Ég er svo innilega þakklát fyrir öll
yndislegu árin sem við áttum saman.
Þú varst einstakur. Ást þín og um-
hyggja fyrir mér og börnum okkar
og fjölskyldum þeirra, glaðværð þín,
dugnaður og æðruleysi, allt eru það
dýrmætar minningar sem ylja okkur
um ókomin ár. Það er svo sárt að
kveðja þig en ég veit að nú líður þér
vel og við hittumst aftur ástin mín.
Guð geymi þig og varðveiti.
Þín
Magga.
Í dag kveðjum við ástkæran föður
okkar og vin.
Pabbi ólst upp í Dæli þar sem
hann lærði ótal ljóð og kvæði sem
fylgdu honum lífsleiðina. Kímnisög-
ur Nasreddins hafði hann jafnan á
takteinum með tilheyrandi lát-
bragði. Léttleiki, góðglettni, heiðar-
leiki og hreinlyndi voru honum í blóð
borin. Hann var ávallt mjög áhuga-
samur um það sem við tókum okkur
fyrir hendur og alltaf tilbúinn til að-
stoðar. Síðustu tvö árin voru honum
þó erfið vegna veikinda.
Fyrir hálfri öld byggðu foreldrar
okkar sér hús að Goðabyggð 12 á
Akureyri og hafa haldið þar heimili
síðan. Oft var mikið líf og fjör í okkar
stóra systkinahópi. Húsið var einn
stór leikvangur þar sem ýmislegt lét
undan í hita leiksins og oftar en ekki
var pabbi þátttakandi í ærslum okk-
ar og uppátækjum. Sérstök tækni
hans við húsfluguveiðar vakti að-
dáun okkar systkinanna og síðar
barnabarnanna. „Sástu hvernig ég
tók hana?“ var viðkvæðið þegar flug-
an lá í valnum.
Pabbi var alla tíð mjög kvikur á
fæti, vinnusamur með afbrigðum og
kappsamur í því sem hann tók sér
fyrir hendur. Hann hafði unun af
veiðskap, fékkst við skotveiði á yngri
árum og stundaði stangveiði fram á
áttræðisaldur. Foreldrar okkar
höfðu mjög gaman af að ferðast um
landið og óx það ekki í augum að fara
nánast hverja helgi að sumri með
okkur systkinin í tjaldútilegu.
Bronco-jeppinn var drekkhlaðinn
eftir kúnstarinnar reglum og síðan
var haldið af stað. Ýmist var farið í
samfloti með Gógó móðursystur og
hennar fjölskyldu eða öðrum vina-
fjölskyldum. Minnisstæðar eru úti-
legur í trjáreitinn í Dæli, veiðiferðir í
Vopnafjörð og hálendisferðir með
litlu systur í burðarrúmi sem var
skorðað á milli framsætanna.
Sumarið 1976 fórum við ásamt
Gógó og fjölskyldu í fimm vikna
ferðalag. Siglt var utan með Smyrli
og ekið um Evrópu með tvö hjólhýsi
sem smíðuð voru á Íslandi og inn-
réttuð af pabba og Knúti svila hans.
Var það heilmikil ævintýraferð sem
enn er í minnum höfð. Þessar fjöl-
skyldur reistu sumarhús í landi
Lómatjarnar í Grýtubakkahreppi
sem þau áttu í mörg ár og eigum við
ótal góðar æskuminningar þaðan.
Síðustu ár hafa foreldrar okkar svo
notið þess að skreppa í hjólhýsið
sem er á fallegum stað á heimaslóð-
um pabba í Dæli.
Afabörnin minnast hans með gleði
og söknuði. Hann var góður félagi,
lék sér við þau og kenndi þeim að
spila og tefla. Hann hljóp með þau í
fanginu upp og niður stigann í Goða-
byggð, ýtti við litlum járnplöttum
sem hanga á veggnum og lét þá
dingla eins og pendúla alla á sama
tíma. Marka þeir nú för sín í steypt-
um veggnum.
Ótal góðar minningar streyma
fram en nú er komin kveðjustund,
leiðirnar skilja að sinni. Með trega-
fullum huga og þakklæti geymum
við minningu um föður okkar og vin.
Systkinahópurinn Goðabyggð 12.
Ó, pabbi minn, hve undursamleg ást þín
var.
Ó, pabbi minn, þú ávallt tókst mitt svar.
Aldrei var neinn svo ástúðlegur eins og þú.
Ó, pabbi minn, þú ætíð skildir allt.
Liðin er tíð, er leiddir þú mig lítið barn.
Brosandi blítt, þú breyttir sorg í gleði.
Ó, pabbi minn, ég dáði þína léttu lund.
Leikandi kátt, þú lékst þér á þinn hátt.
Ó, pabbi minn, hve undursamleg ást þín
var.
Æskunnar ómar ylja mér í dag.
(Þorsteinn Sveinsson.)
Elsku pabbi minn.
Nú ertu kominn á fund feðra
þinna og mikið óskaplega sakna ég
þín. Þú varst langvinsælasti pabbinn
í hverfinu. Það eru fáir vinir mínir
sem komu í barnaafmæli til mín, sem
gleyma skemmtilegu uppátækjun-
um þínum – skollablindu, þar sem
okkur krökkunum var hent skelli-
hlæjandi inn í fataskáp meðan þú
lékst eitthvert ófyrnis skrímsli og
baulaðir með bindi fyrir augunum.
Þú kunnir heilu ljóðabækurnar og
kímnisögurnar um Nasreddin utan-
bókar. Og oftar en ekki þegar ég var
í unglingakrísu vísaðirðu með kímni
í brall Nasreddans eða þuldir upp
eina eða tvær vísur sem hæfðu að-
stæðum. Þú elskaðir að syngja og
þegar mest var söngstu í þremur
kórum. Þú vaktir áhuga minn á
gömlu þjóðlögunum og ættjarðar-
ljóðunum. Við áttum það til að taka
aríur saman, heima í Goðabyggðinni,
við lítinn fögnuð móður minnar. Þá
gauluðum við „Bella figlia, bella am-
ore“ og kepptumst við að komast
upp á háa c-ið og að yfirgnæfa hvort
annað.
Kappsemin var þér í blóð borin.
Við kepptum oft í hlaupum úti í sum-
arbústað, þar til þú varst kominn á
áttræðisaldur. Mér er þó minnis-
stæðast þegar þú kepptir í þrístökki
við sonardóttur þína og ég sá á eftir
þér dettandi um sokk, rennandi á
rassinum eftir stofugólfinu inn í
garðstofu og undir jólatréð, með
þeim afleiðingum að það féll ofan á
þig. Og upplitið þegar þú stóðst upp
með jólaskraut dinglandi í hárinu.
Þú varst mikill vinnuþjarkur, stund-
aðir þinn eigin atvinnurekstur og
sást átta manna fjölskyldu farborða.
Þú byggðir húsið okkar í Goða-
byggðinni, sumarbústað, hjólhýsi og
verbúð, auk þess að vinna fullan
vinnudag. Verk þín finnast á mörg-
um stöðum hér á Akureyri og geyma
minninguna um vinnusemi þína, út-
sjónarsemi og dugnað. Þú komst oft
í heimsókn til mín til Danmerkur
ásamt mömmu minni á námsárum
mínum og áttum við þar góðar
stundir við söng, spjall og skoðunar-
ferðir.
Minning þín lifir áfram í mér.
Minning um mann með óvenjulega
kímnigáfu, góðmennsku og hjálp-
semi. Takk fyrir allt, elsku pabbi
minn. Þitt „örverpi“
Hanna Margrét Snorradóttir.
Ég er innilega þakklátur fyrir að
hafa kynnst tengdaföður mínum
Snorra Þór Rögnvaldssyni. Snorri
var skemmtilegur maður með af-
brigðum, greindur vel og gæddur
sterku skopskyni. Hann var líka
einn af þessum harðduglegu, heið-
arlegu og gegnheilu mönnum sem
við eigum svo mikið að þakka og get-
um lært svo mikið af.
Þótt hann sé farinn mun minning-
in um hann lifa í hjörtum og sálum
okkar sem eftir stöndum. Í þann ald-
arfjórðung sem ég átti því láni að
fagna að eiga Snorra að tengdaföður
varð ég aldrei var við neitt annað en
hlýhug og vináttu í minn garð. Satt
að segja held ég að maður geti ekki
verið heppnari með tengdaforeldra
en þau Snorra og Möggu, það sam-
henta, hjartagóða og einstaklega
hjálpsama par. Það er erfitt að
ímynda sér hvernig það hafði verið
fyrir okkur Oddnýju að ala börnin
okkar fjögur upp ef ekki hefði verið
fyrir afa og ömmu í Goðabyggð 12
sem ætíð hafa verið boðin og búin að
hlaupa undir bagga í því amstri sem
lífið stundum er. Það er vissulega
erfitt að lýsa þeim tilfinningum sem
kvikna við fráfall fólks sem hefur
skipt okkur svo miklu. Kannski er
mikilvægast ef treginn og söknuður-
inn má verða til þess að minna okkur
á að taka ekki því góða í lífinu sem
sjálfgefnum hlut og vera þakklát
fyrir að hafa notið samveru við ein-
stakan mann.
Níels Einarsson.
Elsku afi, það er svo skrýtið að
hugsa til þess að þú sért farinn frá
okkur, eiginlega bara óraunverulegt
og eitthvað svo fjarlægt. Ófáar
minningar leita á hugann og ekki
hægt að komast hjá brosi, þó að
sorgin sé mikil. Þú varst alltaf svo
hress og gantaðist alveg fram á síð-
asta dag. Ég gleymi því aldrei
hvernig þú gast leikið við okkur
barnabörnin daginn út og inn. Ég
man hvernig þú dinglaðir plötunum
á veggjunum fyrir okkur þegar við
vorum ungabörn, hossaðir okkur á
löppunum á þér og hvernig leikirnir
urðu sífellt ærslafyllri eftir því sem
við urðum eldri. Við skemmtum okk-
ur mörgum stundum við að metast
um hvort okkar væri betra í hinu og
þessu, sem endaði oft með harðri
keppni. Ég veit ekki um marga af-
ana sem hafa brugðið á leik og
stokkið þrístökk í stofunni orðnir
sjötugir að aldri. Þetta var um jól.
Við vorum að keppa um hvort okkar
stykki lengra og notuðum sokka til
að merkja við. Ég var að vinna þig
og þú ætlaðir aldeilis að taka á því.
Það endaði nú ekki betur en svo að
þú stökkst á sokkinn minn, dast
kylliflatur og rannst á fleygiferð
undir jólatréð sem datt beint ofan á
þig. Amma var dauðhrædd um að þú
hefðir brotið þig, en þegar hún sá
þig skellihlæjandi inn á milli grein-
anna með jólaskrautið flækt í
hárinu, gat hún ekki annað en hlegið
með. Alla tíð síðan höfum við hlegið
að þessu uppátæki okkar og metist
um hvort okkar hafi nú í raun unnið.
Ætli ég verði ekki að játa mig sigr-
aða, því önnur eins tilþrif hafa aldrei
sést. Meira að segja þegar ég heim-
sótti þig á spítalann þá slóstu á létta
strengi og spurðir hvort við ættum
ekki að skella okkur í þrístökk. Ég
er viss um að við eigum eftir að
keppa aftur einn daginn, afi minn.
Þegar ég bjó hjá ykkur hélt
keppnin áfram. Í þetta skiptið sner-
ist hún um að ljúka matnum. Við
borðuðum alltaf yfir okkur og stóð-
um bæði á blístri. Gleðin skein alltaf
af þér og smitaði alla sem í kringum
þig voru. Þú varst dugnaðarforkur
og gafst aldrei upp. Þú varst líka
mikill stríðnispúki. Ég gleymi aldrei
þegar þú fórst til tannlæknis til að
láta draga úr þér tönn. Eftir að
læknirinn hafði deyft þig brá hann
sér frá, en á meðan tókst þér að losa
tönnina og stakkst henni í vasann.
Svo léstu sem ekkert væri þegar
læknirinn kom aftur og kannaðist
ekkert við að hafa misst tönnina. Ég
man þú hlóst svo mikið þegar þú
sagðir mér frá þessu að þú komst
varla sögunni frá þér. Þú varst líka
snillingur í stríða ömmu og gera
hana alveg vitlausa. Þú varst svo
skemmtilegur og góður maður, afi
minn. Þú kunnir ógrynni af vísum og
gátum, sem þú skemmtir okkur hin-
um með. Þú talaðir líka við hrafnana,
krunkaðir út um dyrnar á sólstof-
unni og alltaf svöruðu hrafnarnir.
Það verður erfitt að vera hérna án
þín sem gerðir líf okkar svo litríkt,
en sem betur fer eigum við allar
góðu minningarnar um þig. Það
verður skrýtið að koma í Goða-
byggðina og hafa engan afa til að
metast við, en ég veit nú samt að þú
ert þar og fylgist með okkur. Ég
mun aldrei gleyma þér, elsku besti
afi minn. Megir þú hvíla í friði.
Þín
Ásta Margrét.
Kenndu mér klökkum
að gráta
kynntu mér lífið
í svip
Færðu mér friðsæld
í huga
finndu mér
leiðir á ný
Veittu mér vonir
um daga
vertu mér hlýja
og sól
Láttu mig læra
af reynslu
leyfðu mér áttum
að ná
Gefðu mér gullin
í svefni
gættu að óskum
og þrám
Minntu á máttinn
í sálu
minning er fegurri
en tár
Og sjáðu hvar himinn heiður
handan við þyngstu ský
er dagur sem dugar á ný
(Sigmundur Ernir Rúnarsson.)
Takk, afi, fyrir allt sem þú varst
Snorri Þór
Rögnvaldsson
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
KJARTAN TH. INGIMUNDARSON
skipstjóri frá Patreksfirði,
Seljahlíð,
andaðist á heimili sínu, mánudaginn 18. febrúar.
Hann verður jarðsunginn mánudaginn 25. febrúar
frá Seljakirkju kl. 15.00.
Hrefna Sigurðardóttir,
Helga Þóra Kjartansdóttir,
Hreinn Hrafnkell Kjartansson,
Jens Kjartansson, Þórey Björnsdóttir,
Þórunn Kjartansdóttir, Sigtryggur Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Lokað
Viðskiptavinir Skeljungs athugið!
Skrifstofur okkar verða lokaðar eftir kl. 12 í dag, fimmtudaginn
21. febrúar, vegna útfarar REBEKKU INGVARSDÓTTUR
starfsmannastjóra.
Skeljungur