Morgunblaðið - 28.03.2008, Blaðsíða 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. MARS 2008 31
✝ Sigurður SveinnMásson fæddist í
Reykjavík 9. sept-
ember 1955. Hann
varð bráðkvaddur í
Vilnius í Litháen 10.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Fanný Guðbjörg
Guðmannsdóttir
hárgreiðslumeist-
ari, f. 24. október
1932 og Már Sveins-
son, f. 16. nóvember
1933. Þau slitu sam-
vistum. Sveinn átti
einn albróður; Jón Guðmann
Jónsson, f. 1952 og þrjár hálf-
systur sammæðra, þær eru Hall-
dóra Elín, f. 1959, Valdís, f. 1960
og Sólveig Fanný, f. 1961, Magn-
úsdætur. Samfeðra systkini
Sveins eru Sigþór Sveinn, f. 1959,
Ingvar, f. 1964, Sigurður, f. 1968
og Sveina María, f. 1973.
Sveinn giftist árið
1998 Vaidu Másson
frá Litháen. Sonur
þeirra er Samúel, f.
27. maí 1999.
Sveinn ólst upp í
Reykjavík. Hann
stundaði nám í
Stýrimannaskól-
anum í Reykjavík
og síðar í Bergen í
Noregi. Þar bætti
hann við sig námi
og lauk þar námi í
rafmagnsverkfræði.
Starfaði hann lengst
af á olíuborpöllum við Nor-
egsstrendur eða til ársins 2007.
Sveinn vann að stofnun eigin fyr-
irtækis í Vilnius þegar hann varð
bráðkvaddur. Sveinn og Vaida
voru búsett í Vilnius í Litháen.
Sveinn verður jarðsunginn frá
Laugarneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Hvít snjóbreiða var yfir landinu
okkar og sólin skein, sveitin mín
skartaði sínu fegursta.
Þá kom hringingin sem ég mun
aldrei gleyma. Svenni bróðir er dáinn
af hjartaáfalli 52 ára, getur það verið?
Elsku besti bróðir minn, ég finn
ennþá sterka faðmlagið hans, lyktina
af honum, hlýjuna og traustið þegar
hann kvaddi okkur á flugvellinum í
Vilnius síðastliðið haust.
Svenni var annað barn mömmu,
eldri var Jón, f. ’52, foreldrar þeirra
skildu. Mamma bjó með þá bræður í
kjallaranum hjá ömmu og afa á Laug-
arnesveginum. Mamma giftist aftur
pabba mínum Magnúsi Jónssyni og
fluttu þau í Nökkvavoginn. Lilla
fæddist ’59, ég ’60 og Solla ’61. Svenni
bróðir minn var mikill töffari, hann
var ekki auðveldasta barnið hennar
mömmu. Pabbi tók litla töffaranum
vel og ól hann upp sem sinn son.
Pabbi dó ’68. Hafði það mikil áhrif á
okkur öll, ekki síst Svenna.
Svenni fluttist til Noregs fyrir
rúmum 20 árum og kynntist Vaidu
sinni þar, hún er frá Litháen, þau eiga
einn son, Samúel f. ’99, fluttu þau með
hann ungan til Vilinius.
Svenni var rafmagnsverkfræðing-
ur og vann á borpöllunum í Norðursjó
í mörg ár. Samúel átti hug hans allan,
þeir voru miklir vinir og töluðu alltaf
saman á íslensku.
Svenni var norskur ríkisborgari og
einn af stofnendum Noregsfélagsins í
Litháen og formaður þess í nokkur
ár. Hann barðist fyrir því að koma á
legg heimili fyrir munaðarlaus börn í
Litháen en á því var mikil þörf. Hans
er sárt saknað af skjólstæðingum sín-
um. Hann var mikill Íslendingur og
oftar en ekki kom bréf: Hvernig gerir
maður flatkökur (eins og amma gerði
eða slátur og rúgbrauð)? Hvernig
heldurðu að rúgmjöl sé á ensku? Þú
hlýtur að vita þetta, sveitakonan.
Hann elskaði Íslenskan mat og allt
sem viðkom Íslandi. Hann vildi fylgj-
ast með börnunum okkar og var alltaf
að biðja um fréttir og myndir. Það er
ekki nema rúmt ár síðan við jörðuð-
um Kidda stjúpa okkar. Er Svenni
búinn að hafa miklar áhyggjur af
mömmu síðastliðið ár.
Hann og mamma voru oft daglega í
símasambandi, þau voru mjög tengd.
Kom það vel í ljós þegar við fórum,
systkinin og mamma, á afmælisdegi
Jóns og mömmu til Vilnius síðastliðið
haust að heimsækja Svenna og fjöl-
skyldu hans. Ekki veit ég hver kom
okkur öllum saman þangað, en sá tími
sem við áttum þar saman er okkur
öllum ógleymanlegur og mjög dýr-
mætur.
Engan óraði fyrir að þetta væri
okkar síðasta knús.
Ekki veit ég hvernig mamma
kemst í gegnum þessa daga, en við
reynum að styðja hana og styrkja
eins og við getum.
Það voru þung sporin sem Jón stóri
bróðir okkar fór þegar hann fór að
sækja litla bróður sinn fyrir fáum
dögum. Komu þeir saman heim
bræðurnir. Er það trú mín, Vaidu og
okkra allra að hann hefði viljað vera
jarðsettur hér á Íslandi. Íslendingur-
inn hann Svenni bróðir minn.
Elsku besti Svenni minn, takk fyrir
allt. Kveðjuorðin á flugvellinum í Vil-
níus eru mér oft í huga þegar þú
kreistir mig svo fast og sagðir: Bless,
elsku besta miðsystir mín, sú róleg-
asta en örugglega sú ákveðnasta.
Við söknum þín líka mjög, mjög
mikið.
Þín systir
Valdís.
Meira: mbl.is/minningar
Þegar ég sest niður til að minnast
Svenna kemur fyrst upp í hugann
þegar hann kom í sveit að Kálfhóli á
Skeiðum til foreldra minna. Þangað
komu margir krakkar til dvalar sum-
arlangt og ekki voru þessir vinnu-
menn eða konur öll há í loftinu.
Svenni kom þegar hann var 6 ára,
og tók strax til hendinni við sveita-
störfin. Ég hugsa það oft núna hvað
Svenni var duglegur að moka flórinn
og fara með kýrnar og svo ná í þær
líka, en auðvitað hjálpuðumst við að
við þessi störf, enda öll góðir vinir og
mikill tími var líka til að leika sér eins
og gengur.
Ekki slitnuðu tengslin við Svenna
þó við eltumst, því hann varð mágur
minn síðar er ég og Jón bróðir hans
giftumst. Við Jón fluttumst til Noregs
og bjó hann þá hjá okkur um tíma.
Svenni var alltaf hlýr og góður
strákur. Vil ég með þessum fátæk-
legu orðum þakka Svenna fyrir sam-
fylgdina.
Elsku Vaida, Samúel, Fanný, Már
og systkini, öllum votta ég ykkur
samúð mína. Megi guð gefa ykkur
styrk.
Með kveðju,
Guðrún Auðuns.
Svenni frændi minn er látinn og
mikið ofboðslega er það sárt.
Hann sem var svo fallegur og dug-
legur, mikill húmoristi og góðhjart-
aður.
Ég hef alla tíð hugsað til Svenna
frænda með stjörnur í augunum. Ég
hugsa til þess þegar hann fór með
mig á rúntinn á svakalega flotta mót-
orhjólinu sínu. Ferð sem ég man svo
vel eftir og í sumar rifjuðum við
Svenni upp þessar stundir, þá var
hann fljótur að ná í tölvuna sína og
sýna mér myndir af nýja mótorhjól-
inu sínu, þær voru ófáar, skal ég segja
ykkur. Hann var svo mikill töffari og
svo lífsglaður. Hann var svo ham-
ingjusamur í sumar að vera kominn
heim í frí, vera í kringum Fanný
ömmu og systkini sín. Ég fann að
hann langaði svo að koma heim. Nú
er hann kominn heim en í annarri
mynd.
Það eru ekki sanngjörn spilin sem
Samúel 8 ára fær upp í hendurnar,
hann sem sá ekki sólina fyrir pabba
sínum og eyddi með honum öllum sín-
um stundum. Svenni skipulagði allan
sinn tíma í kringum Samúel og var
honum svo góður faðir. Nú er sá tími
liðinn. Nú eigum við sem eftir erum
minningarnar, þær eru góðar og dýr-
mætar. Þegar ég hugsa til Svenna
mun ég hugsa til hans sitjandi á sín-
um flotta mótorfák, glottandi út í ann-
að.
Fanný Guðbjörg Jónsdóttir.
Sigurður Sveinn Mássonmín átti fallegt lítið rautt hjól, en égsá hana aldrei hjóla á því, en það
passaði vel fyrir mig. Hún horfði
einnig á fótboltann með afa. Það
þótti henni gott, því þá gat hún nýtt
tímann til að prjóna og hekla, allt frá
litlum sokkum upp í heilu rúmtepp-
in. Hún kunni líka að nota tímann
vel, t.d. þegar hún lá handleggsbrot-
in úti í vegarkanti á Hellisheiðinni
eftir bílveltu. Fyrsta manneskjan
sem kom á svæðið var maðurinn sem
að hennar mati framleiddi besta
graflaxinn. Notaði hún þá tækifærið
til að panta hjá honum graflax fyrir
væntanlega fermingu. Eftir þetta
hvatti afi ömmu til að taka bílpróf,
ökutímarnir urðu nokkuð margir.
En hún var þá orðin langamma og
kláraði prófið, auðvitað, eins og allt
annað sem hún tók sér fyrir hendur.
Að mínu mati vissi amma mín allt.
Hún seldi plöntur á vorin, auk þess
að elda og sjá um vinnuflokka á
sumrin. Ég fór í margar af þessum
ferðum og lærði margt af henni, t.d.
um náttúruna og að leika mér og
nota ímyndunaraflið. Ég mun aldrei
gleyma þegar ég flutti suður. Amma
skrifaði þá símanúmerið hjá sér og
afa í lófann á mér, 99-1271.
Sofðu vært, elsku amma mín, ég
mun sakna þín. Þinn tími var kominn
og ég veit að þú ert nú í ljósinu hjá
afa, mömmu og Jóni.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Helga Móeiður og fjölskylda.
Dagarnir lengjast
og dimman flýr í sjó.
Bráðum syngur lóa
í brekku og mó.
(Þorsteinn Gíslason.)
Er ég las þetta brot úr kvæði Þor-
steins Gíslasonar varð mér hugsað
til góðrar vinkonu minnar og ná-
grannakonu sem kvödd er í dag, Mó-
eiðar Helgadóttur. Það var árið 1977
er við hjónin ásamt fjórum börnum
okkar urðum svo lánsöm að flytja í
húsið að Hlaðavöllum 10 og gerast
nágrannar Móu og Garðars. Þetta
var í byrjun júní og allur gróður að
vakna til lífsins, garðurinn við húsið
stór og gróður mikill, þannig að það
tók ærinn tíma að klippa tré og
runna, kantskera og síðan fengum
við vörubíl, fullan af mold, til að
jafna beðin. Fljótlega fór að mynd-
ast stígur á milli trjánna, yfir í garð
Móu og Garðars. Þau hjónin hafsjór
fróðleiks um allan gróður. Garðar
lærður til þeirra verka og gott að
leita til þeirra til að fá hjálp og leið-
sögn. Litlir fætur fóru fljótlega að
trítla stíginn góða og restin af fjöl-
skyldunni fylgdi á eftir. Þau voru
okkur sem bestu foreldrar og upp
frá því bestu vinir alla tíð. Fyrir hver
jól fengu svo börnin okkar að velja
sér lifandi jólatré, það var fyrir okk-
ur bæði nýtt og ævintýralegt.
Móa var mikil listakona í höndun-
um og í gegnum árin hef ég eignast
marga fallega hluti tengda jólum frá
henni. Og í hvert skipti sem ég tek
þessa hluti fram minnist ég hennar
með hlýju og aðdáun. Fyrir þetta allt
saman og samverustundir okkar
heima hjá þeim hjónum og í sum-
arhúsi þeirra. Er við fjölskyldan
fluttum svo í okkar hús að Fagur-
gerði höfðum við með okkur mikinn
sjóð af plöntum, stórum sem smáum,
sem Móa hafði kennt mér að koma
til, úr sínum garði. Hún Móa ræktaði
garðinn sinn vel sem og vináttuna
við okkur. Fyrir það allt viljum við
þakka.
Bráðum Glóey gyllir
geimana blá.
Vorið tánum tyllir
tindana á.
(Þorsteinn Gíslason.)
Í geimnum bláum bíða opnir arm-
ar eiginmanns og tveggja barna.
Með þessum örfáu orðum, sem á
engan hátt geta skilað til baka þeim
verðmætu stundum sem við áttum
með þér og þinni fjölskyldu, sendum
við hjónin og fjölskylda okkar inni-
legar samúðarkveðjur.
Jóhanna, Steingrímur og börn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
ÁRNI STEFÁNSSON
fv. hótelstjóri,
Höfn í Hornafirði,
sem lést að morgni páskadags, 23. mars, verður
jarðsunginn frá Hafnarkirkju laugardaginn
29. mars kl. 14.00.
Þeim sem vija minnast hans er bent á Hafnarkirkju.
Svava Sverrisdóttir,
Hjördís Árnadóttir,
Sigurbjörg Árnadóttir,
Kristín Þóra Kristjánsdóttir,
Gísli Sverrir Árnason, Guðrún Baldursdóttir,
Guðlaug Árnadóttir, Hólmgrímur Elís Bragason,
Gauti Árnason, Ragnheiður Rafnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
ÁRSÆLL ÁSGEIRSSON,
Bröttuhlíð 2,
Seyðisfirði,
sem andaðist miðvikudaginn 12. mars, verður
jarðsunginn frá Seyðisfjarðarkirkju laugardaginn
29. mars kl. 14.00.
Guðrún Karlsdóttir,
Jón Ársælsson, Saga Valsdóttir
og fjölskylda.
✝
Elskulegur bróðir okkar, mágur og frændi,
SIGURÐUR INGI GUÐJÓNSSON,
Neðri Þverá,
Fljótshlíð,
verður jarðsunginn frá Hlíðarendakirkju laugar-
daginn 29. mars kl. 14.00.
Kristín Aradóttir og aðrir aðstandendur.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, dóttir, tengdamóðir
og amma,
HÓLMFRÍÐUR ÞÓRÐARDÓTTIR,
Smáragrund 1,
Sauðárkróki,
lést á heimili sínu mánudaginn 24. mars.
Útförin fer fram í Sauðárkrókskirkju laugardaginn
29. mars kl. 14.00.
Björn Jónasson og aðrir aðstandendur.
✝
Elskuleg móðir okkar,
BIRGITTE LAXDAL PÁLSSON,
Sólvallagötu 28,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landakotsspítala miðvikudaginn
26. mars.
Fyrir hönd aðstandenda,
Páll Einarsson,
Þorsteinn Gunnar Einarsson.
✝
Ástkær eiginkona mín og móðir okkar,
ÓLÖF PÉTURSDÓTTIR,
dómstjóri,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík,
laugardaginn 29. mars kl. 11.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vildu
minnast hennar er bent á Listasjóð Ólafar,
kt. 670308-1540, banki: 1105 - 18 - 640900.
Friðrik Pálsson,
Marta María og Ingibjörg Guðný Friðriksdætur.