Morgunblaðið - 28.03.2008, Blaðsíða 34

34 FÖSTUDAGUR 28. MARS 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Kristján PállSigfússon kaup-
maður fæddist í
Kolakoti í Folafæti
við Ísafjarðardjúp 4.
mars 1921 en flutti
fjögurra ára með
foreldrum sínum og
systkinum til Ísa-
fjarðar og ólst þar
upp. Hann andaðist
á hjúkrunarheim-
ilinu Grund við
Hringbraut 14.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Sigfús Guðfinnsson frá
Hvítanesi í Skötufirði, skipstjóri á
Djúpbátnum og kaupmaður í
Reykjavík, f. 9.8. 1895 d. 6.2. 1980,
og María Anna Kristjánsdóttir
húsmóðir frá Hlíðarhúsum í Snæ-
fjallahreppi, f. 8.10. 1896 d. 9.12.
1981. Foreldrar Sigfúsar voru
hjónin Guðfinnur Einarsson frá
Hvítanesi, bóndi á Litlabæ í Skötu-
firði, f. í Fremri-Hnífsdal í Norð-
ur-Ísafjarðarsýslu 22.1. 1866 d.
4.12. 1920 og Halldóra Jóhanns-
dóttir, f. á Rein í Hegranesi í
Skagafirði 3.6. 1870 , d. 3.8. 1940.
Foreldrar Maríu Önnu voru hjónin
Kristján Sveinsson, f. á Tjaldanesi
24.8. 1865, d. 10.11. 1911 og Pálína
Halldórsdóttir, f. á Hlíðarhúsum
8.10. 1865, d. 25.5. 1924. Systkini
Kristjáns eru Guðfinnur, f. 14.4.
1918 d. 14.10. 1997, Sveinn, f. 25.1.
1920 d. 29.1. 1920, María, f. 21.8.
1922 d. 18.4. 1985, Þorgerður, f.
24.3. 1925 d. 2.10. 1957, Garðar, f.
9.7. 1926, Halldóra, f. 21.7. 1930 d.
6.6. 2006 og Jenný, f. 13.7. 1933.
Kristján Páll kvæntist 23.6. 1945
á Djúpbátnum með Sigfúsi föður
sínum. Sem drengur var Kristján
þrjú sumur í sveit á Oddsflöt í
Grunnavíkurhreppi hjá Guðmundi
Pálssyni frænda sínum. Kristján
Páll var kaupmaður af lífi og sál
enda voru það þau störf sem hann
helgaði líf sitt. Eftir nám í Sam-
vinnuskólanum starfaði hann um
tíma í verslun föður síns á Fálka-
götu í Reykjavík og um tveggja
ára skeið í Herrafatadeild Versl-
unarinnar Geysis við Hafn-
arstræti. Síðla árs 1945 hóf Krist-
ján störf hjá Silla og Valda sem
ráku matvöruverslanir í Reykja-
vík. Í ársbyrjun 1946 opnuðu Silli
og Valdi nýja og glæsilega verslun
að Háteigsvegi 2 í Reykjavík.
Kristján var verslunarstjóri í
þeirri verslun frá upphafi og rak
hana í 12 ár. Árið 1957 opnaði
Kristján sína eigin verslun, Versl-
unina Herjólf, að Grenimel 12 í
Reykjavík, sem hann rak um ára-
bil. Kristján Páll átti þátt í bygg-
ingu skrifstofu- og verslunarhúss
að Skipholti 70 í Reykjavík, þang-
að sem hann flutti Verslunina
Herjólf í byrjun árs 1966. Kristján
Páll starfaði lengi í bindind-
ishreyfingunni, var virkur með-
limur í Reglu Musterisriddara,
ásamt því að vera meðlimur í al-
þjóðlegu Sam-Frímúrarareglunni
þar sem hann gegndi mörgum
trúnaðarstörfum. Kristján hafði
alla tíð mikið yndi af söng og tón-
list. Hann söng með kirkjukór Ísa-
fjarðarkirkju og Sunnukórnum á
Ísafirði á sínum yngri árum, en
eftir að hann flutti til Reykjavíkur
söng hann lengi með Samkór
Reykjavíkur. Kristján Páll verður
jarðsunginn frá Dómkirkjunni í
Reykjavík í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.
Guðbjörgu Lilju Guð-
mundsdóttur, f. í
Reykjavík 30.9. 1927.
Foreldrar hennar
voru hjónin Guð-
mundur Jóhannsson
vélstjóri frá Eyr-
arbakka, f. 24.6. 1905
d. 12.6. 1973 og Bríet
Ólafsdóttir húsmóðir
frá Álftanesi, f. 11.12.
1906 d. 4.5. 1988.
Kristján Páll og
Guðbjörg Lilja eign-
uðust tvö börn, þau
eru: 1) Bragi G., f.
22.12. 1944 kaupmaður, kvæntur
Ernu Eiríksdóttur, f. 31.3. 1947,
þau eiga fjögur börn: a) Áshildur,
f. 12.2. 1966, gift Björgvini Snæ-
björnssyni, dætur þeirra eru Unn-
ur Jóna, Erna Björk, Tinna Sól og
Birna Mjöll. b) Kristján Páll, f.
19.8. 1969, kvæntur Margréti
Leósdóttur. c) Styrmir Þór, f. 22.9.
1970, kvæntur Heiðu Láru Að-
alsteinsdóttur, dætur þeirra eru
Steinunn Margrét og Erna María.
d) Guðbjörg Lilja, f. 1.2. 1979, sam-
býlismaður Christian Uttrup. 2)
María Anna vaktstjóri í gesta-
móttöku Hótels Loftleiða, f. 25.12.
1948, gift Jesús S. H. Potenciano
framhalds- og háskólakennara, f. í
Toledó á Spáni 1.1. 1948, sonur
þeirra er Kristján Jesús Poten-
ciano, f. 22.10. 1993.
Kristján Páll lauk gagnfræða-
prófi á Ísafirði 1937, flutti til
Reykjavíkur 1939 og lauk prófi frá
Samvinnuskólanum 1941. Kristján
starfaði hjá Kristjáni H. Jónssyni
kaupmanni á Ísafirði, hjá Kaup-
félagi Ísfirðinga og nokkur sumur
Í dag verður faðir minn lagður til
hinstu hvílu, eftir landvarandi baráttu
við Alzheimerssjúkdóm sem smátt og
smátt tók frá honum allar þær minn-
ingar sem hann átti. Minningar um
allt hans lífshlaup sem barn með for-
eldrum sínum og systkinum á Ísafirði,
sem ungur maður í skóla og þegar
hann kynntist mömmu. Minningarn-
ar þegar við systkinin fæddumst um
jólin með nokkurra ára millibili.
Minningar úr versluninni, um sigra,
ósigra, gleði og ánægju. En þó svo að
sjúkdómurinn hafi tekið þessar minn-
ingar frá pabba kynntumst við honum
á annan hátt. Pabbi var ótrúlega dug-
legur með mömmu sér við hlið, enda
ekki til fallegri sjón fyrir dóttur en að
sjá foreldra sína leiðast hönd í hönd
fram á síðasta dag. Lífshlaup pabba
var við verslunarstörf. Hann var
kaupmaður af lífi og sál og kunni svo
sannarlega sitt fag. Hann hafði sér-
lega góða þjónustulund og kúnnarnir
löðuðust að honum. Pabbi var bros-
mildur og glaðlegur persónuleiki og
átti einstaklega gott með að umgang-
ast fólk. Ég á margar og góðar barna-
minningar frá Silla og Valda á Há-
teigsvegi, þar sem mamma og pabbi
unnu alla tíð saman, þá þurfti einhver
að passa mig og oft á tíðum voru það
kartöflurnar sem sáu um að ég hefði
eitthvað til að leika mér við. Ég man
jafnvel eftir skömmtunartímanum, þá
komu kúnnarnir með skömmtunar-
miða. Á kvöldin var miðunum dreift
og þeir taldir, allt þurfti að passa við
sölu viðkomandi vöru.
Þegar pabbi opnaði sína fyrstu
verslun, Herjólf, á Grenimel 12 var ég
í barnaskóla og í öllum fríum var ég
komin inn fyrir búðarborðið að af-
greiða eða gera það sem þurfti að
taka til hendinni við. Í þá daga voru
ekki tölvur og vöruflokkarnir ekki
jafn margir og í dag, þá lærði maður
verð svo að segja á öllu í búðinni, hug-
arreikningur var nokkuð sem var
manni mjög tamt, enda nota ég hann
enn í dag, og ég man að pabbi kenndi
mér pottþétta leið til að gefa til baka
sem brást ekki. Ávextina og græn-
metið lét pabbi alltaf út fyrir dyrnar
þegar veður leyfði og rauðu eplin
pússaði hann svo flott að kúnnarnir
komust ekki hjá því að kaupa nokkur
stykki.
Pabbi og mamma höfðu gaman af
að ferðast og þegar við systkinin vor-
um lítil fóru þau með okkur á skíði,
einnig fórum við fjölskyldan í ferðalög
um landið og dvöldum í tjaldi, t.d. á
bindindismótin sem haldin voru í
Húsafellsskógi, þar skemmtum við
okkur vel. Seinna meir byrjuðu þau
að ferðast til útlanda og varð Spánn
eins og þeirra annað föðurland. Þar
fóru þau í göngutúra, lásu, lærðu mál-
ið og nutu góða veðursins. Einfald-
leikinn átti best við pabba.
Örlögin gripu í taumana. Við Jesús
og sonur okkar höfðum skipulagt ferð
um páskana ásamt mömmu og pabba
þar sem við ætluðum að eiga góða
daga saman en pabbi fór í sitt síðasta
ferðalag 14. mars, daginn áður en fyr-
irhugað ferðalag átti að hefjast.
Margs er að minnast og af mörgu
er að taka. Pabbi minn, með auðmýkt
og þökk ég geng með þér, þína síð-
ustu leið á jörðu hér.
Að lokum langar mig að þakka þá
alúðlegu aðhlynningu sem þú fékkst
frá starfsfólki hjúkrunarheimilisins
Grundar við Hringbraut, deild A-2, á
þessum síðustu og erfiðu dögum.
Farðu í friði, pabbi minn, og Guð
veri með þér.
Þín dóttir,
María Anna.
Elskulegur tengdafaðir minn
Kristján Páll Sigfússon er látinn 87
ára að aldri. Ég kynntist Kristjáni
fyrir tæpum 40 árum, þegar við Bragi
sonur hans byrjuðum að vera saman.
Ég er þakklát fyrir hvað þau hjónin
tóku okkur Áshildi dóttur minni vel
og sýndu okkur alltaf mikinn kærleik.
Eftir að Kristján og Dúddý (Guð-
björg) seldu Braga syni sínum rekst-
urinn í Verslunni Herjólfi, Skipholti
70, fór ég að vinna með fjölskyldunni.
Við áttum alltaf farsælar og ánægju-
legar stundir bæði í leik og starfi og
gekk samstarf okkar alla tíð mjög vel.
Í mörg ár unnu þrjár kynslóðir saman
í versluninni. Það var mjög skemmti-
legur og þroskandi tími fyrir börnin
okkar að starfa í návist afa og ömmu.
Kristján og Dúddý er ekki hægt að
nefna án þess að nefna þau bæði, þar
sem þau hafa alla tíð verið mjög sam-
rýnd hjón. Þau voru miklir heims-
borgarar og höfðu gaman af því að
ferðast. Fóru þau í margar áhuga-
verðar ferðir á þeim tíma sem ekki
var mikið um að fólk ferðaðist út fyrir
landsteinana. Kristján og Dúddý
höfðu sérstakt yndi af Spáni en þar
hafa þau ávallt dvalið nokkra mánuði
á hverju ári frá því að þau seldu
Braga reksturinn á búðinni. Þau unnu
þó áfram í búðinni stærstan hluta árs-
ins og gerðu okkur m.a. kleift að taka
sumarfrí með börnum okkar. Þau
keyptu sér einnig sumarbústað í
Skorradal eftir að þau hættu að
versla. Þetta var þeim ómetanlegur
sælureitur sem þau voru mjög dugleg
að heimsækja og njóta. Við fjölskyld-
an höfum átt margar ánægjulegar
samverustundir með þeim í sumarbú-
staðnum. Kristján hafði sérstaklega
fallega rithönd og mikla rithæfileika
og í sumarbústaðnum hélt hann dag-
bók þar sem hann skrifaði um allt er
við kom bústaðnum, t.d. um veðrið,
gestakomur, vinnu tengda bústaðn-
um og margt fleira.
Nú síðari ár höfum við Bragi orðið
þeirrar ánægju aðnjótandi að fá að
ferðast mikið með þeim Kristjáni og
Dúddý. Sá tími hefur verið mér ómet-
anlegur og mun ég ávallt minnast
þeirra stunda sem ég átti með Krist-
jáni í þessum ferðum.
Árið 2001 greindist Kristján með
Alzheimers-sjúkdóminn. Kristján tók
sjúkdómnum með miklu æðruleysi og
dugnaði, en góður stuðningur Dúd-
dýjar gerði honum kleift að njóta lífs-
ins, ferðast, halda reisn sinni og búa á
heimili sínu nánast fram á síðasta
dag. Kristján dvaldi síðustu sex vik-
urnar á hjúkrunarheimilinu Grund,
þar sem hann naut sérstaklega góðr-
ar umönnunar og á starfsfólkið mikl-
ar þakkir skildar.
Vil ég þakka fyrir öll þau ár sem ég
átti með tengdaföður mínum, þau
voru mér ómetanlega dýrmæt. Ég
kveð Kristján tengdaföður minn með
virðingu og söknuði.
Farðu í guðs friði.
Elsku Dúddý, Bragi, María, Jesús
og fjölskylda, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð.
Erna Eiríksdóttir.
Mig langar að minnast tengdaföður
míns með nokkrum orðum. Kristján
var drengur góður, farsæll í starfi
sem kaupmaður og mannblendinn
með eindæmum og átti afar auðvelt
með að umgangast samborgara sína.
Kristján var áberandi dugnaðarmað-
ur og einkunnarorð hans voru að
vinnan göfgar manninn. Það er svo
margs að minnast þegar litið er um
farinn veg og efst í huga er þakklæti
fyrir að hafa verið honum samferða í
37 ár. Ég man enn í dag hvað þú varst
undrandi þegar dóttirin tilkynnti ykk-
ur hjónunum að hún færi ekki til baka
til Íslands, því að ákveðið hafði verið
að búa áfram á Spáni, þar sem þið
voru öll þrjú oft í fríi. Ungur Spán-
verji, Jesús að nafni, hafði opnað sér
leið og komið sér fyrir í hjarta dóttur
ykkar: „Jesús og María, sagðir þú,
þetta er ekkert slor.“
Minningarnar fara hratt í gegnum
hugann og staðnæmast við þann tíma,
þegar við María fluttumst til Íslands.
Það var ekki létt ákvörðun. En við
komuna til landsins fór ég fyrst að
skynja hvað fjölskyldan var honum
allt og áhersla hans á samheldni innan
hennar hefur ætíð verið til eftir-
breytni. „Í fjölskyldunni liggur horn-
steinninn og styrkurinn í öllu því sem
vel er gert fyrir sjálfan sig og aðra á
lífsleiðinni.“ Þessi orð hans lýsa vel
hvað hafði forgang í lífi hans og enn-
fremur manninum sem hann hafði að
geyma. Það má með sanni segja að
Kristján hafi ræktað garð sinn vel og
vandlega, vökvað sérhvert blóm, eftir
þörfum hvers og eins, af lífsins ein-
lægni.
Kristján átti sér margvísleg áhuga-
mál, náttúruna, gönguferðir og íþrótt-
ir. Hann var vel að sér um marga
hluti, las töluvert og var fróður um
menn og málefni. Hann hafði yndi af
tónlist, en helsta áhugamálið var þó
að ferðast til Spánar. Honum líkaði
land og þjóð og hafði gaman af að
blanda geði við innfædda. Í þessum
ferðum hafði hann oft samband við
meðlimi fjölskyldu minnar. Þrátt fyr-
ir tungumálaerfiðleika, mynduðust
milli þeirra sterk vináttubönd, því að
umhyggja og heiðarleiki komu ber-
lega í ljós. Tengdafaðir minn var
fæddur snyrtimenni og hafði ákveðna
töfra við að ungangast fólk. Hann
þurfti ekki mörg orð til að heilla alla
og fá fólk á sitt band.
Lífsgæðakapphlaupið hafði ekki
teljandi áhrif á lífsskoðun Kristjáns.
Hann sjálfur var afar nægjusamur,
ræðinn og hafði yndi af heimspeki.
Hann var ætíð að leita leiða til þess að
allir í þessum heimi gætu lifað í sæmi-
legri sátt og samlyndi. Við áttum alla
tíð náið og gott samband. Hann var
einlægur og horfði ávallt til framtíðar,
án tillits til aldurs. Kristján var aldrei
andlega gamall.
Það var erfitt að fylgjast með hon-
um síðustu árin í baráttu við sjúkdóm
sinn. Hann bar höfuðið hátt til síðasta
dags og hafði virðulegt yfirbragð. Nú
er þrautagöngu hans lokið.
Ég þakka tengdaföður mínum
ómælda vináttu og traust. Lífsviðhorf
hans og dugnaður eru minningar sem
munu hjálpa okkur í sorginni. Nær-
veru hans og hlýlegs viðmóts verður
sárt saknað.
Guð veri með þér.
Þinn tengdasonur,
Jesús.
Elskulegur afi okkar er látinn að-
eins nokkrum dögum eftir að fjöl-
skyldan kom saman til að halda upp á
87 ára afmæli hans. Þá var farið að
halla undan fæti hjá honum eftir erfið
veikindi.
Afi var einstaklega glæsilegur
maður. Hann hafði yfir sér höfðing-
legt yfirbragð og allt fram á síðasta
dag hélt hann reisn sinni. Afi var vina-
margur enda átti hann auðvelt með að
nálgast háa sem lága og unga sem
aldna. Vart er hægt að minnast afa án
þess að nefna ömmu í sömu andránni,
líf þeirra var svo samofið að það á sér
fá dæmi viðlíka. Þau hefðu fagnað 63
ára brúðkaupsafmæli í sumar ef afa
hefði enst aldur til. Afi og amma lifðu
viðburðaríku og ævintýralegu lífi mið-
að við fólk af þeirra kynslóð, þau fóru
ótroðnar slóðir og voru óhrædd við að
láta drauma sína rætast.
Við systkinin eigum margar ynd-
islegar minningar um afa. Þær voru
ekki ófáar helgarnar sem við fengum
að gista hjá ömmu og afa á Klepps-
veginum og þá var margt brallað.
Ekki síst vegna þess að afi átti auðvelt
með að setja sig í spor barnsins og
finna upp á einhverju sem hitti í
mark. Feluleikirnir með afa eru okk-
ur eftirminnilegir og sögurnar hans
afa voru alltaf jafn skemmtilegar,
jafnvel þó þær hefðu verið sagðar oft-
sinnis áður. Afi kenndi okkur skák-
listina þegar við vorum ung að aldri
og leyfði hann okkur að vinna sig
reglulega til að viðhalda áhuganum.
Gönguferðirnar um Laugarneshverf-
ið og fjöruna í Laugarnesinu eru perl-
ur í minningunni, þar vorum við búin
að eigna okkur nánast hvern stokk og
stein. Á sunnudögum var farið í
kirkju og okkur lærðist fljótt að taka
vel undir með söngnum eins og afi.
Þegar við vorum orðin nógu há í
loftinu til að ná upp á búðarborðið fór-
um við að hjálpa til í Herjólfi. Versl-
unin varð okkar annað heimili og unn-
um við þau verk sem við höfðum
þroska og getu til hverju sinni. Afi átti
sinn þátt í að kenna okkur til verka og
hafa nef fyrir viðskiptum.
Við eigum einnig góðar minningar
úr sumarbústað ömmu og afa í
Skorradal. Ósjaldan var öll fjölskyld-
an þar saman komin og var oft þröngt
á þingi. Algengt var að við færum í
langar göngur með afa og ömmu þeg-
ar við vorum í bústaðnum, stundum
var farið í fótbolta, svo var spiluð
fimma.
Afi var gallharður sjálfstæðismað-
ur og hafði sterkar skoðanir á því
hvernig samfélag hann vildi búa kom-
andi kynslóðum. Þegar fjölskyldan
kom saman voru þjóðfélagsmálin
rædd af miklum eldmóði og við systk-
inin fengum að taka þátt í þessum
samræðum til jafns á við hina full-
orðnu. Þannig lærðum við að mynda
okkur skoðanir á mönnum og málefn-
um, vera gagnrýnin og koma hugs-
unum okkar í orð.
Við biðjum góðan Guð að styrkja
ömmu á þessum erfiðu tímum. Missir
okkar er mikill en minningarnar um
afa munu fylgja okkur.
Hvíl í friði, elsku afi.
Áshildur, Kristján,
Styrmir og Guðbjörg
Kristján Páll Sigfússon
Elsku afi minn.
Stjörnuhiminninn skær,
fullt tungl og engin ský.
Minningar sveima í huga
mér, um þig, afi minn.
Þú lékst með mér um sum-
ardaga, sagðir mér sögur um
vetrarkvöld, lést mig hlæja á
vorin og huggaðir mig á
haustin.
Ég man þetta enn og mun
alla tíð gera þótt sárt sé að
vita, að þú ert farinn.
Við elskum þig öll og vilj-
um þér vel, og biðjum til
Guðs að hann varðveiti þig.
Þitt barnabarn,
Kristján Jesús.
HINSTA KVEÐJA
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, sonur, tengda-
sonur, bróðir og mágur,
SIGURÐUR SVEINN MÁSSON,
síðast til heimilis í Vilnius í Litháen,
verður jarðsunginn frá Laugarneskirkju í dag,
28. mars, kl. 13.00.
Vaida, Samúel Másson og fjölskylda,
Fanný Guðbjörg Guðmannsdóttir,
Jón Guðmann Jónsson,
Halldóra Elín Magnúsdóttir og Guðmundur Sæmundsson,
Valdís Magnúsdóttir og Unnsteinn Hermannsson,
Sólveig Fanný Magnúsdóttir og Hallgrímur H. Gröndal
og aðrir aðstandendur.
 Fleiri minningargreinar um Krist-
ján Pál Sigfússon bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.