Morgunblaðið - 15.03.2008, Side 37

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. MARS 2008 37
✝ Þorsteinn Þor-steinsson vél-
stjóri fæddist í Vest-
mannaeyjum 17.1.
1927. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Vestmannaeyja 1.
mars sl.
Foreldrar Þor-
steins voru Þor-
steinn Þorsteinsson
frá Vatnsdal í Fljóts-
hlíð og Kristín Jóns-
dóttir frá Eskiholti
Mýrarhreppi. Systk-
ini Þorsteins eru:
Þórarinn, látinn, og Guðbjörg.
Þorsteinn kvæntist 23.5. 1947
Laufeyju Eiríksdóttur, f. 5.6. 1926
d. 14.12. 1992. Foreldrar hennar
voru Eiríkur Ögmundsson frá
Svínhólum A-Skaft. og Júlía Sig-
urðardóttir frá Syðstu-Grund.
Þorsteinn og Laufey eignuðst 5
börn. Þau eru: 1) Þorsteinn, f. 13.6.
1947 d. 9.12. 2005, giftur Brynju
Friðþórsdóttur. Börn þeirra eru:
Margrét, f. 1977 og Þorsteinn Ív-
ar, f. 1987. Dóttir hans er Rakel
Dís, f. 2007. 2) Kolbrún, f. 3.10.
1948, gift Sverri Gunnlaugssyni.
Börn þeirra eru: Þorsteinn, f.
1970, giftur Kristínu Gígju Ein-
arsdóttur. Börn þeirra eru: Kol-
brún Kara, f. 2000 og Kristófer
Kári, f. 2005. Jón Kristinn, f. 1981,
giftur Margréti Ásgeirsdóttur.
Dóttir þeirra er Laufey Brá, f.
2006. 3) Kristín f. 6.12. 1950, gift
Óskari Árnasyni. Börn þeirra eru:
Laufey, f. 1969, hún er í sambúð
með Birni Gíslasyni, dóttir þeirra
er Kristín Rós, f. 1999. Ottó Björg-
vin, f. 1979. 4) Eiríkur, f. 24.7.
1954, giftur Karenu Sigurgeirs-
dóttur. Börn þeirra eru: Bergey
Edda, f. 1977, gift Magnúsi Stein-
dórssyni. Börn
þeirra eru Guðrún
Bára f. 1996, Aron
Smári, f. 1999 og
Karen Eir, f. 2003.
Hannes Kristinn f.
1982. 5) Gunnar, f.
6.11. 1959, hann er í
sambúð með Ernu
Margréti Ott-
ósdóttur.
Þorsteinn Þor-
steinsson ólst upp í
Vestmannaeyjum.
Hann gekk í Barna-
skóla Vest-
mannaeyja og hugði á nám í Gagn-
fræðaskólanum, en af því varð
ekki. Hann þurfti snemma að fara
að vinna fyrir sér. Fimmtán ára
fór hann á síld með Sighvati
Bjarnasyni. Eftir að vertíð lauk
dreif hann sig í Vélskólann og
kláraði réttindanám þar. Eftir
námið fór hann aftur til sjós og var
hann á ýmsum skipum. Af sjónum
lá leiðin til Skeljungs, en þar var
hann allt til loka ársins 1990 eða
þar til hann þurfti að hætta að
vinna sökum heilsubrests. Hann
og kona hans, Laufey Eiríksdóttir,
byrjuðu sinn búskap að Fífilgötu 5,
síðan fluttu þau að Vesturvegi 4
þar sem þau bjuggu alla tíð síðan.
Jafnframt því að ala upp börnin
sín fimm af mikilli röggsemi voru
þau virk í pólitík. Sjálfstæðismenn
fram í fingurgóma og studdu vel
við flokkinn þegar á þurfti að
halda. Þorsteinn var mikill Eyja-
maður og vildi hvergi frekar vera
en heima á eyjunni sinni sem hon-
um þótti svo vænt um.
Þorsteinn verður jarðsunginn
frá Landakirkju í Vestmanna-
eyjum í dag og hefst athöfnin kl
14.
Mig langar til að færa nokkrar lín-
ur á blað um elskulegan föður minn
sem er horfinn yfir móðuna miklu,
laus við allar þrautir sem höfðu þjak-
að hann um langan tíma, kominn
með elskulega móður mína í fang
sér, sem hann hafði elskað og dáð og
beðið svo lengi að hitta á ný. Það
hafa örugglega verið fagnaðarfundir
eftir 16 ára aðskilnað, hún brosandi
glöð eins og alltaf, með Steina bróð-
ur sér við hlið. Það var alveg aðdáun-
arvert hvað hann hugsaði vel um
hana í hennar veikindum og verð ég
þér ævinlega þakklát fyrir það, elsku
pabbi minn. Ég á eftir að sakna þín
mikið, nú kemur tómarúm um miðj-
an dag, engin pabbi að heimsækja á
sjúkrahúsið þar sem hugsað var svo
vel um þig. Þú gast stundum verið
svolítið hvass en það var fyrirgefið,
því þá vissi maður að þú varst kval-
inn og þreyttur en kvartaðir aldrei.
Ég verð þér ávallt þakklát hvað þú
varst sonum mínum góður afi og þið
náðuð vel saman, þeir eiga eftir að
sakna þín um ókomna tíð. Barna-
börnin mín höfðu orð á því að nú yrði
enginn afi Doddi til að heimsækja á
spítalann þegar þau koma til Eyja,
því hann væri orðinn að engli hjá
Guði. Það var gaman að bjóða þér
koníakið úr stútkönnunni 2 dögum
áður en þú kvaddir, þú tókst tvo sopa
og grettir þig mikið, það kom mér
skemmtilega á óvart, Doddi að
gretta sig yfir koníaki.
Það er margs að minnast, elsku
pabbi minn, þegar kemur að skiln-
aðarstund og mun það geymast í
huga mér um ókomna tíð en oft var
nú gaman á Vesturveginum þrátt
fyrir erfiðleika og veikindi en allt
blessaðist þetta nú samt. Þú varst
mikill grallari og gerðir okkur
grikki. Eins og þegar þú varst sex-
tugur þá mátti ekki gera neitt veður
út af afmælinu, því þú ætlaðir að
vera að heiman, þú ætlaðir að fara
með Herjólfi upp á land en þú
gleymdir að segja frá því að þú ætl-
aðir að koma með honum strax aftur,
sem sagt mættur á Vesturveginn kl.
17 sama dag. Ástæðan fyrir komu
þinni til baka sagðir þú að það væri
svo ljótt í Þorlákshöfn að þú snerir
bara við. Þér lést þér annt um aðra
sjúklinga á deildinni og oft var létt
andrúmsloftið kringum þig og her-
bergisfélaga til margra ára Hjölla
Múr sem báðir voru bláir í gegn í
pólitíkinni, það hafa væntanlega ver-
ið góðir endurfundir hjá ykkur fé-
lögum. Það verður góð minning um
þig að sjá leikmyndina sem þið
Stjáni gerðuð, þú klæddur lækna-
slopp, pípu, hníf og öðru læknadóti
sem doktor Saxi klár í stóraðgerð!
Vil ég þakka starfsfólki Sjúkra-
hússins fyrir frábæra ummönnun og
hlýju í þinn garð.
Elsku pabbi minn, við í Birkihlíð-
inni þökkum þér samfylgdina gegn-
um tíðina, við vitum að þú ert í góð-
um höndum með mömmu og Steina
bróður og ég veit að þið fylgist með
okkur og verndið
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson.)
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V.Briem.)
Þín dóttir
Kolbrún.
Ég man hvað ég var feimin fyrst
þegar ég var kynnt fyrir verðandi
tengdaforeldrum. Eiríkur hafði
fengið mig út í Eyjar til að vinna í
fiski sumarið ’75 en þá höfðum við
nýlega kynnst í Reykjavík. Ekki er
ég viss um að Dodda og Laufeyju
hafi litist vel á stúlkuna. Þar sem ég
kom nú úr borginni, sem var nú al-
deilis ekki nafli alheimsins að mati
Dodda, svo kunni stelpan lítið fyrir
sér í matseld og öðru heimilishaldi.
En ég var einfaldlega tekin í fóstur
og varð fljótt ein af fjölskyldunni.
Doddi var hreinn og beinn. Hann
kallaði hlutina réttum nöfnum og
vandaði ekki kveðjurnar, ef honum
fannst þess þurfa. En það var líka
stutt í stríðnina hjá honum og oft var
erfitt að átta sig á hvort honum var
alvara eða ekki. Þegar ég kom til
sögunnar var Doddi farinn að vinna
hjá Skeljungi hér í Eyjum. Þá voru
öll hús kynt með olíu og fólk fór til
Dodda að borga olíuna. Þar á meðal
voru vinkonur mínar. Þá átti Doddi
það til að henda pakka af Black Jack
á borðið til þeirra og sagði þeim
endilega að setja nú „öryggið á odd-
inn“. En svo gerðist það nú að vin-
konurnar fóru allar að eignast börn
eins og gengur, þá fóru þær til
Dodda og heimtuðu meðlög. Vildu
meina að varan hefði verið gölluð.
Þetta gátum við gantast með lengi.
Einu sinni gerði ég Dodda reiðan.
Við sátum saman eitt kvöld vinkon-
urnar og kvörtuðum yfir gúanólykt-
inni sem oft hékk yfir bænum,
ákváðum við nú að gera eitthvað í
málunum. Við skrifuðum bréf og
söfnuðum undirskriftum og heimt-
uðum úrbætur. Viðbrögðin voru góð
og margir skrifuðu undir. En Doddi
tók okkur á teppið og spurði okkur
hvort við vissum hvaða þýðingu þessi
ólykt hefði fyrir bæinn okkar. Við
svöruðum fullum hálsi að hann hugs-
aði bara um sig og sína. Lengi á eftir
tók Doddi alltaf fyrir nefið og setti
upp svip þegar einhver af vinkonun-
um labbaði framhjá honum. Auðvit-
að hafði Doddi rétt fyrir sér, það vit-
um við í dag.
Doddi og Laufey voru mjög sam-
hent. Það að ala upp 5 börn, oft með
lítið milli handanna, hefur ekki verið
auðvelt og oft settu slys og veikindi
strik í reikninginn. Það bugaði þau
ekki. Það var ævinlega stutt í brosið
og alltaf voru þau eitthvað að gera.
Að baka kleinur og flatkökur, koma
svo færandi hendi. Oft var okkur
boðið í mat á sunnudögum. Steik og
grautur á eftir. Þá var oft mikið
spjallað, rökrætt og stundum rifist.
Doddi var sjálfstæðismaður og ekki
voru alltaf allir sammála, en það var
ekki smuga að snúa Dodda, það
lærðum við fljótt. Þau elskuðu
barnabörnin sín öll og aldrei sögðu
þau nei ef þau voru beðin um að
passa eða eitthvað að snúast fyrir
þau. Þegar Laufey veiktist var
Doddi ótrúlega natinn við hana og
studdi hana gegnum veikindin alveg
til loka en Laufey dó árið 1992. Þá dó
eitthvað í Dodda líka og hann náði
sér aldrei. Heilsunni hrakaði og síð-
ustu fjögur árin var hann á spítaln-
um hér.
Og það er margt sem þakka ber
við þessa kveðjustund.
Fjör og kraftur fylgdi þér,
þín fríska, glaða lund.
Mæt og góð þín minning er
og mildar djúpa und.
(G.Ö.)
Nú kveð ég þig, Doddi minn, í síð-
asta skipti með orðunum sem ég
kvaddi þig alltaf með á spítalanum.
„Vertu nú bless, karlinn minn.“ Ég
bið að heilsa Laufey og Steina sem
fóru á undan þér. Samúðarkveðjur
til fjölskyldunnar allrar.
Karen.
Elsku afi, mig langar að kveðja þig
og þakka fyrir allar góðu stundirnar
okkar. Minningarnar eru margar af
góðum manni og afa. Ég eyddi
ófáum dögum hjá þér í pössun þegar
ég var lítill strákur. Við vorum vanir
að taka saman spil, ýmist veiðimann
eða ólsen, ólsen, og hlustuðum sam-
an á plötusafnið þitt. Einnig eru vel
minnisstæðar sunnudagssteikurnar
og ísblómin á Vesturveginum í gamla
daga og jólin og áramótin sem við
eyddum saman. Þú varst vanur að
gefa flugelda sem gladdi mig mjög.
Sérstaklega man ég eftir ferðunum
með þér í vinnuna. Þar settumst við
stundum niður á kaffistofunni og
fengum okkur djús og kex. Ef þig
vantaði neftóbak þá fékk ég hjá þér
pening til að skjótast í Turninn til að
kaupa það fyrir þig. Ég fékk að
kaupa bland í poka fyrir afganginn.
Mér þótti sérstaklega vænt um
hvað þú tókst vel á móti Möggu
minni. Ykkur varð vel til vina. Einnig
er það gleðilegt að þú náðir að sjá
hana Laufeyju Brá okkar. Síðastliðið
sumar þegar þú veiktist skutumst
við til Eyja í heimsókn. Það var
merkilegt að þú reifst þig upp áður
en við fórum til baka og lékst við
Laufeyju Brá. Svo gerðist það, hinn
1. mars síðastliðinn, að þú kvaddir
okkur öll. Mamma sagði mér að mik-
ill friður hefði ríkt yfir þér.
Elsku afi, það var gaman að kynn-
ast þér og hvíl þú nú í friði við hlið
ömmu.
Kveðja,
Jón Kristinn.
Elsku afi Doddi.
Ótrúlegt hve erfitt þetta er þótt þú
sért búinn að vera lengi veikur og
aldurinn kominn yfir. Minningarnar
á Vesturveginum hellast yfir mig. Þú
og amma Laufey, dansandi fyrir
framan spegilinn, hádegin á sunnu-
dögum þegar öll fjölskyldan var
samankomin. Þú varst stríðinn og
lyginn með eindæmum, laugst að
okkur barnabörnunum að þú værir
með rollur í kjallaranum á Vestur-
veginum og við trúðum því en þorð-
um ekki niður. Fjöruferðirnar og
göngurnar, sem við fórum saman, og
sögurnar sem þú sagðir mér.
Ég man líka hvað þú varst dugleg-
ur að hjálpa ömmu að skúra Ísfélag-
ið, stundum fékk ég að koma með og
svo var farið í Turninn og ég fékk ís
fyrir hjálpina. Amma Laufey veiktist
og fór á spítalann, þú varst svo dug-
legur og yndislegur að hugsa um
hana en hún deyr svo í desember
1992 eftir langvarandi veikindi. Allt-
af ef veður var gott sastu á pallinum
á Vesturveginum og spjallaðir við
alla sem leið áttu hjá. Það var svo
gott að koma með langafabörnin til
þín og alltaf fengu þau ís hjá þér. Ég
held að það væri hægt að skrifa bók
um þig en ég ætla að hætta núna og
kveðja þig.
Elsku afi Doddi, nú ertu kominn
til ömmu Laufeyjar og Steina, ég
veit að þið munuð passa vel hvort
annað...
Þín afastelpa
Bergey.
Það er sumardagur, sól á himni og
lítill vindur. Á tröppupallinum á
Vesturvegi 4 situr maður með gler-
augu á stól og fylgist með fólki á
gangi og bílaumferðinni. Einhvern
veginn finnst mér þessi lýsing á afa
mínum, Dodda í olíunni, gefa góða
mynd af honum. Ég held að bæj-
arbúar á Heimaey séu sammála
þessu, enda sat afi mikið úti og fylgd-
ist með mannlífinu. Þeir sem gengu
eða keyrðu fram hjá húsi hans, sem
er á einum besta stað í miðbænum,
urðu varir við hann, heilsuðu honum
eða stoppuðu hjá honum til að spjalla
við hann um lífið og tilveruna. Þess-
arar „stemningar“ sem skapaðist á
tröppum Vesturvegar varð ég þess
aðnjótandi að upplifa sem barnabarn
þegar ég heimsótti hann oft og
mörgum sinnum. Við þessar aðstæð-
ur sá ég hvern mann afi hafði að
geyma. Hann var ófeiminn, orðhepp-
inn, hjartnæmur og hlýr sem leiddi
til þess að hann náði góðum
tengslum við fólk og naut virðingar
fyrir bragðið. Afi hafði fleiri eigin-
leika. Hann var húmoristi og átti
auðvelt með að fá fólk til að hlæja.
Það er efni í heila bók að segja frá
öllu því sem kom úr munni hans en
sögur um þetta efni munu lifa um
ókomin ár. Afi var einnig sögumaður
góður. Hann sagði oft sjómannasög-
ur frá því í gamla daga þegar hann
var vélstjóri. Þótt sögurnar hafi ver-
ið nærri hálfrar aldar gamlar var
frásagnarlistin með þeim hætti að
það var eins og sögurnar hefðu gerst
í gær. Minnið hjá karlinum að þessu
leyti var ótrúlegt.
Afi var mikill íhaldsmaður, svo
mikill að maður mátti ekki minnast á
aðra stjórnmálaflokka á Vesturveg-
inum. Það var regla hjá honum að
mæta í bláum jakkafötum snemma á
kjörstað til að kjósa flokk sinn, hvort
sem um alþingis- eða sveitarstjórn-
arkosningar var að ræða. Ólafur
Thors var hans maður í gamla daga.
Á seinni tímum var annar stjórn-
málamaður í miklum metum hjá hon-
um sem varð síðan forsætisráðherra,
enda áttu þeir líka afmæli sama dag,
17. janúar. Afi minnti mig alltaf á
þessa staðreynd. Það gladdi gamla
manninn ógurlega þegar forsætis-
ráðherra heimsótti hann á Vestur-
veginum eitt árið og á sjúkrahúsinu í
Eyjum nokkrum árum síðar. Á köfl-
um hafði ég á tilfinningunni að af-
staða afa í pólitík væri eins og nátt-
úrulögmál. Það væri skylda að kjósa
sama stjórnmálaflokkinn. Hins veg-
ar sá ég hvað bjó að baki þeirri af-
stöðu. Honum var nefnilega ekki
sama hvaða flokkur réð ríkjum í
landinu. Hann gerði sér grein fyrir
því að það var mikilvægt að rétti
flokkurinn væri við stjórn, landi og
fólki til heilla. Hann tók þessa póli-
tíska afstöðu á unga aldri og hélt
henni til streitu fram til dauðadags.
Það er virðingarvert þótt menn hafi
ekki verið sammála honum í pólitík.
Afi, ég er feginn að ég gat náð að
kveðja þig rétt áður en þú yfirgafst
þennan heim. Ég veit að þú ert kom-
inn á stað þar sem þér líður betur.
Þú hefur hitt ástina þína aftur, Lauf-
eyju ömmu, sem þú saknaðir svo
mikið. Ég þakka þér fyrir þær
skemmtilegu stundir sem við áttum
saman. Þú varst einstök persóna
sem gerði lífið skemmtilegra. Þú
varst engum líkur. Blessuð sé minn-
ing þín.
Ottó Björgvin Óskarsson.
Þorsteinn
Þorsteinsson
 Fleiri minningargreinar um Þor-
stein Þorsteinsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Alvöru blómabúð
Allar skreytingar unnar af fagfólki
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Sími: 553 1099 • Fax: 568 4499
Heimasíða: www.blomabud.is
Netfang: blomabud@blomabud.is
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts eiginkonu minnar, móður, tengda-
móður, ömmu, langömmu og langalangömmu,
MARGRÉTAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Hveragerði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunarheimilinu
Ási fyrir góða umönnun.
Guðbjörg D.Sigmundsdóttir,
Kristjana M. Sigmundsdóttir, Þorlákur Helgason,
Sigurveig Sigmundsdóttir, Sveinn Guðmundsson,
Guðmundur Ingi Sigmundsson, Sigríður Á. Pálmadóttir
og afkomendur.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda efni
til Morgunblaðsins – þá birtist val-
kosturinn Minningargreinar ásamt
frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Minningargreinar