Morgunblaðið - 01.03.2008, Blaðsíða 35

Morgunblaðið - 01.03.2008, Blaðsíða 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. MARS 2008 35 uppeldi ykkar Siggu. Það skilar sér frá Ingu til afabarnanna þinna sem þér þótti svo vænt um. Kæri Siggi, ég vona að allar góðar vættir geymi þig og varðveiti og þær hjálpi okkur sem eftir erum að sigrast á þeim söknuði og missi sem ríkir við fráfall þitt. Sigga mín, dætur og fjölskyldur, vonandi finnum við styrk til að horfa fram á veginn með bjarta framtíð í huga, það veit ég að þess myndi Siggi óska. Takk fyrir mig. Þinn einlægur tengdasonur Sólmundur. Elsku afi Siggi, þú varst mjög góð- ur maður. Þú kallaðir mig alltaf gull- kálfinn þinn. Ég man að þú fórst oft í göngutúr á landinu þínu og labbaðir svo alltaf í kringum bæinn þinn og stundum fór ég með þér. Þú varst allt- af svo hraustur og þurftir aldrei að taka nein lyf og svo brotnaðir þú aldr- ei því þú drakkst svo mikið af mjólk. Svo keyrðir þú niður á Kópasker á hverjum degi til þess að fara í búðina eða að ná í póstinn. Þetta gerðir þú nánast fram á síðasta dag. Svo áttir þú herbergi fyrir þig þar sem þú last svo margar bækur en stundum sofnaðir þú frá þeim, afi minn. Þar sem þú last svo margar bækur þá varst þú með mikinn og góðan orðaforða og vissir mikið. Svo varðst þú alltaf að horfa á Leið- arljós og allar fréttir í sjónvarpinu. Þess á milli lagðir þú kapal og stund- um spilaðir þú við okkur enda varstu mikill spilamaður. Elsku afi, mér finnst ég vera voða heppin að fá að hafa þig svo lengi hjá mér. Þú varðst 94 ára og gafst mér tækifæri til að kynnast þér. Bless afi minn. Lýdía Hrönn. Kæri afi. Mig langar að segja þér að ég sakna þín mikið. Það var gott að kynnast þér afi minn, þú varst eini af- inn sem ég þekkti. Ég finn svo mikið til í hjartanu mínu en veit ekki hvað ég á að segja meira. Ég ætla að hugsa til þín á kvöldin þegar ég fer með bænirnar mínar. Ég verð að segja bless núna, afi minn. Þín Katrín Huld. til baka og hugsa um hann afa minn. Hann var mikill húmoristi og það var alltaf stutt í brosið og bráðsmitandi hláturinn sem gerði nærveru hans al- veg einstaklega þægilega. Hann sagði oft við mig seinasta árið að hann væri svo stoltur, stoltur af börnunum sínum og barnabörnum. Þegar öllu er á botn- inn hvolft er það kannski besti mæli- kvarðinn á gott líf, að vera undir lokin stoltur af sér og sínum. Það er svo margt sem mig langar til að segja en fyrst og fremst er ég þakk- látur og mér finnst ég vera ríkur að hafa átt hann Kjartan sem afa. Hann var mér fyrirmynd, gull af manni og mikill höfðingi. Það er erfitt að kveðja hann núna en minning hans mun lifa áfram með okkur fjölskyldunni og öll- um þeim sem voru svo heppnir að fá að kynnast honum. Takk fyrir allar góðu stundirnar í gegnum árin afi minn og guð blessi þig. Hér læt ég fylgja með eitt af ljóð- unum hans. Óbreyttur heimur Ég stend við vegg og horfi hvorki eitt né annað og hugsa ekki neitt, og þó. Skyldi nokkur maður hafa kannað, þá sáru kvöl, á krossi Jesú dó? Og hugsið góðir menn með hyggjuvitið, ef stæðuð þið í sporum frelsarans, og bæruð þið hans kross þið misstuð vitið og neituðuð að vera bróðir hans. Ég geng frá vegg og mæti gömlum manni, með tóma krús í hendi, rétta að mér. „Átt þú lögg að gefa þyrstum manni, ég sá höfðingssvipinn strax á þér“? Áður fyrr hans gjafir margir þáðu, sem þökkuðu með víni, greiða þann. Því er hann núna einn af þessum þjáðu? Í þöglri neyð vill enginn þekkja hann. Ég horfi um stund og sárt mig tók hans frami, hélugrátt var skegg og hárið hans. Þó var ég viss, að hann var þessi sami, sem áður fyrr var fyrirmyndin manns. Hér var háður leikur þess sem leynist, ég snéri við og hélt á annan stað. En þótt ég illa greiðamanni reynist, mun ég aldrei viðurkenna það. (Kjartan Th. Ingimundarson .) Davíð Jensson barnabarn og vinur. Elsku afi minn, nú ertu farinn og það er skrítið að hugsa til þess að sjá þig ekki aftur í bráð. Þú varst alltaf ótrúlega stoltur og þína síðustu daga fann ég sérstaklega vel hve stoltur og sterkur einstaklingur þú varst. Ég hef dýrkað þig og dáð síðan ég man eftir mér. Þú varst myndarlegastur allra. Hár og grannur og með eindæmum hárprúður. Ósjaldan stóð ég á bryggj- unni í Keflavík eða Hafnarfirði og beið spennt eftir því að sjá glitta í þig á stórum togara. Ég man líka eftir gjöf- unum sem mér bárust úr leiðöngrum þínum til fjarlægra landa. Hlutir sem báru af öllum öðrum og sem enginn annar átti. Fyrsta hjólið mitt, risastór brúða og fallegasti gítar heimi. Afi minn, eins og ég sagði þér fyrir nokkrum dögum síðan þá verður þú alltaf með okkur og Tinna á eftir að kynnast þér. Þú lifir með okkur áfram í gegnum myndirnar þínar, útskurð- inn þinn, ljóðin þín og ekki síst í hjarta okkar sem vorum svo heppin að kynn- ast þér. Þín Hrefna. Elsku afi minn. Það er ekki auðvelt að koma orðum að því hve mikið stolt fylgir því að hafa átt slíkan ættföður sem þig. Þú setur markið hátt fyrir komandi afa. Þú tókst alltaf fagnandi á móti okkur þegar við komum, smíð- aðir flotta hluti handa okkur, gerðir upp gamlan bát og fórst með okkur á sjóinn, fórum að veiða og við áttum margar skemmtilegar stundir saman. Þú varst mikil og góð fyrirmynd fyrir okkur barnabörnin sem litum gríðar- lega upp til þín. Alltaf hafðir þú tíma til að ræða við okkur um hvað sem er og hvattir okkur til dáða í því sem við vorum efnileg í og/eða tókum okkur fyrir hendur. Margar minningar koma upp í hugann. Sérstaklega var gaman að sjá þig með Álfrúnu Evu, dóttur minni, langafabarninu, þegar hún var 13 daga gömul í haust. Þú varst alveg gáttaður og sagðist aldrei hafa séð svona ungt barn. Þér fannst alltaf yndislegt að sjá litlu skvísuna og tókst hana til þín við hvert tækifæri, þrátt fyrir lítinn þrótt undir það síðasta. Ég mun alltaf minnast þín og þú átt fastan sess í hjarta mínu. Þú verður ávallt í heiðri hafður hjá okkur og guð geymi þig vel þar til við sjáumst á ný. Afi, þú spurðir alltaf þegar ég kom í heimsókn hvort ég væri ekki byrjaður að yrkja. Þú sagðir að reyndar hefðir þú ekki byrjað sjálfur fyrr en á eldri árum. Þér þótti það mikilvægt að við hið minnsta reyndum að koma hugs- unum okkar í bundið mál. Ég ákvað að reyna semja ljóð og setti mig í sporin þín, þar sem þú ert að reyna að hvetja mig til dáða í þeim efnum … þá mynd- ir þú segja: Hefur þú orkt ljóð um nokkuð sem unnt er að koma á blað. Þau yrðu í hóp frægra flokkuð þó þú finndir þeim sjálfur þar stað. Á augnabliki er kjarninn kominn og stefnir í ágætis kver. Þér sýnist það smátt en upp raðast orðin líkt þau laðist að sjálfum sér. Í lokin er lítið kvæði til þín, afi. Stoltur af þér, þín mun ég sakna sárt um ókomin ár, en í kjölfari þínu eru kraftar sem vakna kollóttir ungar með hár. Kjartan Hrafn Loftsson. Elsku Afi langi. Ég er mjög leið yfir því að þú ert dáinn. Ég sakna þín mjög mikið. Ég er búin að hafa mjög gaman af því að heimsækja þig á Íslandi. Ég veit að þú ert alltaf hjá mér í hjarta mínu. Ég vona að þú hafir það gott á himninum. Ég lofa að passa ömmu löngu og heimsækja hana alltaf þegar ég kem til Íslands. Ég elska þig, Þín, Melkorka Kjartansdóttir Luxembourg. Ef ég ætti að velja eitt lýsingarorð sem lýsti honum afa mínum Kjartani einna best þá væri það orðið „stór“. Afi var stór maður, hávaxinn og myndarlegur, hann hafði stórt skap sem hann nýtti vel í stefnufestu og ákveðni, hann var mikill listamaður og stórskáld í augum fölskyldunnar. En síðast en ekki síst var hann stór fyrir það stóra hjarta og miklu hlýju sem hann bar í brjósti sér. Aðfaranótt mánudags var ég and- vaka. Ég hafði heimsótt afa tveim dögum áður þar sem við náðum að tala heilmikið saman. Þessa nótt rifj- aðist heimsóknin upp fyrir mér aftur og aftur. Morguninn eftir hringdi mamma. Afi var sofnaður. Elsku afi, seinasta samverustundin okkar einkenndist af hlýjum orðum, kveðjuorðum. Við vissum bæði að það væri ekki langt eftir og töluðum um það opinskátt. Þú ítrekaðir enn og aft- ur stolt þitt af fjölskyldunni og þakk- læti fyrir alla þá ást og hlýju sem þér hefði verið veitt. Þú sagðir: „Ég er ríkur maður og ég kveð sáttur.“ Svo bættir þú við: „Tobba mín, ég mun vaka yfir þér – ég mun vaka yfir ykk- ur öllum.“ Þú varst maður orða þinna og því kæmi mér ekki á óvart að þú værir hérna núna og læsir þessar línur yfir öxlina á mér jafnóðum og ég set þær á blað. Þú veist líka að ég gæti skrifað veglega bók um samverustundir okk- ar og skreytt hana með ljóðum, smá- sögum og myndum eftir þig. Ég mætti sjálfum dauðanum í líki gáfaðs manns, hann heilsaði mér kurteislega og sagði: „Getur þú í alvörunni trúað sögum hans, sem hélt því fram að heimsstormana lægði?“ Við gengum þöglir saman, um blaut og slepjuð torg, ég velti þessu fyrir mér og þagði. Hann skimaði yfir borgina, með svip þess manns í sorg sem hefur misst allt sitt á augabragði. Leiðir okkar skildu við næstu gatnamót, hann sneri við, en ég fór beina veginn. Hann kvaddi mig með orðunum: „Við eigum stefnumót, seinna kannski, það er hinum megin“. (Kjartan Th. Ingimundarson.) Elsku afi Kæi, ég er sátt af því að þú varst sáttur. Þú óskaðir þess að fá að deyja með reisn og í mínum huga gerðir þú það. Minningarnar um þig mun ég geyma um ókomin ár. Megi góður Guð blessa þig. Þín Tobba, Þorbjörg Jensdóttir. Hann Kjartan skipstjóri, frændi minn, bróðir hennar mömmu, er fall- inn frá og stýrir nú í dag himinfleyj- um. Ég má til með í fáum orðum að minnast hans, en þetta er maðurinn sem ég leit mjög upp til sem barn og ungur maður. Kjartan kom oft í heim- sókn til okkar, sérstaklega þegar hann var að læra í Stýrimannaskól- anum fyrir rúmri hálfri öld, en hann lauk þar námi II. stigs fiskimanna- deildar 1957. Ég vildi þá svo mikið gefa til að líkj- ast þessum glæsilega frænda mínum og þess vegna mjög ákveðinn í að verða skipstjóri eins og hann, þegar ég yrði stór. Mamma mín og Kjartan voru mjög kær, og sagði hún mér margar skemmtilegar sögur af honum þegar þau voru barnung og hann á leið á sjó- inn 14 ára gamall, hvalbátana sem þá voru gerðir út frá Suðureyri v/ Tálknafjörð. Hann hlakkaði víst mik- ið til að sjálfsögðu og æfði sig mikið að fanga hval í túninu heima í Yztu- Tungu. Þegar hann var skipstjóri á m/b Sæfara BA sem var á síldveiðum sumarið 1964 réð hann mig 15 ára strákinn sem háseta og var það eft- irminnilegur og fróðlegur tími sem er mér mjög kær og varð til þess að ég hélt áfram til sjós og fór í Stýri- mannaskólann. Með kærum þökkum fyrir allt. Helgi frændi. Elsku Hrafnkell minn. Þegar síðasta vinnudegi vikunnar lauk óraði mig ekki fyrir því að hann væri okkar allra síðasti saman. Fréttirnar sem bárust mér af and- láti þínu á sunnudeginum voru og eru enn hræðilegt áfall. Ég vildi bara óska að ég hefði kvatt þig bet- ur þarna á föstudeginum og sagt þér að njóta þess að eiga nú loksins frí heila helgi. Við unnum nú ófáa laugardagana saman og mér þótti vænt um þegar þú tókst upp á því að koma við í bakaríi og kaupa kleinur handa okkur í morgunsárið. Svo var það pitsa í hádeginu og mér fannst alltaf jafn gaman að spyrja þig hvaða álegg þú vildir þó svo að ég vissi ósköp vel að það var alltaf bara skinka og pepperoni. Já, það er margt svona sem ég á eftir að sakna. Þú varst svo klár og góður strákur og mér líkaði vel við þig frá fyrsta degi þó að það hefði tekið smátíma að komast inn fyrir hjá þér. Þrátt fyrir að við værum ólíkar persónur náðum við vel saman, tuð- uðum hvort í öðru eins og gömul hjón og hnýttum góðlega hvort í annað. Þennan lúmska húmor þinn fattaði ég svo vel og fannst alltaf jafn gaman að honum. Öðru eins tölvuleikjasjeníi og tónlistarspekú- lerant hef ég sjaldan kynnst. Ég veit hvað þér þótti gaman þegar þú fórst með pabba þínum til London á Genesis-tónleikana og Queen-söng- leikinn, sem ég svo seinna fór á að þínu ráði og ræddum við það heil- mikið eftir á. Þú varst mikill raunsæismaður og hristir höfuðið yfir mér þegar ég var að þylja yfir þér draumana mína og reyna að ráða í þá. Ég veit hvaða skoðanir þú hafðir á þess háttar málum en þrátt Hrafnkell Helgason ✝ HrafnkellHelgason fædd- ist í Reykjavík 1. september 1984. Hann varð bráð- kvaddur á heimili sínu hinn 17. febr- úar síðastliðinn og var jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Hafn- arfirði 25. febrúar. fyrir það vil ég trúa að þú lifir áfram. Elsku Helgi, Edda og Steinar, Guð veri með ykkur á þessum erfiðu tímum. Hrafnkell minn, mér þótti svo vænt um þig og í hjarta mínu geymi ég allar góðu minningarnar. Þín vinkona Steinunn. Ég man enn þegar Hrafnkell og ég urðum vinir. Við laumuðum á milli okkar kroti, skiss- um og skilaboðum í tíma í MH. Í há- degishléi ræddum við hvaða kenn- arar væru leiðinlegastir og við veltum fyrir okkur hvaða kennslu- stundum við gætum skrópað í til að hafa meiri tíma fyrir tölvuleikina sem við vorum djúpt sokknir í. Við gátum endalaust hlustað á tónlist og talað um hana. Hrafnkell elskaði og kunni sannarlega að meta músík og aldrei mun ég gleyma samræðum okkar um tónlist sem stundum ent- ust fram undir morgun. Hann var einn greindast maður sem ég hef kynnst. Mér fannst eins og hann skildi mig án þess að ég þyrfti að út- skýra neitt. Þegar jafn sorglega at- burði og skyndilegt andlát ber að höndum skilur maður að fullu hversu góður vinur hann var og hversu djúpt ég sakna hans. Ég sakna húmors Hrafnkels sem fékk mig svo oft til að hlæja. Grínið varð að leik þar sem reyndum alltaf að ganga lengra og lengra og fá hvor annan til að hlæja enn meira. Á end- anum höfðum við eignast okkar eig- in húmor og oft kímdum við hvor til annars á meðan aðrir litu á okkur undrandi. Aldrei skemmti ég mér betur en þegar við hlógum innilega saman. Hrafnkell, þú varst sá besti vinur sem ég gat vonast til að eign- ast. Ég er þér þakklátur fyrir allar samverustundirnar og hjartað stendur í stað af tilhugsuninni um að þær verða ekki fleiri. Far vel, kæri vinur. Þín verður ávallt minnst. Þinn vinur, David Kalendaric Babic. ✝ Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, sonur, bróðir og afi, ELLERT EGGERTSSON, Hraunbæ 90, sem lést á Landspítalanum við Hringbraut föstudaginn 22. febrúar, verður jarðsunginn frá Árbæjarkirkju mánudaginn 3. mars kl. 15.00. Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabbameinsfélagið. Elín Halla Þórhallsdóttir, Rebekka Rós Ellertsdóttir, Páll Jónsson, Eggert Ellertsson, Andri Þór Ellertsson, Anna Lilja Marteinsdóttir, Sigríður Elísabet Sæmundsdóttir, Sæmundur Eggertsson, Eyþór Eggertsson, Ingveldur Ólöf Björgvinsdóttir og afabörn. Alvöru blómabúð Allar skreytingar unnar af fagfólki Kransar • Krossar • Kistuskreytingar Sími: 553 1099 • Fax: 568 4499 Heimasíða: www.blomabud.is Netfang: blomabud@blomabud.is
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.